Δεν ξέρω πως διαβάζεις Μαρξ αλλά με αυτό το "Ενιαία λαϊκή οικονομία παραγωγής αξιών χρήσης" θα τρίξουν για μιά ακόμη φορά τα κοκκαλάκια του.
Φαντάζομαι ότι δεν θα παράγεται απολύτως τίποτε άχρηστο. Θα συνεδριάζει το Ανώτατο Σοβιέτ ή οι λαϊκές επιτροπές βάσης και θα αποφασίζουν για το τι πρέπει να παραχθεί.
Πχ τρακτέρ ΝΑΙ, ζαρτιέρες ΟΧΙ. Και έτσι θα λυθεί άπαξ δια παντός το πρόβλημα των ελεύθερων αγορών, της υπεραξίας, της συσσώρευσης κεφαλαίου και του καπιταλισμού εν γένει.
Όσο για το κράτος δεν προβλέπεται να διαλυθεί παρά μόνον στον κομμουνισμό - το ανώτατο στάδιο του σοσιαλισμού, του πολιτισμού, της ανθρώπινης εξέλιξης εν γένει.
Μέχρι τότε θα υπάρχει και όπως έλεγε ο Μαρξ και επιβεβαίωνε ο Λένιν ακόμη και μία νοικοκυρά θα μπορεί να το διοικήσει.
Τρέμετε γραφειοκράτες - δημόσιοι υπάλληλοι.
Άϊντε να βάλουμε και το σχετικό τραγουδάκι:
Τις κρύες γυναίκες που με χαϊδεύουν,
τους ψευτοφίλους που με κολακεύουν,
που απ’ τους άλλους θεν παλικαριά
κι οι ίδιοι όλο λερώνουν τα βρακιά,
σ’ αυτήν την πόλη που στα δυο έχει σκιστεί,
τους έχω βαρεθεί.
Και πέστε μου αξίζει μια πεντάρα,
των γραφειοκρατών η φάρα,
στήνει με ζήλο περισσό,
στο σβέρκο του λαού χορό,
στης ιστορίας τον χοντρό το κινητή,
την έχω βαρεθεί.
Και τι θα χάναμε χωρίς αυτούς όλους,
τους γερμανούς τους προφεσόρους,
που καλύτερα θα ξέρανε πολλά,
αν δεν γεμίζαν ολοένα την κοιλιά,
υπαλληλίσκοι φοβητσιάρηδες, δούλοι παχιοί,
τους έχω βαρεθεί.
Κι οι δάσκαλοι της νεολαίας γδαρτάδες,
κόβουν στα μέτρα τους τους μαθητάδες,
κάθε σημαίας πλαισιώνουν τους ιστούς,
με ιδεώδεις υποτακτικούς,
που είναι στο μυαλό νωθροί,
μα υπακοή έχουν περισσή,
τους έχω βαρεθεί.
Κι ο παροιμιώδης μέσος ανθρωπάκος,
κέρδος ποτέ μα από παθήματα χορτάτος,
που συνηθίζει στην κάθε βρωμιά,
αρκεί να έχει γεμάτο τον ντορβά
κι επαναστάσεις στ’ όνειρά του αναζητεί,
τον έχω βαρεθεί.
Κι οι ποιητές με χέρι υγρό,
υμνούνε της πατρίδας τον χαμό,
κάνουν με θέρμη τα στοιχειά στιχάκια,
με τους σοφούς του κράτους τα ‘χουνε πλακάκια,
σαν χέλια γλοιώδικα έχουν πουληθεί,
τους έχω σιχαθεί.
