Καθεσαι βλεπεις τον καταλογο και αν δεις οτι δεν σε παιρνει οικονομικα, φευγεις ομορφα κι ωραια..... και εισαι Κυριος !!!!!!!
Ετυχε να παω σε μερικα μαγαζια και εφυγα αφου ειδα οτι δεν με παιρνει οικονομικως (σε δυο μαγαζια μου ετυχε αυτο πολυ παλια σαν πιτσιρικας)
Ουτε ντροπες ουτε τιποτα..... ειδα τον καταλογο πληρωσα το κουβερ και ειπα δεν με παιρνει και εφυγα σαν κυριος χωρις να δημιουργησω σκηνη...
Προς τιμη του ο τυπος μου ειπε για μειωμενο τιμολογιο για μενα, για να μην χαλασει η βραδια, εντελως φιλικα και δεν το δεχτηκα, γιατι θεωρησα οτι θα μειωνε το κερδος του χατιρικα εξαιτιας μου, κατι που δεν αποδεχτηκα καθως θα με ετρωγε μεσα μου και αφου τον ευχαριστησα για την πραγματικα ευγενικη χειρονομια του, εφυγα με το φιλαρακι μου για αλλου
Δεν το έχω κάνει ποτέ, ίσως γιατί δεν έχω βρεθεί στην ανάγκη, ίσως γιατί πάντα κοιτάω τον κατάλογο ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΥΠΟΧΡΕΩΜΕΝΟΙ να έχουν αναρτημένο απ' έξω.
Μου έτυχε όμως να αναγκαστώ να φύγω από "κυριλέ" μαγαζί (και να πω και ποιο είναι, δεν έχω λόγο να μη το πω, το Blue Pine στην Κηφισιά, που είναι της τάξης 80-100 ευρώ το άτομο, αν πάρεις απ' τα "καλά" πιάτα (φιλέτα, γαρίδες κλπ) και ένα μπουκάλι κρασί).
Ο λόγος: Ήμουν με τσουλί Ρουμανίας, ήθελα να το εντυπωσιάσω, και σκέφτηκα να πάμε εκεί γιατί συνδυαζόταν και με το ότι δεν είχα πάει ποτέ αν και μένω στην περιοχή. Ήθελα να πάω μια φορά να δω περί τίνος πρόκειται. Ήξερα ότι είναι από τα πιο ακριβά, και ότι δεν είναι "δήθεν" όπως πολλά που ξεφυτρώνουν, σερβίρουν τάχα μου δήθεν "σπεσιαλιτέ" (αηδίες μια μπουκιά μεσα σε ένα πιάτο σαν πλατεία) και φεύγοντας σου κρατάνε το σκάλπ για σουβενίρ. Αυτοί βέβαια μένουν ανοιχτοί για κανα χρόνο το πολύ και μετά κλείνουν έχοντας φεσώσει προμηθευτές, εκμισθωτές, εργαζόμενους κλπ αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία. Το blue pine είναι μαγαζί 70 ετών.
Έλα μου όμως που το τσουλί ήθελε κινέζικο!
Την έπεισα όμως ότι θα πάμε κάπου καλά και ότι θα έχει και μερικά κινέζικα πιάτα, και μπήκαμε.
ΔΕ ΒΡΗΚΕ ΤΙΠΟΤΑ που να της αρέσει! Μια γκρίνια άλλο πράμα διαβάζοντας τον κατάλογο!
Κατάλαβα ότι δε θα πέρναγα καλά, και σηκωθήκαμε και φύγαμε.
Πιθανότατα, οι άνθρωποι θα νόμισαν αυτό που λες: Ότι τρόμαξα με τις τιμές.
Περνώντας μπροστά απ΄ τον μαίτρ (έχει και τέτοιον) βγαίνοντας, μουρμούρησα: "Δε φταίτε εσείς, εγώ φταίω" (εννοώντας που μπλέκω με τέτοιες άμυαλες). Δεν ξέρω αν το πίστεψε.
Πήγαμε στο "καλό" κινέζικο της Κηφισιάς (μαλακίες τηγανιτές που ο λογαριασμός τους έφτασε τα 174 ευρώ για 2 έτομα - τώρα τον ξανάδα που τον έβαλα στα έξοδα της δήλωσης και συγχίστηκα) και το τσουλί ήταν πανευτυχές: Ανταμείφθηκα κατόπιν).
Αυτό που λες κύριε axaxouxas περί μείωσης κέρδους δε μετράει.
Μετράει η είσπραξη (τζίρος) στο τέλος της βραδιάς. Τι να το κάνει αν βγάζει ένα (θεωρητικό) 100% κέρδος, αν στο τέλος της βραδιάς η είσπραξη είναι 300, και τα έξοδα 600? Πάει για φούντο. Άρα τη μείωση που σου πρότεινε την έκανε με την καρδιά του, και μην έχεις τύψεις. Προτιμάει να πάρει από σένα 100 (και να μην πας να τα δώσεις στον δίπλα που ζητάει εξ αρχής 100), έστω κι αν ο κατάλογος του είναι για 150, από το να μην πάρει τίποτα γιατί θα φύγεις.
πλέον!!!
