Οι Δυτικοί γουστάρουν και φάσεις με χιόνια,ομίχλη,σκοτεινιά κτλ Νιμπελούνγκεν κι έτσι.Δεν είναι τόσο του φωτός.Οπως και δάση,δρυμούς,μυστήρια,λίμνες κτλ.Είναι πιο πολύ της καταχνιάς και του κρύου που ξυπνάει τη λογική.
Οι Ελληνες όπου δούνε δάσος το καίνε και όπου δουν λίμνη και ποτάμι τα αποξηραίνουν.Είναι της γυμνής ομορφιάς του βράχου κτλ.Εντελώς διαφορετική αισθητική σε σχέση με τους Βόρειους.
Ωραια ειναι και αυτα, και σε εμας αρεσουν, το προβλημα ειναι το μακροχρονιο.
6 μηνες μουνταδα, ειναι αξιολατρευτοι, ουτε καταλαβαινεις πως περνανε
15 μηνες, αρχιζεις να απομακρυνεσαι απο το μεσογειακο-φωτεινο εαυτο σου, αρχιζεις να γκριζιαζεις, να θαμπωνεις, να ασπριζεις κλπ
24 μηνες και το DNA σου αρχιζει να βαραει συναγερμο, να σου φωναζει αντε μαλακα, φτανει τοσο, αφου βλεπεις οτι δεν ταιριαζεις εσυ με το σκοταδι. Ειδες το φως το αληθινο στην Ελλαδα απο παιδι, εισαι ταγμενος πλεον σε αυτο, δε προκειται ποτε να ξεγελαστεις και να αφομοιωθεις απο οποιοδηποτε σκοταδι
Στους 36 μηνες, εχεις πλεον μισησει καταφωρα το βορρα, εχεις καταλαβει οτι εισαι θυμα της ιστοριας και καθεσαι πλεον στο κρυο και στο σκοταδι, μονο και μονο για τα παιδια σου, να ξεχρεωσεις το δανειο, να μαζεψεις λεφτα να παρεις σπιτι Ελλαδα οταν γυρισεις, να συμπληρωσεις χρονια ασφαλισης στη χωρα που εισαι, κλπ
Απο κει και περα, ζεις καθαρα την αντιστροφη μετρηση, για το ποτε θα γυρισεις. Θεωρεις αυτονοητο οτι θα περασεις τουλαχιστον 15 μερες το χρονο Ελλαδα να παρεις λιγο φως, αλλιως θα μπουκαρεις με αυτοματο σε κανα mall
Αρχιζει να πεταριζει η καρδια σου οταν κοιτας το ημερολογιο και βλεπεις οτι μενουν ακομη μονο 3! χρονια, ωσπου θα ερθει η μερα της λυτρωσης. Γιατι πλεον ως λυτρωση φανταζει μεσα σου η μερα της επιστροφης και της επανασυνδεσης με το αληθινο φως της πατριδος.
Ωσπου καποια στιγμη φτανει η μερα της σωτηριας, τα μαζευεις και γυρνας πισω, αγοραζεις το σπιτακι σου Ελλαδα, κανεις τον κηπο σου, απολαμβανεις 12 ωρες τη μερα αγιο ελληνικο φως, και το βραδυ στο καφενειο βριζεις τους πολιτικους που κατεστρεψαν τη χωρα και που σε αναγκασαν να χασεις τη μιση ζωη σου στα ξενα (το τελευταιο δεν το λες φωναχτα)