in_between
Μέλος
- Εγγρ.
- 31 Δεκ 2005
- Μηνύματα
- 244
- Like
- 0
- Πόντοι
- 1
Η "απονομή δικαιοσύνης" από μια οργανωμένη κοινωνία ανήκει στη σφαίρα της Θρησκείας, της Φιλοσοφίας (του Δικαίου), της Επιστήμης ή της Πολιτικής;
Ασφαλώς ανήκει πρώτα και κύρια στην τελευταία και αυτό τεκμηριώνεται από το γεγονός ότι: α) το τί είναι "Δίκαιο" και τί νόμιμο καθορίζεται από το Σύνταγμα και τη Νομοθεσία και β) ακριβώς το Σύνταγμα ορίζει ότι αρμόδια για την απονομή της δικαιοσύνης είναι η Δικαστική Εξουσία, μια από τις τρεις συνταγματικά κατοχυρωμένες "Εξουσίες". ΄
Τα παραπάνω ισχύουν όχι μόνο για την Ελλάδα αλλά και για κάθε οργανωμένη κοινωνία (Κράτος) του "Δυτικού (τουλάχιστον) Πολιτισμού".
Εδώ ο λόγος θα είναι κυρίως για την σύγχρονη Ελληνική πραγματικότητα ... αν και δεν θα ήταν άσχημο να είχαμε και κάποια αξιόπιστη "εικόνα" από π.χ. την Ιταλία, την Γερμανία, τις ΗΠΑ, τον Καναδά και τη Μ. Βρεταννία, τη Γαλλία, το Βέλγιο, την Ολλανδία, τη Σουηδία κ.λ.π. Και για το όφελος της Συζήτησης αυτή η εικόνα να συμπληρώνεται με ειδησεογραφία από την Τουρκία, την Αίγυπτο, την Ταϋλάνδη, τη Γκάνα, το Μεξικό, την Βραζιλία κ.λ.π. Όχι για τίποτα άλλο αλλά για να μπορούμε να κάνουμε συγκρίσεις και να βρούμε το στίγμα και τη ρότα της "Ελληνικής Δικαιοσύνης"! Ή για να αντιληφθούμε τα όρια των δυνατοτήτων μας στην ανάλυση του Θέματος!...
Για να αρχίσει η όποια ενδεχόμενη συζήτηση θα αναφέρω τις εξής απόψεις μου:
α) Κάθε ιδέα για τέλεια και αλάνθαστη Δικαιοσύνη είναι επιπόλαιη Ουτοπία.
β) Κάθε ιδέα για ύπαρξη ΕΝΟΣ ΜΟΝΑΔΙΚΟΥ "ΑΛΗΘΙΝΟΥ" "ΔΙΚΗΟΥ", ενός απόλυτα αντικειμενικού προσδιορισμού του τι είναι Δίκαιο και τι ʼδικο, είναι (άποψή μου) επικίνδυνη ιδέα και μαζί Ουτοπία.
γ) Η Φινλανδική Δικαιοσύνη είναι σίγουρα πολύ "καλύτερη" από την Μεξικάνικη, η Ολλανδική από αυτήν της Ουρουγουάης και η Ιταλική από εκείνη της Κολομβίας ή της Αργεντινής.
δ) Ο κάθε "νομοταγής πολίτης" έχει συμφέρον και δικαίωμα να εφαρμόζουν τα Δικαστήρια την όποια Νομοθεσία και μάλιστα να τηρούν ευλαβικά τους (νομοθετημένους) Δικονομικούς Κανόνες.
δ') Ο μόνος αξιόπιστος τρόπος για να κατοχυρωθεί αυτό είναι η αξιόπιστη (=hi-fi) Μαγνητοφώνηση της Ακροαματικής Διαδικασίας.
ε) Οι Δικαστές δεν μπορούν να αποφασίζουν για το τι πραγματικά έγινε (τα "πραγματικά περιστατικά") με βάση ΚΥΡΙΩΣ την επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος, το "φλυτζάνι του καφέ" ή κάποια οράματα ή το ένστικτό τους. Αν και κανείς δεν μπορεί να πει "πώς θα βγει η άκρη" σε μια συγκεκριμένη υπόθεση (που έχει σχέση με την ανθρώπινη εγκληματικότητα και την επινοητικότητα του όποιου εγκληματία, είτε αυτός είναι απατεώνας είτε επαγγελματίας δολοφόνος είτε συκοφάντης είτε εκβιαστής είτε καταχραστής είτε ψευδομάρτυρας κ.λ.π.) δεν μπορούν οι δικαστές να αποφασίζουν αγνοώντας χωρίς αιτιολόγηση την "κοινή λογική" και ακόμα αντιστρατευόμενοι αυτήν... Και πάνω σε αυτό μια συζήτηση για την χρησιμότητα και τον όποιο ρόλο των "νομικών κανόνων αποδείξεων" δεν είναι ποτέ ανούσια...
