Δημήτρης Λιαντίνης

[Dirty_Frank]

έγραφε έγραφε ο σχωρεμένος, έκανε κ διαλέξεις
το θέμα είναι αν μέσα απτη ζωή ή το θάνατό του αν προόδευσε η κοινωνία, αν προσέφερε κάτι

 

[artemismatsas]

έγραφε έγραφε ο σχωρεμένος, έκανε κ διαλέξεις
το θέμα είναι αν μέσα απτη ζωή ή το θάνατό του αν προόδευσε η κοινωνία, αν προσέφερε κάτι

γι αυτους που τον εψαξαν σιγουρα !! τεραστια προσφορα....

 

[Ahmed Butt]

γι αυτους που τον εψαξαν σιγουρα !! τεραστια προσφορα....

On the same subject, he also emphasised the Greek hero's individualism (opposite to the Eastern dissolution of the self inside the Great Universe) even to the point of choosing his own death. In Gemma, he writes poetically: "I will die, Death, when I want and not when you want. In this last act, your desire is not going to be realized, it is my desire which will be realised. I fight against your will. I fight your power. I fight all of your entity. I will enter into the earth when I decide, not when you decide."

 

[Pornofan]

προτεινω να κατεβει το θεμα, πραγματικα ομως!! αφου ειπε ο ντερτι φρανκ οτι ηταν κ μεγαλος μαλακας νομιζω οτι πρεπει να το δεχτουμε γιατι ετσι ειναι βρε αδερφε!! τελος!!
περα απ τη πλακα κ περα απ τα χαλια σας που θελετε να σχολιασετε κ λιαντινη τρομαρα σας ντουγανια, διποδα που μονο η ουρα σας ξεχωριζει απ το χιμπατζη τους περισσοτερους καποια πραγματα δεν ειναι για το μεσο νου που ειναι ο αναγνωστης αυτου του σαητ οποτε τ αφηνουμε στην ησυχια που επιβαλλει η ιεροτητα τους

ο χιμπατζης δεν εχει ουρα τυπε  :S

 

[Pornofan]

έγραφε έγραφε ο σχωρεμένος, έκανε κ διαλέξεις
το θέμα είναι αν μέσα απτη ζωή ή το θάνατό του αν προόδευσε η κοινωνία, αν προσέφερε κάτι

τυπε η κοινωνια τον εγραψε στα τριχωτα, βρωμερα της αρχιδια. Ουτε την τελευταια του επιθυμια δε σεβαστηκε και τον φυτεψε μαζι με την πλεμπα 

 

[st@rdust]

έγραφε έγραφε ο σχωρεμένος, έκανε κ διαλέξεις
το θέμα είναι αν μέσα απτη ζωή ή το θάνατό του αν προόδευσε η κοινωνία, αν προσέφερε κάτι

ειναι αυτο κριτηριο;

γενικα κι αοριστα αν προοδευσε η κοινωνια;

και πως προσμετραται αυτη η αναλογια;

δηλαδη αν θεωρησουμε οτι γενικα η κοινωνια δεν εχει προοδευσει  η εχει βαλτωσει σε -ποιοτικο- επιπεδο κουλτουρας, θα ηταν λογικα ευσταθες να ακυρωσουμε εν γενει την ακαδημαικη κοινοτητα, τον φιλοσοφικο κλαδο η μεμονωμενα στοχαστες, φιλοσοφους η το εργο τους συμφωνα μ αυτο το απροσδιοριστο και αφηρημενο κριτηριο που θετεις;

 

[st@rdust]

Παραθέτω με χρονολογική σειρά τα βιβλία του από τα οποία ξεχωρίζω τα:
Χάσμα σεισμού
Ίδε ο άνθρωπος
Πολυχρόνιο
Ελληνικά

