[size=8pt]καλα,δεν εχει και τοση σημασια,αλλα δεν μπορω να καταλαβω γιατι βαφτισες τα παιδια σου αφου δεν ηθελες.σε ελευθερη χωρα ζουμε.[/size]
Οσο για το τελευταίο, χωράει κάποια συζήτηση...
Ολοι λέμε ότι ζούμε σε ελέυθερη χώρα, και το λέμε απ το 1821 που διώξαμε τους Τούρκους.
Με μικρά διαλείματα, εν τάξει (Γερμανοί, Χούντα, κλπ).
Είναι έτσι όμως?
Ας το δούμε ιστορικά:
ΠΡΙΝ ξεκουμπιστεί η βασιλεία απ την Ελλάδα, ήηηηησουν ελεύθερος να πεις (όχι να βρίσεις, ΝΑ ΠΕΙΣ): "Δε γουστάρω μοναρχία, καλύτερα να το αλλάξουμε και να βάλουμε πρόεδρο"?
'Η: "η Φρειδερείκη βάζει χέρι στο ταμείο απόρων κορασίδων" (το οποίο διαχειριζόταν ανεξέλεγκτα)?
Σας πληροφορώ πως όχι.
Μόλις το λεγες, πήγαινες μέσα για 2-3 χρόνια (με απόφαση διακστηρίου, όχι έτσι), και επί πλέον σου "γράφανε" μια ρετσινιά, που την κουβάλαγες μέχρι να πεθάνεις, και τα παιδιά σου, και επηρέαζε και το άμεσο συγγενικό σου περιβάλλον.
Και τότε, λέγαμε (λέγανε, δεν υπήρχαμε οι περισσότεροι): "Σε ελεύθερη χώρα ζούμε".
Τώρα, αυτά έληξαν.
Ο Κοκός γραφικά περιφέρεται, και κανείς δεν ασχολείται.
Υπάρχουν όμως άλλοι "θεσμοί", οι οποίοι όπως τότε ο Κοκός και το σόϊ του, έτσι και τώρα αυτοί "δε θίγονται".
Ένας απ αυτούς είναι η εκκλησία.
Τα πράματα είναι πιό ελαστικά βέβαια, αλλά το σκοτάδι (που πρέπει να υπάρχει όπως υπήρχε γύρω απ το παλάτι)
υπάρχει.
Αυτό δεν οφείλεται σε κάποια "ανωθεν" επιβολή (με στρατιωτικό νόμο, απειλή κυρώσεων κλπ) αλλά στην ΑΝΟΧΗ των κατοίκων αυτής της χώρας σε αυτή την κατάσταση.
Διαβάστε προηγούμενα post μου, εξηγώ ότι είμαι μειοψηφία, δε τρέφω αυταπάτες. Η πλειοψηφία, ΑΝΕΧΕΤΑΙ (αν όχι ικανοποιείται και ανακουφίζεται) από αυτό το καθεστώς. Δεν την ενοχλεί (σίγουρα). Δες τε εδώ, στην παρέα των μπουδελιάρηδων, ΠΟΣΟΙ υπερασπίζονται "την πίστη", και με πόσο πάθος.
Και πόσο κωφεύει σε
οτιδήποτε αντίθετο ακούσει, no matter πόσο λογικό είναι αυτό.
Η πλειοψηφία αυτή ΔΕ ΘΕΛΕΙ να μένουν τα παιδιά αβάφτιστα.
Τα επιχειρήματά μου (και τά ίδια όλων όσων εδώ μέσα συμφωνούν με μένα, π.χ. sds) ΔΕΝ ΤΑ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙ.
ΚΑΙ ΔΕ ΘΕΛΕΙ να τα καταλάβει.
Και η ίδια, ξυνίζει τα μούτρα της όταν στο στενό της περιβάλλον εμφανίζονται τέτοια περιστατικά "απείθειας".
Οι γονείς μου (και της γυναίκας μου) δεν είναι θρήσκοι, δε πάνε εκκλησία, μπορώ να πω δεν πιστεύουν σε τίποτα, αλλά δεν είναι και επαναστάτες όμως.
Είναι "συντηρητικοί" σε τέτοιες "εκδηλώσεις".
Δε τους νοιάζει αυτή καθ' εαυτή η έλλειψη του "μυστηρίου" (τρομερή λέξη κι αυτή), αλλά θα τους πείραζε τα εγγόνια τους να ήταν "δακτυλοδεικτούμενα". ΑΝ ήταν. Η πιθανότητα και μόνο, τους είναι ενοχλητική.
Θα φοβόντουσαν ότι "η εμμονή μου σε αυτή την υπόθεση" θα δημιουργούσε προβλήματα.
Επρεπε να τους στενοχωρήσω για να (μην) το κάνω.
Αξιζε τον κόπο?
Αποφάσισα πως όχι.
Matrurelover, "σε ελεύθερη χώρα ζούμε", αλλά....
'Ολα αυτά τα αλλά...
