====================71================
Δεν ξέρω ποιος εφηύρε αυτό το ποτό και δεν ξέρω ποιος το ονόμασε πράσινη νεράιδα… το μόνο που ξέρω είναι ότι εάν δεν είσαι αλκοολικός και μάλιστα σε προχωρημένο στάδιο δεν μπορείς να το κατεβάσεις. Σου άφηνε μια πικρή επίγευση λες και πίνεις ούζο αλλά η τεραστια αναλογία σε αλκοολ αρχικά καιει κάθε γευστικό σου κάλυκα και καταλήγει να αποτελειώνει τα εγκεφαλικα σου κύτταρα.
Παρόλα αυτά στην θέα και μόνο της δικής μου νεραιδας δεν είχα άλλη επιλογή. Έπιασα το ποτήρι μια που την κοίταξα να μπαινει στο μαγαζι και μια που κατέβασα το μισό.
Κάηκα άλλα ντράπηκα να το πω και ακόμα περισσότερο να το δείξω. Έτσι σιγά σιγά το αποτελείωσα όσο ο ιδιοκτήτης είχε πάει να υποδεχτεί την Σουηδέζα. Την έπιασε την αγκαλιασε και αφου της φίλησε το χέρι την τραβηξε προς το μέρος μου.
Ingrid απο εδώ ο Μάρκος… Μάρκο απο εδώ η Ingrid.
Χάρηκα πολύ Ingrid…
Αυτή δεν μίλησε απλά έγνεψε καταφατικά κοιτώντας με διαπεραστικά μέσα στα μάτια…
Και εγώ δεν είπα περαιτέρω και ήδη ένιωθα το αψεντι να κυκλοφορεί μέσα μου και να μου προκαλεί μια περίεργη υπερενταση.. Κάθισα στην άκρη του τραπεζιού και προσπάθησα να το παίξω όσο πιο άνετος μπορούσα. Ενώ το αφεντικό και η Ingrid είχαν πιάσει ψιλή κουβεντούλα… Σηκώθηκα διακριτικά και πήγα στο μπαρ…
-Φίλε θα μου φτιαξεις αλλή μια νεραιδα?
-Πράσινη?
- ότι χρωμα θες εσυ…
-Να σου φτιαξω κατι ελαφρύ δεν θα μπορείς να παίξεις αμα πιεις κιαλλο…
-οχι μωρε θα το πιω σιγά, σιγά.
Πήρα το κοκτειλ μου και επέστρεψα στο τραπέζι…
Τα μάτια της Σουηδεζας έπεσαν στο ποτήρι μου?
- Μάρκο γραφεις και τραγουδια ή μόνο παιζεις και η ερωτηση της έγινε ξαφνικά διακοπτωντας την ήδη ανιαρή συζητηση που είχε με το αφεντικο…
- Έχω γράψει πολλούς στιχους αλλα 2 μόνο έχουν και μουσική..
- οπότε γράφεις...Το καταλαβα απο το ποτό σου… Είναι το ποτό των καλλιτεχνών. Και αμέσως ανοιξε την τσαντα της και έβγαλε ένα πακετο με μακρια σλιμ τσιγαρα. Το άνοιξε άναψε ένα και φύσηξε τον καπνό προς τα πάνω.
Βασικά σήμερα ήπια πρώτη φόρα δεν το λες και το πότο μου….
Την κουβεντα μας διέκοψε και παλι το αφεντικό….
-ποιο τραγούδι θα μα πεις Ingrid?
-Δεν έχω αποφασίσει ακομα. Αλλά αυτά που μου αρέσουν εμένα δεν θα τα ξέρει ο μικρός…..
Δεν είναι αναγκη να το παιξω εγώ… (αποκριθηκα εγω με λιγη επιθετική διαθεση..) Σήμερα είναι open mic όλο και κάποιος άλλος μουσικός που θα έρθει θα τα ξέρει...
Τα μάτια μου είχαν γίνει υγρά απο το αψεντι μου και το πόδι μου κουνιόταν πανω κατω σπαστικά 10 φορές πιο γρήγορα απο τον ρυθμό της μουσικής που επαιζε στο background..
Αμέσως το αφεντικό διέκρινε την επιθετικότητα και κοίταγε μια εμένα και μια το ποτήρι με το δεύτερο αψέντι.
-Να σου πω μικρέ δεν ανεβαινεις πάνω να πεις κανα τραγούδι για να ζεσταθεί ο κόσμος να παρει ρυθμό η βραδιά.
-Μάλιστα…
Σηκώθηκα ανοιξα την θήκη και εβγαλα την γυαλισμένη και καλοκουρδισμενη κιθαρα, την σύνδεσα και σε λιγα λεπτά είχα πάρει θέση στην μικρη πίστα που είχε δημιουργηθεί.