Έξυπνον Ενύπνιον (1977): Ερμηνεύει φιλοσοφικά και σε σχέση με την αρχαία Ελλάδα τις ελεγείες του Ντούινο του Ρίλκε. Το βιβλίο με μικρές διαφοροποιήσεις αποτελεί απόδοση στη δημοτική της διδακτορικής του διατριβής (που ήταν σε καθαρεύουσα) με τον τίτλο "Η παρουσία του ελληνικού πνεύματος στις ελεγείες του Duino του R. M. Rilke".
Χάσμα σεισμού (1977): Ερμηνεύει φιλοσοφικά το έργο του Σολωμού. Βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών το 1978.
Ίδε ο άνθρωπος (1979) του Νίτσε: Απόδοση στην ελληνική με προλόγισμα (ο Λιαντίνης αναφερόμενος στη μεταφραστική του εργασία χρησιμοποιεί το ρήμα "ελλήνισε").
Ο Νηφομανής (1982): Αναλύεται η ποίηση του Γιώργου Σεφέρη με φιλοσοφικές συντεταγμένες.
Homo educandus (1984): Διαπραγματεύεται την φιλοσοφία της αγωγής.
Πολυχρόνιο (1987): Εξετάζει τη φιλοσοφία της στοάς και την επίδρασή της στην πολιτική παιδαγωγική της Ρώμης.
Διδακτική (1989): Παιδαγωγικό εγχειρίδιο αρχών και μεθόδων της διδακτικής, προορισμένο για τους φοιτητές.
Τα Ελληνικά (1992): Αναφέρεται στη διδακτική των νέων και των αρχαίων ελληνικών, κυρίως της λογοτεχνίας (με κριτήρια για την αποτίμηση του ποιητικού έργου), και προορίζεται για εκπαιδευτικούς. Περιέχει ενδεικτικό κατάλογο κειμένων τα οποία πρέπει να κατέχει ο εκπαιδευτικός για προσωπική του κατάρτιση.
Γκέμμα (1997): Περιέχει 16 αυτόνομα κεφάλαια με κυρίαρχα ζητήματα το περί Θεού ερώτημα, τη συνείδηση του "ελληνοέλληνα" και το πρόβλημα του θανάτου στη σύζευξή του με τον έρωτα.
Έργα που εκδόθηκαν μετά θάνατον από τους κληρονόμους του:

Οι ώρες των άστρων (2006) - Ποιητική συλλογή που εκδόθηκε από τη σύζυγό του με Προλόγισμα της ίδιας.

 

[kappa_fi]

έγραφε έγραφε ο σχωρεμένος, έκανε κ διαλέξεις
το θέμα είναι αν μέσα απτη ζωή ή το θάνατό του αν προόδευσε η κοινωνία, αν προσέφερε κάτι

Η προσφορά κάθε εργαζόμενου, όποιος κι αν είναι αυτός, είναι δεδομένη.

Η αξιοποίηση αυτής της προσφοράς, δηλαδή του μόχθου και του ιδρώτα τόσο του χειρώνακτα όσο και του πνευματικού ανθρώπου, δεν εναπόκειται σε αυτούς αλλά στην "κοινωνία",

δηλαδή σε θεσμούς που καθιστούν τη δεδομένη προσφορά των εργαζομένων κοινό κτήμα.

Αν αισθάνεσαι πως δεν είσαι μέτοχος αυτού του κοινού κτήματος, ή αν πιστεύεις πως τα έργα των ανθρώπων δεν αποτελούν καν κοινό κτήμα,

μην κατηγορείς τους ανθρώπους που εργάζονται και προσφέρουν αλλά τους θεσμούς και την οργάνωση της κοινωνίας που σε αποκλείουν από τα έργα τους.

 

[Τροβαδούρος]

Μωρή αδερφάρα kappa_fi εσύ πας χαμένος!
Θα έπρεπε να διδάσκεις κοινωνιολογία σε κάνα ΕΠΑΛ του κώλου με το 1/3 των μαθητών Αλβανά και σία...

 

[Διαγραμμένο μέλος 186072]

έγραφε έγραφε ο σχωρεμένος, έκανε κ διαλέξεις
το θέμα είναι αν μέσα απτη ζωή ή το θάνατό του αν προόδευσε η κοινωνία, αν προσέφερε κάτι

Ο καλος φιλοσοφος ξερει οτι ΟΤΙ και να γραψει, το χουν πει αλλοι πριν απ'αυτον.

Ο once-in-a-generation φιλοσοφος ξερει οτι αν καταφερει να περασει τη γνωση του στη μαζα μπορει να αλλαξει τον κοσμο.

