Κάθε μέρα και χειρότερα.
Λοιπόν, για να τα βάλουμε σε μια σειρά: Ευλόγως δεν προφυλακίστηκε, καθώς δεν πληρούνταν τα κριτήρια του νόμου. Ούτε κατ' εξακολούθηση ήταν το αδίκημα, ούτε ισόβια είχε ανώτατη ποινή, ούτε από τα χαρακτηριστικά της πράξης προκύπτει ότι θα τελέσει νέα αδικήματα, εφόσον υπήρχε ο περιοριστικός όρος να αλλάξει κατοικία και να μην τη πλησιάζει.
Δεν καταλαβαίνω τι άλλο έπρεπε να κάνει η ανακρίτρια ή τι ζητάει ο όχλος; Να παρανομήσει; Νομιμότατα έπραξαν με τον εισαγγελέα. Τι ακριβώς αιτιολογία να έδιναν δηλαδή για να προφυλακίσουν; Παράνομη; Με μια προσφυγή στο συμβούλιο, θα γινόντουσαν ρόμπα. Αυτό ζητάμε; Να παρανομούν τα δικαστήρια;
Και τότε πως ζητάμε μετά να τηρούν το νόμο a la cart?
Από εκεί και πέρα, το θέμα του ΑΠ με έχει ανατριχιάσει. Τα τελευταία χρόνια (από εποχή Θάνου) , ζούμε στη δικαιοσύνη ένα απολυταρχικό καθεστώς.
Είναι ντροπή τους αυτό που έκαναν, ξεφτιλίζονται. Αν είναι δυνατόν να ζητάνε έλεγχο για ουσιαστική κρίση.
Αυτά παιδιά γίνονται σε απολυταρχικά καθεστώτα. Γιατί ντροπή; Γιατί ο νόμος, τον οποίο δήθεν υπηρετούν στον ΑΠ, εξαιρεί ΡΗΤΩΣ τη πειθαρχική ευθύνη των δικαστικών λειτουργών για τη κρίση τους (αρθ. 109 παρ. 4β ν. 4938/2022).
Και καλά κάνει. Δεν νομίζω να χρειάζεται να το εξηγήσει κάποιος αυτό.
Και πριν προλάβουν να αντικρούσουν μερικοί, θα προσθέσω κάτι, καθαρά εμπειρικό:
Όταν έρθει η ώρα να μπω σε ένα ανακριτικό γραφείο (όπως στη συγκεκριμένη περίπτωση), προτιμώ χίλιες φορές ένα δικαστή άσχετο, κολλημένο, τεμπέλη ή μέτριο παρά ένα δικαστή φοβισμένο.
Γιατί τα άλλα μπορώ να τα παλέψω, τον φόβο όχι.
Συγνώμη, αλλά για μια θεσούλα μετά τη συνταξιοδότηση, οι κυρίες αυτές ξεφτιλίζουν το θεσμό που αποτελεί το τελευταίο καταφύγιο του πολίτη.
Όχι. Ο ΑΠ ελέγχει μόνο νομικά σφάλματα. Όχι την ουσιαστική κρίση των δικαστών.
Και εδώ στο κάτω κάτω δεν έχουμε ένδικο μέσο, έχουμε πειθαρχικό ΕΚΦΟΒΙΣΜΟ.
Αν ήθελε πραγματικά η εισαγγελέας του ΑΠ να αναιρέσει την κρίση ανακριτή/εισαγγελέα, υπήρχε η δικονομική οδός να το κάνει.
Αλλά όχι. Ήθελε να πουλήσει γαμημένη εκδούλευση στη κυβέρνηση για να πάρει κι αυτή καμιά θεσούλα, σαν τη Γεωργίου.
Δεν ήταν αυτός ο λόγος του περιστατικού.
οχι τωρα το αναβαθμισα, 250 η μια γρια, η κορεατισα δεν δεχεται να με χεσει γιατι με αγαπαει,μετα πηδαει μια εισαγελλεα γρια,μια δεν με χεζει, η αλλη με χεζει
