Ετεροφυλική Έχω περάσει πολλά στη ζωή μου!!!
- Μέλος που άνοιξε το νήμα podhlaths
- Ημερομηνία ανοίγματος
- Απαντήσεις 641
- Εμφανίσεις 227K
- Tagged users Καμία
- Βλέπουν το thread αυτή τη στιγμή 1 άτομα (0 μέλη και 1 επισκέπτες)
Ετεροφυλικές ερωτικές ιστορίες.
Την ιστορία την δικιά μου την δημοσιεύσω εδώ:
εχεις περασει πολλα στη ζωη σου τυπε ?
Ούτε πολλά ούτε λίγα - Αν ενδιαφέρεσαι να μάθεις δές την ιστορία μου εδω:
OP
OP
podhlaths
Μέλος
- Εγγρ.
- 10 Αυγ 2008
- Μηνύματα
- 207
- Like
- 240
- Πόντοι
- 21
==========80========
Ο δρόμος της επιστροφής ατελείωτος, ο πόνος μου ανείπωτος και ο Μητσάρας σιωπηλός. Ακόμα και το ράδιο συμμετείχε στο πένθος μας, κλειστό για πρώτη φορά στο αυτοκίνητο του Μήτσου. Τα μαύρα γυαλιά ηλίου έκρυβαν τα μάτια μου και τα μαύρα ρούχα την ψυχή μου. Η εμπειρία της κηδείας ήταν ότι χειρότερο είχα βιώσει ποτέ και από τότε αποφεύγω τεχνηέντως να παρίσταμαι σε κηδείες.
Το αυτοκίνητο κινούνταν γρήγορα και η μόνη στάση που κάναμε ήταν για καφέ, μα μόλις φτάσαμε στο λιμάνι της Κυλλήνης μας περίμενε μια δυσάρεστη έκπληξη. Οι ναυτεργάτες είχαν ανακοινώσει απεργία 48 ωρη. Όλοι το ξέραν εκτός από εμάς και αυτό γιατί δεν ανοίξαμε τηλεόραση και ραδιόφωνο αυτές τις μέρες, αφού ο κύριος Μητσος έριξε τις απαραίτητες χριστοπαναγίες και αφού πήρε τα σχετικά τηλέφωνα αποφάνθηκε ότι θα πρέπει να διανυκτερεύσουμε στην Πάτρα. Χωρίς πολλά, πολλά και χωρίς να μιλήσω πήραμε τον δρόμο της επιστροφής και φτάσαμε στην Πάτρα. Ο Κύριος Μήτσος σαν να έκανε χρόνια αυτή την διαδρομή κινήθηκε άνετα στους πηγμένους από την κίνηση δρόμους της Πάτρας άφησε το αυτοκίνητο σε ένα παρκινγκ και κατευθυνθήκαμε σε ένα αρκετα καλό για το κεντρο της πόλης ξενοδοχειο το οποίο απείχε μόνο 50 μέτρα από το πάρκινγκ. Ακόμα και ο ρεσεψιονιστ τον ήξερε.
-Καλησπέρα κύριε Δημήτρη! Το γνωστό δωματιο?
-Όχι φιλε μου δεν ήρθα για γυναικοδουλειά, αν και ποτε δεν ξέρεις. Θα μας δώσεις 2 δωμάτια ένα για μένα και ένα για τον μικρό. Απλά θέλω να είναι δίπλα δίπλα να τον ακούω όταν γαμαει…
- Ο ρεσεψιονιστ δεν έπιασε το αστείο του κύριο Μήτσου και απλά έγνεψε καταφατικά. Εγώ όμως όχι μονο αντιλήφθηκα το χιουμορ του, αλλά την δεδομένη στιγμή το εκτίμησα κιόλας αφού ήταν το πρώτο αστείο που έκανε ο Μητσάρας από την στιγμή που αφήσαμε την Ζάκυνθο.
Τον κοίταξα και απλά χαμογέλασα. Πήραμε τις βαλίτσες και μπήκαμε στο ασανσέρ.
Γιατί γελάς μικρέ?
-Θα σου κανονίσω καλό μουνί σήμερα να χαρείς.
- Δεν έχω όρεξη κύριε Μήτσο.
-Για αυτό πάντα θα έχεις και μην ξεχνάς τρώγοντας έρχεται η όρεξη. Ξεκουράσου και τα λέμε το βραδάκι θα πάμε για φαΐ…
Κοιμήθηκα βαριά, ο Μητσάρας βάραγε την πόρτα να με ξυπνήσει… ετοιμάστηκα και πήγαμε με τα πόδια να φάμε. Περπατήσαμε λίγο στον πεζόδρομο και …
Ο δρόμος της επιστροφής ατελείωτος, ο πόνος μου ανείπωτος και ο Μητσάρας σιωπηλός. Ακόμα και το ράδιο συμμετείχε στο πένθος μας, κλειστό για πρώτη φορά στο αυτοκίνητο του Μήτσου. Τα μαύρα γυαλιά ηλίου έκρυβαν τα μάτια μου και τα μαύρα ρούχα την ψυχή μου. Η εμπειρία της κηδείας ήταν ότι χειρότερο είχα βιώσει ποτέ και από τότε αποφεύγω τεχνηέντως να παρίσταμαι σε κηδείες.
Το αυτοκίνητο κινούνταν γρήγορα και η μόνη στάση που κάναμε ήταν για καφέ, μα μόλις φτάσαμε στο λιμάνι της Κυλλήνης μας περίμενε μια δυσάρεστη έκπληξη. Οι ναυτεργάτες είχαν ανακοινώσει απεργία 48 ωρη. Όλοι το ξέραν εκτός από εμάς και αυτό γιατί δεν ανοίξαμε τηλεόραση και ραδιόφωνο αυτές τις μέρες, αφού ο κύριος Μητσος έριξε τις απαραίτητες χριστοπαναγίες και αφού πήρε τα σχετικά τηλέφωνα αποφάνθηκε ότι θα πρέπει να διανυκτερεύσουμε στην Πάτρα. Χωρίς πολλά, πολλά και χωρίς να μιλήσω πήραμε τον δρόμο της επιστροφής και φτάσαμε στην Πάτρα. Ο Κύριος Μήτσος σαν να έκανε χρόνια αυτή την διαδρομή κινήθηκε άνετα στους πηγμένους από την κίνηση δρόμους της Πάτρας άφησε το αυτοκίνητο σε ένα παρκινγκ και κατευθυνθήκαμε σε ένα αρκετα καλό για το κεντρο της πόλης ξενοδοχειο το οποίο απείχε μόνο 50 μέτρα από το πάρκινγκ. Ακόμα και ο ρεσεψιονιστ τον ήξερε.
-Καλησπέρα κύριε Δημήτρη! Το γνωστό δωματιο?
-Όχι φιλε μου δεν ήρθα για γυναικοδουλειά, αν και ποτε δεν ξέρεις. Θα μας δώσεις 2 δωμάτια ένα για μένα και ένα για τον μικρό. Απλά θέλω να είναι δίπλα δίπλα να τον ακούω όταν γαμαει…
- Ο ρεσεψιονιστ δεν έπιασε το αστείο του κύριο Μήτσου και απλά έγνεψε καταφατικά. Εγώ όμως όχι μονο αντιλήφθηκα το χιουμορ του, αλλά την δεδομένη στιγμή το εκτίμησα κιόλας αφού ήταν το πρώτο αστείο που έκανε ο Μητσάρας από την στιγμή που αφήσαμε την Ζάκυνθο.
Τον κοίταξα και απλά χαμογέλασα. Πήραμε τις βαλίτσες και μπήκαμε στο ασανσέρ.
Γιατί γελάς μικρέ?
-Θα σου κανονίσω καλό μουνί σήμερα να χαρείς.
- Δεν έχω όρεξη κύριε Μήτσο.