Το θεμα ειναι οτι ο πρωτος δεν εχει impact και ο δευτερος που μπορει να εχει impact δε θα εχει ευρυ appeal αν δεν χρησιμοποιησει το σωστο μεσον για τη μεταδοση της γνωσης. Το σωστο μεσον δεν ειναι τα βιβλια και οι διαλεξεις γιατι αυτα αφορουν ελαχιστους που εχουν πολυ χρονο για διαβασμα και εσωτερικη εξελιξη. Η μαζα πως θα επωφεληθει?

Η λυση βρισκεται στη mainstreamοποιηση της φιλοσοφιας μεσα στις ιστοριες/μυθους/επη/παραβολες. Η δυναμη που εχει μια ιστορια, μια παραβολη, ειναι πολυ δυνατοτερη σε σχεση με μια διαλεξη. Με την ελευση του θεατρου, και στις μερες μας του κινηματογραφου, η δυνατοτητα mainstreamοποιησης των φιλοσοφιων και επηρεασμου της μαζας ειναι ακομα ευκολοτερη. Πχ βγαινει ενα Matrix και περναει μαζικα το concept οτι ο κοσμος μπορει να μην ειναι οπως φαινεται.

 

[straham]

Ο καλος φιλοσοφος ξερει οτι ΟΤΙ και να γραψει, το χουν πει αλλοι πριν απ'αυτον.

Ο once-in-a-generation φιλοσοφος ξερει οτι αν καταφερει να περασει τη γνωση του στη μαζα μπορει να αλλαξει τον κοσμο.

Το θεμα ειναι οτι ο πρωτος δεν εχει impact και ο δευτερος που μπορει να εχει impact δε θα εχει ευρυ appeal αν δεν χρησιμοποιησει το σωστο μεσον για τη μεταδοση της γνωσης. Το σωστο μεσον δεν ειναι τα βιβλια και οι διαλεξεις γιατι αυτα αφορουν ελαχιστους που εχουν πολυ χρονο για διαβασμα και εσωτερικη εξελιξη. Η μαζα πως θα επωφεληθει?

Η λυση βρισκεται στη mainstreamοποιηση της φιλοσοφιας μεσα στις ιστοριες/μυθους/επη/παραβολες. Η δυναμη που εχει μια ιστορια, μια παραβολη, ειναι πολυ δυνατοτερη σε σχεση με μια διαλεξη. Με την ελευση του θεατρου, και στις μερες μας του κινηματογραφου, η δυνατοτητα mainstreamοποιησης των φιλοσοφιων και επηρεασμου της μαζας ειναι ακομα ευκολοτερη. Πχ βγαινει ενα Matrix και περναει μαζικα το concept οτι ο κοσμος μπορει να μην ειναι οπως φαινεται.

Φίλε, θα ήθελα πολύ να μπορούσε να διαβάσει ο Λιαντίνης τον τρόπο που γράφεις.
Θα ήταν αφορμή για διάλεξη ο τρόπος που επιμένεις να ανακατεύεις την Ελληνική με την Αγλική χωρίς κανένα λόγο..

 

[Διαγραμμένο μέλος 186072]

Οπως η Ελληνικη κουλτουρα επηρεασε τον κοσμο της μεσογειου και της εγγυς ανατολης επι Μ. Αλεξανδρου, Ρωμαιων, κτλ, ετσι και σημερα η Αμερικανικη κουλτουρα επηρεαζει τα παντα. Ετσι παει.

Κοιτα απλα τη μπαρα επανω... Αρχικη... μετα FORUM... μετα Μπουρδελα... μετα STUDIO... κτλ κτλ.. εναλλαξ ελληνικες/αγγλικες. Δες τα nicks που χρησιμοποιουνται με αγγλικα... δες υπογραφες στα ξενα (πχ εσυ δε γραφεις οσο ζω ελπιζω αλλα dum spiro spero). Δες τις εικονες που χρησιμοποιουμε (πχ η δικη σου γραφει για blowjobs κτλ).

