Ετεροφυλική Έχω περάσει πολλά στη ζωή μου!!!

[swingcouple]

======2======
Ο χωρισμός τον γονιών μου και ειδικά η συνεχής απουσία του Πατέρα με πρόσχημα την δουλειά με είχε ωριμάσει αρκετά. Δεν ήμουν σαν τα άλλα παιδιά της ηλικίας μου ενώ παρέμενα από τους λίγους έφηβους που δεν είχα κάνει σεξ παρόλο που σχεδόν ήμουν έτοιμος να γιορτάσω τα 18α γενέθλια μου. Έτσι αν και είχα ορκιστεί ότι δεν θα αφήσω ποτέ μόνη την μάνα μου η επιτυχία μου στις πανελλήνιες και η υποχρεωτική μετακίνηση μου στην Αθήνα ήταν ήδη ένα πρόβλημα. Επίσης η μητέρα μου σε μια της προσπάθεια να αποποιηθεί οποιαδήποτε βοήθεια από τον πατέρα μου έπιασε δουλειά ως μαγείρισσα σε ένα τσιπουράδικο που το διηύθυνε η κολλητή της η κυρία Μαρία.
Έτσι είχαμε βρεθεί μπροστά σε ένα μεγάλο δίλημμα. Ή η μητέρα μου τα παρατούσε όλα και ερχόταν μαζί μου στην Αθήνα ή παρέμενε Γιαννενα και συνέχιζε την ζωή της.
Σε αυτό το σημείο πρέπει να τονίσω ότι ο πατέρας μου είχε μια γκαρσονιέρα στο Κολωνάκι στην οποία έμενε όποτε είχε κάποια υπόθεση στην Αθήνα, την οποία μου παραχωρούσε μέχρι να τελειώσω τις σπουδές και στην οποία γκαρσονιέρα η μητέρα μου δεν ήθελε να πατήσει το πόδι της θεωρώντας πως ο πατέρας μου την χρησιμοποιούσε ώς ερωτική φωλιά.
Έτσι παρόλο την αγάπη που είχα για την μητέρα μου και τον όρκο που είχα κάνει, δεν ήθελα να την επιβαρύνω με τις σπουδές μου άσε που ήταν η πρώτη φορά που την είδα να δίνει σημασία στην δική της ζωή. Γυρνούσε από την δουλειά πιο ξεκούραστη απο ότι πήγαινε ενώ ήταν η πρώτη φορά εκείνα τα 7 χρόνια που την είδα να περιποιείται τον εαυτό της και να χαμογελά.
Στο σημείο εκείνο κατάλαβα ότι πρέπει να την αφήσω να συνεχίσει την ζωή της και ότι είχε κάνει ήδη αρκετά για μένα. Ήταν μόνο 41 χρονών και είχε σχεδόν μια ολόκληρη ζωή να ξαναζήσει.
Όλα αυτά με οδήγησαν στην απόφαση να πάω Αθήνα και να ζήσω ολομόναχος όπως και οι περισσότεροι συνομήλικοι μου. Έτσι και έγινε αρχές Σεπτέμβρη ήμουν Αθήνα και αφού εγκαταστάθηκα στο κέντρο του Κολωνακίου στην απίστευτη γκαρσονιέρα του Πατέρα μου ένιωθα πως η ζωή μου τώρα ξεκινά και ότι είμαι ο Βασιλιάς του Κόσμου.

Η νομική δεν μου έλεγε κάτι. Απο μικρός ήμουν καλός στα θετικά μαθήματα και μισούσα καθετί θεωρητικό και δεν ήμουν διατιθέμενος να ασχοληθώ έστω και λίγο με την Νομική.
Όπως κάθε έφηβος που πάει πρώτη φορά στην Αθήνα έτσι και εγώ ένιωθα λίγο φόβο. Φόβο να κυκλοφορήσω, φόβο να μιλήσω σε κάποιον άγνωστο, φόβο να εμπιστευτώ οποιοδήποτε. Στην Αρχή καθόμουν στο μικρό μπαλκονάκι της γκαρσονιέρας του Πατέρα μου που έβλεπε κατα κάποιον τρόπο στο πάνω μέρος της πλατείας Κολωνακίου, τότε το 2002 που η πλατεία αυτή είχε τα πάνω της, που κυκλοφορούσε  κόσμος πολύς μέχρι αργά το πρωί. Τα μουνιά που είχα αντικρίσει εκεί δεν φανταζόμουν ποτέ ότι υπάρχουν. Τα έβλεπα μόνο στις ταινίες και στα περιοδικά. Έτσι την πρώτη εβδομάδα την πέρασα στο μπαλκόνι πίνοντας μπύρες και βλέποντας οτιδήποτε κινούνταν. Είχα γίνει μάρτυρας πολλών καβγάδων, κλοπής μιας μηχανής και πρώτη φορά είδα τραβέλια να πηγαίνουν πάνω κάτω αργά το πρωί.
Ένιωθα ότι όσα ήξερα για την ζωή στο χωριό μου τίποτα δεν ίσχυε. Η ζωη στην Αθήνα έχει δικούς της κανόνες.
Ο φόβος μου μεγάλος αλλά η καύλα μου μεγαλύτερη.Έτσι ένα βράδυ αποφασίζω ότι θα κάνω μια βόλτα και θα πάω να βρω αν χρειαστεί και κάποιο μπουρδέλο. Δεν άντεχα άλλο και έπρεπε πλέον και εγώ να γαμισω όπως σχεδόν όλοι στην ηλικία μου. Δεν είχα φίλους πολλούς. Ήμουν κλειστός τύπος και παρόλο που γνωστοί μου απο το σχολείο περάσαν Αθήνα δεν ήθελα να τους πάρω τηλ.
Έτσι και έγινε ήταν Πέμπτη Βράδυ και αποφάσισα να κατέβω προς την ομόνοια γιατί είχα την εντύπωση ότι κάπου εκεί θα είναι τα μπουρδέλα. Οπότε περνάω απο την πλατεία Κολωνακίου και κατευθύνομαι προς Πανεπιστημίου ώστε να βγώ Ομόνοια.....

ΣΑΝ ΚΑΤΙ ΝΑ ΜΟΥ ΘΥΜΙΖΕΙ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΤΟΥ ΠΑΝΟΦΑΝΗ.......ρε ,,μπας κι εισαι κλωνος του "αξιοτιμου" ιστοριογραφου με την παρτουζιαρα λενα??  

 

[Peacful_Warrior]

ΣΑΝ ΚΑΤΙ ΝΑ ΜΟΥ ΘΥΜΙΖΕΙ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΤΟΥ ΠΑΝΟΦΑΝΗ.......ρε ,,μπας κι εισαι κλωνος του "αξιοτιμου" ιστοριογραφου με την παρτουζιαρα λενα??  

Η Ελενη δεν ηταν παρτουζιαρα!! 

 

[TurboThor]

Τυπε εκμεταλλεύσου το κονε της μάνας σου και αν ειναι ωραία η γειτόνισσα πήδα την και γαμα τους γάμους. Ασε την μάνα σου τι λέει και μην παιρνεις προσωπικα τι λέει ειναι και αυτή θύμα του conditioning της κοινωνίας μας δεν φταίει  ;)

 

[maximos555]

Τυπε εκμεταλλεύσου το κονε της μάνας σου και αν ειναι ωραία η γειτόνισσα πήδα την και γαμα τους γάμους. Ασε την μάνα σου τι λέει και μην παιρνεις προσωπικα τι λέει ειναι και αυτή θύμα του conditioning της κοινωνίας μας δεν φταίει  ;)

Το πολυ πολυ, αν χρειαστει, κανει και εναν αρραβωνα και μετα ......Λουης...

