Δημήτρης Λιαντίνης
- Μέλος που άνοιξε το νήμα Duracell
- Ημερομηνία ανοίγματος
- Απαντήσεις 159
- Εμφανίσεις 14K
- Tagged users Καμία
- Βλέπουν το thread αυτή τη στιγμή 3 άτομα (0 μέλη και 3 επισκέπτες)
Επισκέπτης
Επισκέπτης
Επισκέπτης
ο λιαντίνης ήταν αναμφισβήτητα ιδιοφυής όμως τον χαρακτήριζε μια απίστευτη εμπάθεια απέναντι στην ορθοδοξία εν γένει (δόγμα, εκκλησία κλπ), λες και η θρησκεία ευθύνεται που ο νεοέλληνας δεν μορφώνεται όπως θα έπρεπε και όχι το κρατος
θυμάμαι χαρακτηριστικά να αναφέρεται στον ελύτη και να τον χαρακτηρίζει πάρα πολύ καλό ποιητή (για τον ίδιο κορυφή ήταν ο καβάφης) ώσπου -λέει- που άρχισε να γράφει για αγγελάκια και παναγίες <---κάπου εκεί η εμπάθεια νόθευε την κρίση του θεωρώ
petralona1967
Μέλος
- Εγγρ.
- 25 Απρ 2017
- Μηνύματα
- 20
- Κριτικές
- 2
- Like
- 39
- Πόντοι
- 0
Ειχε τα αρχίδια όμως να επιλέψει αυτός το πότε και το πώς να φύγει απο αυτόν τον κόσμο. Αυτό νομίζω τον κατατάσσει στην κορυφή...
Διαγραμμένο μέλος 156822
Μέλος
- Εγγρ.
- 25 Απρ 2015
- Μηνύματα
- 110
- Κριτικές
- 1
- Like
- 17
- Πόντοι
- 1
Ένας μεγάλος φιλόσοφος, που κατέληξε θεός
iuakoya
Μέλος
- Εγγρ.
- 5 Νοε 2015
- Μηνύματα
- 36.415
- Like
- 24.294
Συμφωνώ... It's my choice, για να το πω ελληνιστί...
Δ
Διαγραμμένο μέλος 136408
Επισκέπτης
Ο Διονύσιος Σολωμός ήταν η κορυφή. Το φανερώνει, άλλωστε, και η στερνή του επιθυμία, την μεγάλη μέρα
να στεφανωθούν τα αγάλματα του Λυκούργου στη Σπάρτη και του Σολωμού στη Ζάκυνθο.
dread
Μέλος
- Εγγρ.
- 22 Απρ 2015
- Μηνύματα
- 450
- Like
- 2
- Πόντοι
- 1
Στους εμβαθυντές προτείνω και Παναγιώτη Κονδύλη - Η θεωρία του πολέμου και ειδικά το επίμετρο περί ελληνο-τουρκικού πολέμου όπου γελάμε προκαταβολικά με τα τωρινά μας χάλια από τότε που τα έγραψε ο Μέγας..
dCorso
Μέγας
- Εγγρ.
- 8 Μαΐ 2015
- Μηνύματα
- 8.120
- Κριτικές
- 33
- Like
- 7.370
- Πόντοι
- 4.746
hannibalidis
Ενεργό Μέλος
- Εγγρ.
- 25 Μαΐ 2016
- Μηνύματα
- 45
- Κριτικές
- 10
- Like
- 294
- Πόντοι
- 290
Πόσο δίκιο έχεις...τι είπες τώρα..μπράβο ρε φίλε που θυμάσαι και το επίμετρο. Σπάνια να το έχουν διαβάσει το συγκεκριμένο.
όσο αναφορα τον καθ Λιαντίνη, σε κατ ιδίαν συζήτηση επιστευτική με καθηγήτρια πανεπιστημίου και φίλη του, μου εξομολογήθηκε πως είχε τεράστια προβλήματα με την γυναίκα του. Τεράστια όμως
dread
Μέλος
- Εγγρ.
- 22 Απρ 2015
- Μηνύματα
- 450
- Like
- 2
- Πόντοι
- 1
Οπως όλοι μας δηλαδή με τις ελλεηνίδες.
