λοιπόν, ΕΡΩΤΗΣΗ: τι κοινό έχει ο παντρεμένος με το μπακούρι; ΑΠΑΝΤΗΣΗ: και οι δυο νομίζουν ότι ο άλλος γαμάει.
Θα μιλήσω βιωματικά. Αν είσαι ο τύπος που θεωρεί σκοπό της ζωής του να κάνει οικογένεια, παιδιά κ.λπ., προχώρα. Θα πρέπει όμως να σκεφτείς κάποια πράγματα:
1) να ρωτήσεις τον εαυτό σου "αυτή τη γυναίκα που τώρα μου αρέσει, θα θέλω να την πηδάω και μάλιστα αποκλειστικά για όλη την υπόλοιπη ζωή μου; Δηλ. για όσο ακόμα μου σηκώνεται δεν θα πηδήσω άλλη γυναίκα;"
2) οι γυναίκες χαλάνε. Η γυναίκα που θα έχεις σε 10 ή σε 20 χρόνια, δεν θα είναι αυτή που έχεις τώρα.
3) θα βλέπεις τις πιτσιρίκες να κυκλοφορούν ημίγυμνες στο δρόμο και θα σου ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι, το ίδιο όπως όταν είσαι μπάκουρος και χειρότερα. Ένα συζυγικό γαμήσι τη βδομάδα, το μήνα ή το δίμηνο, δεν πρόκειται να σώσει την κατάσταση.
4) ο ελεύθερος χρόνος σου θα ανήκει στην οικογένεια, όχι σε σένα τον ίδιο. Εκτός αν είσαι ο τύπος ο ανατολίτης: ο άντρας στο καφενείο κι η γυναίκα σπίτι με τα παιδιά.
5) αν δεν σου προκύπτουν περιπέτειες με γκόμενες, και πάλι θα πρέπει να πληρώνεις για να γαμήσεις - ενώ επιπλέον θα πρέπει να το κάνεις και στη ζούλα. Διότι ποιος από μας εδώ λέει στη σύζυγο "αγάπη μου, πάω για λίγο να ρίξω ένα γρήγορο με ένα εσκορτάκι και μετά θα περάσω να πάρω το παιδί από το φροντιστήριο, εντάξει;"
Δεν θα ξεχάσω τη μέρα που είχα ραντεβού με εσκορτάκι και, 20 λεπτά πριν, με παίρνει τηλέφωνο η σύζυγος και μου βγάζει έκτακτο δρομολόγιο που δεν μπορούσα να αποφύγω με τίποτα!
6) α, ένα τελευταίο: όταν η σύζυγος αρχίσει τα "έχω πονοκέφαλο" και "είμαι κουρασμένη" κ.τ.λ. - που θα τα αρχίσει κάποια στιγμή - μετά από λίγο κι εσύ ο ίδιος θα ξενερώσεις και δεν θα πολυκαίγεσαι να την πηδήσεις.
Σκέψου λοιπόν και μετά πράξε.