 

[podhlaths]

======3=======
Αν και 21 Σεπτέμβρη είχε πολύ ζέστη, καμία σχέση με τα Γιάννενα, που για να κυκλοφορήσεις τέτοια ώρα αυτή την εποχή χρειαζόσουν οπωσδήποτε μπουφάν. Πως μπορούν και ζουν εδώ το καλοκαίρι αναρωτήθηκα... Λίγο η ζέστη, λίγο το άγχος, λίγο η καύλα είχα ήδη αρχίσει να ιδρώνω από την αρχή της διαδρομής. Όχι ρε πούστη  μόλις έκανα μπάνιο και είμαι ήδη ιδρωμένος. Θα έχει εκεί να κάνω μπάνιο? Ή θα με πετάξουν έξω? Σίγα σκέφτηκα μετά. Εδώ πηγαίνουν στα μπουρδέλα άτομα που έχουν να κάνουν μπάνιο εβδομάδες, εγώ που έκανα πριν 5 λεπτά. Και άνοιξα λίγο πιο πολύ το ήδη γρήγορο βήμα μου. Στο μυαλό μου όσο πλησίαζα προς την ομόνοια έρχονταν κάποιες εικόνες από την παιδική μου ηλικία. Είχα περάσει ξανά από εδώ πολύ μικρός ή μάλλον όχι και πολύ μικρός. Είχαμε έρθει εδώ σαν οικογένεια, γιατί τότε ήμασταν οικογένεια. Ένα μήνα πριν ο πατέρας μου, ανακοινώσει,  στην μάνα μου ότι χωρίζουν οριστικά. Είχα προταθεί να συμμετάσχω σε έναν πανελλήνιο διαγωνισμό σκάκι για παιδιά κάτω των 15 ετών και είχαμε έρθει όλοι μαζί. Παρόλο που βγήκα δεύτερος με κέρδισε ένα παιδί 14 ετών ενω εγώ ήμουν 10 και κάτι. Ο πατέρας μου πίστευε ότι εγω είμαι ο νικητής και όλη η οικογένεια ήταν πολυ χαρούμενη. Ισως και η τελευταία φορά που μας θυμάμαι έτσι. Μου είχε πει ότι δεν πρέπει να το αφήσω και ότι σε λίγα χρόνια θα κατεβαινα στο παγκόσμιο. Έτσι όπως ήρθαν τα πράγματα δεν είχα καμία όρεξη να συνεχίσω και αντίθετα τόσο το σκάκι όσο και το ταξίδι μου στην Αθήνα το είχα θάψει σε ένα μέρος του μυαλού μου που ουτε ο ίδιος, αλλά ούτε κάνεις άλλος ήθελα να σκάψει και να το βρει.
Φτάνω στην ομόνοια ή ώρα 02:15 τα μεσάνυχτα. Δεν είχα νιώσει ποτέ πιο τρομαγμένος. Άνθρωποι ξαπλωμένοι εδω και εκεί. Φωνές και καβγάδες σε κάτι γωνίες. Ήθελα να φύγω και να γυρίσω τρέχοντας πίσω στο σπιτάκι μου. Αλλά ξαφνικά μπροστά απο το Hondos Center στο περίπτερο βλέπω ήταν 4 μηχανές της Αστυνομίας με ισάριθμους Αστυνομικούς και κάπως ησύχασα. Συνέχισα να περπατάω με κατευθυνση την Αγίου Κωνσταντίνου. Λίγο πριν φτάσω έξω απο το γνωστό τσοντοσινεμά της Ομόνοιας με πλησιάζει ένας περίεργος τυπάς  και με βαρια φωνή μου λέει:
-Ει φιλαράκι, μπορώ να σε ρωτήσω κάτι.
-Φυσικά του απαντώ και γυρνώντας προσς το μέρος του, τα χέρια μου έκαναν μια ασυναίσθητη κίνηση χτυπώντας τις τσέπες του παντελονιού μου να βεβαιωθώ ότι τα χρήματα και το κινητό μου ήταν στη θέση τους.
Φαντάρος είσαι?
Οχι του απαντάω.και αμέσως σκέφτηκα ότι δεν έπρεπε και να ξυριστώ πριν πάω στο μπουρδέλο. Ενα μπάνιο αρκούσε.
-Επειδή σε κόβω καυλιάρη,αν θες μπορώ να σε πάω σε κορίτσια.
-Τι κορίτσια?
-Γυναικάρες να κάνεις παρέα, να πιείτε ένα ποτάκι και αν γνωριστείτε ότι θέλεις εσύ.
-Κοίτα φίλε,εγω να γαμήσω ψάχνω παρέα έχω.
-Έλα βρε να δεις και μη με αποπαίρνεις.
Και με ένα περίεργο τρόπο άρχισα να τον ακολουθώ.
-Έχουμε πολύ ακόμα?
-Εδω δίπλα, είσαι και ανυπόμονος.. μου λέει και χαμογελάει και τότε διέκρινα ότι λείπανε κάτι δόντια απο μπροστά, σημάδι ότι τις είχε φαει και μαλιστα για τα καλά.
-Αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι ότι περάσαμε δίπλα απο τους Αστυνομικούς που είχαν κάνει πηγαδάκι πλέον γύρω απο το περίπτερο και ο τυπάς τους χαιρέτισε:
-Γεια σας Παλικάρια.
-Γεια σου Μητσαρα.
Του είπε ο μεγαλύτερος σε ηλικία Αστυνομικός και του εκλεισε το μάτι.
Αυτό με καθησύχασε λίγο γιατί ότι και να μου συνεβαινε ήξερα ότι ο Αστυνομικός που βρισκόταν στο σημείο εκεί θα τον αναγνώριζε.
Ξεκίνησε να με ρωτάει απο που είμαι και που την έχω την κοπελιά αφού ένα τόσο όμορφο και ψηλό αγόρι ήταν αδύνατο να μην έχει: Απέφυγα να απαντήσω ρωτώντας τον ξανα:
που πηγαίνουμε?
Μέτρα μεχρι τπο 10 και θα έχουμε φτασει.
Αφου μέτρησα μέχρι το 100 φτασαμε σε ένα παρακμιακό μαγαζάκι με μια βιτρίνα της κακιάς ώρας. Μπροστά στην βιτρίνα καθόντουσαν δυο μιλφάρες μια ξανθιά και μια μελαχρινή και πίνανε τον ποτό τους. Η μιση βιτρίνα απο τη μέση και κάτω ήταν φιμέ και δεν μπορούσες να δεις τι φορούσαν. Ωστόσο το βλέμμα σου επικεντρωνόταν στα μεγάλα τους βυζιά.
-Έλα μέσα.
-Ευχαριστώ δεν θα πάρω
-Έλα μέσα να δεις και φεύγεις, τόσο δρόμο καναμε.
Η καρδιά μου χτυπούσε γρήγορα και τα χέρια μου άρχισαν να ιδρώνουν παραταύτα τον ακολούθησα. Το μαγαζί έπαιζε Καρρά. Μέσα στο μπαρ ήταν μια τύπισσα γύρω στα 45. Με μαύρα μαλλιά και έντονα βαμμένα μάτια και χείλη.
Παντού υπήρχαν αντικριστοί καναπέδες με ψηλή πλάτη και πολύ χαμηλό φωτισμό.
Με μια γρήγορη ματιά προσπάθησα να σκανάρω όλο το χώρο και πριν προλάβω με πλησιάζει μια μουνάρα ηλικίας 30 και μου λέει:
Βρε,βρε καλώς τον ομορφούλή. Τι ωραίο παιδί είσαι εσυ?
-Γεια σας.
-Τι γεια σας βρε? Βλέπεις πολλές εδώ?
-Γεια σου...
-Τζένη
-Μάρκος.
-Ωραίο όνομα Μάρκο. Αλλά μην κάθεσαι όρθιος έλα κάτσε εδώ και μου δείχνει προς το μπαρ. Έλα να πιούμε ένα ποτακι.
Και Αμέσως με έπιασε απο το ήδη ιδρωμένο χέρι μου και με τράβηξε προς το μπαρ.