Ξεκίνησα να παιζω καποια χαλαρα κλασσικά τραγουδακια και πριν προλαβω να το καταλαβαω το μαγαζι είχε γεμίσει. Ηρθαν και κατι πιτσιρικάδες που ε΄χουν συγκροτήματα με τα όργανα τους. Αφου συνεννοηθήκαμε συνέχισαν να παίζουν αυτοί και ήταν όντως καλοί.
Το αφεντικό είχε βάλει ένα σερβιτορό που ρυθμιζε ποιος θα ανέβει και ποιος θα κατεβει….
Εγω ήδη μεθυσμένος έχω αράξει στο τραπεζι και εχω πιάσει κουβεντα με την Ingrid. Φορούσε ένα μαυρο στενό τζιν και ενα μαυρο στενο πουκάμισο με τα περισσότερα κουμπιά ξεκούμπωτα στο πάνω μερος. Το στηθος έτοιμο να εκραγεί και να σπάσει και τα υπόλοιπα τα κουμπία που το συγκρατούσαν.
-Ποιο τραγούδι θα πεις?
- Το ζόμπι….
-Ωραίο τραγουδάκι όποτε είσαι έτοιμη πες μου να ανεβούμε.
Έκανα νοήμα στον σερβιτορό και όταν ήρθε η σειρά μας ανεβηκαμε στην σκηνή.
Η αμηχανία ήταν φανερή τόσο από την μερια μού όσο και απο την μεριά της. Αφού καναμε 2- 3 δοκιμες και βρηκαμε τον τόνο ξεκίνησαμε.
Η Ingrid είχε απίστευτη φωνή και απίστευτη ενέργεια και κίνηση πάνω στην πίστα…
Εγω κρατούσα την κιθαρα όρθιος ενω αυτή κρατούσε στο ένα χέρι το λεπτο μακρυ τσιγάρο και στο άλλο το μικροφωνο το οποίο ήταν τοποθετημενο σε όρθια βαση.
Ήταν ότι καλύτερο είχα κανει μέχρι εκεινη τη στιγμή στην ζωή μου. Απίστευτη ενέργεια όλο το μαγαζί μας κοιτούσε και είχα μια απίστευτη σεξουαλική διαθεση που ευτυχώς το στενο τζιν και το φαρδυ μαυρο μπλουζακι κάλυπταν επιμελώς.
Αφού η Ingrid και εγω τελειώσαμε το τραγούδι πήγαμε και καθίσαμε πάλι στο τραπέζι μας. Εκεί μας περίμενε το αφεντικό…
Συγχαρητηρια ρε παιδιά. Εχετε απίστευτη ενέργεια και έδειχνε προς τα έξω ότι είστε ντουέτο χρόνια.
-Πάντως Ingrid για να ξέρεις δεν μου ζήτησες και κάνα εξεζητημένο τραγούδι…. Αυτό και τα πιτσιρίκια απέναντι με την σχολική band το ξέρουνε.
-Ναι ε? Για σένα το έκανα. Είπα αυτό για να μην σε φέρω σε δύσκολη θέση..
-Εγω πάντως απο το στυλ σου γενικά θα ήθελα να σε ακούσω σε κάποιο της Beth hart!!!
-Ξέρεις την Hart εσυ?
-όχι μόνο την ξέρω αλλά μου αρέσει κιολας και μπορώ να σου πω ότι μου την θυμίζεις.
-Ποιο ξέρεις απο την Beth?
- Το Caugth out in the rain…
-Πλάκα μου κάνεις…
-είναι το αγαπημενο μου. Και κάνει μια κίνηση και βγάζει τοι κινητο της… Κάλεσε μου είπε…
- δεν πήρα το κινητο μου μαζι είπα…. Και εκείνη τη στιγνή διαπίστωσα ότι είχα ξεχασει το κινητό στο σπίτι.
Χωρίς να χάσει χρόνο έβγαλε το κινητο του το αφεντικό και την κάλεσε. Και το Nokia 8210 που είχε άρχισε να χτυπά με ringtone to caugth out in the rain….
Έμεινα μαλάκας.
Αφού ήρθε η σειρά μας πάλι ανεβήκαμε στην σκηνή και ξεκινήσαμε να παίζουμε το τραγούδι.
Εγω είχα ανατριχιάσει σε όλο το τραγούδι ενώ η Ingrid ήταν σαν να έκανε σεξ με το σταντ του μικροφώνου. Και εκεί που κορύφωνε το τραγούδι κοίταξα ότι είχε έρθει ο κύριος Μήτσος είχε αράξει στο μπαρ με το αφεντικό και με κοιταγε δακρυσμενος….
(αντιστοιχα παραπανω και για τον Paralimnio ;) )
