Τί ψεύδη ;
Προτρέπεις σε βία ναι ή όχι;
Έρχεσαι σ' ένα σάιτ με βασική θεματολογία make love not war και λες να πάρει ο κόσμος τα όπλα τη στιγμή που βλέπεις ένα κάρο συνομιλητές σου να το ψάχνουν και να το παλεύουν όπως μπορούν με ωραίο τρόπο,με γνώμονα τη διερεύνηση της αλήθειας με σεβασμό στους θεσμούς που στην τελική έχουν ήδη πληρωθεί με αίμα...
Νερό στο μύλο του συστήματος που υποτίθεται πολεμάς ρίχνεις αν δεν τοχεις καταλάβει.
Οι κανόνες συζήτησης σε μαραναν.
άκου βλάκα
από τη μια έχουμε έχουμε -κράτα το α' πληθυντικό- μια κυβέρνηση που δρα έκνομα σαν μια κοινή συμμορία, και μάλιστα χωρίς να κρατάει καν τα προσχήματα. οι δικηγόροι των συγγενών των θυμάτων είναι που κάνουν λόγο για κατάλυση του πολιτεύματος, όχι εγώ -πρόσεχε, δικηγόροι που θα σταθούν ενώπιον μιας δικαστικής έδρας με αιτιάσεις κατάλυσης του συντάγματος από την κυβέρνηση· μήπως νομίζεις ότι εδώ βλέπεις κανένα σήριαλ; μπορείς να αντιληφθείς τη βαρύτητα των λεγομένων και τη σοβαρότητα της συγκυρίας; το ερώτημα δεν απευθύνεται μόνο σε εσένα φυσικά,μα σε όλους -αλλιώς θα σε αποκαλούσα απλώς βλάκα επειδή δεν μπορείς να παρακολουθήσεις τη στοιχειώδη λογική των λεγομένων μου και θα έβαζα μια τέλεια.
συνεχίζω λοιπόν. από την άλλη έχουμε ένα πολιτικό σύστημα που έχει περιέλθει σε πρωτοφανές αδιέξοδο: δεν είναι ικανό να εκφράσει πολιτικά το αίτημα της κοινωνίας για δικαιοσύνη και διαφάνεια, για κράτος δικαίου και όχι επιτελικής συμμορίας. γιατί; διότι δεν δείχνει να είναι σε θέση να κάνει προτάσεις ή να προχωρήσει σε συμμαχίες που θα μπορούσαν να ανατρέψουν την κοινοβουλευτική υπεροχή της νδ σε αριθμούς ψήφων και όχι μόνο -αυτό θα ήταν απλώς μια καλή αρχή.
απέναντι σε αυτά τα δύο μέτωπα τι έχουμε; πανελλαδικές διαδηλώσεις που όμοιές τους έχει να δει η χώρα πάνω από δέκα χρόνια. κι όμως, παρά την ετοιμότητα και τη συμπαράσταση του κόσμου, ο οποίος μπορεί να κατέβηκε ακομμάτιστος αλλά όχι και απολιτίκ όπως πολύ θα άρεσε σε πολλούς εδώ μέσα -θυμίζω ότι στο σύνταγμα, κι εννοώ στο κέντρο, μπροστά στη βουλή και στο βήμα των ομιλητών, έβλεπες το μπλοκ του ρουβίκωνα, της ανταρσυα, του μερα25, της νέας αριστεράς και πουθενά ούτε για δείγμα, δεν έβλεπες σημαίες της νδ ή ακόμα χειρότερα τίποτα εθνίκια-
παρά την ετοιμότητα και τη συμπαράσταση του προοδευτικού λοιπόν κόσμου, αν και όχι αποκλειστικά αριστερού καθότι υπήρξαν και πολλές οι αναρχικές οργανώσεις που έδωσαν το παρών, τα πράγματα φαίνονται να ακολουθούν το αδιέξοδο που περιέγραψα αδρά παραπάνω.
σε αυτή την κομβική στιγμή λοιπόν τι λέμε; τι ακούγεται; τι πέφτει στο τραπέζι;
από τη μια προκρίνονται η κυβερνησιμότητα και οι εκλογές για να μην επέλθει -έτσι λένε- το χάος· η άποψη αυτή έχει φτάσει μάλιστα στο σημείο να ομολογεί δημόσια "και τι να κάνουμε τώρα;" μπροστά στο ενδεχόμενο να μην ανατραπεί η συμμορία καθώς οι διαδηλώσεις στις πλατείες σημαίνουν ταραχές, βούτυρο στο ψωμί και καλά του κράτους και δη της κυβέρνησης. πράγμα που δεν ευσταθεί, καθώς έχω γράψει σε χτεσινό μου σχόλιο.