Τροβαδούρος
Μέγας
- Εγγρ.
- 9 Μαρ 2008
- Μηνύματα
- 12.029
- Κριτικές
- 4
- Like
- 16.676
- Πόντοι
- 3.936
Ανοίγω θέμα επειδή βαριέμαι και για να έρχονται να γράφουν εδώ οι κουλτουριάρηδες και φιλόσοφοι του site.
Εγώ χέστηκα,υλιστής είμαι.
Εγώ χέστηκα,υλιστής είμαι.
Τροβαδούρος
Μέγας
- Εγγρ.
- 9 Μαρ 2008
- Μηνύματα
- 12.029
- Κριτικές
- 4
- Like
- 16.676
- Πόντοι
- 3.936
Η ζωή του
Γεννήθηκε στις 23 Ιουλίου του 1942 στην Λιαντίνα Λακωνίας τής κοινότητα Πολοβίτσας. Το επώνυμό του ήταν Νικολακάκος, το οποίο άλλαξε σε Λιαντίνης καθώς ο τόπος καταγωγής του είναι το χωριό Λιαντίνα της Λακωνίας. Τελείωσε το εξατάξιο γυμνάσιο της Σπάρτης. Το 1966 αποφοίτησε από το Τμήμα Φιλολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής Αθηνών. Σπούδασε κλασσικές γνώσεις και ανθρωπολογία. Από το 1968 μέχρι το 1970 υπηρέτησε ως φιλόλογος στη Μέση Εκπαίδευση στους Μολάους Λακωνίας. Τον Οκτώβριο του 1970 μετέβη στο Μόναχο, όπου παρέμεινε μέχρι το 1972 και σπούδασε τη γερμανική γλώσσα, διδάσκοντας συγχρόνως ως φιλόλογος στο ιδιωτικό ελληνικό σχολείο της Otto Gesellschaft του Μονάχου. Παράλληλα μελετά αδιάκοπα τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό, ενώ υπήρξε και μέλος του σωματείου «Οδύσσεια», που υποστήριζε την καύση των νεκρών. Από το 1973 μέχρι το 1974 υπηρέτησε εκ νέου στη Μέση Εκπαίδευση στις Θεσπιές Βοιωτίας και το 1974-75 στο Γυμνάσιο Αρρένων στη Θήβα. Το 1975 διορίστηκε βοηθός στο Εργαστήριο Παιδαγωγικής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Το 1978 έγινε Διδάκτωρ με βαθμό «άριστα» και θέμα της διδακτορικής διατριβής: «Η παρουσία του ελληνικού πνεύματος στις ελεγείες του Duino του Ράινερ Μαρία Ρίλκε».
Υπήρξε από το 1975 μέχρι το 1998 βοηθός, επιμελητής, λέκτορας, επίκουρος καθηγητής και αναπληρωτής καθηγητής της Φιλοσοφίας της Aγωγής και της Διδακτικής των ελληνικών μαθημάτων στον Τομέα Παιδαγωγικής του Τμήματος Φ.Π.Ψ. του Πανεπιστημίου Αθηνών. Το 1978-79 με εκπαιδευτική άδεια παρακολούθησε στο Πανεπιστήμιο της Χαϊδελβέργης φιλοσοφία και συγχρόνως δίδασκε σε εντεταγμένο ελληνικό σχολείο στο Λουντβιχσχάφεν. Εκτός του Πανεπιστημίου στην Ελλάδα δίδαξε στο Μαράσλειο Διδασκαλείο στη Μετεκπαίδευση των δασκάλων, σε διάφορα ΠΕΚ και στη Σχολή της Αστυνομίας.
Ήταν συγγραφέας εννέα βιβλίων με φιλοσοφικό και παιδαγωγικό περιεχόμενο. Επίσης απέδωσε στην ελληνική το «Ίδε ο Άνθρωπος» του Νίτσε.
Το 1973 παντρεύτηκε την καθηγήτρια θεολογίας, Νικολίτσα Γεωργοπούλου. Από το γάμο τους απέκτησαν μια κόρη.