-Για αυτό πάντα θα έχεις και μην ξεχνάς τρώγοντας έρχεται η όρεξη. Ξεκουράσου και τα λέμε το βραδάκι θα πάμε για φαΐ…
Κοιμήθηκα βαριά, ο Μητσάρας βάραγε την πόρτα να με ξυπνήσει… ετοιμάστηκα και πήγαμε με τα πόδια να φάμε. Περπατήσαμε λίγο στον πεζόδρομο και …
giorgosftw
Μέλος
- Εγγρ.
- 24 Μαρ 2015
- Μηνύματα
- 12
- Like
- 0
- Πόντοι
- 0
Καλησπερα σε ολους
OP
OP
podhlaths
Μέλος
- Εγγρ.
- 10 Αυγ 2008
- Μηνύματα
- 207
- Like
- 240
- Πόντοι
- 21
======81======
- Πεινάς μικρέ?
- Η αλήθεια είναι ότι πεινάω σαν λύκος.
- Ε ναι τα κόλυβα που να σε κρατήσουν..
- Θα πάμε παραλία να φάμε τίποτα ψάρια και τίποτα αφροδισιακό γιατί έχουμε δύσκολη νύχτα σήμερα….
Για άλλη μια φορά δεν μίλησα, για άλλη μια φορά ακολούθησα για άλλη μια φορά προσπάθησα να ξεχάσω ότι είχε συμβεί αλλά ήταν μάταιο. Λίγο η αμήχανη σιωπή του κυρίου Μήτσου, λίγο τα μαύρα ρούχα, και λίγο το βάρος που ένοιωθα μέσα μου, ένας βάρος που είχε αγκιστρωθεί στην ψυχή μου και δεν έλεγε να φύγει.
Φτάσαμε στην παραλία της Πάτρας και καθίσαμε σε μια ψαροταβέρνα. Και εδώ ο κύριος Μήτσος είχε γνωστούς. Αφού χαιρέτησε, αφού έκανε τα κλασσικά αστεία για τα αφροδισιακά και τα γαμήσια που πρόκειται να ακολουθήσουν και αφού παρήγγειλε φάγαμε και ξεκινήσαμε τα ούζα.
Με άφησε να πιώ 4-5 ποτηράκια ούζο πριν πάρει το γνωστό εξομολογητικό υφός.
Έκανε νόημα στον σερβιτόρο να πλησιάσει.
-Μικρέ μάζεψε το τραπέζι φέρε μπόλικο πάγο ένα ακόμη καραφάκι ούζο και μην μας πλησιάσεις ούτε για γλυκό εάν δεν σε φωνάξουμε έχουμε σοβαρή συζήτηση.
Αμέσως κατάλαβα ότι όλο αυτό ήταν πρόλογος για να καταλάβω εγώ ότι θα συζητήσουμε.
-Τι θα πούμε κύριε Μήτσο?
- Κοίτα μικρέ δεν σου ζητάω να ξεχάσεις και να μην πονάς σε μια μέρα, ξέρω δεν γίνεται. Δεν σου ζητάω να συμπεριφέρεσαι σαν να μην συνέβη… Θέλω απλά να σου ζητήσω μια χάρη και θέλω αν μου υποσχεθείς από πριν ότι θα το κάνεις για μένα..
-Λίγο το ούζο , λίγο η συμπάθεια μου στο πρόσωπο του, λίγο που δεν μπορούσα να κάνω αλλιώς, κούνησα το κεφάλι μου συγκαταβατικά.
Ο πατέρας σου δεν ήταν και ο καλύτερος άνθρωπος στον κόσμο. Είχα βάλει να μάθουν για αυτόν όταν η τρελή η αδερφή μου είχε φάει κόλλημα μαζί του. Βρώμικος πολύ δικηγόρος, αυτοδημιούργητος βέβαια αλλά βουτηγμένος στα σκατά. Μια φορά στην βίλλα του αδερφής μου που ο συγχωρεμένος ο άντρας της είχε καλέσει κάτι εγκρίτους νομικούς από την Νομική Σχολή Αθηνών, θυμάμαι ότι ένας ηλικιωμένος καθηγητής μας εξομολογήθηκε ότι για το μόνο πράγμα που ντρέπεται σε όλη του την καριέρα είναι που είχε ασκούμενο στο γραφείο του τον πατέρα σου.
Δεν λέω ότι οι δικηγόροι είναι ΄άγιοι αλλά για τον πατέρα σου είμαι σίγουρος πως εάν ο διάβολος είχε πρόσωπο στην γη θα ήταν ο πατέρας σου. Δεν θέλω να μπω σε λεπτομέρειες…
-Πείτε μου κύριε Μήτσο..
-Δεν έχει σημασία μικρέ.. Αυτό που έχει σημασία μικρέ είναι ότι εσύ δεν έχεις καμία σχέση. Είσαι αυτό που σοφός λαός λέει «από αγκάθι βγαίνει ρόδο και από ρόδο βγαίνει αγκάθι…»
Αυτό που θέλω σαν χάρη είναι να μην κατηγορήσεις ποτέ τον εαυτό σου για ότι συνέβη στον πατέρα σου, να μην του επιτρέψεις ακόμα και 2 μέτρα κάτω από την γή να σε βλάψει… Γιατί οι τύψεις και οι ερινύες είναι η χειρότερη τιμωρία σύμφωνα με τους προγόνους μας.
Αν βάλεις τα πράγματα κάτω και τα κοιτάξεις δεν φταις εσύ που ο πατέρας σου παράτησε αυτή την αγία γυναίκα την μάνα σου αλλά και εσένα όταν ήσουν μικρός. Δεν φταις εσύ που τα έφτιαξε με την γραμματέα και πήδαγε όποια έβρισκε, σίγουρα δεν φταις εσύ για τους πελάτες του και τις συναναστροφές του. Ακόμα πιο σίγουρα δεν φταις εσύ για την διατροφή του, την κάρδια του ή τα Viagra που κούμπωνε… Δεν φταις εσύ που είχε βουτήξει μέσα στην ζωή σου και προσπαθούσε να την φέρει στα μέτρα σου και το βασικότερο όλων δεν φταις εσύ που γεννήθηκες όμορφος, έξυπνος και ανεξάρτητος γιατί αυτό δεν σου συγχώρησε ποτέ και δεν χρειάζεται να είσαι πανεπιστήμονας για να το καταλάβεις.
Τελευταία συμβουλή: Μην νιώθεις τύψεις, βγάλτον από το μυαλό σου χωρίς να το δηλώνεις γιατι ο κόσμος δεν καταλαβαίνει γιατί ένα παιδί να μισεί τον πατέρα του και γιατί η μάνα σου θα στεναχωρηθεί. Συνέχισε την ζωή σου γιατί είσαι γεννημένος για πολλά και μεγάλα πράγματα… Η ζωη σου τώρα ξεκινάει πραγματικά και εάν ρωτάς εμένα σήμερα έγινες πραγματικά 18….
- Πεινάς μικρέ?
- Η αλήθεια είναι ότι πεινάω σαν λύκος.
- Ε ναι τα κόλυβα που να σε κρατήσουν..
- Θα πάμε παραλία να φάμε τίποτα ψάρια και τίποτα αφροδισιακό γιατί έχουμε δύσκολη νύχτα σήμερα….
Για άλλη μια φορά δεν μίλησα, για άλλη μια φορά ακολούθησα για άλλη μια φορά προσπάθησα να ξεχάσω ότι είχε συμβεί αλλά ήταν μάταιο. Λίγο η αμήχανη σιωπή του κυρίου Μήτσου, λίγο τα μαύρα ρούχα, και λίγο το βάρος που ένοιωθα μέσα μου, ένας βάρος που είχε αγκιστρωθεί στην ψυχή μου και δεν έλεγε να φύγει.
Φτάσαμε στην παραλία της Πάτρας και καθίσαμε σε μια ψαροταβέρνα. Και εδώ ο κύριος Μήτσος είχε γνωστούς. Αφού χαιρέτησε, αφού έκανε τα κλασσικά αστεία για τα αφροδισιακά και τα γαμήσια που πρόκειται να ακολουθήσουν και αφού παρήγγειλε φάγαμε και ξεκινήσαμε τα ούζα.
Με άφησε να πιώ 4-5 ποτηράκια ούζο πριν πάρει το γνωστό εξομολογητικό υφός.
