η ανοδος κομματων οπως ΧΑ, τζημερος και συριζα, ειναι η τρανοτερη αποδειξη πως αυτος ο λαος πασχει απο σοβαροτατη ελλειψη πολιτικης παιδειας....
οχι, δεν ειναι αντιδραση ουτε η αποχη ουτε να ψηφιζεις ενα κομμα με βαση μονο ενα προεκλογικο σλογκαν ή το image του, αδιαφορωντας πληρως για το προγραμμα και τις θεσεις του!
Για τους ιδιους λογους δεν ειναι πολιτικη θεση να ψηφιζεις εναν lifestyle πουθενα, πισω απο την καθε λεξη και προταση του οποιου κρυβεται θανατος και ολεθρος για τον μεσο Ελληνα πολιτη...
το γεγονος πως ακομη και σημερα, "το συζητανε" ορισμενοι, δειχνει απλα πως σε αυτον τον λαο, ετσι που τον καταντησε ο Αντρεας, το μονο που του αξιζει ειναι η εξαφανιση του...
Για διαβασε τις θεσεις τους για τα κομματα και πες μου με τι δεν συμφωνεις ( εγω συμφωνω με το 90% αυτων που λενε). Και μην μου πεις οτι ειναι νεα κομματα και δεν εχουν πειρα ή οτι αλλα λενε τωρα και μπορει αλλα να κανουν μετα, γιατι ειδαμε και ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΣΥΡ-ΚΚΕ που ολα ταζαν και στο τελος τι εκαναν. Ας δοκιμασουμε κατι νεο και διαφορετικο μπας και αυτη τη φορα μας βγει καλο το καρπουζι και οχι σαπισμενο
"Τα κόμματα χρηματοδοτούνται από τον κρατικό προϋπολογισμό ανάλογα με τον αριθμό των ψήφων που έχουν πάρει στις τελευταίες βουλευτικές εκλογές. Η ψήφος πολλαπλασιάζεται με συντελεστή 0,7 ευρώ (που είναι κατά μέσον όρο και ο συντελεστής των μεγάλων κρατών της Ε.Ε.). Ενδεικτικά, σήμερα τα ελληνικά κόμματα παίρνουν 10 ευρώ για κάθε ψήφο!
Υποχρεούνται να έχουν ισοσκελισμένο ετήσιο προϋπολογισμό και οι δανειακές τους υποχρεώσεις να μην ξεπερνούν το 20% του προϋπολογισμού. Σε ιστοσελίδα αναρτούν σε real – time όλα τα έσοδα και έξοδα αναλυτικά, ένα προς ένα. Είναι αυτονόητο ότι υφίστανται κάθε χρόνο έλεγχο από ορκωτούς λογιστές.
Διενεργείται αναδρομικός έλεγχος από ορκωτούς λογιστές και δικαστικούς λειτουργούς στα οικονομικά των κομμάτων από το 1974 και εντεύθεν. Όπου παρατηρούνται αδιαφανείς συναλλαγές σχηματίζεται δικογραφία.
Τα κόμματα δεν είναι υπεράνω νόμου. Αντιθέτως, οφείλουν να αποτελούν παράδειγμα χρηστής διοίκησης και σεβασμού της νομοθεσίας σε όλες τους τις λειτουργίες.
Απαγορεύεται στα κόμματα να έχουν οποιαδήποτε επιχειρηματική δραστηριότητα ή να συμμετέχουν με οποιονδήποτε τρόπο σε επιχειρήσεις. Είναι αυτονόητο ότι οι επιχειρηματικές δοσοληψίες δημιουργούν σχέσεις εξάρτησης, ενώ υποθάλπουν την αδιαφάνεια.
