Τι ωραίο που ήταν το Γιουροβίζιον νωρίτερα, όταν οι Γάλλοι τραγουδούσανε στα γαλλικά, οι Ιταλοί στα ιταλικά και οι Γερμανοί στα γερμανικά:
On a tous un banc, un arbre ou une rue
Où l'on a bercé nos rêves
On a tous un banc, un arbre ou une rue
Une enfance trop brève
Volare oh, oh
Cantare oh, oh, oh
Nel blu dipinto di blu
Felice di stare lassù
E volavo, volavo felice più in alto del sole
Ed ancora più su
Mentre il mondo pian piano spariva lontano laggiù
Una musica dolce suonava soltanto per me
Merci,
Merci,
Merci
Für die Stunden Cherie,
Cherie,
Cherie
Unsere Liebe war schön,
so schön
Merci Cherie
Sei nicht traurig, muß ich auch von Dir geh'n
Σήμερα όλοι στα παρουσιάσουν στα αγγλικά, και ας είναι Κροάτες που κατά τα άλλα δεν το ξέρουν καν. Δεν μπορώ να καταλάβω κάτι τέτοιο. Η μοναδική γοητεία αυτού του διαγωνισμού έγκειται στην πολιτισμική ποικιλία του, έτσι δεν είναι;
