Ζει ο Μεγαλέξαντρος;
Άραγε, ζει ο Μεγαλέξαντρος; [Όπως ρωτούσε άλλοτε τους θαλασσινούς η Γοργόνα, μυθική αδερφή του - τότε φυσικά που ακόμα υπήρχαν μύθοι στη στεριά και στη θάλασσα...]
Πως δεν ζει...
Ζει και τους κυνηγάει!
Γι αυτό τρέμουν τη Μνήμη του όλοι αυτοί οι καμινομπουτάρηδες οι συμβολαιογράφοι του διαμελισμού της Ελλάδας.
Γιατί σ' έναν λαό που ακόμα κρατάει στην ψυχή του Πλάτωνες, Μεγαλέξαντρους και Αισχύλους, δεν του παζαρεύεις ούτε τα εδάφη του, ούτε την ιστορία του...
Ο Μεγαλέξαντρος δεν πέθανε! Και βαδίζει το λιόγερμα, στα μονοπάτια του Θερμαϊκού, νοτισμένος μνήμη κι αρμύρα.
Το ξέρουνε στο "συνταγματικό" σκυλολόι.
Το χουνε νιώσει βαθιά, στους εφιάλτες τους [γιατί συνείδηση πια δεν έχουν]
Κι οργανώνουνε θλιβερές προβοκάτσιες και πονηρές αντισυγκεντρώσεις, επιχειρώντας πάση θυσία, να δολοφονήσουν μια Μνήμη!
Ιδέστε τι έγινε χτες [Κυριακή 15/6/2014] στη Θεσσαλονίκη.
Πόση δολιότητα, πόση υποκρισία, πόση προδοσία, μαζώχτηκε δια μιας, ώστε να πνιγεί η συγκέντρωση της Χρυσής Αυγής, στη Μνήμη του Μεγαλέξαντρου.
Για να λησμονήσουν οι Έλληνες [όσοι ακόμα θυμούνται!]
Άγρια τσούρμα χυμήξανε οι αντίφα.
Τάγματα κρατικοδίαιτων ρουφιάνων, που ο καλύτερος ανάμεσα τους είναι ικανός να σκοτώσει τη μάνα του για έναν διορισμό στο δημόσιο
Με ρόπαλα στα χέρια και αίμα στ' ασπράδι των ματιών, βουλιμιαίοι για βία και θάνατο.
Με καθοδηγητή τους, τον άνθρωπο που σήκωσε την αλβανική σημαία σε πλατεία της Θεσσαλονίκης...
Και πιάσανε πρώτα τα πόστα γύρω από το άγαλμα του Αλεξάνδρου, όπου ήταν αρχικά προγραμματισμένο να γίνει η συγκέντρωση Μνήμης της Χρυσής Αυγής.
Για να εμποδίσουν, τι?
Να ακουστεί ξανά το όνομα του Μεγάλου Μακεδόνα, στην καρδιά της Μακεδονίας?
Που την παζαρεύουνε με τους Σλάβους, με τους Αλβανούς και με τους Τούρκους?
Κι επειδή οι άνθρωποι της Χρυσής Αυγής, δεν γουστάρανε να γίνει μακελειό αλλάξανε τον τόπο της συγκέντρωσης.
Ώστε να μην έχουμε ξανά εκείνες τις φρικαλέες εμφύλιες μάχες των δρόμων, που συνέβαιναν στον καιρό του περίφημου παρακράτους, των βασιλιάδων και της καμαρίλας τους.
Δεν ήταν όμως αρκετό αυτό για τους καθοδηγητές των ανθελλήνων.
Και στείλανε τα τάγματα εφόδου, να καραδοκούν απέξω από τα γραφεία της Χρυσής Αυγής στη Θεσσαλονίκη.
Βρίζοντας, απειλώντας και πετώντας αντικείμενα, σε όποιον πολίτη προσέγγιζε τα γραφεία!
Μπας και τους φοβίσουν [μιας και αυτά τα θλιβερά αντιφα-τικά πλάσματα είναι πρώτα απ όλα γεμάτα από τις συλλογικές φοβίες τους και τα προσωπικά τους αδιέξοδα]
Ποιοι:
Οι μπουτάρηδες, οι καμίνηδες και τα άπλυτα ες-ες τους, που κάθε τι ελληνικό, τους αναγκάζει να εν-θυμηθούν το πόσο "μικροί" ιστορικά είναι οι ίδιοι...
Και με την αστυνομία φυσικά απούσα [όπως παραμένει απούσα, στη σύλληψη των φονιάδων του Ν. Ηρακλείου...]
Ευτυχώς για την Ελλάδα, οι χειρισμοί της ηγεσίας των χρυσαυγιτών, ήσαν ήπιοι και αποτελεσματικοί.
Η εκδήλωση τελικά πραγματοποιήθηκε.
Και για άλλη μια φορά, ακούστηκαν στη γη της Μακεδονίας, τα Ιερά ονόματα της συλλογικής μας μνήμης.
Την ώρα περίπου που ετοιμάζονταν να κοκκινίσει ο Θερμαϊκός, στο βασίλεμα του ήλιου...
Κάτι σαν υπόσχεση στο μέλλον αυτής της χώρας, πως δεν γευτήκαμε όλοι και όλες μας τους καρπούς των λωτοφάγων, ώστε να λησμονήσουμε οριστικά και τις Ιθάκες μας και τους Αλέξανδρους μας.
Αλλά κι εκείνην εκεί την ξηρά γεύση της Αποφασιστικότητας, που μπροστά στο Μεγάλο Ναι, δεν αναγνωρίζει ούτε "μήπως", ούτε "ίσως".
Και που μας κρατάει σώους ακόμα στις αγορές των εθνών, στις οποίες όμως -κακά τα ψέμματα - το μόνο που σέβονται πια απο εμας, είναι το παρελθόν μας.
Επειδή τους προδότες και τους γλοιώδεις yesmen [και yesmiss] τους σιχαίνονται ακόμα και τα αφεντικά τους...
Α, και κάτι ακόμα...
Η οργανωμένη επίθεση των κρατικοδίαιτων ταγμάτων εφόδου των "αντιφα" [πόσα πήρατε ρε, ο καθένας σας;] είναι γενική πρόβα, για όλα αυτά που πρόκειται να συμβούν στην Αθήνα, με την ανέγερση του τζαμιού.
Λίαν συντόμως...
Και που εκεί, αδέρφια μου Έλληνες, δεν θα προσπαθήσουν να σβήσουν τη μνήμη μας αλλά κατευθείαν το παρόν μας...