Θεωρούμε αδιανόητο να υπάρχει στην ελληνική Βουλή κόμμα που στο καταστατικό του αυτοπροσδιορίζεται (επί λέξει) ως: «επαναστατική οργάνωση εθελοντών ομοϊδεατών που αγωνίζεται για την ανατροπή του καπιταλισμού και την οικοδόμηση της σοσιαλιστικής-κομμουνιστικής κοινωνίας... καθοδηγείται από την κοσμοθεωρία του μαρξισμού-λενινισμού και τον προλεταριακό διεθνισμό. Εμπνέεται από τη μεγάλη Οχτωβριανή Σοσιαλιστική Επανάσταση... Το πέρασμα από την καπιταλιστική κοινωνία, που βρίσκεται σε βαθιά κρίση, σε μια σοσιαλιστική κοινωνία προϋποθέτει την κατάκτηση της πολιτικής εξουσίας από την εργατική τάξη, την κοινωνικοποίηση των βασικών μέσων παραγωγής...» Αυτή η «φιλοσοφία» έχει καταστήσει το κόμματα που αυτοαποκαλούνται αριστερά, φορείς της πιο ακραίας συντήρησης, τροχοπέδη σε κάθε μεταρρυθμιστική προσπάθεια, ταραξίες της πολιτικής ζωής, υποστηρικτές κάθε παράλογου ή καταστρεπτικού αιτήματος, αρκεί να εξασφαλίζει για τα ίδια εκλογική πελατεία.
Οι βουλευτές και οι αρχηγοί κομμάτων οφείλουν με τη στάση και τα λόγια τους εντός και εκτός Βουλής να προασπίζουν την έννοια του νόμου. Εάν κάποιο μέλος του νομοθετικού σώματος δηλώσει ανυπακοή σε νόμο εκπίπτει αυτομάτως του αξιώματός του.
Κάθε κόμμα οφείλει πριν πάρει μέρος στις εθνικές εκλογές να καταθέσει στον Άρειο Πάγο και να αναρτήσει ταυτόχρονα στο διαδίκτυο, πλήρεις προτάσεις, τεκμηριωμένες με αριθμούς και δεδομένα, ακριβώς όπως γίνεται στους διαγωνισμούς ανάθεσης ενός π.χ. αρχιτεκτονικού έργου. Για να τις συντάξει θα έχει πλήρη και απρόσκοπτη πρόσβαση σε όλα τα αρχεία του κράτους, στο Γενικό Λογιστήριο, στην Τράπεζα Ελλάδος, στα πάντα. Παράδειγμα: όχι «θα πατάξουμε τη φοροδιαφυγή» αλλά: θα πάρουμε αυτά τα συγκεκριμένα μέτρα, που δεσμευόμαστε ότι θα αποφέρουν τόσα έσοδα, από αυτές τις συγκεκριμένες κατηγορίες, σε αυτόν τον συγκεκριμένο χρόνο, με εξαμηνιαία πρόοδο σε τετραετή ορίζοντα. Αν υστερήσει πληρώνει τη διαφορά υπέρ του Δημοσίου – ως ρήτρα – από το Ταμείο του κόμματος με πρόσθετη ρήτρα για τον Υπουργό που χειρίζεται το ανάλογο θέμα. Το θλιβερό αστείο με την καμμένη γη που παραλαμβάνει κάθε κυβέρνηση ώστε να χρησιμοποιείται ως άλλοθι για να κάνει στροφή 180 μοιρών από τις προεκλογικές της υποσχέσεις θα σταματήσει μια για πάντα!
Πρόταση για συζήτηση: 5 θέματα μείζονος σημασίας, που θα ορίζονται από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, θα είναι κριτήριο αποδοτικότητας για την κυβέρνηση. Τα θέματα θα μπορούν να είναι διαφορετικά σε κάθε εκλογική αναμέτρηση π.χ. 1. Μείωση ελλείμματος 2. Ρυθμός ανάπτυξης 3. Ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών. κ.λ.π. Αν στο τέλος κάθε έτους η κυβέρνηση υστερήσει περισσότερο από 10% σε 3 από τα 5 θέματα – κριτήρια, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας αποφασίζει την καθαίρεσή της και αναθέτει σε κυβέρνηση προσωπικοτήτων την επίτευξη των στόχων ως το τέλος της τετραετίας. Καθώς οι στόχοι είναι οι ίδιοι – αυτοί που ψηφίστηκαν από τους εκλογείς στις τελευταίες εκλογές, είναι αυτονόητο ότι η νέα κυβέρνηση δεν χρειάζεται ξανά τη λαϊκή εντολή. Η κυβέρνηση που «δεν τα «κατάφερε» υποχρεώνεται στην καταβολή ποινικής ρήτρας υπέρ του Δημοσίου, 1.000.000 ευρώ για κάθε στόχο στον οποίο υστέρησε.
