Τύπε υπηρέτησα στη Ρόδο σε τάγμα εθνοφυλακής πεζικού όπου υπηρετούσαν πάρα πολλοί Κρητικοί. Σχεδόν το 1/3 του στρατοπέδου. Έβγαλα το συμπέρασμα μετά από 8 μήνες καθημερινής ζωής μαζί τους, ότι οι Κρητικοί είναι είτε υπερβολικά καλοί άνθρωποι, είτε υπερβολικά μουνόπανα. Μέση κατάσταση δεν υπάρχει. Υπήρχαν πολλοί Κρητικοί που έκαναν υπηρεσίες χωρίς να είναι η σειρά τους για να βγουν οι άλλοι, Κρητικοί που πλήρωναν τα καψιμιτζίδικα έξοδα και τα τσιγάρα για άλλα παιδιά άφραγκα, Κρητικοί που ήταν πρώτοι στις αγγαρείες και στην εκπαίδευση βοηθώντας και τους υπολοίπους. Δεν είδα παιδιά από άλλο μέρος της Ελλάδας να έχουν τέτοια συμπεριφορά. Αλλά συνάντησα και πολλούς τύπε που δεν ήταν ούτε για καλημέρα. Ορεσίβιους, αλήτες, κωλοχαρακτήρες που κάρφωναν, κοίταζαν πώς θα τη σκαπουλάρουν, κατούραγαν στους νιπτήρες και ήταν όλη μέρα στα χασίσια. Επίσης δεν είδα παιδιά από άλλο μέρος της Ελλάδας με τόσο κακή συμπεριφορά.