 

[swingcouple]

καλα ειπα ,,,δεν εχει περαση πια η παρτουζιαρα λενα και ανοιξαμε διαφορετικη ιστορια,,,τι πανοφανης .τι ποδηλατης,,ο ιδιος μαλακας αγαμητος εισαι που την βρισκεις να σε διαβαζουν και να το παιζεις "διασημος",,ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΠΑΣ στον αδωνη να σου βγαλει κανα αρλεκιν με τις μαλακιες που μας γραφεις?που ξερεις ,,ισως κονομησεις κι ολας και μπορει και να βρεθει καμμια πατσουρο να γαμησεις!!!

 

[serapis]

======1======
Χθες με πήρε τηλέφωνο η μάνα μου! Περίεργο δεν με παίρνει συχνά. Πάνε 13 χρόνια που έφυγα απο την αγκαλιά της και ενώ τον πρωτο καιρό η επαφή μας ήταν συχνή με το πέρασμα του χρόνου μειώθηκε με ρυθμούς αριθμητικής προόδου για να καταλήξουμε στο ένα τηλέφωνο την εβδομαδα και αυτό πάντα απο την μεριά μου. Η έλλειψη επικοινωνίας δεν σημαίνει έλλειψη αγάπης ή ενδιαφεροντος αντιθέτως η μητερα μου είναι πάντα στο μυαλό μου, απλά δεν εξαρτόμαι απο αυτήν την επικοινωνία. Βλέπω καθημερινά ανθρώπους τριγύρω μου να εξαρτώνται απο την επικοινωνία. Να εχουν αναγκη απο ενα καλημέρα απο ένα καληνυχτα στο κινητο τους τηλέφωνο ακόμα και αν αυτό πηγάζει μέσα απο την ψυχρή οθόνη του κινητου τους σε μορφή μηνύματος.

-Έλα μάνα τι έγινε?
-Που είσαι καμάρι μου?
-Στην δουλειά που αλλού..
-Ξέρεις γιατί σε πήρα?
-Ελπίζω να μην εγινε κάτι κακό?
Κάθε φορά που με επαιρνε αυτή τηλέφωνο ο νους μου πήγαινε στο κακό. Γιατί δεν το συνήθιζε.
-Οχι φαε την γλωσσα σου αγόρι μου
-Τι έγινε τότε?
-Τον Θυμάσαι τον Κώστα τον γείτονα που εμενε στην γειτονιά μας μέχρι μέχρι που ήσουν 13 χρονών. Που είχε ενα αλουμινάδικο και πηγαίνατε εκεί με τα άλλα παιδιά.
-Ναι, Πέθαινε?
-Φαε την γλώσσα σου τι σε έπιασε σήμερα?
-Πλάκα κάνω ρε μάνα τι έγινε?
-Τον βρήκα προχτές και μου έλεγε για την κόρη του. Ότι έγινε 23 χρονών και ακομα να παντρευτεί κλπ
-Ναι ρε μάνα και εγώ τι θες να κάνω?
-Αγόρι μου ο άνθρωπος μας έκανε  ανοικτή πρόταση..
-Τι πρόταση ρε μάνα είσαι καλά?
-Έχεις πάει 31 χρονών πότε θα παντρευτείς?
-Εχω δουλειά γεια..
-Μην το κλείσεις θα την πεθάνεις την μάνα σου.
Ρε μάνα, αμα ήθελα να παντρευτώ, θα το είχα κάνει...Σε αφηνω εχω δουλειά.
Και αμέσως άρχισε να τριγυρνάει στο μυαλό μου η σκέψη του γαμου. Ήταν αλήθεια αυτό που είπα στην μανα μου? Αν ηθελα θα είχα παντρευτεί? Και αν ναι, γιατί δεν θέλω? Τι είναι αυτό που δημιουργεί μια αποτροπή απο αυτό που οι άλλοι αποκαλούν γάμο?
Και πάλι ξεκίνησε το μυαλό μου να επεξεργάζεται τους λόγους που δεν έχω παντρευτεί ακόμα και ακόμα χειρότερα τους λόγους που δεν με έχουν οδηγήσει ούτε σε αυτο που κάποιοι λένε κοντά στον γάμο.
Αντιθέτως γυναίκες περάσαν πολλές απο τη ζωή μου και μάλιστα τα τελευταία χρόνια. Αλλά καμία δεν κατάφερε να μείνει μαζί μου πάνω απο 6 μήνες. Μετά βαριόμουνα. Μετά έψαχνα για την επόμενη και μετά για την επόμενη και αυτό δεν είχε τέλος. Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.
Όλα ξεκίνησαν πριν απο 19 χρόνια όταν ο πατέρας μου ανακοίνωσε στην μητέρα μου ότι χωρίζουν. Τότε δεν είχα καταλάβει τον λόγο, πλέον όμως τον γνωρίζω καλά. Ο πατέρας μου τριγυρνούσε με διάφορες από παλιά, αδιαφορούσε για την μάνα μου και για μένα. Ώσπου μια μέρα αποφάσισε να παντρευτεί μια από αυτές τις διάφορες και καθόλου αδιάφορη για μας αφού ήταν η γραμματέας του που συχνά πυκνά έφερνε και στο σπίτι. Βλέπεις ο πατέρας μου ήταν ένας από τους μεγαλύτερους δικηγόρους στην επαρχιακή πόλη που μεγάλωσα. Είχε πολλά λεφτά, είχαμε πολλά λεφτά αλλά μέχρι εκεί.
Το διαζύγιο παρόλο τις προσπάθειες του πατέρα μου μόνο βελούδινο δεν μπορούσες να το χαρακτηρίσεις. Η μητέρα μου δεν ήθελε να τον βλέπει μπροστά της και συνέχεια μου υπενθύμιζε πόσο το μισούσε. Όμως εγώ καταβάθος ήξερα ότι αυτό δεν ήταν αλήθεια. Η μητέρα μου παρόλο τα όσα είχε περάσει δεν έκρυβε τον θαυμασμό της για τον πατέρα μου. Μου υπενθύμιζε ότι το κοφτερό μου μυαλό το πήρα από αυτόν και με πίεζε με έναν περίεργο τρόπο να περάσω στην Νομική. Έβλεπε σε μένα αυτόν. Ήθελε να με κάνει και εμένα δικηγόρο.
Από την άλλη εγώ απο μικρός έδειχνα την αποστροφή προς τον πατέρα μου και την αγάπη για την μάνα μου και σε καμία περίπτωση δεν ήθελα να γίνω δικηγόρος. Παρόλα αυτά ήμουν απο τα παιδιά που θυσίασα μέχρι και την πενταήμερη εκδρομή διαβάζοντας μόνο και μόνο να κάνω την μάνα μου χαρούμενη. Έτσι και έγινε στις πανελλήνιες του 2002 πέρασα μέσα στους πέντε πρώτους στην Νομική Αθηνών. Αλλά συνολικά πρέπει να πάτησα λιγότερες φορές στην σχολή από ότι έχω πάει εκκλησία στην ζωή μου. Θρησκεία ένα άλλο θέμα που θα το αναλύσουμε αργότερα. Έτσι  το 2002 πρέπει να ήταν και η τελευταία χρονιά που έκανα περήφανη και χαρούμενη την μάνα αυτή την γυναίκα που και αυτή όπως και εγω ΕΧΕΙ ΠΕΡΑΣΕΙ ΠΟΛΛΑ ΣΤΗ ΖΩΗ ΤΗΣ.
Πραγματικά έχεις περάσει πολλά  στη ζωή σου. Είθε ο πανάγαθος Θεός να  σε  αναπαύσει πλέον .