Απαγορεύεται στην προεκλογική περίοδο, σε κόμματα και υποψηφίους να κάνουν αναφορές σε έντυπα, τηλεοπτικά, ή διαδικτυακά μηνύματα σε οποιοδήποτε άλλο κόμμα, εκτός από το δικό τους. Ο προεκλογικός «αγώνας» με πόλεμο λάσπης είναι απαράδεκτος. Εσύ θα μιλάς για τον εαυτό σου και το κόμμα σου: τι έκανε, τι θα κάνει και οι άλλοι θα μιλούν για τα δικά τους. 4 χρόνια είναι αρκετά για τον ελληνικό λαό να σχηματίσει άποψη για την πορεία του καθενός. Το ρεσιτάλ αλληλοκατηγοριών των υποψηφίων λίγο πριν τις εκλογές δεν ταιριάζει σε πολιτισμένη χώρα και δεν συμβάλλει στην εκπαίδευση του εκλογικού σώματος.
ΣΗΜ. Επειδή η παραπάνω θέση έχει παρεξηγηθεί κατά κόρον, διευκρινίζουμε ότι με τον όρο «μηνύματα» εννοούμε τα προεκλογικά «διαφημιστικά» τηλεοπτικά ή ραδιοφωνικά spots και τις καταχωρίσεις σε έντυπα ή στο διαδίκτυο και όχι τα «επιχειρήματα» που μπορεί να αναπτύσσονται στο πλαίσιο μιας ζωντανής συνομιλίας. Όσοι λοιπόν είναι θιασώτες του... εποικοδομητικού και πρωτότυπου διαλόγου «Εσείς φταίτε! – Εσείς όμως φταίτε περισσότερο! - Όχι εσείς – Όχι εσείς!» μπορούν να συνεχίσουν να τον απολαμβάνουν. Όμως, στην προεκλογικό περίοδο – δηλαδή το διάστημα που ορίζει ο νόμος ως προεκλογική περίοδο ΜΕΤΑ την προκήρυξη των εκλογών – οι πληρωμένες (από τα δικά μας λεφτά) διαφημίσεις κάθε κόμματος οφείλουν να μιλούν μόνο για το δικό τους «προϊόν».
Σημαντικό ρόλο στην εξυγίανση και στη διατήρηση της υγείας του πολιτικού συστήματος έχει η λευκή ψήφος. Προηγουμένως θα πρέπει να καταργηθεί η διά νόμου υποχρέωση του πολίτη να ψηφίζει. Το δικαίωμα του εκλέγειν είναι... δικαίωμα, και ως τέτοιο είναι ασύμβατο με την έννοια του υποχρεωτικού. Η λευκή ψήφος θα θεωρείται ως αρνητική ψήφος για το σύνολο των κομμάτων που παίρνουν μέρος στις εκλογές. Σήμερα δεν υπάρχει ένας θεσμικός τρόπος για να εκφράσει κάποιος την απαξίωσή του για το σύνολο των προσφερόμενων λύσεων, δηλαδή για το σύνολο του πολιτικού συστήματος. Είναι αυτονόητο ότι αν κάποιος είναι αδιάφορος για το αποτέλεσμα των εκλογών, δεν έχει κανένα λόγο να χάσει την Κυριακή του για να πάει στις κάλπες και να ρίξει λευκό. Τα ποσοστά της λευκής ψήφου, επομένως, ως μήνυμα συνειδητής επιλογής θα πρέπει να λαμβάνονται υπόψη, αντίθετα από ότι ισχύει μέχρι σήμερα.