Έκανε νόημα στον σερβιτόρο να πλησιάσει.
-Μικρέ μάζεψε το τραπέζι φέρε μπόλικο πάγο ένα ακόμη καραφάκι ούζο και μην μας πλησιάσεις ούτε για γλυκό εάν δεν σε φωνάξουμε έχουμε σοβαρή συζήτηση.
Αμέσως κατάλαβα ότι όλο αυτό ήταν πρόλογος για να καταλάβω εγώ ότι θα συζητήσουμε.
-Τι θα πούμε κύριε Μήτσο?
- Κοίτα μικρέ δεν σου ζητάω να ξεχάσεις και να μην πονάς σε μια μέρα, ξέρω δεν γίνεται. Δεν σου ζητάω να συμπεριφέρεσαι σαν να μην συνέβη… Θέλω απλά να σου ζητήσω μια χάρη και θέλω αν μου υποσχεθείς από πριν ότι θα το κάνεις για μένα..
-Λίγο το ούζο , λίγο η συμπάθεια μου στο πρόσωπο του, λίγο που δεν μπορούσα να κάνω αλλιώς, κούνησα το κεφάλι μου συγκαταβατικά.
Ο πατέρας σου δεν ήταν και ο καλύτερος άνθρωπος στον κόσμο. Είχα βάλει να μάθουν για αυτόν όταν η τρελή η αδερφή μου είχε φάει κόλλημα μαζί του. Βρώμικος πολύ δικηγόρος, αυτοδημιούργητος βέβαια αλλά βουτηγμένος στα σκατά. Μια φορά στην βίλλα του αδερφής μου που ο συγχωρεμένος ο άντρας της είχε καλέσει κάτι εγκρίτους νομικούς από την Νομική Σχολή Αθηνών, θυμάμαι ότι ένας ηλικιωμένος καθηγητής μας εξομολογήθηκε ότι για το μόνο πράγμα που ντρέπεται σε όλη του την καριέρα είναι που είχε ασκούμενο στο γραφείο του τον πατέρα σου.
Δεν λέω ότι οι δικηγόροι είναι ΄άγιοι αλλά για τον πατέρα σου είμαι σίγουρος πως εάν ο διάβολος είχε πρόσωπο στην γη θα ήταν ο πατέρας σου. Δεν θέλω να μπω σε λεπτομέρειες…
-Πείτε μου κύριε Μήτσο..
-Δεν έχει σημασία μικρέ.. Αυτό που έχει σημασία μικρέ είναι ότι εσύ δεν έχεις καμία σχέση. Είσαι αυτό που σοφός λαός λέει «από αγκάθι βγαίνει ρόδο και από ρόδο βγαίνει αγκάθι…»
Αυτό που θέλω σαν χάρη είναι να μην κατηγορήσεις ποτέ τον εαυτό σου για ότι συνέβη στον πατέρα σου, να μην του επιτρέψεις ακόμα και 2 μέτρα κάτω από την γή να σε βλάψει… Γιατί οι τύψεις και οι ερινύες είναι η χειρότερη τιμωρία σύμφωνα με τους προγόνους μας.
Αν βάλεις τα πράγματα κάτω και τα κοιτάξεις δεν φταις εσύ που ο πατέρας σου παράτησε αυτή την αγία γυναίκα την μάνα σου αλλά και εσένα όταν ήσουν μικρός. Δεν φταις εσύ που τα έφτιαξε με την γραμματέα και πήδαγε όποια έβρισκε, σίγουρα δεν φταις εσύ για τους πελάτες του και τις συναναστροφές του. Ακόμα πιο σίγουρα δεν φταις εσύ για την διατροφή του, την κάρδια του ή τα Viagra που κούμπωνε… Δεν φταις εσύ που είχε βουτήξει μέσα στην ζωή σου και προσπαθούσε να την φέρει στα μέτρα σου και το βασικότερο όλων δεν φταις εσύ που γεννήθηκες όμορφος, έξυπνος και ανεξάρτητος γιατί αυτό δεν σου συγχώρησε ποτέ και δεν χρειάζεται να είσαι πανεπιστήμονας για να το καταλάβεις.
Τελευταία συμβουλή: Μην νιώθεις τύψεις, βγάλτον από το μυαλό σου χωρίς να το δηλώνεις γιατι ο κόσμος δεν καταλαβαίνει γιατί ένα παιδί να μισεί τον πατέρα του και γιατί η μάνα σου θα στεναχωρηθεί. Συνέχισε την ζωή σου γιατί είσαι γεννημένος για πολλά και μεγάλα πράγματα… Η ζωη σου τώρα ξεκινάει πραγματικά και εάν ρωτάς εμένα σήμερα έγινες πραγματικά 18….
OP
OP
podhlaths
Μέλος
- Εγγρ.
- 10 Αυγ 2008
- Μηνύματα
- 207
- Like
- 240
- Πόντοι
- 21
==============82============
Μπορεί να ήμουν 18, μπορεί να έδειχνα 25 αλλά μέσα μου ένοιωθα 11. Ένοιωθα ακριβώς όπως εκείνη την γαμημένη στιγμή που ο πατέρας μου μας άφησε για πρώτη φορά. Δυο φορές έφυγε από την ζωή μου και τις δυο το έκανε με τον χειρότερο τρόπο και τις δυο φρόντισε να με πονέσει και να με στιγματίσει. Όμως το μόνο σίγουρο ήταν ότι όσο πόνο μου προκάλεσε, όλα τελείωσαν. Όντως από εδώ και πέρα ενηλικιώθηκα, οι αποφάσεις τις ζωής μού θα είναι δίκες μου όχι μόνο γιατί θα τις επιλέγω εγώ αλλά γιατί δεν θα κάνω πράγματα με σκοπό έστω και υποσυνείδητα να πληγώσω ή να λάβω την επιβεβαίωση του πατέρα μου. Από εδώ και πέρα ήμουν εγώ, η μάνα μου και ο κύριος Μήτσος άνθρωποι που πραγματικά με αγαπούν.
Χαμένος στις σκέψεις, κουρασμένος, υπνωτισμένος από την κουβέντα του κυρίου Μήτσου αλλά και πολύ μεθυσμένος. Το ούζο έχει την ιδιότητα να σε μεθάει απότομα χωρίς να προλάβεις να καταλάβεις και χωρίς να σε προειδοποιήσει. Όσο κάθεσαι στο τραπέζι δεν το συνειδητοποιείς και αρκούν 2 βήματα αφού σηκωθείς να πας τουαλέτα για να καταλάβεις σε τι κατάσταση έχεις περιέλθει.
Παραπατώντας πήγα τουαλέτα κατούρησα και έριξα λίγο νερό στο πρόσωπό μου. Εκει στάθηκα λίγα δευτερόλεπτα κοιτώντας στο καθρέφτη μου εμένα, κοιτώντας τα μαυρισμένα μάτια μου και την ταλαιπωρία και την δυστυχία στο πρόσωπό μου.
Ο καθρέφτης μαγικό αντικείμενο. Μπορεί να σε τρελάνει εάν έχεις ναρκισσιστικές τάσεις αλλά και να σε συνεφέρει ένα έχεις έστω και λίγο λογική. Εγώ δεν ξέρω σε ποια από τις 2 κατηγορίες ανήκω αλλά εκείνη την στιγμή έδρασε λυτρωτικά και αυτό το αστραπιαίο κοίταγμα αρκούσε για να δω πως είχα καταντήσει. Αρκούσε να με κάνει να πάρω στιγμιαία την απόφαση πως ξεχνάω όλο το γεγονός και προχωράω. Ο κύριος Μήτσος ήταν έτοιμος για χημειοθεραπείες και αυτό θα έπρεπε να με απασχολεί. Θα έπρεπε εγώ να τον στηρίζω και όχι να τον απασχολώ με τα δικά μου.
Μέχρι να πάω στο τραπέζι είχε πληρώσει και στην θέση μου υπήρχε ένα πιατάκι με γλυκό. Δεν ήθελα να φάω τίποτα άλλο.