Τι να κανεις... it is what it is

 

[straham]

Οπως η Ελληνικη κουλτουρα επηρεασε τον κοσμο της μεσογειου και της εγγυς ανατολης επι Μ. Αλεξανδρου, Ρωμαιων, κτλ, ετσι και σημερα η Αμερικανικη κουλτουρα επηρεαζει τα παντα. Ετσι παει.

Κοιτα απλα τη μπαρα επανω... Αρχικη... μετα FORUM... μετα Μπουρδελα... μετα STUDIO... κτλ κτλ.. εναλλαξ ελληνικες/αγγλικες. Δες τα nicks που χρησιμοποιουνται με αγγλικα... δες υπογραφες στα ξενα (πχ εσυ δε γραφεις οσο ζω ελπιζω αλλα dum spiro spero). Δες τις εικονες που χρησιμοποιουμε (πχ η δικη σου γραφει για blowjobs κτλ).

Τι να κανεις... it is what it is

Μάλλον δεν καταλαβαίνεις το λάθος σου.
Μίλησα για μπέρδεμα δύο γλωσσών στον ίδιο λόγο. Τα παραδείγματα που αναφέρεις δεν έχουν καμία σχέση άρα και καμιά ουσία ως προς το θέμα... Αν πάλι επιμένεις να θεωρείς ότι είναι σωστός αυτός ο τρόπος γραφής τότε τουλάχιστον όχι στο νήμα για τον Λιαντίνη. Φαντάζει ιεροσυλία!

 

[observer(1)]

Εδω έχει πολυ μπλα- μπλα, σχόλια κλπ  κλπ

https://el.wikipedia.org/wiki/Συζήτηση:Δημήτρης_Λιαντίνης

==
για αντιπαραβολή των ΔΥΟ (ακόμα) αντίπαλων ιστοσελίδων..
Της γυναίκας του - >

http://www.liantinis.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=12&Itemid=8

-----
Των φοιτητών του -> 

https://www.liantinis.org/

 

[No Respect]

Οι αυτοκτονίες είναι ένδειξη ψυχικής νόσου, τίποτα άλλο.
Όποιος διαβάσει το γράμμα που έγραψε στην κόρη του βλέπει ότι ήταν ψυχικά ασθενής.
Αυτό δεν σημαίνει ότι παράλληλα δεν μπορούσε να είναι και άλλα πράγματα ταυτόχρονα, αλλά η πράξη αυτή έχει σχέση μόνο με την διαταραχή της ψυχικής του υγείας και όχι με τις άλλες του ιδιότητες.
Για αυτό οποία ηρωοποιήση της αυτοκτονίας του είναι λάθος και παράλογη μιας και η αυτοκτονία είναι πράξη παραλογισμού.

 

[Διαγραμμένο μέλος 186072]

Αν πάλι επιμένεις να θεωρείς ότι είναι σωστός αυτός ο τρόπος γραφής τότε τουλάχιστον όχι στο νήμα για τον Λιαντίνη. Φαντάζει ιεροσυλία!

Εντωμεταξυ η ειρωνια... αν θελει καποιος να μπει στη wiki και να μαθει σημερα ποιες ηταν οι φιλοσοφικες αποψεις του Λιαντινη δε θα τις βρει εδω:

https://el.wikipedia.org/wiki/Δημήτρης_Λιαντίνης

αλλα εδω:

https://en.wikipedia.org/wiki/Dimitris_Liantinis#Core_philosophical_views

Στο ελληνικο ασχολουνται σε βιογραφικο επιπεδο και με το θανατο του. Ενω ως φιλοσοφος θα επρεπε να απασχολουνται με τις θεσεις του.

Το αγγλικο παλι μου φανηκε χρησιμο για να μαθω περισσοτερα για τον Λιαντινη.

 

[Le Blanc]

Μωρή αδερφάρα kappa_fi εσύ πας χαμένος!
Θα έπρεπε να διδάσκεις κοινωνιολογία σε κάνα ΕΠΑΛ του κώλου με το 1/3 των μαθητών Αλβανά και σία...

Τον δίκασες τον κακομοίρη τον ΚΦ αν και δεν τον βλέπω πολύ ενθουσιαμένο σε αυτό το νήμα.......

