Στις 21/03/2013 ώρα 09:50 πήρα τηλέφωνο την τσατσά στο στούντιο της οδού Κωνσταντινουπόλεως 80. Μιλήσαμε συνολικά 7 λεπτά. Η στιχομυθία, που ακολούθησε, ήταν η εξής:
ΤΣΑΤΣΑ: Στούντιο παρακαλώ, λέγεται.
ΤΑΚΜΑΝ: Ψυχουλίτσα μου.
ΤΣΑΤΣΑ (με πολύ βαριεστημένη φωνή): Ναι.
ΤΑΚΜΑΝ: Συγχώρεσέ με, σε παρακαλώ. Ήθελα να σε παρακαλέσω κάτι. Θέλω, όταν σε παίρνω τηλέφωνο στο σπίτι και δεν μπορείς να μιλήσεις (είτε γιατί θες να βγεις έξω, είτε γιατί θες να κοιμηθείς, είτε γιατί είσαι στο μπάνιο), να μου λες για παράδειγμα "Πάρε με σε 2 ώρες" και όχι να μιλάς με το ζόρι.
ΤΣΑΤΣΑ: Αυτό δε χρειάζεται να σου το λέω. Υπολογίζεις και μόνος σου. Να με παίρνεις στις 12 το μεσημέρι ή κατά τις 6 το απόγευμα, σε ώρα Ελλάδος.
Πάω να την πέσω. Θα συνεχίσω αύριο. Καρδουλίτσα μου ...
ΤΣΑΤΣΑ: Στούντιο παρακαλώ, λέγεται.
ΤΑΚΜΑΝ: Ψυχουλίτσα μου.
ΤΣΑΤΣΑ (με πολύ βαριεστημένη φωνή): Ναι.
ΤΑΚΜΑΝ: Συγχώρεσέ με, σε παρακαλώ. Ήθελα να σε παρακαλέσω κάτι. Θέλω, όταν σε παίρνω τηλέφωνο στο σπίτι και δεν μπορείς να μιλήσεις (είτε γιατί θες να βγεις έξω, είτε γιατί θες να κοιμηθείς, είτε γιατί είσαι στο μπάνιο), να μου λες για παράδειγμα "Πάρε με σε 2 ώρες" και όχι να μιλάς με το ζόρι.
ΤΣΑΤΣΑ: Αυτό δε χρειάζεται να σου το λέω. Υπολογίζεις και μόνος σου. Να με παίρνεις στις 12 το μεσημέρι ή κατά τις 6 το απόγευμα, σε ώρα Ελλάδος.
Πάω να την πέσω. Θα συνεχίσω αύριο. Καρδουλίτσα μου ...