στ) "Καλά και άγια" όλα τα παραπάνω αλλά στην Ελλάδα... δεν πρέπει να πεις ότι στο ελληνικό Δικαστικό Σύστημα -όπως και σε όλους τους τομείς του "Δημόσιου Βίου"- γίνεται "της πουτάνας το κάγκελλο" μόνο και μόνο για να μην αδικήσεις τις εκδιδόμενες κοπέλλες!...
Με π.χ. την Μπουρμπούλια, περισσότερο ή λιγότερο καραένοχη (ή και όχι...) αλλά "αποδιοπομπαία κατσίκα" και "μοναδική ένοχη δικαστικό" για το "Σκάνδαλο του Χρηματιστηρίου", να υφίσταται "σκωτσέζικο ντους" μπαινοβγαίνοντας στη στενή... με τον δυστυχή Βρακατσέλη να πληρώνει τα προεόρτια του "Σκανδάλου των Ταμείων" και να είναι προφυλακισμένος χάρη σε μια (κάποια...) ιατροδικαστική γνωμάτευση που έδωσε τη δυνατότητα για την "ομόφωνη απόφαση Εισαγγελέα και Ανακριτή" για την προφυλάκισή του... κ.λ.π. κ.λ.π., δεν μπορώ να είμαι ικανοποιημένος ούτε να μην ανησυχώ σαν πολίτης αυτού του Κράτους...
Δεν ξέρω αν πρόκειται να προχωρήσει η σχετική συζήτηση σε αυτό το Forum (για ένα θέμα που απασχολεί συχνά ΚΑΙ τα Πρωτοσέλιδα) αλλά παραπέμπω τους όποιους ενδιαφερόμενους στις σελίδες 16 (και σία) της "Γενικής Συζήτησης" και στα thread: "Αυξήσεις Δικαστών" πρωτίστως και "Ψάχνοντας την Κοινή..." δευτερευόντως. Του πρώτου τουλάχιστον η θέση του είναι εδώ...
Ασφαλώς ανήκει πρώτα και κύρια στην τελευταία και αυτό τεκμηριώνεται από το γεγονός ότι: α) το τί είναι "Δίκαιο" και τί νόμιμο καθορίζεται από το Σύνταγμα και τη Νομοθεσία και β) ακριβώς το Σύνταγμα ορίζει ότι αρμόδια για την απονομή της δικαιοσύνης είναι η Δικαστική Εξουσία, μια από τις τρεις συνταγματικά κατοχυρωμένες "Εξουσίες". ΄
Τα παραπάνω ισχύουν όχι μόνο για την Ελλάδα αλλά και για κάθε οργανωμένη κοινωνία (Κράτος) του "Δυτικού (τουλάχιστον) Πολιτισμού".
Εδώ ο λόγος θα είναι κυρίως για την σύγχρονη Ελληνική πραγματικότητα ... αν και δεν θα ήταν άσχημο να είχαμε και κάποια αξιόπιστη "εικόνα" από π.χ. την Ιταλία, την Γερμανία, τις ΗΠΑ, τον Καναδά και τη Μ. Βρεταννία, τη Γαλλία, το Βέλγιο, την Ολλανδία, τη Σουηδία κ.λ.π. Και για το όφελος της Συζήτησης αυτή η εικόνα να συμπληρώνεται με ειδησεογραφία από την Τουρκία, την Αίγυπτο, την Ταϋλάνδη, τη Γκάνα, το Μεξικό, την Βραζιλία κ.λ.π. Όχι για τίποτα άλλο αλλά για να μπορούμε να κάνουμε συγκρίσεις και να βρούμε το στίγμα και τη ρότα της "Ελληνικής Δικαιοσύνης"! Ή για να αντιληφθούμε τα όρια των δυνατοτήτων μας στην ανάλυση του Θέματος!...
Για να αρχίσει η όποια ενδεχόμενη συζήτηση θα αναφέρω τις εξής απόψεις μου:
α) Κάθε ιδέα για τέλεια και αλάνθαστη Δικαιοσύνη είναι επιπόλαιη Ουτοπία.