Σηκωθήκαμε ο Μήτσος χαιρέτησε και μου λέει τώρα θα ξεχαστείς για τα καλά μικρέ. Περπατήσαμε λίγο σε κάτι σκοτεινά στενά με κάτι παλιό-αποθήκες και βρεθήκαμε σε ένα μαγαζί με το ευφάνταστο όνομα tutti frutti.
Τόση ώρα στα σκοτεινά σοκάκια ήταν αρκετό για να πονέσουν τα μάτια μου από την υπερβολικά φωτεινή πινακίδα που μάλιστα αναβόσβηνε.
Μπήκαμε μέσα.. Το μαγαζί σκοτεινό τα πριβέ καθίσματα γεμάτα, αλλά και όλα τα τραπέζια. Πρώτη φορά έβλεπα κωλόμπαρο να έχει τόσο δουλειά. Στο βάθος είχε μια πίστα στρογγυλή με μια κολώνα στην μέση. Δυο κορίτσια χόρευαν.
Μικρέ ήρθαμε στον παράδεισο είπε ο Μητσάρας και τράβηξε ένα σκαμπό και κάθισε στο μπαρ.
Μπορεί να ήμουν 18, μπορεί να έδειχνα 25 αλλά μέσα μου ένοιωθα 11. Ένοιωθα ακριβώς όπως εκείνη την γαμημένη στιγμή που ο πατέρας μου μας άφησε για πρώτη φορά. Δυο φορές έφυγε από την ζωή μου και τις δυο το έκανε με τον χειρότερο τρόπο και τις δυο φρόντισε να με πονέσει και να με στιγματίσει. Όμως το μόνο σίγουρο ήταν ότι όσο πόνο μου προκάλεσε, όλα τελείωσαν. Όντως από εδώ και πέρα ενηλικιώθηκα, οι αποφάσεις τις ζωής μού θα είναι δίκες μου όχι μόνο γιατί θα τις επιλέγω εγώ αλλά γιατί δεν θα κάνω πράγματα με σκοπό έστω και υποσυνείδητα να πληγώσω ή να λάβω την επιβεβαίωση του πατέρα μου. Από εδώ και πέρα ήμουν εγώ, η μάνα μου και ο κύριος Μήτσος άνθρωποι που πραγματικά με αγαπούν.
Χαμένος στις σκέψεις, κουρασμένος, υπνωτισμένος από την κουβέντα του κυρίου Μήτσου αλλά και πολύ μεθυσμένος. Το ούζο έχει την ιδιότητα να σε μεθάει απότομα χωρίς να προλάβεις να καταλάβεις και χωρίς να σε προειδοποιήσει. Όσο κάθεσαι στο τραπέζι δεν το συνειδητοποιείς και αρκούν 2 βήματα αφού σηκωθείς να πας τουαλέτα για να καταλάβεις σε τι κατάσταση έχεις περιέλθει.
Παραπατώντας πήγα τουαλέτα κατούρησα και έριξα λίγο νερό στο πρόσωπό μου. Εκει στάθηκα λίγα δευτερόλεπτα κοιτώντας στο καθρέφτη μου εμένα, κοιτώντας τα μαυρισμένα μάτια μου και την ταλαιπωρία και την δυστυχία στο πρόσωπό μου.
Ο καθρέφτης μαγικό αντικείμενο. Μπορεί να σε τρελάνει εάν έχεις ναρκισσιστικές τάσεις αλλά και να σε συνεφέρει ένα έχεις έστω και λίγο λογική. Εγώ δεν ξέρω σε ποια από τις 2 κατηγορίες ανήκω αλλά εκείνη την στιγμή έδρασε λυτρωτικά και αυτό το αστραπιαίο κοίταγμα αρκούσε για να δω πως είχα καταντήσει. Αρκούσε να με κάνει να πάρω στιγμιαία την απόφαση πως ξεχνάω όλο το γεγονός και προχωράω. Ο κύριος Μήτσος ήταν έτοιμος για χημειοθεραπείες και αυτό θα έπρεπε να με απασχολεί. Θα έπρεπε εγώ να τον στηρίζω και όχι να τον απασχολώ με τα δικά μου.
Μέχρι να πάω στο τραπέζι είχε πληρώσει και στην θέση μου υπήρχε ένα πιατάκι με γλυκό. Δεν ήθελα να φάω τίποτα άλλο.
Σηκωθήκαμε ο Μήτσος χαιρέτησε και μου λέει τώρα θα ξεχαστείς για τα καλά μικρέ. Περπατήσαμε λίγο σε κάτι σκοτεινά στενά με κάτι παλιό-αποθήκες και βρεθήκαμε σε ένα μαγαζί με το ευφάνταστο όνομα tutti frutti.
Τόση ώρα στα σκοτεινά σοκάκια ήταν αρκετό για να πονέσουν τα μάτια μου από την υπερβολικά φωτεινή πινακίδα που μάλιστα αναβόσβηνε.
Μπήκαμε μέσα.. Το μαγαζί σκοτεινό τα πριβέ καθίσματα γεμάτα, αλλά και όλα τα τραπέζια. Πρώτη φορά έβλεπα κωλόμπαρο να έχει τόσο δουλειά. Στο βάθος είχε μια πίστα στρογγυλή με μια κολώνα στην μέση. Δυο κορίτσια χόρευαν.
Μικρέ ήρθαμε στον παράδεισο είπε ο Μητσάρας και τράβηξε ένα σκαμπό και κάθισε στο μπαρ.
poustalekos
Μέλος
- Εγγρ.
- 11 Αυγ 2010
- Μηνύματα
- 3.002
- Like
- 711
- Πόντοι
- 96
Απο κατι ΚΑΡΑΦΥΤΟΥΚΛΕΣ ΣΠΑΣΙΚΛΕΣ σαν εσας εχασα εγω τη δικια μου πενταημερη!!!!φιλε ουτε εγω πηγα 5ημερη και εδωσα πανελλήνιες το 2002
Ειχαμε κατι ζωα που θελανε να κατσουν σπιτι να διαβασουν!! Και στο τελος δε μαζευτηκαμε πολλα ατομα για να παμε κ δεν πηγαμε καθολου!
Εφταιγε κ το αρχιδι ο διευθυντης βεβαια ε?!?!
Με απεριοριστο σεβασμο κ εκτιμηση,
ΠΟΥΣΤΑΛΕΚΟΣ
OP
OP
podhlaths
Μέλος
- Εγγρ.
- 10 Αυγ 2008
- Μηνύματα
- 207
- Like
- 240
- Πόντοι
- 21
Σήμερα βραδάκι.
dreamgirls.gr
Γραφείο Call-Girls
- Εγγρ.
- 14 Φεβ 2017
- Μηνύματα
- 26.658
- Like
- 40.120
Παίδες καλησπέρα! Έχω περάσει κι εγώ με τη σειρά μου πολλά στη ζωή μου. Τα τελευταία χρόνια με απασχολεί όμως κάτι. Έχω μια σχέση 4 χρόνια. Αυτά τα χρόνια όμως εχω χαθεί με τις παρέες μου κ ιδιαίτερα με της παλιές φίλες μου γτ όπως ξέρετε οι γυναίκες έχουν ανταγωνισμό μεταξύ τους. Όμως πριν τα φτιάξω με την νυν μου είχα μια φίλη που περναγαγε πολλές ώρες την εβδομάδα μαζί ποτά ξενύχτια κλπ. Μην κοροιδοευομαστε, από την πλευρά μου τουλάχιστον ήθελα να την γαμησω και αυτό μου έμεινε αποθημενο εννοείται. Τώρα πια και με διάφορες μικροπαρεξηγησεις έχουμε χαθεί. Για πείτε καμία ιδεα πως θα την ξαναπροσεγγισω?
Περσινά ξινά σταφύλια
OP
OP
podhlaths
Μέλος
- Εγγρ.