 

[podhlaths]

=====4======
Καθίσαμε σε 2 σκαμπό. Και άρχισε να μου τρίβει το μπούτι αισθησιακά από το γόνατο προς τα επάνω. Είχα κάνει αρκετές φάσεις με διάφορα κορίτσια παλαιότερα αλλά εδώ ένιωσα διαφορετικά.
Ήταν μια κατάσταση φόβου και καύλας που δεν με άφηνε ούτε να σκεφτώ ούτε να χαλαρώσω. Και ενώ ήδη μου είχε γίνει πέτρα σηκώθηκα γρήγορα...
- Συγνώμη αλλά πρέπει να φύγω.
- Που πας? Ακόμα δεν γνωριστήκαμε.
- Χάρηκα πολύ Τζένη αλλά...
Και πριν προλάβει να πει κάτι, άνοιξα την Πόρτα και πετάχτηκα έξω. Η υπερβολική ζέστη που επικρατούσε έξω σε συνδυασμό με την κατάσταση που είχα βρεθεί μου προκάλεσαν ένα αναφυλαχτικό σοκ. Άρχισα να βήχω και ενώ είχα σκύψει και έπιανα το στομάχι μου με πλησίασε ο Μητσαρας, ο οποίος δεν είχε πάει ακόμα να βρει τον επόμενο πελάτη και μου λέει:
- Χαλάρωσε μικρέ!!! Για καλό σε έφερα... Μην μας πεθάνεις κιόλας.
- Μια Χαρά είμαι του λέω, αλλά έψαχνα κάτι άλλο.
- Επειδή φαίνεσαι καλό παιδί έλα εδώ. Θα πάρεις αυτόν τον δρόμο όλο ευθεία και μόλις βρεις την πλατεία μεταξουργείου θα πας δεξιά. Στο δεύτερο στενό αριστερά θα δεις ένα παλιό σπίτι με μια μισάνοιχτη πόρτα και το γνωστό φως. Μπες μέσα και στην κυρία Μαριγούλα πες ότι σε στέλνει ο Μητσαρας με το Avenue.
- Σε ευχαριστώ κύριε Μήτσο και συγγνώμη κιόλας.
Αμέσως γυρίζω και κοιτάω το μαγαζί που μόλις είχα βγει αυτό ήταν το  Avenue.
Συνέχισα να προχωράω νιώθοντας τρομαγμένος. Στο δρόμο συνάντησα κάτι μαύρες γυναίκες που κάναν πιάτσα. Τις απέφυγα πριν καν με πλησιάσουν. Λέω αν είναι γραφτό να γαμήσω σήμερα θα το κάνω στην Κυρία Μαριγώ. Αλλιώς ταξί και πίσω στο σπίτι.
Μετά απο 5 λεπτά έχω ήδη φτάσει στον προορισμό μου. Όταν μικρός άκουγα για μπουρδέλα δεν φανταζόμουν αυτή την παρακμή. Το σπίτι ήταν σαν κοτέτσι που υπο κανονικές συνθήκες δεν θα πλησίαζα με καμία παναγία. Όμως ένεκα των περιστάσεων έσπρωξα την μισάνοιχτη πόρτα και μπήκα. Ήταν πολύ σκοτεινά όμως τα μάτια δεν άργησαν να συνηθίσουν και να διακρίνουν κάθε λεπτομέρεια. Και πριν προλάβω να βρεθώ στον κύριο χώρο πετάχτηκε μια ηλικιωμένη κυρία κοντά στα 55 και μου λέει:

- Καλώς τον!!!
- Γεια σας... Την κυρια Μαριγώ Παρακαλώ!
- ποιος την ζητεί?
- με στέλνει ο κύριος Μήτσος απο το Avenue.
- Έλα αγόρι μου και με τρόμαξες.
- Είσαι πρωτάρης και θέλεις να σε προσέξουμε?
- Εεε...
- κατάλαβα είσαι. Προσπάθησες να γαμήσεις στο Avenue?
- Εεεεε
- Τι εεεε λες συνέχεια. Έλα εδω σου έχω την καλύτερη.
- Μισό λεπτό να το συζητήσουμε πρώτα...
- τι να συζητήσουμε? Να γαμίσεις δεν ήρθες?
- Ναι.
- Λεφτά έχεις?
- Ναι, μην σας ανησυχεί αυτό. 
- Ντόροθυυυυυ.......
Φώναξε δυνατά και ήρθε ένα μωρό σχεδόν στην ηλικία μου. Μελαχρινό με ίσιο μαλλί και φορούσε ένα κόκκινο στριγκ και ένα κόκκινο δαντελωτό σουτιέν. Τό σώμα της ήταν αψεγάδιαστο και το πρόσωπο της πολύ γλυκό.
Σου αρέσει?
Εεεεε ναι απάντησα κουνώντας το κεφάλι μου καταφατικά.
Ωραία 35 ευρώ.
Βαζώ το χέρι στην τσέπη μου και προσπαθούσα να βρω τα λεφτά μου.
Ορίστε 40. Δεν θέλω ρέστα... Δωστε τα στο κορίτσι.
Μας βγήκε και κουβαρντάς ο μικρός είπε η Κυρία Μαριγώ και με οδήγησε στο ένα απο τα 2 δωμάτια με την κλειστή πόρτα. Βγάλε τα ρούχα σου και έρχεται και η Ντόροθυ. Και η Πόρτα έκλεισε πίσω μου ενω ταυτόχρονα άκουσα το κλειδί να γυρνάει
Αμέσως άρχισα να επεξεργάζομαι το χώρο, ενώ έβγαζα και τα ρούχα μου παράλληλα.
Υπήρχε ένα μεγαλο κρεβάτι και ένας καθρεφτης πανω σε αυτό. αριστερα του κρεβατιου υπήρχε ενα κομοδίνο και δίπλα ένας νεροχύτης... 