 

[dCorso]

Ενα φερεφωνο ειναι ο  FAPPA_fi  

 

[Puchas Gracias]

ελα ρε τσιμι

εξαλλου ενα απ τα υπερτατα φιλοσοφικα ζητηματα (ισως και το υπερτατο) γι αυτον ηταν το θεμα του θανατου... οπως και παρεθετε μεσα απ τα λογια του Σωκρατη οτι η φιλοσοφια εστι μελετη θανατου...

ειναι λες και ολη του η φιλοσοφικη και στοχαστικη διαδρομη τον προετοιμασε γι αυτη την καταληξη... μια φιλοσοφικη εμβαθυνση στην εννοια του θανατου σε τετοιο βαθμο ωριμανσης που αναζητησε την πραγματωση της...

χωρις να υπαρχει κανενα στοιχειο φυγοπονιας η αποδρασης απ τη ζωη λογω δειλιας και  αποφυγης της πραγματικοτητας...τουναντιον...

καποιοι θα μπορουσαν να τον αποκαλεσουν ψυχικα ανισορροπο, ωστε να φτασει σ αυτο το σημειο.... εγω θα ελεγα οτι η τρομακτικη δυναμη της σκεψης του, τον οδηγησε στο να υπερκερασει οποιοδηποτε εμποδιο που θα του εβαζε το Εγω του, η αισθηση του εαυτου του... ενας απολυτος νοητικος συμβιβασμος με το περασμα στην ανυπαρξια (εφοσον δεν πιστευε και στη χριστιανικη μεταθανατια συνεχεια)

Αυτή η φράση δεν σημαίνει να στοχάζεσαι τον θάνατο ή πως να αυτοκτονήσεις. Έχει να κάνει με την προσπάθεια, όσο είσαι εν ζωή, να απαλλαγείς από τις επιθυμίες του σώματος. Να προσπαθήσεις όσο ζεις να εξασκείσαι στην αποχώρηση της ψυχής από το σώμα όπως ακριβώς συμβαίνει και στο θάνατο. Το αναφέρω διότι πολλοί το μπερδεύουν με την αυτοκτονία.

 

[kappa_fi]

επειδή όντως δεν είμαι ενθουσιασμένος με αυτό το νήμα, κι αυτό επειδή τα αποσπάσματα των έργων του Λιαντίνη που κυκλοφορούν στον ιστό είναι αφόρητες κοινοτοπίες, συμμετέχω μόνο και μόνο γιατί έχει τύχει να τον δω εν δράσει σε ώρα διδασκαλίας σε διάφορα βίντεο.

Ο άνθρωπος έφερε τη σφραγίδα της προσωπικότητας και της διαφοράς.
Και της μοναξιάς.

Διότι άλλο η νοσταλγία για έναν πρόσκαιρα χαμένο αλλά υπαρκτό εαυτό που μας απομονώνει για λίγο απ' τους άλλους, η αγοραία αυτή απομόνωση, κι άλλο η απομόνωση που προκύπτει από τη βούληση ενός ανθρώπου να κατέλθει ή να ανέλθει στις πηγές του είναι - μια απομόνωση που την επιβάλλουν, μαζί με τη βούληση του υποκειμένου, οι συνθήκες κι οι περιστάσεις.

Γιατί ο άνθρωπος αυτός βρέθηκε να καταλαμβάνει αξιώματα που ως πρόσωπο τα αρνιόταν. Τόσο απλά.

Κάτι τέτοιο μου έβγαλε ο Λιαντίνης, ως άνθρωπος και ως δάσκαλος που εκλαΐκευε τη γνώση και την καθιστούσε προσιτή στον μέσο άνθρωπο σαν και μένα, με τον απαράμιλλο τρόπο του. Γιατί το πάθος δεν κρύβεται.

Αφορμή για αυτή την παρέμβασή μου στάθηκαν τα λόγια του/της st@rdust: "εγω θα ελεγα οτι η τρομακτικη δυναμη της σκεψης του, τον οδηγησε στο να υπερκερασει οποιοδηποτε εμποδιο που θα του εβαζε το Εγω του [...]"

Εγώ δεν θα μιλούσα για δύναμη αλλά για αφοσίωση - ως ένα ορισμένο είδος δύναμης.