- 10 Αυγ 2008
- Μηνύματα
- 207
- Like
- 240
- Πόντοι
- 21
========83======
Αφού έκανε δυο τρεις προσπάθειες για να βολευτεί κανονικά σε αυτά τα άβολα και ψηλά για τον κύριο Μήτσο σκαμπό. Γυρισε το κεφάλι του μια αριστερά και μια δεξιά σκανάροντας τον χώρο και εστιάζοντας στην πίστα. Μικρέ γράψε λάθος στην κόλαση ήρθαμε… ο παράδεισος είναι πολύ ξενέρωτος για να περιγράψει ένα τέτοιο μέρος. Να ξέρεις ο ιδιοκτήτης είναι πολύ φιλαράκι και η πρώην γυναίκα του από Ζάκυνθο. Αυτός επιμελείται τα πάντα , έχει τρέλα με μουσική, φώτα, καθαρά ποτά, αλλά η μεγάλη του τρέλα είναι τα μουνιά. Τα επιμελείται ένα προς ένα ό ίδιος και εγγυάται ο ίδιος για την ποιότητα τους.. όση ώρα έλεγε όλα αυτά ο κύριος Μήτσος είχε ένα χαζό χαμόγελο και στην χροιά της φωνής του θα διέκρινες και μια ζήλια. Καταβαθος πίστευε ότι είχε όλα τα προσόντα να κάνει αυτή την δουλειά και ο ίδιος.
Πριν προλάβουμε να τελειώσουμε την κουβέντα μας. Πλησίασε η μπαργουμανα να παραγγείλουμε. Ένα μπουκάλι ουίσκι σπέσιαλ είπε ο Μητσάρας, και που είσαι μωρό το πιο σπέσιαλ και φώναξε μας τον Μπαμπη… πες του είναι εδώ ο Μητσάρας ο υδραυλικός…
Στο υδραυλικός η μπαργουμανα έκανε μια περίεργη γκριμάτσα και πριν γυρίσει την πλάτη της ο Μητσάρας που το αντιλήφθηκε μουρμούρισε:
Αμα σου αλλάξω τα υδραυλικά θα αλλάξεις γνώμη κοπέλα μου. Και γέλαγε για άλλη μια φορά μόνος του.
Η μπαργουμανα έδειξε επιφυλακτική και πριν μας ανοίξει ουίσκι 300 ευρώ μίλησε στον τσεκαδόρο και φωνάξανε τον ιδιοκτήτη τον Μπάμπη.
Έτσι ενώ είχαμε πάγο ποτήρια ξηρούς καρπούς και παρακολουθήσει 2 χορούς στον στύλο, το ουίσκι δεν είχε έρθει.
Η αλήθεια ήταν μετα από τόσο ούζο δεν βιαζόμουν να πιω και δεν με απασχολούσε καθόλου.
Σε λίγο πλησίασε διακριτικά από πίσω μας ένας ψηλός χοντρός κύριος με κοστούμι γύρω στα 55. Είχε ένα μικρό μουστάκι ενώ στα μάγουλα είχε έντονες ουλές από ακμή. Παρόλα αυτά το βλέμμα σου τράβαγε η μεγάλη χαρακιά από το μέτωπο μέχρι το μάγουλο που έκοβε στη μέση και το δεξί του φρύδι. Είτε συναντούσες τον συγκεκριμένο τύπο στο μαγαζί του είτε σε μια εκκλησία να προσεύχεται μπορούσες αμέσως να καταλάβεις τι δουλειά κάνει. Το βήμα του αργό μάγκικο και ιδιαίτερα προκλητικό. Στο αριστερό χέρι πούρο και τα δαχτυλα κιτρινισμενα.
Μόλις έφτασε πίσω από τον κύριο Μήτσο έβαλε μια φωνή που ακόμα και η κοπέλα από την πίστα γύρισε προς το μέρος μας.
-Που εισαι ρε Μητσαρα????
Είχα καιρό να σε δω και νόμιζα το γύρισες…
Ο κύριος Μήτσος με ένα σάλτο πήδηξε από το σκαμπό και τον αγκάλιασε. Χτυπώντας την παλάμη του δυο φορές στην πλάτη του.
Ήθελα να το γυρίσω αλλά δεν με αφήνει η πρώην γυναίκα σου… κάθε μέρα μου χαλεύει στο νησί..
Και οι 2 γελάσανε και το αφεντικό έκανε μια περίεργη κίνηση με τα δάχτυλα και την παλάμη στην μπαργουμανα.
Αμέσως αυτή άνοιξε ένα ουίσκι που δεν είχα δεί ποτε ξανά και ούτε έχω ξαναδεί από τότε, ενώ συνέχεια καθάριζε με ένα βετεξ τον πάγκο μας. Τον κοιτούσε στα μάτια και έτρεμε.
Σηκώθηκα να πάω τουαλέτα και να χαζέψω λίγο το μαγαζί και ο Μήτσος τα έλεγε με τον Μπαμπη.
όταν γύρισα ο μπαμπης με πλησίασε και μου είπε.
-Μικρέ έμαθα τα δυσάρεστα. Μην στεναχωριέσαι. Και εγώ έχω χάσει τον πάτερά μου σε νεαρή ηλικία και δεν το έβαλα κάτω, αντίθετα έγινα ο αυτοκράτορας της Πάτρας.
Το μόνο που θα σου απαλύνει τον πόνο σύμφωνα με τον Μήτσο είναι ένα καλό μουνί.
Δεν έβγαλα κουβέντα, τον κοιτούσα μια στην ουλή μια στο περίεργο μουστάκι αλλά ποτέ στα μάτια. Λιγο ο τρόπος του λίγο η ουλή μου θύμισαν τον νταβά και την ντοροθυ και τι είχα περάσει…
-Ε μικρέ με ακούς?
-ακούω απλά είμαι λίγο ζαλισμένος από το ούζο..
-Ρε Μήτσο για παρτουζα τον προορίζεις τον μικρό και τον πότιζες ούζα πριν?
- όχι ακόμα, δεν θα ξαναγαμήσει εαν με δει σε δράση..
Και οι δυο τους λέγανε άθλια αστεία και γελάγανε.
Για μένα όλα κυλούσαν αργά, ένοιωθα ότι ο χρόνος εκεί μέσα δεν περνά.
Άκου μικρέ εγώ προτείνω λόγω πένθους σήμερα να πάρεις μια μαυρη.
Δεν είχα ακούσει τίποτα χειρότερο και πιο ρατσιστικό στη ζωή μου. Αντιμετώπιζε τα κορίτσια που δουλεύανε για αυτό σαν αντικείμενα.
Φοβήθηκα να αντιμιλήσω ή να διαφωνήσω. Και δεν είπα τίποτα…
Έχεις πάει με μαύρη?
Όχι ακόμα.
Ωραία σου έχω κελεπούρι. Είναι Μιγάς γεννημένη στην Γαλλία και φοβερή χορεύτρια. Καλλιτέχνης σου λέω, είπε και φύσηξε τον καπνό από το πούρο του προς τα πάνω.
Έκανε πάλι κάτι κινήσεις με το χέρι του και αμέσως έτρεξε κοντά του ένας άλλος κύριος φουσκωτός με κουστούμι. Κάτι του είπε στα αυτί και σε λίγα λεπτά ήρθαν κατά πάνω μας μια πανεμορφη 21 χρονων έγχρωμη κοπέλα σε μενα και μια γυρω στα 30 από ρουμανία για τον κύριο Μήτσο.
Όντως η Νικόλ ήταν πανέμορφη. Και όντως είχε ένα αέρα καλλιτεχνικό, και παρόλο που ήταν διαχυτική και χαμογελαστή ευκολα μπορούσες να διακρίνεις την μελαγχολία στο βλεμμα της.
Αυτό το βλέμμα με έκανε να νοιώσω ακόμα πιο άσχημα.
Αφού πέσανε πάνω μας και πριν προλάβουμε να γνωριστούμε. Πλησίασε ο Μπαμπης μας έκλεισε όλους στην αγκαλιά του και είπε. Οι κύριοι σήμερα θα πάρουν πακέτο για αυτό κορίτσια ετοιμαστείτε και πηγαίνετε μαζί τους. Και επειδή είναι πολύ φίλοι μου μην ακούσω κανένα παράπονο.