 

[kostakis_ss]

=====4======
Καθίσαμε σε 2 σκαμπό. Και άρχισε να μου τρίβει το μπούτι αισθησιακά από το γόνατο προς τα επάνω. Είχα κάνει αρκετές φάσεις με διάφορα κορίτσια παλαιότερα αλλά εδώ ένιωσα διαφορετικά.
Ήταν μια κατάσταση φόβου και καύλας που δεν με άφηνε ούτε να σκεφτώ ούτε να χαλαρώσω. Και ενώ ήδη μου είχε γίνει πέτρα σηκώθηκα γρήγορα...
- Συγνώμη αλλά πρέπει να φύγω.
- Που πας? Ακόμα δεν γνωριστήκαμε.
- Χάρηκα πολύ Τζένη αλλά...
Και πριν προλάβει να πει κάτι, άνοιξα την Πόρτα και πετάχτηκα έξω. Η υπερβολική ζέστη που επικρατούσε έξω σε συνδυασμό με την κατάσταση που είχα βρεθεί μου προκάλεσαν ένα αναφυλαχτικό σοκ. Άρχισα να βήχω και ενώ είχα σκύψει και έπιανα το στομάχι μου με πλησίασε ο Μητσαρας, ο οποίος δεν είχε πάει ακόμα να βρει τον επόμενο πελάτη και μου λέει:
- Χαλάρωσε μικρέ!!! Για καλό σε έφερα... Μην μας πεθάνεις κιόλας.
- Μια Χαρά είμαι του λέω, αλλά έψαχνα κάτι άλλο.
- Επειδή φαίνεσαι καλό παιδί έλα εδώ. Θα πάρεις αυτόν τον δρόμο όλο ευθεία και μόλις βρεις την πλατεία μεταξουργείου θα πας δεξιά. Στο δεύτερο στενό αριστερά θα δεις ένα παλιό σπίτι με μια μισάνοιχτη πόρτα και το γνωστό φως. Μπες μέσα και στην κυρία Μαριγούλα πες ότι σε στέλνει ο Μητσαρας με το Avenue.
- Σε ευχαριστώ κύριε Μήτσο και συγγνώμη κιόλας.
Αμέσως γυρίζω και κοιτάω το μαγαζί που μόλις είχα βγει αυτό ήταν το  Avenue.
Συνέχισα να προχωράω νιώθοντας τρομαγμένος. Στο δρόμο συνάντησα κάτι μαύρες γυναίκες που κάναν πιάτσα. Τις απέφυγα πριν καν με πλησιάσουν. Λέω αν είναι γραφτό να γαμήσω σήμερα θα το κάνω στην Κυρία Μαριγώ. Αλλιώς ταξί και πίσω στο σπίτι.
Μετά απο 5 λεπτά έχω ήδη φτάσει στον προορισμό μου. Όταν μικρός άκουγα για μπουρδέλα δεν φανταζόμουν αυτή την παρακμή. Το σπίτι ήταν σαν κοτέτσι που υπο κανονικές συνθήκες δεν θα πλησίαζα με καμία παναγία. Όμως ένεκα των περιστάσεων έσπρωξα την μισάνοιχτη πόρτα και μπήκα. Ήταν πολύ σκοτεινά όμως τα μάτια δεν άργησαν να συνηθίσουν και να διακρίνουν κάθε λεπτομέρεια. Και πριν προλάβω να βρεθώ στον κύριο χώρο πετάχτηκε μια ηλικιωμένη κυρία κοντά στα 55 και μου λέει:

- Καλώς τον!!!
- Γεια σας... Την κυρια Μαριγώ Παρακαλώ!
- ποιος την ζητεί?
- με στέλνει ο κύριος Μήτσος απο το Avenue.
- Έλα αγόρι μου και με τρόμαξες.
- Είσαι πρωτάρης και θέλεις να σε προσέξουμε?
- Εεε...
- κατάλαβα είσαι. Προσπάθησες να γαμήσεις στο Avenue?
- Εεεεε
- Τι εεεε λες συνέχεια. Έλα εδω σου έχω την καλύτερη.
- Μισό λεπτό να το συζητήσουμε πρώτα...
- τι να συζητήσουμε? Να γαμίσεις δεν ήρθες?
- Ναι.
- Λεφτά έχεις?
- Ναι, μην σας ανησυχεί αυτό. 
- Ντόροθυυυυυ.......
Φώναξε δυνατά και ήρθε ένα μωρό σχεδόν στην ηλικία μου. Μελαχρινό με ίσιο μαλλί και φορούσε ένα κόκκινο στριγκ και ένα κόκκινο δαντελωτό σουτιέν. Τό σώμα της ήταν αψεγάδιαστο και το πρόσωπο της πολύ γλυκό.
Σου αρέσει?
Εεεεε ναι απάντησα κουνώντας το κεφάλι μου καταφατικά.
Ωραία 35 ευρώ.
Βαζώ το χέρι στην τσέπη μου και προσπαθούσα να βρω τα λεφτά μου.
Ορίστε 40. Δεν θέλω ρέστα... Δωστε τα στο κορίτσι.
Μας βγήκε και κουβαρντάς ο μικρός είπε η Κυρία Μαριγώ και με οδήγησε στο ένα απο τα 2 δωμάτια με την κλειστή πόρτα. Βγάλε τα ρούχα σου και έρχεται και η Ντόροθυ. Και η Πόρτα έκλεισε πίσω μου ενω ταυτόχρονα άκουσα το κλειδί να γυρνάει
Αμέσως άρχισα να επεξεργάζομαι το χώρο, ενώ έβγαζα και τα ρούχα μου παράλληλα.
Υπήρχε ένα μεγαλο κρεβάτι και ένας καθρεφτης πανω σε αυτό. αριστερα του κρεβατιου υπήρχε ενα κομοδίνο και δίπλα ένας νεροχύτης... 

σταματα να γραφεις γιατι θα σου παρω την σελα και θα σου μπει το σιδερο στον πατο σου 

 

[omorfoulis]

======2======
Ο χωρισμός τον γονιών μου και ειδικά η συνεχής απουσία του Πατέρα με πρόσχημα την δουλειά με είχε ωριμάσει αρκετά. Δεν ήμουν σαν τα άλλα παιδιά της ηλικίας μου ενώ παρέμενα από τους λίγους έφηβους που δεν είχα κάνει σεξ παρόλο που σχεδόν ήμουν έτοιμος να γιορτάσω τα 18α γενέθλια μου. Έτσι αν και είχα ορκιστεί ότι δεν θα αφήσω ποτέ μόνη την μάνα μου η επιτυχία μου στις πανελλήνιες και η υποχρεωτική μετακίνηση μου στην Αθήνα ήταν ήδη ένα πρόβλημα. Επίσης η μητέρα μου σε μια της προσπάθεια να αποποιηθεί οποιαδήποτε βοήθεια από τον πατέρα μου έπιασε δουλειά ως μαγείρισσα σε ένα τσιπουράδικο που το διηύθυνε η κολλητή της η κυρία Μαρία.
Έτσι είχαμε βρεθεί μπροστά σε ένα μεγάλο δίλημμα. Ή η μητέρα μου τα παρατούσε όλα και ερχόταν μαζί μου στην Αθήνα ή παρέμενε Γιαννενα και συνέχιζε την ζωή της.
Σε αυτό το σημείο πρέπει να τονίσω ότι ο πατέρας μου είχε μια γκαρσονιέρα στο Κολωνάκι στην οποία έμενε όποτε είχε κάποια υπόθεση στην Αθήνα, την οποία μου παραχωρούσε μέχρι να τελειώσω τις σπουδές και στην οποία γκαρσονιέρα η μητέρα μου δεν ήθελε να πατήσει το πόδι της θεωρώντας πως ο πατέρας μου την χρησιμοποιούσε ώς ερωτική φωλιά.
Έτσι παρόλο την αγάπη που είχα για την μητέρα μου και τον όρκο που είχα κάνει, δεν ήθελα να την επιβαρύνω με τις σπουδές μου άσε που ήταν η πρώτη φορά που την είδα να δίνει σημασία στην δική της ζωή. Γυρνούσε από την δουλειά πιο ξεκούραστη απο ότι πήγαινε ενώ ήταν η πρώτη φορά εκείνα τα 7 χρόνια που την είδα να περιποιείται τον εαυτό της και να χαμογελά.
Στο σημείο εκείνο κατάλαβα ότι πρέπει να την αφήσω να συνεχίσει την ζωή της και ότι είχε κάνει ήδη αρκετά για μένα. Ήταν μόνο 41 χρονών και είχε σχεδόν μια ολόκληρη ζωή να ξαναζήσει.
Όλα αυτά με οδήγησαν στην απόφαση να πάω Αθήνα και να ζήσω ολομόναχος όπως και οι περισσότεροι συνομήλικοι μου. Έτσι και έγινε αρχές Σεπτέμβρη ήμουν Αθήνα και αφού εγκαταστάθηκα στο κέντρο του Κολωνακίου στην απίστευτη γκαρσονιέρα του Πατέρα μου ένιωθα πως η ζωή μου τώρα ξεκινά και ότι είμαι ο Βασιλιάς του Κόσμου.

