Ο Αχιλλέας από το Κάϊρο
εδώ και χρόνια ζει στην Αθήνα.
Σε ένα υπόγειο σκοτεινό,
γωνιακό κάπου στην Σίνα.
Μαζί του ζει κάποιος Μηνάς
γι'αυτούς τους δυο και τι δεν λένε,
οι πιο σεμνοί της γειτονιάς
ξέρουν επίθετα που καίνε.
Μα είναι κάτι παιδιά
που δεν γίνονται άντρες
και δεν ζουν τη ζωή τη δικιά σου.
Είναι κάτι παιδιά
που δεν γίνονται άντρες,
θα μπορούσαν να είναι παιδιά σου.
Η κυρά Λέλα η Σμυρνιά
στην αμαρτία λέει βουλιάζουν,
και διώχνει τα μικρά παιδιά
όταν στο υπόγειο πλησιάζουν.
Μα είναι κάτι παιδιά
που δεν γίνονται άντρες
και δεν ζουν τη ζωή τη δικιά σου.
Είναι κάτι παιδιά
που δεν γίνονται άντρες,
θα μπορούσαν να είναι παιδιά σου.
Απ'το υπόγειο σαν περνάς
μια μουσική ακούς και γέλια,
και στο παράθυρο αν κοιτάς
βλέπεις μια ολάνθιστη καμέλια.
Ο Αχιλλέας απ΄το Κάιρο
ας είναι χρόνια στην Αθήνα,
η μάνα του δεν τον ξεχνά
κι'ας είναι απ'τα παιδιά εκείνα.
Που είναι κάτι παιδιά
που δεν γίνονται άντρες
και δεν ζουν τη ζωή τη δικιά σου.
Είναι κάτι παιδιά
που δεν γίνονται άντρες,
θα μπορούσαν να είναι παιδιά σου.
Είναι Κώστας Τουρνάς παιδιά.