Τα κορίτσια μας αφήσανε και πήγαν να ντυθούν.
Εμείς ήπιαμε 2 ουισκάκια πλήρωσε ο Μήτσος και φύγαμε.
Από την αρχή δεν μου άρεσε όλο αυτό. Αυτός ο μπαμπης δεν μου άρεσε καθόλου. Δεν μου άρεσε πως περπατούσε , πως μιλούσε δεν μου άρεσε η αύρα του. Αλλά δεν ήθελα να προσβάλω τον Μητσο.
Πάντως ήταν η πρώτη φορά από όταν γνώρισα τον κυριο Μήτσο που είχα κάποια αμφιβολία… Πως μπορεί αυτός να είναι φίλος του?
Παρόλα αυτά περπατούσαμε στο δρόμο για το ξενοδοχείο μας εγώ αγκαλιά με την Νικόλ και ο Μητσάρας με την Ρουμάνα. Λίγο πριν φτάσουμε στο ξενοδοχείο και ενώ κινούμασταν σε κάτι στενά για να κόψουμε δρόμο πέσαμε πάνω σε μια ομάδα 10 ατόμων μαυροντυμένων με κουκούλες και ρόπαλα στα χέρια.
Μέχρι να τους αντιληφθώ, μας είχαν περικυκλώσει και απευθυνόμενοι στην Νικόλ φωνάζανε…
Τι θες στην χώρα μας εσύ μαύρη?
Αφού έκανε δυο τρεις προσπάθειες για να βολευτεί κανονικά σε αυτά τα άβολα και ψηλά για τον κύριο Μήτσο σκαμπό. Γυρισε το κεφάλι του μια αριστερά και μια δεξιά σκανάροντας τον χώρο και εστιάζοντας στην πίστα. Μικρέ γράψε λάθος στην κόλαση ήρθαμε… ο παράδεισος είναι πολύ ξενέρωτος για να περιγράψει ένα τέτοιο μέρος. Να ξέρεις ο ιδιοκτήτης είναι πολύ φιλαράκι και η πρώην γυναίκα του από Ζάκυνθο. Αυτός επιμελείται τα πάντα , έχει τρέλα με μουσική, φώτα, καθαρά ποτά, αλλά η μεγάλη του τρέλα είναι τα μουνιά. Τα επιμελείται ένα προς ένα ό ίδιος και εγγυάται ο ίδιος για την ποιότητα τους.. όση ώρα έλεγε όλα αυτά ο κύριος Μήτσος είχε ένα χαζό χαμόγελο και στην χροιά της φωνής του θα διέκρινες και μια ζήλια. Καταβαθος πίστευε ότι είχε όλα τα προσόντα να κάνει αυτή την δουλειά και ο ίδιος.
Πριν προλάβουμε να τελειώσουμε την κουβέντα μας. Πλησίασε η μπαργουμανα να παραγγείλουμε. Ένα μπουκάλι ουίσκι σπέσιαλ είπε ο Μητσάρας, και που είσαι μωρό το πιο σπέσιαλ και φώναξε μας τον Μπαμπη… πες του είναι εδώ ο Μητσάρας ο υδραυλικός…
Στο υδραυλικός η μπαργουμανα έκανε μια περίεργη γκριμάτσα και πριν γυρίσει την πλάτη της ο Μητσάρας που το αντιλήφθηκε μουρμούρισε:
Αμα σου αλλάξω τα υδραυλικά θα αλλάξεις γνώμη κοπέλα μου. Και γέλαγε για άλλη μια φορά μόνος του.
Η μπαργουμανα έδειξε επιφυλακτική και πριν μας ανοίξει ουίσκι 300 ευρώ μίλησε στον τσεκαδόρο και φωνάξανε τον ιδιοκτήτη τον Μπάμπη.
Έτσι ενώ είχαμε πάγο ποτήρια ξηρούς καρπούς και παρακολουθήσει 2 χορούς στον στύλο, το ουίσκι δεν είχε έρθει.
Η αλήθεια ήταν μετα από τόσο ούζο δεν βιαζόμουν να πιω και δεν με απασχολούσε καθόλου.
Σε λίγο πλησίασε διακριτικά από πίσω μας ένας ψηλός χοντρός κύριος με κοστούμι γύρω στα 55. Είχε ένα μικρό μουστάκι ενώ στα μάγουλα είχε έντονες ουλές από ακμή. Παρόλα αυτά το βλέμμα σου τράβαγε η μεγάλη χαρακιά από το μέτωπο μέχρι το μάγουλο που έκοβε στη μέση και το δεξί του φρύδι. Είτε συναντούσες τον συγκεκριμένο τύπο στο μαγαζί του είτε σε μια εκκλησία να προσεύχεται μπορούσες αμέσως να καταλάβεις τι δουλειά κάνει. Το βήμα του αργό μάγκικο και ιδιαίτερα προκλητικό. Στο αριστερό χέρι πούρο και τα δαχτυλα κιτρινισμενα.
Μόλις έφτασε πίσω από τον κύριο Μήτσο έβαλε μια φωνή που ακόμα και η κοπέλα από την πίστα γύρισε προς το μέρος μας.
-Που εισαι ρε Μητσαρα????
Είχα καιρό να σε δω και νόμιζα το γύρισες…
Ο κύριος Μήτσος με ένα σάλτο πήδηξε από το σκαμπό και τον αγκάλιασε. Χτυπώντας την παλάμη του δυο φορές στην πλάτη του.
Ήθελα να το γυρίσω αλλά δεν με αφήνει η πρώην γυναίκα σου… κάθε μέρα μου χαλεύει στο νησί..
Και οι 2 γελάσανε και το αφεντικό έκανε μια περίεργη κίνηση με τα δάχτυλα και την παλάμη στην μπαργουμανα.
Αμέσως αυτή άνοιξε ένα ουίσκι που δεν είχα δεί ποτε ξανά και ούτε έχω ξαναδεί από τότε, ενώ συνέχεια καθάριζε με ένα βετεξ τον πάγκο μας. Τον κοιτούσε στα μάτια και έτρεμε.
Σηκώθηκα να πάω τουαλέτα και να χαζέψω λίγο το μαγαζί και ο Μήτσος τα έλεγε με τον Μπαμπη.
όταν γύρισα ο μπαμπης με πλησίασε και μου είπε.
-Μικρέ έμαθα τα δυσάρεστα. Μην στεναχωριέσαι. Και εγώ έχω χάσει τον πάτερά μου σε νεαρή ηλικία και δεν το έβαλα κάτω, αντίθετα έγινα ο αυτοκράτορας της Πάτρας.
Το μόνο που θα σου απαλύνει τον πόνο σύμφωνα με τον Μήτσο είναι ένα καλό μουνί.
Δεν έβγαλα κουβέντα, τον κοιτούσα μια στην ουλή μια στο περίεργο μουστάκι αλλά ποτέ στα μάτια. Λιγο ο τρόπος του λίγο η ουλή μου θύμισαν τον νταβά και την ντοροθυ και τι είχα περάσει…
-Ε μικρέ με ακούς?
-ακούω απλά είμαι λίγο ζαλισμένος από το ούζο..
-Ρε Μήτσο για παρτουζα τον προορίζεις τον μικρό και τον πότιζες ούζα πριν?
- όχι ακόμα, δεν θα ξαναγαμήσει εαν με δει σε δράση..
Και οι δυο τους λέγανε άθλια αστεία και γελάγανε.
Για μένα όλα κυλούσαν αργά, ένοιωθα ότι ο χρόνος εκεί μέσα δεν περνά.
Άκου μικρέ εγώ προτείνω λόγω πένθους σήμερα να πάρεις μια μαυρη.
Δεν είχα ακούσει τίποτα χειρότερο και πιο ρατσιστικό στη ζωή μου. Αντιμετώπιζε τα κορίτσια που δουλεύανε για αυτό σαν αντικείμενα.
Φοβήθηκα να αντιμιλήσω ή να διαφωνήσω. Και δεν είπα τίποτα…
Έχεις πάει με μαύρη?
Όχι ακόμα.
