enduro
Μέγας
- Εγγρ.
- 12 Ιουν 2014
- Μηνύματα
- 15.840
- Like
- 15.862
- Πόντοι
- 3.656
Δείχνουν ενδιαφέρον για να είσαι καλά να τους πληρώσεις αυτά που τους χρωστάςΚαλα, δεν νομιζω οτι τηλεφωνουν επειδη ενδιαφερονται για την υγεια του οφειλετη
ολα καλα αν τα αποπληρωσες δεν μας ειπες ομως?
Πάντως γνωστός μου.. που ειχε παρει 3-4 καρτουλες τέτοιες.. κανενα 10ρικο συνολο... του κλασανε μια μαντρα...!!
Βεβαια δεν εχει τιποτα στο ονομα του.. κ ειναι κ ανεργος!!!
Οποτε.. το χρεος διαγραφικε λογικα... αφου σταματησαν κ τα ''τηλεφωνα''....
Ελα ομως που τελικα θα καταληξει να τα εχουν δωσει χωρις αντιτιμο, σιγα μην αποπληρωθούν ποτέ ολα αυταΕίναι ποτέ δυνατον ο αλλος να σου δινει τοσο ευκολα χρημα χωρίς αντίτιμο;;; Λίγο μυαλό ήθελε....
Παιζει να εχει γινει κ αυτο.... και να τους εγραψε επισης...!!!Καποια στιγμη θα του στειλουν μια επιστολη, που θα του λενε "δωστε μας 1.500 ευρω για να εξοφλησετε τα 10.000 και διαγραφουμε τα υπολοιπα" και ό,τι πιασουν
Η ανάρτηση συγχωνεύτηκε αυτόματα:
Τότε, στην προ κρίσεως εποχή, αρκούσε να έχεις φορολογική ενημερότητα και κάποιο σταθερό εισόδημα (μισθό ή ενοίκιο) για να σου βγεί δάνειο, χωρίς πολλά-πολλά, βασισμένο στα εισοδηματικά σου κριτήρια, τα οποία κριτήρια δεν καθόριζαν απαραίτητα και το ύψος του δανείου. Κυρίως για καταναλωτικά/εορτοδάνεια που ήταν κάτω απο τα 50 χιλιάρικα, δεν ζητούσαν όλες οι τράπεζες εγγυήσεις. Ακόμα πιο χαλαρά ήταν τα πράγματα αν έβγαζες πιστωτική. Με ένα ξερό μηνιάτικο σαν εισόδημα σου βγάζανε απο δύο κάρτες η κάθε τράπεζα.Σιγά μην υπήρχε άνθρωπος εκείνες τις εποχές που έπαιρνε ... εορτοδανεια και να τα ξεχρέωσε.....
Ουτως η αλλως καμμένοι εγκεφαλικά ήταν οι περισσότεροι που τ έκαναν αυτά....
Είναι ποτέ δυνατον ο αλλος να σου δινει τοσο ευκολα χρημα χωρίς αντίτιμο;;; Λίγο μυαλό ήθελε....
Σου ρίχνω στα αυτιά.Τότε, στην προ κρίσεως εποχή, αρκούσε να έχεις φορολογική ενημερότητα και κάποιο σταθερό εισόδημα (μισθό ή ενοίκιο) για να σου βγεί δάνειο, χωρίς πολλά-πολλά, βασισμένο στα εισοδηματικά σου κριτήρια, τα οποία κριτήρια δεν καθόριζαν απαραίτητα και το ύψος του δανείου. Κυρίως για καταναλωτικά/εορτοδάνεια που ήταν κάτω απο τα 50 χιλιάρικα, δεν ζητούσαν όλες οι τράπεζες εγγυήσεις. Ακόμα πιο χαλαρά ήταν τα πράγματα αν έβγαζες πιστωτική. Με ένα ξερό μηνιάτικο σαν εισόδημα σου βγάζανε απο δύο κάρτες η κάθε τράπεζα.
Και ξεχρέωνα εγώ μετά, στη citibank, την πιστωτική του μακαρίτη του πατέρα μου, μέχρι το 2007. Γέρος ήτανε, δεν καταλάβαινε λεπτομέρειες, του την πήγε και κούριερ στο σπίτι... και πλήρωνα εγώ μετά για τρία χρόνια σχεδόν...
Υ.Γ. Αστείο συμβάν στην τελευταία δόση της κάρτας. Έχω πληρώσει αυτό που πίστευα οτι ήταν η τελευταία δόση, και ένα μήνα μετά μου σκάει λογαριασμός με υπόλοιπο οφειλής... 0.08 ευρώ. Οχτώ γαμημένα σέντς... πιό πολύ τους κόστισε η εκτύπωση και ταχυδρόμηση απο ότι θα έπαιρναν... σηκώνομαι ένα πρωϊ με το λογαριασμό στο χέρι και ένα δεκάλεπτο μέσα στο φάκελο, πάω στη citibank, περιμένω στην ουρά, φτάνω στο γκισέ, λέω "να πληρώσω τη δόση της κάρτας"... κοιτάει το χαρτί ο υπάλληλος, με κοιτάει κι εμένα... με μια απορία στο βλέμμα... αφήνω το δεκάλεπτο στο γκισέ, και λέω, δυνατά να ακουστώ "μην μου δώσεις ρέστα, βάλτο όλο στην εξόφληση"
Ειχα φιλο με 900 μισθο που χρεωθηκε πανω απο 100.000για να μαθαίνουν οι νεότεροι: Το τραπεζικό σύστημα μέχρι το 2008 "επέτρεπε" αυτά τα φαινόμενα. Ήταν απίστευτα εύκολο να πάρειςπιστωτικήΠΟΛΛΕΣ ΠΙΣΤΩΤΙΚΕΣ, να πάρειςκαταναλωτικόΚΑΙ ΠΟΛΛΑ ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΙΚΑ ,η δε Εθνική είχε υπηρεσία που έκανες τηλεφώνημα (δεν υπήρχε e banking τότε) και σου έδιναν καταναλωτικό.
Και φυσικά όταν σε λαό χωρίς παιδεία που έχει μάθει στην ατιμωρησία δίνεις εύκολα και αβίαστα λεφτά, τι περιμένεις να γίνει; Άντρες και γυναίκες τα έφαγαν στα γούστα.
Και μετά ήρθε ο λογαριασμός.