Ας ξεκινήσει ο προβληματισμός: Τι θα πρέπει να συμβεί αν η λευκή ψήφος βγει «πρώτο κόμμα»; Ή, αν συγκεντρώσει πάνω από το 50% των ψηφισάντων; Προφανώς, το εκλογικό αποτέλεσμα δεν θα έχει νομιμοποίηση – θα βρίσκεται σε προφανή δυσαρμονία με το λαϊκό αίσθημα. Ακυρώνονται οι εκλογές; Διαλύονται τα κόμματα που πήραν μέρος; Τους κόβεται η χρηματοδότηση; Ποιος ο ρόλος του Προέδρου της Δημοκρατίας; Δεν είναι εύκολες οι απαντήσεις, διότι θα πρέπει να λάβουν υπόψη πολλές παραμέτρους. Αλλά πρέπει να τις αναζητήσουμε, διότι αν η λευκή ψήφος είχε δύναμη θεσμικής ανατροπής του πολιτικού συστήματος, το πιθανότερο είναι να το είχαμε ήδη κάνει. Δεν είναι δυνατόν να πρέπει να φτάσουμε στην απόλυτη σήψη για να γεννηθεί κάτι πραγματικά νέο.
Καταργείται άμεσα οποιαδήποτε σύνταξη χορηγείται λόγω θητείας σε αιρετό αξίωμα. Η ρύθμιση περιλαμβάνει συντάξεις Προέδρων Δημοκρατίας Πρωθυπουργών, Βουλευτών, Δημάρχων, Νομαρχών, Συνδικαλιστικών στελεχών. Πολιτικός δεν γίνεται κάποιος για να εξασφαλίσει χρηματικά οφέλη αλλά για να προσφέρει στη χώρα – άλλωστε η ενασχόληση με την πολιτική είναι προαιρετική! Κατά τη διάρκεια της θητείας, ο εκλεγμένος λειτουργός συνεχίζει να είναι ασφαλισμένος στον φορέα που ήταν και πριν να εκλεγεί. Συνταξιοδοτείται από τον φορέα του στα 65 όπως όλοι οι Έλληνες, χωρίς τα χρόνια του αξιώματος να προσθέτουν κάτι.
Ο αριθμός των βουλευτών ορίζεται σε 200
για λόγους συμβολικούς αλλά ουσιαστικούς: μείωση του κόστους λειτουργίας της Δημοκρατίας. Οι βουλευτές θα εκλέγονται σε 100 μονοεδρικές περιφέρειες έτσι ώστε κάθε πολίτης να γνωρίζει τον βουλευτή της περιοχής του και ο βουλευτής να έχει ένα μικρό σχετικά χώρο ευθύνης. Το εκλογικό σύστημα που προτείνουμε είναι ανάλογο με το πολύπλοκο αλλά δίκαιο γερμανικό σύστημα.
Η βασική ιδέα είναι ότι ο ψηφοφόρος μπορεί να ρίξει δύο ψηφοδέλτια, ένα για το κόμμα που στηρίζει κι ένα άλλο για τον υποψήφιο της επιλογής του. Μπορεί δηλαδή να ψηφίσει το Χ ως προτιμώμενο κόμμα, επειδή του αρέσουν γενικά οι ιδέες του, αλλά επειδή πιστεύει ότι ο υποψήφιος του Ψ κόμματος είναι καταλληλότερος για τη θέση του βουλευτή να ψηφίσει εκείνον για την περιοχή του.
Προηγουμένως κάθε κόμμα, με εσωτερικές διαδικασίες, επιλέγει τον υποψήφιο που θα προτείνει σε κάθε μονοεδρική περιφέρεια. Έτσι, ο όποιος ανταγωνισμός διατηρείται σε εσωκομματικό πλαίσιο – ολοκληρώνεται πριν τις εκλογές και αποφεύγονται τα πολύ συνηθισμένα προεκλογικά “αλληλομαχαιρώματα” μεταξύ υποψηφίων του ιδίου κόμματος που υπονομεύουν την ενότητά του, υποβαθμίζουν το επίπεδο του πολιτικού πολιτισμού, οδηγούν τους υποψηφίους βουλευτές σε διαγωνισμό υποσχέσεων και τελικά βλάπτουν τη Δημοκρατία.
Οι 100 έδρες καταλαμβάνονται από τους υποψήφιους που ήρθαν πρώτοι σε κάθε μονοεδρική περιφέρεια.