Ωραία σου έχω κελεπούρι. Είναι Μιγάς γεννημένη στην Γαλλία και φοβερή χορεύτρια. Καλλιτέχνης σου λέω, είπε και φύσηξε τον καπνό από το πούρο του προς τα πάνω.
Έκανε πάλι κάτι κινήσεις με το χέρι του και αμέσως έτρεξε κοντά του ένας άλλος κύριος φουσκωτός με κουστούμι. Κάτι του είπε στα αυτί και σε λίγα λεπτά ήρθαν κατά πάνω μας μια πανεμορφη 21 χρονων έγχρωμη κοπέλα σε μενα και μια γυρω στα 30 από ρουμανία για τον κύριο Μήτσο.
Όντως η Νικόλ ήταν πανέμορφη. Και όντως είχε ένα αέρα καλλιτεχνικό, και παρόλο που ήταν διαχυτική και χαμογελαστή ευκολα μπορούσες να διακρίνεις την μελαγχολία στο βλεμμα της.
Αυτό το βλέμμα με έκανε να νοιώσω ακόμα πιο άσχημα.
Αφού πέσανε πάνω μας και πριν προλάβουμε να γνωριστούμε. Πλησίασε ο Μπαμπης μας έκλεισε όλους στην αγκαλιά του και είπε. Οι κύριοι σήμερα θα πάρουν πακέτο για αυτό κορίτσια ετοιμαστείτε και πηγαίνετε μαζί τους. Και επειδή είναι πολύ φίλοι μου μην ακούσω κανένα παράπονο.
Τα κορίτσια μας αφήσανε και πήγαν να ντυθούν.
Εμείς ήπιαμε 2 ουισκάκια πλήρωσε ο Μήτσος και φύγαμε.
Από την αρχή δεν μου άρεσε όλο αυτό. Αυτός ο μπαμπης δεν μου άρεσε καθόλου. Δεν μου άρεσε πως περπατούσε , πως μιλούσε δεν μου άρεσε η αύρα του. Αλλά δεν ήθελα να προσβάλω τον Μητσο.
Πάντως ήταν η πρώτη φορά από όταν γνώρισα τον κυριο Μήτσο που είχα κάποια αμφιβολία… Πως μπορεί αυτός να είναι φίλος του?
Παρόλα αυτά περπατούσαμε στο δρόμο για το ξενοδοχείο μας εγώ αγκαλιά με την Νικόλ και ο Μητσάρας με την Ρουμάνα. Λίγο πριν φτάσουμε στο ξενοδοχείο και ενώ κινούμασταν σε κάτι στενά για να κόψουμε δρόμο πέσαμε πάνω σε μια ομάδα 10 ατόμων μαυροντυμένων με κουκούλες και ρόπαλα στα χέρια.
Μέχρι να τους αντιληφθώ, μας είχαν περικυκλώσει και απευθυνόμενοι στην Νικόλ φωνάζανε…
Τι θες στην χώρα μας εσύ μαύρη?
OP
OP
podhlaths
Μέλος
- Εγγρ.
- 10 Αυγ 2008
- Μηνύματα
- 207
- Like
- 240
- Πόντοι
- 21
======84=====
Εκείνη την στιγμή πριν προλάβω να αντιληφθώ οτιδήποτε, πριν καταλάβω ποιοι είναι όλοι αυτοί και τι θέλαν από εμάς, για ένα πράγμα ήμουν σίγουρος. Κάποιος με είχε καταραστεί. Κάποια περίεργη κατάρα, ένα μαύρο συννεφάκι με ακολουθούσε και δεν με άφηνε σε ησυχία. Γρήγορα πέρασε από το μυαλό μου η παροιμία που συνήθιζε να λέει η γιαγιά μιλώντας πάντα για άλλους «αμαρτίες γονέων…» και για ένα περίεργο λόγο ήρθε στο νου μου ένα κομμάτι από την Αντιγόνη του Σοφοκλή που είχα δώσει στη Β λυκείου εξετάσεις και είχα αναγκαστεί να παπαγαλίσω « άραγε υπάρχει κάποιο κακό που μας κληροδότησε ο Οιδιποδας και να μην μας το έστειλε ακόμα ο Δίας.» Έτσι ένοιωθα εκείνη τη στιγμή. Ο πατέρας μου μου κληροδότησε μόνο αμαρτίες και πόνο και ο σημερινός θεός είχε βαλθεί να ασχοληθεί μόνο με μένα τον τελευταίο καιρό.
Όλο το σκηνικό μου ήταν ξένο… Δεν μπορούσα να το χωνέψω, δεν μπορούσε το δικο μου μυαλό να κατανοήσει και να διανοηθεί ότι ένα τσουρμο ανεγκεφαλοι μαντραχαλοι συνασπίστηκαν βραδιάτικα στην Πάτρα με μοναδικό σκοπό να τραμπουκίσουν μαύρα κορίτσια στο λιμάνι της Πάτρας.
Παρόλο που μεγάλωσα στα Γιάννενα και είχα δει συμμαθητές μου να ασκούν Bulling σε άλλα παιδιά πίστευα ότι αυτό συμβαίνει μόνο στην παιδική ηλικία. Δεν είχα ακούσει καν την ύπαρξη της χρυσής αυγής ή άλλων ακροδεξιών ομάδων.
Όλοι τους φορούσαν μαυρα ρούχα και από τα ρόπαλα πιστευες ότι σκοπό έχουν να συγκρουστούν με μια άλλη ομάδα ισάξιας δύναμης και ισχύς και όχι με ένα γέρο ένα 19χρονο και 2 κορίτσια.
Αυτό που μου έκανε εντύπωση για άλλη μια φορά ήταν η ψυχραιμία του Μητσάρα.
Αμέσως απλωσε το χέρι του προστατευτικά και μπήκε μπροστά από την κοπέλα που προοριζόταν για μένα.
-Παιδιά ηρεμήστε τα κορίτσια είναι μαζί μας..
-Παππού κάνε στην άκρη και μην ανακατεύεσαι..
Όση ώρα μιλούσε ο Μητσάρας εγω παρατηρούσα όλη την συμμορία. Χτυπούσαν τα ρόπαλα στην παλαμη τους ενώ ένας από αυτούς είχε βγαλει μια πεταλούδα και αρχισε να κανει επίδειξη ανοιγοκλείνοντας την επιδέξια.
- Δεν ενοχλήσαμε κανεναν αφηστε μας λιγο πιο κάτω είναι το ξενοδοχείο μας.
- Εσυ παππού δεν μας ενοχλησες ακόμα, αλλά αυτή εδώ και οι ομοιοι της έρχονται και μας παίρνουν τις δουλειές.
Και αμέσως όλη η συμμορία έκανε ένα βήμα μπροστά στενευοντας κι άλλο τον κλοιό.
-Παππού εσύ και ο μικρός έχετε μια τελευταία ευκαιρία να φύγετε και να μην κοιτάξετε πίσω.
-Παλικάρι μου δεν έχω παρατήσει πότε πίσω μου γυναίκα μόνη της, Θα φύγω μόνο εάν μου το ζητήσει η ίδια και έκανε ένα βήμα πιο κοντά σε αυτόν που έδινε τις εντολές στον όχλο κοιτώντας τον βαθιά μέσα στα μάτια.
Τα δυο κορίτσια άρχισαν να τρέμουν και είχαν αρχίσει να διαισθάνονται ότι δύσκολα θα την βγάλουν καθαρή.
Ο Μητσάρας έκανε άλλο ένα βήμα και κοιτώντας τον στα μάτια του είπε. Δεν είναι κριμα νέο παλικάρι να έχεις μπλεξίματα με την αστυνομία γιατί μου είναι δύσκολο να ξεχάσω την φάτσα σου…
Και πριν προλάβει να τελειώσει την φράση του όρμηξαν 2 από αυτούς πάνω του του πιάσανε τα χέρια και τον βάλανε να γονατίσει μπροστά στον αρχηγό τους.
-Μίλα καλύτερα στον αρχηγό ακούς?
Την ίδια στιγμή τα κορίτσια άρχισαν να τσιρίζουν και να κλαίνε δυνατά.