β) Κάθε ιδέα για ύπαρξη ΕΝΟΣ ΜΟΝΑΔΙΚΟΥ "ΑΛΗΘΙΝΟΥ" "ΔΙΚΗΟΥ", ενός απόλυτα αντικειμενικού προσδιορισμού του τι είναι Δίκαιο και τι ʼδικο, είναι (άποψή μου) επικίνδυνη ιδέα και μαζί Ουτοπία.
γ) Η Φινλανδική Δικαιοσύνη είναι σίγουρα πολύ "καλύτερη" από την Μεξικάνικη, η Ολλανδική από αυτήν της Ουρουγουάης και η Ιταλική από εκείνη της Κολομβίας ή της Αργεντινής.
δ) Ο κάθε "νομοταγής πολίτης" έχει συμφέρον και δικαίωμα να εφαρμόζουν τα Δικαστήρια την όποια Νομοθεσία και μάλιστα να τηρούν ευλαβικά τους (νομοθετημένους) Δικονομικούς Κανόνες.
δ') Ο μόνος αξιόπιστος τρόπος για να κατοχυρωθεί αυτό είναι η αξιόπιστη (=hi-fi) Μαγνητοφώνηση της Ακροαματικής Διαδικασίας.
ε) Οι Δικαστές δεν μπορούν να αποφασίζουν για το τι πραγματικά έγινε (τα "πραγματικά περιστατικά") με βάση ΚΥΡΙΩΣ την επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος, το "φλυτζάνι του καφέ" ή κάποια οράματα ή το ένστικτό τους. Αν και κανείς δεν μπορεί να πει "πώς θα βγει η άκρη" σε μια συγκεκριμένη υπόθεση (που έχει σχέση με την ανθρώπινη εγκληματικότητα και την επινοητικότητα του όποιου εγκληματία, είτε αυτός είναι απατεώνας είτε επαγγελματίας δολοφόνος είτε συκοφάντης είτε εκβιαστής είτε καταχραστής είτε ψευδομάρτυρας κ.λ.π.) δεν μπορούν οι δικαστές να αποφασίζουν αγνοώντας χωρίς αιτιολόγηση την "κοινή λογική" και ακόμα αντιστρατευόμενοι αυτήν... Και πάνω σε αυτό μια συζήτηση για την χρησιμότητα και τον όποιο ρόλο των "νομικών κανόνων αποδείξεων" δεν είναι ποτέ ανούσια...
στ) "Καλά και άγια" όλα τα παραπάνω αλλά στην Ελλάδα... δεν πρέπει να πεις ότι στο ελληνικό Δικαστικό Σύστημα -όπως και σε όλους τους τομείς του "Δημόσιου Βίου"- γίνεται "της πουτάνας το κάγκελλο" μόνο και μόνο για να μην αδικήσεις τις εκδιδόμενες κοπέλλες!...
Με π.χ. την Μπουρμπούλια, περισσότερο ή λιγότερο καραένοχη (ή και όχι...) αλλά "αποδιοπομπαία κατσίκα" και "μοναδική ένοχη δικαστικό" για το "Σκάνδαλο του Χρηματιστηρίου", να υφίσταται "σκωτσέζικο ντους" μπαινοβγαίνοντας στη στενή... με τον δυστυχή Βρακατσέλη να πληρώνει τα προεόρτια του "Σκανδάλου των Ταμείων" και να είναι προφυλακισμένος χάρη σε μια (κάποια...) ιατροδικαστική γνωμάτευση που έδωσε τη δυνατότητα για την "ομόφωνη απόφαση Εισαγγελέα και Ανακριτή" για την προφυλάκισή του... κ.λ.π. κ.λ.π., δεν μπορώ να είμαι ικανοποιημένος ούτε να μην ανησυχώ σαν πολίτης αυτού του Κράτους...
Δεν ξέρω αν πρόκειται να προχωρήσει η σχετική συζήτηση σε αυτό το Forum (για ένα θέμα που απασχολεί συχνά ΚΑΙ τα Πρωτοσέλιδα) αλλά παραπέμπω τους όποιους ενδιαφερόμενους στις σελίδες 16 (και σία) της "Γενικής Συζήτησης" και στα thread: "Αυξήσεις Δικαστών" πρωτίστως και "Ψάχνοντας την Κοινή..." δευτερευόντως. Του πρώτου τουλάχιστον η θέση του είναι εδώ...