Οι υπόλοιπες 100 έδρας κατανέμονται με σύστημα κομματικής λίστας χωρίς σταυροδοσία, ακριβώς όπως ισχύει στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας. Οι υποψήφιοι κάθε κόμματος είναι εγγεγραμμένοι στο ψηφοδέλτιο με τη σειρά που αποφασίζει το κόμμα και εκλέγονται όσοι έχουν εκλόγιμη θέση ανάλογα με το ποσοστό του κόμματος.
Για να διαμορφωθούν οι λεπτομέρειες αυτού του συστήματος υπάρχουν αρκετά θέματα προς συζήτηση:
Θα υπάρχει όριο για την είσοδο στη Βουλή; Στη Γερμανία, για να μπει ένα κόμμα στη Βουλή θα πρέπει να έχει πάρει είτε τουλάχιστον το 5% των ψήφων είτε 3 μονοεδρικές περιφέρειες. Έτσι όμως, δυσκολεύει η εκλογή σημαντικών ανεξάρτητων υποψηφίων. Από την άλλη, αν υπάρχουν πολλοί ανεξάρτητοι σε μία Βουλή, δυσκολεύει η παραγωγή κυβερνητικού έργου καθώς η πλειοψηφία θα είναι ασταθής και ο καθένας μπορεί «να λέει τα δικά του».
Οι 100 έδρες των ψηφοδελτίων επικρατείας θα μοιράζονται με απλή αναλογική; Αν προηγουμένως, όμως, ένα κόμμα έχει πάρει την «μερίδα του λέοντος» στις 100 μονοεδρικές και πάρει και τις ανάλογες έδρες του ψηφοδελτίου επικρατείας μπορεί να προκύψει με αριθμό εδρών πολύ μεγαλύτερο αναλογικά σε σχέση με το ποσοστό του. Μήπως θα πρέπει, σ’ αυτή την περίπτωση, ο αριθμός των βουλευτών επικρατείας να «ελαττωθεί» ως έναν βαθμό ώστε το συνολικό ποσοστό των βουλευτών του (και των μονοεδρικών και των επικρατείας) να είναι είναι ίδιο ή, έστω, να ξεπερνάει λίγο το ποσοστό των κομματικών ψήφων; Η μια άποψη λέει ότι μ’ αυτή την «προσαρμογή» αποτυπώνεται καλύτερα η λαϊκή θέληση. Η άλλη άποψη λέει ότι καλό είναι να βάλουμε και ποιοτικά στοιχεία στο εκλογικό αποτέλεσμα: αν ένα κόμμα έψαξε και ανέδειξε με τις εσωτερικές του διαδικασίες τους πραγματικά καλύτερους, αυτούς που η τοπική κοινωνία εμπιστεύεται, σωστό είναι να επιβραβευθεί από το εκλογικό αποτέλεσμα.
Αυτός ο προβληματισμός είναι ένα παράδειγμα των υγιών συζητήσεων που μπορούν να γίνουν για την ουσία της Δημοκρατίας και για τα προβλήματα του αντιπροσωπευτικού συστήματος. Κανένας δεν κατέχει την απόλυτη αλήθεια – δεν υπάρχει άλλωστε τέτοιο πράγμα. Συζητήσεις με ιδεολογικό υπόβαθρο θα πρέπει να γίνονται, ώστε να διαμορφωθεί ο εκλογικός νόμος, που λειτουργεί καλύτερα και «παράγει» το καλύτερο αποτέλεσμα. Μόνο έτσι αναβαθμίζεται το επίπεδο του πολιτικού διαλόγου, σε αντίθεση με την ελληνική «πατέντα» του να κόβεται και να ράβεται ο εκλογικός νόμος ανάλογα με την ευκαιριακή δύναμη του εκάστοτε κυβερνητικού κόμματος, οπότε και ο σχετικός «διάλογος»είναι η εκτόξευση εκατέρωθεν αλληλοκατηγοριών.
Καθιερώνεται χρονικός περιορισμός - ανώτατο όριο θητείας 12 ετών. Μετά την συμπλήρωση 12ετούς θητείας κανείς δεν μπορεί να συμπεριληφθεί ως υποψήφιος σε οποιαδήποτε αιρετή θέση.