Κάτι έπρεπε να κάνω και εγώ σκέφτηκα εκείνη την στιγμή, αλλά δεν μου ήταν εύκολο να σκεφτώ λογικά και ακόμα πιο δύσκολο να δράσω με λογική.
Και σαν παιδί που δεν είχα μπλεχτεί ποτέ σε καβγάδες, σαν ενήλικας που απεχθάνεται την βία, έβγαλα αμέσως το κινητό μου από την τσέπη και πληκτρολόγησα 100. Πριν λάβω απάντηση ένα μέλος με πλησίασε άρπαξε το κινητό μου και το πέταξε με όλη του την δύναμη στον πέτρινο τοίχο μιας παλιάς αποθήκης στην άκρη του δρόμου. Κομμάτια από το κινητό εκσφενδονίστηκαν εδώ και εκεί.
Τα κορίτσια ούρλιαξαν ακόμα πιο δυνατά, αγκαλιαστήκαν και τα δάκρυα τους πλέον είχαν διασχίσει τα μαγουλά τους και έσταζαν στην άσφαλτο. Στην ίδια άσφαλτο που ο Μητσάρας ήταν γονατιστός και στην ίδια άσφαλτο που είχαν σκορπιστεί τα κομμάτια του κινητού μου…
Ένα ήταν σίγουρο, δύσκολα θα την βγάζαμε καθαρή….
Εκείνη την στιγμή πριν προλάβω να αντιληφθώ οτιδήποτε, πριν καταλάβω ποιοι είναι όλοι αυτοί και τι θέλαν από εμάς, για ένα πράγμα ήμουν σίγουρος. Κάποιος με είχε καταραστεί. Κάποια περίεργη κατάρα, ένα μαύρο συννεφάκι με ακολουθούσε και δεν με άφηνε σε ησυχία. Γρήγορα πέρασε από το μυαλό μου η παροιμία που συνήθιζε να λέει η γιαγιά μιλώντας πάντα για άλλους «αμαρτίες γονέων…» και για ένα περίεργο λόγο ήρθε στο νου μου ένα κομμάτι από την Αντιγόνη του Σοφοκλή που είχα δώσει στη Β λυκείου εξετάσεις και είχα αναγκαστεί να παπαγαλίσω « άραγε υπάρχει κάποιο κακό που μας κληροδότησε ο Οιδιποδας και να μην μας το έστειλε ακόμα ο Δίας.» Έτσι ένοιωθα εκείνη τη στιγμή. Ο πατέρας μου μου κληροδότησε μόνο αμαρτίες και πόνο και ο σημερινός θεός είχε βαλθεί να ασχοληθεί μόνο με μένα τον τελευταίο καιρό.
Όλο το σκηνικό μου ήταν ξένο… Δεν μπορούσα να το χωνέψω, δεν μπορούσε το δικο μου μυαλό να κατανοήσει και να διανοηθεί ότι ένα τσουρμο ανεγκεφαλοι μαντραχαλοι συνασπίστηκαν βραδιάτικα στην Πάτρα με μοναδικό σκοπό να τραμπουκίσουν μαύρα κορίτσια στο λιμάνι της Πάτρας.
Παρόλο που μεγάλωσα στα Γιάννενα και είχα δει συμμαθητές μου να ασκούν Bulling σε άλλα παιδιά πίστευα ότι αυτό συμβαίνει μόνο στην παιδική ηλικία. Δεν είχα ακούσει καν την ύπαρξη της χρυσής αυγής ή άλλων ακροδεξιών ομάδων.
Όλοι τους φορούσαν μαυρα ρούχα και από τα ρόπαλα πιστευες ότι σκοπό έχουν να συγκρουστούν με μια άλλη ομάδα ισάξιας δύναμης και ισχύς και όχι με ένα γέρο ένα 19χρονο και 2 κορίτσια.
Αυτό που μου έκανε εντύπωση για άλλη μια φορά ήταν η ψυχραιμία του Μητσάρα.
Αμέσως απλωσε το χέρι του προστατευτικά και μπήκε μπροστά από την κοπέλα που προοριζόταν για μένα.
-Παιδιά ηρεμήστε τα κορίτσια είναι μαζί μας..
-Παππού κάνε στην άκρη και μην ανακατεύεσαι..
Όση ώρα μιλούσε ο Μητσάρας εγω παρατηρούσα όλη την συμμορία. Χτυπούσαν τα ρόπαλα στην παλαμη τους ενώ ένας από αυτούς είχε βγαλει μια πεταλούδα και αρχισε να κανει επίδειξη ανοιγοκλείνοντας την επιδέξια.
- Δεν ενοχλήσαμε κανεναν αφηστε μας λιγο πιο κάτω είναι το ξενοδοχείο μας.
- Εσυ παππού δεν μας ενοχλησες ακόμα, αλλά αυτή εδώ και οι ομοιοι της έρχονται και μας παίρνουν τις δουλειές.
Και αμέσως όλη η συμμορία έκανε ένα βήμα μπροστά στενευοντας κι άλλο τον κλοιό.
-Παππού εσύ και ο μικρός έχετε μια τελευταία ευκαιρία να φύγετε και να μην κοιτάξετε πίσω.
-Παλικάρι μου δεν έχω παρατήσει πότε πίσω μου γυναίκα μόνη της, Θα φύγω μόνο εάν μου το ζητήσει η ίδια και έκανε ένα βήμα πιο κοντά σε αυτόν που έδινε τις εντολές στον όχλο κοιτώντας τον βαθιά μέσα στα μάτια.
Τα δυο κορίτσια άρχισαν να τρέμουν και είχαν αρχίσει να διαισθάνονται ότι δύσκολα θα την βγάλουν καθαρή.
Ο Μητσάρας έκανε άλλο ένα βήμα και κοιτώντας τον στα μάτια του είπε. Δεν είναι κριμα νέο παλικάρι να έχεις μπλεξίματα με την αστυνομία γιατί μου είναι δύσκολο να ξεχάσω την φάτσα σου…
Και πριν προλάβει να τελειώσει την φράση του όρμηξαν 2 από αυτούς πάνω του του πιάσανε τα χέρια και τον βάλανε να γονατίσει μπροστά στον αρχηγό τους.
-Μίλα καλύτερα στον αρχηγό ακούς?
Την ίδια στιγμή τα κορίτσια άρχισαν να τσιρίζουν και να κλαίνε δυνατά.
Κάτι έπρεπε να κάνω και εγώ σκέφτηκα εκείνη την στιγμή, αλλά δεν μου ήταν εύκολο να σκεφτώ λογικά και ακόμα πιο δύσκολο να δράσω με λογική.
Και σαν παιδί που δεν είχα μπλεχτεί ποτέ σε καβγάδες, σαν ενήλικας που απεχθάνεται την βία, έβγαλα αμέσως το κινητό μου από την τσέπη και πληκτρολόγησα 100. Πριν λάβω απάντηση ένα μέλος με πλησίασε άρπαξε το κινητό μου και το πέταξε με όλη του την δύναμη στον πέτρινο τοίχο μιας παλιάς αποθήκης στην άκρη του δρόμου. Κομμάτια από το κινητό εκσφενδονίστηκαν εδώ και εκεί.
Τα κορίτσια ούρλιαξαν ακόμα πιο δυνατά, αγκαλιαστήκαν και τα δάκρυα τους πλέον είχαν διασχίσει τα μαγουλά τους και έσταζαν στην άσφαλτο. Στην ίδια άσφαλτο που ο Μητσάρας ήταν γονατιστός και στην ίδια άσφαλτο που είχαν σκορπιστεί τα κομμάτια του κινητού μου…
Ένα ήταν σίγουρο, δύσκολα θα την βγάζαμε καθαρή….
OP
OP
podhlaths
Μέλος
- Εγγρ.
- 10 Αυγ 2008
- Μηνύματα
- 207
- Like
- 240
- Πόντοι
- 21
Έχω ανεβάσει επεισόδιο απλά λόγω της αναβάθμισης δεν πρέπει να το είδατε!!!!