Ο θάνατός του
Την 1η Ιουνίου 1998 ο Λιαντίνης εξαφανίστηκε αφήνοντας γράμμα προς την κόρη του, στο οποίο δήλωνε πως είχε αποφασίσει «να αφανισθεί αυτοθέλητα», όπως χαρακτηριστικά έγραφε. Η υπόθεση της εξαφάνισής του απασχόλησε την κοινή γνώμη, λόγω ιδιαίτερης προβολής από τα ΜΜΕ. Στις 6 Ιουλίου του 2005, ο συγγενής του Παναγιώτης Νικολακάκος, ο οποίος ήταν ο μόνος που γνώριζε το σημείο θανάτου του, οδήγησε την κόρη του Λιαντίνη σε μία σπηλιά του Ταϋγέτου, όπου μέσα κείτονταν ο ίδιος[8]. Αργότερα ο αδερφός του, Γιώργος Νικολακάκος, αποκάλυψε ότι ο Λιαντίνης είχε δώσει ακριβείς οδηγίες για πότε να αποκαλυφθεί το μέρος του που βρισκόταν[9]. Όπως έγραψε στο τελευταίο γράμμα στην κόρη του, είχε προετοιμάσει αυτή τη στιγμή βήμα-βήμα μια ολόκληρη ζωή[10].
Μετά την ανεύρεση του σκελετού, έγιναν ιατροδικαστικές εξετάσεις[11] που κατέληξαν ότι ο νεκρός ήταν ο Λιαντίνης[6]. Όμως άφησαν αναπάντητο το πώς πέθανε, δεδομένου ότι δεν ανευρέθη στις τοξικολογικές εξετάσεις κάποια ουσία που να επιφέρει τον θάνατο. Άγνωστη είναι και η ακριβής ημερομηνία του θανάτου. Ωστόσο θεωρείται βέβαιο ότι πέθανε τις πρώτες μέρες του Ιουνίου του 1998[12]. Παρότι η επιθυμία του ίδιου ήταν αν βρεθούν τα οστά του να μείνουν στον Ταΰγετο[12], τελικά ενταφιάστηκαν στις 20 Αυγούστου 2005 στο νεκροταφείο των Κεχρεών Κορινθίας[12][13].
Γεννήθηκε στις 23 Ιουλίου του 1942 στην Λιαντίνα Λακωνίας τής κοινότητα Πολοβίτσας. Το επώνυμό του ήταν Νικολακάκος, το οποίο άλλαξε σε Λιαντίνης καθώς ο τόπος καταγωγής του είναι το χωριό Λιαντίνα της Λακωνίας. Τελείωσε το εξατάξιο γυμνάσιο της Σπάρτης. Το 1966 αποφοίτησε από το Τμήμα Φιλολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής Αθηνών. Σπούδασε κλασσικές γνώσεις και ανθρωπολογία. Από το 1968 μέχρι το 1970 υπηρέτησε ως φιλόλογος στη Μέση Εκπαίδευση στους Μολάους Λακωνίας. Τον Οκτώβριο του 1970 μετέβη στο Μόναχο, όπου παρέμεινε μέχρι το 1972 και σπούδασε τη γερμανική γλώσσα, διδάσκοντας συγχρόνως ως φιλόλογος στο ιδιωτικό ελληνικό σχολείο της Otto Gesellschaft του Μονάχου. Παράλληλα μελετά αδιάκοπα τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό, ενώ υπήρξε και μέλος του σωματείου «Οδύσσεια», που υποστήριζε την καύση των νεκρών. Από το 1973 μέχρι το 1974 υπηρέτησε εκ νέου στη Μέση Εκπαίδευση στις Θεσπιές Βοιωτίας και το 1974-75 στο Γυμνάσιο Αρρένων στη Θήβα. Το 1975 διορίστηκε βοηθός στο Εργαστήριο Παιδαγωγικής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Το 1978 έγινε Διδάκτωρ με βαθμό «άριστα» και θέμα της διδακτορικής διατριβής: «Η παρουσία του ελληνικού πνεύματος στις ελεγείες του Duino του Ράινερ Μαρία Ρίλκε».