Αν σε 12 χρόνια δεν κατάφερες να προσφέρεις στην πατρίδα σου, πήγαινε στο σπίτι σου. Αν κατάφερες, φρόντισε να βρεις και να αναδείξεις τους νεώτερους. Πολλοί αντιτείνουν ότι με αυτόν τον τρόπο η Ελλάδα θα είχε στερηθεί μέρους των υπηρεσιών ενός Ελευθερίου Βενιζέλου. Πιθανόν. Όμως ας σκεφτούμε πόσοι άξιοι γεννήθηκαν τον τελευταίο αιώνα και δεν ασχολήθηκαν ποτέ με την πολιτική διότι οι επαγγελματίες «δεινόσαυροι» δεν άφησαν χώρο.
Καθιερώνεται το ασυμβίβαστο της βουλευτικής και της υπουργικής ιδιότητας, και επί τέλους η νομοθετική και η εκτελεστική εξουσία αποκτούν ανεξαρτησία.
Επίσης, ο Υπουργός δεν θα μπορεί να είναι υποψήφιος βουλευτής στις εκλογές που θα διεξαχθούν αμέσως μετά τη λήξη της θητείας του.
Κανένας δεν μπορεί να είναι υποψήφιος βουλευτής αν δεν έχει συμπληρώσει τουλάχιστον 5 χρόνια εργασίας σε οποιονδήποτε – μη πολιτικό – χώρο. Αυτό σημαίνει ότι θα «στερηθούμε» των υπηρεσιών του φυτωρίου των κομματικών νεολαιών και των ανεπάγγελτων γόνων των πολιτικών «τζακιών». Δεν πειράζει, θα το αντέξουμε.
Καταργείται η αμοιβή των βουλευτών για συμμετοχή σε επιτροπές. Αυτή είναι η δουλειά τους.
Καταργείται η βουλευτική ασυλία. Όμως για να μην εμπλέκονται οι βουλευτές σε δικαστικές διαμάχες από π.χ. δικομανείς πολιτικούς τους αντιπάλους, η Βουλή θα έχει τη δυνατότητα να δώσει ασυλία σε βουλευτή κατόπιν αιτήσεώς του, εάν η δικαστική διένεξη έχει πολιτικό χαρακτήρα, ο οποίος θα πρέπει να υποστηριχθεί και να αποδειχθεί από τον αιτούντα βουλευτή και να ψηφιστεί από τα 2/3 του σώματος.
Απολύονται αμέσως όσοι υπάλληλοι της Βουλής προσλήφθηκαν σε προσωποπαγείς θέσεις (δηλ. σε θέσεις που δημιουργήθηκαν ειδικά γι΄αυτούς, για να βολευτούν, ως συγγενείς και συνεργάτες βουλευτών, χωρίς να υπάρχει οργανική ανάγκη).
Οι υπάλληλοι της Βουλής μπαίνουν, όπως όλοι οι κρατικοί υπάλληλοι στο ενιαίο μισθολόγιο. Ο αριθμός τους και τα καθήκοντα του καθενός κρίνονται από ανεξάρτητη διεθνή – μη ελληνική - εταιρεία συμβούλων, η οποία σχεδιάζει εκ του μηδενός το οργανόγραμμα της Βουλής. Η εταιρεία ορίζει τον αριθμό των υπαλλήλων που είναι απαραίτητοι για να λειτουργήσει η Βουλή και επιλέγει κατ’ αρχήν από τους υπάρχοντες τους πιο ικανούς. Οι υπεράριθμοι απολύονται.
Το κανάλι της Βουλής με τα σκανδαλώδη έξοδα λειτουργίας και τον αδιαφανή προϋπολογισμό κλείνει αμέσως. Αναγνωρίζουμε πάντως πως η λειτουργία του υπήρξε ιδιαίτερα χρήσιμη σε όσους από μας είχαν τη διαστροφή να παρακολουθούν τις συνεδριάσεις της, ειδικά των επιτροπών: αποκάλυψε την ανοησία, την κενότητα, το στείρο μυαλό και τον εξαθλιωμένο λόγο των «εκλεκτών του λαού».
Γίνεται αναδρομικός οικονομικός έλεγχος σε όλες τις αναθέσεις της Βουλής σε εξωτερικούς συνεργάτες."
Εσένα?