Η νομική δεν μου έλεγε κάτι. Απο μικρός ήμουν καλός στα θετικά μαθήματα και μισούσα καθετί θεωρητικό και δεν ήμουν διατιθέμενος να ασχοληθώ έστω και λίγο με την Νομική.
Όπως κάθε έφηβος που πάει πρώτη φορά στην Αθήνα έτσι και εγώ ένιωθα λίγο φόβο. Φόβο να κυκλοφορήσω, φόβο να μιλήσω σε κάποιον άγνωστο, φόβο να εμπιστευτώ οποιοδήποτε. Στην Αρχή καθόμουν στο μικρό μπαλκονάκι της γκαρσονιέρας του Πατέρα μου που έβλεπε κατα κάποιον τρόπο στο πάνω μέρος της πλατείας Κολωνακίου, τότε το 2002 που η πλατεία αυτή είχε τα πάνω της, που κυκλοφορούσε  κόσμος πολύς μέχρι αργά το πρωί. Τα μουνιά που είχα αντικρίσει εκεί δεν φανταζόμουν ποτέ ότι υπάρχουν. Τα έβλεπα μόνο στις ταινίες και στα περιοδικά. Έτσι την πρώτη εβδομάδα την πέρασα στο μπαλκόνι πίνοντας μπύρες και βλέποντας οτιδήποτε κινούνταν. Είχα γίνει μάρτυρας πολλών καβγάδων, κλοπής μιας μηχανής και πρώτη φορά είδα τραβέλια να πηγαίνουν πάνω κάτω αργά το πρωί.
Ένιωθα ότι όσα ήξερα για την ζωή στο χωριό μου τίποτα δεν ίσχυε. Η ζωη στην Αθήνα έχει δικούς της κανόνες.
Ο φόβος μου μεγάλος αλλά η καύλα μου μεγαλύτερη.Έτσι ένα βράδυ αποφασίζω ότι θα κάνω μια βόλτα και θα πάω να βρω αν χρειαστεί και κάποιο μπουρδέλο. Δεν άντεχα άλλο και έπρεπε πλέον και εγώ να γαμισω όπως σχεδόν όλοι στην ηλικία μου. Δεν είχα φίλους πολλούς. Ήμουν κλειστός τύπος και παρόλο που γνωστοί μου απο το σχολείο περάσαν Αθήνα δεν ήθελα να τους πάρω τηλ.
Έτσι και έγινε ήταν Πέμπτη Βράδυ και αποφάσισα να κατέβω προς την ομόνοια γιατί είχα την εντύπωση ότι κάπου εκεί θα είναι τα μπουρδέλα. Οπότε περνάω απο την πλατεία Κολωνακίου και κατευθύνομαι προς Πανεπιστημίου ώστε να βγώ Ομόνοια.....

νομίζω κάπου εκεί θα καταλήξει αυτή η όμορφη διήγηση...

 

[Απολλύων]

Φιλε μην ξεχασεις να γραψεις κριτικη για το κωλομπαρο στο σχετικο θρεντ...
Και να γραψεις και κριτικη για το μπουρδελο,την κοπελα κτλ...
Εδω μεσα τα μετρανε αυτα...

 

[Laser Dildo]

=====4======
Καθίσαμε σε 2 σκαμπό. Και άρχισε να μου τρίβει το μπούτι αισθησιακά από το γόνατο προς τα επάνω. Είχα κάνει αρκετές φάσεις με διάφορα κορίτσια παλαιότερα αλλά εδώ ένιωσα διαφορετικά.
Ήταν μια κατάσταση φόβου και καύλας που δεν με άφηνε ούτε να σκεφτώ ούτε να χαλαρώσω. Και ενώ ήδη μου είχε γίνει πέτρα σηκώθηκα γρήγορα...
- Συγνώμη αλλά πρέπει να φύγω.
- Που πας? Ακόμα δεν γνωριστήκαμε.
- Χάρηκα πολύ Τζένη αλλά...
Και πριν προλάβει να πει κάτι, άνοιξα την Πόρτα και πετάχτηκα έξω. Η υπερβολική ζέστη που επικρατούσε έξω σε συνδυασμό με την κατάσταση που είχα βρεθεί μου προκάλεσαν ένα αναφυλαχτικό σοκ. Άρχισα να βήχω και ενώ είχα σκύψει και έπιανα το στομάχι μου με πλησίασε ο Μητσαρας, ο οποίος δεν είχε πάει ακόμα να βρει τον επόμενο πελάτη και μου λέει:
- Χαλάρωσε μικρέ!!! Για καλό σε έφερα... Μην μας πεθάνεις κιόλας.
- Μια Χαρά είμαι του λέω, αλλά έψαχνα κάτι άλλο.
- Επειδή φαίνεσαι καλό παιδί έλα εδώ. Θα πάρεις αυτόν τον δρόμο όλο ευθεία και μόλις βρεις την πλατεία μεταξουργείου θα πας δεξιά. Στο δεύτερο στενό αριστερά θα δεις ένα παλιό σπίτι με μια μισάνοιχτη πόρτα και το γνωστό φως. Μπες μέσα και στην κυρία Μαριγούλα πες ότι σε στέλνει ο Μητσαρας με το Avenue.
- Σε ευχαριστώ κύριε Μήτσο και συγγνώμη κιόλας.
Αμέσως γυρίζω και κοιτάω το μαγαζί που μόλις είχα βγει αυτό ήταν το  Avenue.
Συνέχισα να προχωράω νιώθοντας τρομαγμένος. Στο δρόμο συνάντησα κάτι μαύρες γυναίκες που κάναν πιάτσα. Τις απέφυγα πριν καν με πλησιάσουν. Λέω αν είναι γραφτό να γαμήσω σήμερα θα το κάνω στην Κυρία Μαριγώ. Αλλιώς ταξί και πίσω στο σπίτι.
Μετά απο 5 λεπτά έχω ήδη φτάσει στον προορισμό μου. Όταν μικρός άκουγα για μπουρδέλα δεν φανταζόμουν αυτή την παρακμή. Το σπίτι ήταν σαν κοτέτσι που υπο κανονικές συνθήκες δεν θα πλησίαζα με καμία παναγία. Όμως ένεκα των περιστάσεων έσπρωξα την μισάνοιχτη πόρτα και μπήκα. Ήταν πολύ σκοτεινά όμως τα μάτια δεν άργησαν να συνηθίσουν και να διακρίνουν κάθε λεπτομέρεια. Και πριν προλάβω να βρεθώ στον κύριο χώρο πετάχτηκε μια ηλικιωμένη κυρία κοντά στα 55 και μου λέει:

- Καλώς τον!!!
- Γεια σας... Την κυρια Μαριγώ Παρακαλώ!
- ποιος την ζητεί?
- με στέλνει ο κύριος Μήτσος απο το Avenue.
- Έλα αγόρι μου και με τρόμαξες.
- Είσαι πρωτάρης και θέλεις να σε προσέξουμε?
- Εεε...
- κατάλαβα είσαι. Προσπάθησες να γαμήσεις στο Avenue?
- Εεεεε
- Τι εεεε λες συνέχεια. Έλα εδω σου έχω την καλύτερη.
- Μισό λεπτό να το συζητήσουμε πρώτα...
- τι να συζητήσουμε? Να γαμίσεις δεν ήρθες?
- Ναι.
- Λεφτά έχεις?
- Ναι, μην σας ανησυχεί αυτό. 
- Ντόροθυυυυυ.......
Φώναξε δυνατά και ήρθε ένα μωρό σχεδόν στην ηλικία μου. Μελαχρινό με ίσιο μαλλί και φορούσε ένα κόκκινο στριγκ και ένα κόκκινο δαντελωτό σουτιέν. Τό σώμα της ήταν αψεγάδιαστο και το πρόσωπο της πολύ γλυκό.
Σου αρέσει?
Εεεεε ναι απάντησα κουνώντας το κεφάλι μου καταφατικά.
Ωραία 35 ευρώ.
Βαζώ το χέρι στην τσέπη μου και προσπαθούσα να βρω τα λεφτά μου.
Ορίστε 40. Δεν θέλω ρέστα... Δωστε τα στο κορίτσι.
Μας βγήκε και κουβαρντάς ο μικρός είπε η Κυρία Μαριγώ και με οδήγησε στο ένα απο τα 2 δωμάτια με την κλειστή πόρτα. Βγάλε τα ρούχα σου και έρχεται και η Ντόροθυ. Και η Πόρτα έκλεισε πίσω μου ενω ταυτόχρονα άκουσα το κλειδί να γυρνάει
Αμέσως άρχισα να επεξεργάζομαι το χώρο, ενώ έβγαζα και τα ρούχα μου παράλληλα.
Υπήρχε ένα μεγαλο κρεβάτι και ένας καθρεφτης πανω σε αυτό. αριστερα του κρεβατιου υπήρχε ενα κομοδίνο και δίπλα ένας νεροχύτης... 

Κάνα μπούτσο την έδωσες ή απλώς τη γάμηκες?

 

[billy13]

"Όνομα: podhlaths
Μηνύματα: 9 (0.003 ανά ημέρα)
Αξίωμα: Kανονικό μέλος

Φύλο:
Ηλικία: (-)
Τόπος:
Ημερομηνία εγγραφής: 10/08/08, 19:07"



ποιος σου εδωσε τον κλωνο ρε,μαλεα

 

"Όνομα: podhlaths
Μηνύματα: 9 (0.003 ανά ημέρα)
Αξίωμα: Kανονικό μέλος

Φύλο:
Ηλικία: (-)
Τόπος:
Ημερομηνία εγγραφής: 10/08/08, 19:07"



ποιος σου εδωσε τον κλωνο ρε,μαλεα

 

[Slavyanka Delicatessen]

 

[podhlaths]