Υπήρξε από το 1975 μέχρι το 1998 βοηθός, επιμελητής, λέκτορας, επίκουρος καθηγητής και αναπληρωτής καθηγητής της Φιλοσοφίας της Aγωγής και της Διδακτικής των ελληνικών μαθημάτων στον Τομέα Παιδαγωγικής του Τμήματος Φ.Π.Ψ. του Πανεπιστημίου Αθηνών. Το 1978-79 με εκπαιδευτική άδεια παρακολούθησε στο Πανεπιστήμιο της Χαϊδελβέργης φιλοσοφία και συγχρόνως δίδασκε σε εντεταγμένο ελληνικό σχολείο στο Λουντβιχσχάφεν. Εκτός του Πανεπιστημίου στην Ελλάδα δίδαξε στο Μαράσλειο Διδασκαλείο στη Μετεκπαίδευση των δασκάλων, σε διάφορα ΠΕΚ και στη Σχολή της Αστυνομίας.
Ήταν συγγραφέας εννέα βιβλίων με φιλοσοφικό και παιδαγωγικό περιεχόμενο. Επίσης απέδωσε στην ελληνική το «Ίδε ο Άνθρωπος» του Νίτσε.
Το 1973 παντρεύτηκε την καθηγήτρια θεολογίας, Νικολίτσα Γεωργοπούλου. Από το γάμο τους απέκτησαν μια κόρη.
Ο θάνατός του
Την 1η Ιουνίου 1998 ο Λιαντίνης εξαφανίστηκε αφήνοντας γράμμα προς την κόρη του, στο οποίο δήλωνε πως είχε αποφασίσει «να αφανισθεί αυτοθέλητα», όπως χαρακτηριστικά έγραφε. Η υπόθεση της εξαφάνισής του απασχόλησε την κοινή γνώμη, λόγω ιδιαίτερης προβολής από τα ΜΜΕ. Στις 6 Ιουλίου του 2005, ο συγγενής του Παναγιώτης Νικολακάκος, ο οποίος ήταν ο μόνος που γνώριζε το σημείο θανάτου του, οδήγησε την κόρη του Λιαντίνη σε μία σπηλιά του Ταϋγέτου, όπου μέσα κείτονταν ο ίδιος[8]. Αργότερα ο αδερφός του, Γιώργος Νικολακάκος, αποκάλυψε ότι ο Λιαντίνης είχε δώσει ακριβείς οδηγίες για πότε να αποκαλυφθεί το μέρος του που βρισκόταν[9]. Όπως έγραψε στο τελευταίο γράμμα στην κόρη του, είχε προετοιμάσει αυτή τη στιγμή βήμα-βήμα μια ολόκληρη ζωή[10].
Μετά την ανεύρεση του σκελετού, έγιναν ιατροδικαστικές εξετάσεις[11] που κατέληξαν ότι ο νεκρός ήταν ο Λιαντίνης[6]. Όμως άφησαν αναπάντητο το πώς πέθανε, δεδομένου ότι δεν ανευρέθη στις τοξικολογικές εξετάσεις κάποια ουσία που να επιφέρει τον θάνατο. Άγνωστη είναι και η ακριβής ημερομηνία του θανάτου. Ωστόσο θεωρείται βέβαιο ότι πέθανε τις πρώτες μέρες του Ιουνίου του 1998[12]. Παρότι η επιθυμία του ίδιου ήταν αν βρεθούν τα οστά του να μείνουν στον Ταΰγετο[12], τελικά ενταφιάστηκαν στις 20 Αυγούστου 2005 στο νεκροταφείο των Κεχρεών Κορινθίας[12][13].
Luka Bazuka
Σπουδαίος
- Εγγρ.
- 29 Δεκ 2018
- Μηνύματα
- 5.336
- Κριτικές
- 1
- Like
- 6.348
- Πόντοι
- 2.356
Πολυ βαρυ βιογραφικο ο καθηγητης αλλα τι ειχε στο μυαλο του οταν εκανε αυτην την πραξη κανεις δεν μπορει να το πει με σιγουρια.Ισως διαισθανοταν το τελος του απο καποια αρρωστια!
Παρόμοια θέματα
