να ξέρετε πάντως ότι μπορεί εδώ μέσα να είναι μειοψηφικό το μισάνθρωπο ρεύμα, αλλά εκεί έξω μόνο μειοψηφικό δεν είναι (ή τόσο μειοψηφικό όσο εδώ),
κι ακόμα ότι τίποτα δεν εμποδίζει τους εδώ μισαλλόδοξους να συστρατευθούν στην "κοινή" μας υπόθεση, αυτήν της απόδοσης δικαιοσύνης, παρά το χάσμα που τους χωρίζει απ' την ανθρωπότητα –
με αυτές τις δύο παρατηρήσεις θέλω να πω ότι τα πράγματα είναι πιο σκούρα απ' ό,τι φαίνονται, κι ότι παρ'όλη τη θέρμη και τον κοινό μας βηματισμό, δεν είναι καθόλου αυτονόητο ότι βαδίζουμε όλοι τον ίδιο δρόμο, όσο πλατύς κι αν φαντασιωνόμαστε ότι είναι,
και δεν είναι το ζήτημα της αυτοδικίας, της ένοπλης εξέγερσης ή της ειρηνικής διαδικασίας που μας χωρίζουν, αλλά το τι κόσμο ονειρευόμαστε,
αν θέλουμε σύνορα και καθυστερημένους λαούς σαν εμάς ώστε να αισθάνονται κάποιοι άλλοι -π.χ. οι ολλανδοί- ανώτεροι, ή αν αντίθετα δεν πιστεύουμε ότι είμαστε οι "γύφτοι" της ευρώπης που άρχονται από συμμορίες, όπως το μενίδι ας πούμε,
αλλά μπορούν και οι έσχατοι της ανάπτυξης και του δημοκρατικού ήθους όπως εμείς να αλλάξουν και να προκόψουν, παρά το μίασμα που έχουμε απλώσει σαν πανάρχαια κατάρα στην ένωση, ώστε όλοι να μας φοβούνται,
καθώς όχι μόνο είμαστε οι μαυριδεροί και
καθυστερημένοι βαλκάνιοι, αλλά είμαστε και ρατσιστές από πάνω, σωβινιστές, εθνικιστές και νεοναζί μαζί, όλα τα κακά της νεωτερικότητας χωρίς να την έχουμε γνωρίσει, δουλέψει και κατακτήσει –
θα πρέπει κοντολογίς να κάνουμε μια ωραία και ειλικρινή συζήτηση σχετικά με το ποια πατρίδα θέλουμε και ονειρευόμαστε, αν αυτή θα καλύπτει όλη τη γη για παράδειγμα, σαν των αρχαίων ελλήνων ή των πρωτοχριστιανικών κοινοτήτων,
ή ένα χωράφι του τοπικού κοτσάμπαση, του μητσοτάκη ας πούμε, όπου βρίσκει συνέχεια και όλως τυχαίως αρχαιότητες –
μια συζήτηση που θεωρώ εκ των ων ουκ άνευ για το παρόν και το μέλλον μας, όχι κατ ' ανάγκη εδώ μέσα και όλοι μαζί, αλλά ο καθένας μόνος του πρώτα, κι αν το θελήσει μοίρα, η Ανάγκη, ο γιαραμπής ή κάνας τσαμπουκαλεμένος εθνικιστής, κι εδώ μέσα ακόμα, γιατί όχι...