=====5=====
Καλά δεν έχει μπάνιο σκέφτηκα? Και αν θέλει κάποιος να κάνει μπάνιο? Και αφού είχα βγάλει όλα μου τα ρούχα έμεινα με τις κάλτσες και το μποξεράκι. Είχα βάλει το καινούριο μου το μαύρο το μποξεράκι για να μην μας παρεξηγήσει η κοπέλα. Αμέσως πήγα απέναντι από τον καθρέφτη και κοιτάχτηκα. Παρόλο που δεν είχα ασχοληθεί ποτέ με την γυμναστική το σώμα μου ήταν ωραίο. Ίσως να οφείλεται στο ποδόσφαιρο που έπαιζα απο μικρός, αλλά λόγω των παννεληνίων είχα αφήσει τα τελευταία δυο χρόνια, αλλά ίσως να βοήθησε και η κακή σχέση που είχα με το φαι.  Και ενώ ποζάριζα μπροστά στον καθρέφτη παρατήρησα τις κάλτσες. Που πας ρε καραμήτρο να γαμήσεις με τις κάλτσες? Και με μία βιαστική κίνηση τις έβγαλα και τις έβαλα μέσα στα παπούτσια μου που τα είχα αφήσει δίπλα απο το νεροχύτη. Αφου δίπλωσα και τα ρουχα και τα έβαλα σε μια καρέκλα, την μοναδική που βρισκόταν στο δωμάτιο ξάπλωσα στο κρεβάτι περιμένοντας την κοπέλα. Όση ώρα περίμενα πολλές σκέψεις περάσανε απο το μυαλό μου. Για ένα πράμα μόνο δεν ανησυχούσα αφού η Πούτσα ήταν σχεδόν ετοιμοπόλεμη. Βάζω το χέρι μου στομποξερακι την ευθυγραμίζω και σηκώνοντας το χέρι μου ψηλά επιχείρησα να μυρίσω την μασχάλη μου να δω εάν μυρίζω ασχημα μετα απο όλο αυτό τον ποδαρόδρομο. Το αποσμητικό είχε κάνει δουλειά, αφού δεν είχα τίποτα άλλο να με απασχολεί άρχισα να κοιτάζω την πόρτα περιμένοντας για την Ντόροθυ. Μετά απο 2 λεπτά άκουσα το κλειδί να γυρίζει και είδα την Πόρτα να ανοίγει. Αμέσως πετάχτηκα πάνω και το σώμα μου σχημάτιζε ορθή γωνία στο κρεβάτι.
- Ηρέμησε όμορφε εγώ είμαι. Δεν άργησα!!!
- Εεεε όχι...
Και αμέσως μπήκε μέσα στο δωμάτιο έκλεισε την πόρτα και κλείδωσε. Την δεύτερη φορά που την αντίκρισα μου φάνηκε πολύ πιο όμορφη. Μπορει να συνέβαλε σε αυτό ότι αυτή την φορά μπήκε μέσα χωρίς το σουτιέν. Δυο υπέροχα βυζιά στητά με κοιτούσαν. Πολύ ωραία βυζιά σκέφτηκα σαν της Χριστίνας μια κοπέλα που είχα φασωθεί στην 1η Λυκείου και με αφηνε μόνο να γλύφω τα βυζιά της. Βασικά η Χριστίνα άφηνε όλο το σχολειο να γλυφει τα βυζιά της. Απλά σεξ δεν έκανε για να είναι παρθένα. Χωριό βλέπεις, όποιος την πήδαγε θα το έλεγε σε όλο το σχολείο. Τα βυζιά της Χριστίνας  με είχαν στοιχειώσει για τα υπόλοιπα 3 χρόνια. Κάθε φορά που διάβαζα, κάθε φορά που είχα καύλες ήταν μπροστά μου. Ίσως ήρθε ο καιρός να τα ξεπεράσω.
- Ει μικρέ τι σκέφτεσαι?
- Τίποτα.
- Δεν θέλω να είσαι αγχωμένος. Μου είπε η Ντόροθυ ότι είναι η πρώτη σου φορά.
- Ναι πρώτη φορα σε μπουρδέλο.
- Δηλαδή σεξ έχεις ξανακάνει?
- Εεεε περίπου.
- Δεν υπάρχει περιπου φιλαρακι. 'Εχεις κανει, ή δεν έχεις κάνει.
- Εεε...
- Τεσπα πως σε λένε?
- Μάρκο.
- Ωραίο όνομα Μάρκο. Αθηναίος?
- Οχι απο ένα χωριο στα Γιάννενα κατάγομαι.
- Και εδω τι κάνεις?Φαντάρος?
- Ήρθα για δουλειά της είπα. Μιας και δεν ήθελα να δώσω άλλα στοιχεία, ήδη ένοιωθα ότι είχα ανοιχτεί πολύ σε μια άγνωστη κοπέλα.
- Τεσπά θέλεις να βγάλεις το μποξερακι σου να αρχισουμε σιγα σιγα και δεν θέλω να μου ντρέπεσαι. Ότι θες θα μου λες.Και να ξέρεις ότι είσαι πολυ όμορφος και μου έδωσε ένα φιλί στο μαγουλο.
Ηδη απο το φιλί ο Μικρός Μάρκος ήταν ετοιμοπόλεμος. Ανασηκώθηκα λίγο και έβγαλα το μποξερακι μου και το πέταξα προς την μεριά της καρέκλας που είχα τα υπόλοιπα ρούχα χωρίς να βρίσκω στόχο.
- Τι έχουμε εδω κάτω? Είμαστε ήδη έτοιμοι? Και με μια κίνηση που δεν πρόλαβα να αντιληφθώ έβαλε το προφυλακτικό στο στόμα της και μου το φόρεσε σε χρόνο Dt.  Η αίσθηση ήταν απίστευτη. Θα μπορούσα να είχα πεθάνει εκεί. Μετά απο ένα λεπτό σηκώθηκε και μου λέει
- πως θες? Στα τέσσερα?
- Ναι είπα εγώ που παρόλο που η καύλα μου είχε φτάσει ταβάνι, ντρεπόμουν ακόμα.
Και με μια κίνηση στήνεται στα τέσσερα συνεχίζοντας να φοράει το κόκκινο στρινγκ. Γυρνάει με κοιτάει και βαζει 2 δαχτυλα στο στόμα της και στη συνέχεια τα περνάνει απο την κωλοτρυπίδα προς το μουνί της. Παραμερίζοντας κι αλλο το ήδη παραμερισμένο εσώρουχο. Περιττό να αναφέρω ότι ήδη όλη αυτή η φάση μου ήταν αρκετή για να τελειώσω. Και παίρνοντας μια βαθιά ανάσα και βγάζοντας έναν αναστεναγμό πιάνω την Πούτσα και προσπάθώ να βρώ μουνί.
Αστο σε μένα μου έίπε και με το σαλιωμένο της χέρι μου πιάνει τον Πούτσο και τον οδηγεί κατευθείαν στο καυτό της μουνί. Πριν προλάβω να κάνω και πολλά και χωρίς να θέλω να τραβηχτώ τελείωσα.
Μπραβο αγόρι μου μου φωνάζει η Ντόροθυ ενώ εγω ντρεπόμουν που δεν άντεξα ούτε 2 λέπτα. Και όπως είμαι με το προφυλακτικό μου το βγάζει και αρχίζει να μου γλύφει την ήδη πασαλειμμένη με χύσια  πούτσα. Έλα όμως που δεν έπεφτε και ήμουν έτοιμος για δεύτερο γυρο.
Ωπα, Ωπα ηρέμησε εμείς τελειώσαμε. Πρέπει να ξαναπληρώσεις.

ΟΚ της είπα. Και μου έδειξε τον νεροχύτη αν θέλω να πλυθώ.
- Φαίνεσαι καλό παιδί. Πόσο χρονών είσαι?
- Σε δυο  μήνες 18...
- Δηλαδή είσαι σκορπίος?
- Ε ναι. (Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί οι γκόμενες ψαρώνουν όταν τους λέω σκορπιός)
- Θα κάψεις καρδιές εσύ αγόρι μου με αυτο το πρόσωπο και αυτή την Πούτσα. Να θυμάσαι τα λόγια της Ντόροθυ. Και κάτι ακόμα βγες έξω,τα μπουρδέλα δεν είναι για σένα, και εγώ από εδώ περαστική είμαι. Λεφτά μαζεύω να πάω Αμερική να σπουδάσω οικονομικά. Δεν θα κάνω μια ζωή την δουλειά αυτή.
(Εκείνη την ώρα την Πίστεψα αλλά τωρα μετα απο τόσα χρόνια σε όποια πουτάνα και αν πήγα σε όποια χώρα και να ήταν αυτή πάντα μαζευαν λεφτά για να πανε αλλου να σπουδάσουν....  )
- Καλή επιτυχία της λέω. Με πλησιάζει με φιλά στο μάγουλο και μου κλείνει το μάτι.
- Θα χαρώ να σε ξαναδώ Μάρκο!!!! και έκλεισε την Πόρτα.
Σε 2 λεπτά είχα ήδη ντυθεί, χαιρετίσει την τσατσα και είχα βγει στο δρόμο. Πλέον δεν με ενοχλούσε ούτε η ζέστη ούτε η αποπνιχτική ατμόσφαιρα. Το μόνο που ήθελα, ήταν να παω γρήγορα σπίτι να κάνω ένα μπάνιο. Ενω στο μυαλό μου περνάγανε σκέψεις μήπως κόλλησα κάτι απο την ακαπωτη πίπα στο τέλος....

 

[podhlaths]

Φιλε μην ξεχασεις να γραψεις κριτικη για το κωλομπαρο στο σχετικο θρεντ...
Και να γραψεις και κριτικη για το μπουρδελο,την κοπελα κτλ...
Εδω μεσα τα μετρανε αυτα...

Τώρα η κυρια Μαριγώ είναι στο χωμα βαθιά και η ωραία Ντοροθυ είναι πλεον γρια!!!

 

[Steven_1]

η ωραία Ντοροθυ είναι πλεον γρια!!!

Το πηρε το πτυχιο της στα οικονομικα ?

 

[podhlaths]

Το πηρε το πτυχιο της στα οικονομικα ?

δεν ξέρω όπως θα δείτε παρακατω έφυγα απο Αθήνα μετα απο 3 χρόνια. Αν βοηθάει τους παλιους του Φορουμ έχει ενα διαβολακι στο δεξι κωλομέρι και μετα απο ένα χρόνο ήταν σε ένα στη φυλής δεν θυμάμαι νούμερο.

 

[podhlaths]

επισης ο τιτλος ψιλοασχετος με το θεμα.

φιλαράκι ο τίτλος μόνο ασχετος δεν είναι!!! θα καταλάβεις σύντομα!!!!