η άποψη αυτή που την εκφράζει εδώ μέσα ο σαύλος αλλά δεν είναι ο μόνος καθώς έχει και άλλους, κρυφούς υποστηρικτές, γιατί μπορεί να θέλει η πουτάνα να κρυφτεί αλλά η χαρά δεν την αφήνει, όπως λέει ο κόσμος , η άποψη αυτή λοιπόν προϋποθέτει και υποβάλλει μια αντίληψη για τη δημοκρατία εντελώς καταναλωτική και αντιδραστική. ως εάν να βρισκόμαστε μέσα σε ένα σούπερ μάρκετ και να περιμένουμε από τη διεύθυνση να βγάλει τα προϊόντα στα ράφια προκειμένου να ψωνίσουμε δημοκρατικά τα καλύτερα. κι επειδή δεν βρίσκονται προϊόντα στα ράφια θα σπάσουμε το μαγαζί; όχι βέβαια, σου λένε, αυτό περιμένει η διεύθυνση, για να μπουκάρει μέσα με τους πραιτωριανούς της -έχουμε γράψει πολλάκις ποιοι είναι αυτοί, δε θα επαναληφθούμε- και να επιβάλει την "τάξη" (κοινώς να μας σπάσει στο ξύλο). προσέξτε, μια διεύθυνση που όταν φτάνουμε στο ταμείο μας κλέβει και κατά την τελευταία μεταφορά πελατών στο δικό της σούπερ μάρκετ, με δικά της μέσα, σκότωσε κόσμο.
όχι,μας λένε οι σαύλοι, δε θα κουνήσετε ρούπι μέχρι να έρθουν τα χαρτιά υγείας. κι αυτό γιατί θεωρούν τη δημοκρατία σαν ένα παιχνίδι ανάμεσα στο κράτος απ' την μια και το μεμονωμένο άτομο απ' την άλλη. δεν υφίστανται βαθμίδες άσκησης και ελέγχου της εξουσίας, δεν υφίσταται καν το συνταγματικό δικαίωμα του συνεταιρίζεσθαι: ζούμε προφανώς σε ένα φασιστικό κράτος όπου το μεμονωμένο άτομο μπορεί να είναι μονάχα στρατιώτης είτε της χώρας είτε της επιχείρησης στην οποία εργάζεται.
αυτή είναι όλη κι όλη η κοσμοθεωρία του κοινού φασίστα εδώ μέσα. εκλογές ή χάος -ήρθαν οι φασίστες να μας μάθουν τη δημοκρατία! λες και δεν υπάρχουν σωματεία, συνδικάτα, κοινωνικοί φορείς, πολιτικές οργανώσεις, σύλλογοι,
μέσα από τη συστράτευση και τη ζύμωση των οποίων όχι μόνο μπορεί να πέσει η κυβέρνηση, αυτή η εγκληματική συμμορία που έχει καταλύσει το πολίτευμα σύμφωνα με τους δικηγόρους των συγγενών, και για την κατάλυση του οποίου είμαστε δεσμευμένοι ως έλληνες πολίτες από το ίδιο το σύνταγμα να το υπερασπιστούμε με κάθε τρόπο,
όχι μόνο μπορούμε να ανατρέψουμε την κυβέρνηση αλλά, για να μην το πάμε μακριά, να εξαναγκάσουμε το πολιτικό σύστημα να βρει μια λύση έστω κι αν χρειαστεί για αυτή τη λύση να διαλυθεί αυτό το ίδιο και να συσταθεί εκ νέου για εμάς, τους πολίτες, καθώς εμάς και μόνο οφείλει να εξυπηρετεί και κανέναν άλλον.
οι πολιτικές ζυμώσεις δεν συμβαίνουν κάπου πέρα και μακριά από μας ώστε να τις παρακολουθούμε μέσα από την οθόνη μας, αλλά εμείς οι ίδιοι είμαστε που τις ενεργοποιούμε και τις κρατάμε ζωντανές μέσα από διάφορες συλλογικότητες, κι όχι ως μονάδες με το όπλο επ'ώμου όπως έχουν στο μυαλό τους οι λογής λογής φαύλοι, σαν τον εγκληματία χρυσαυγίτη της Λάρισας που πυροβόλησε εκσμίτες και δεν τον γάζωσαν με χίλιες σφαίρες ως όφειλαν κι όπως θα έκαναν αν επρόκειτο για κανέναν ρομά, αναρχικό, κομμουνιστή, λοατκι+, αλληλέγγυο.
όταν το σύνταγμα τονίζει στην ακροτελεύτιά του διάταξη λοιπόν την υποχρέωση και τον πατριωτισμό των ελλήνων πολιτών, αναφέρεται σε ένα δημοκρατικό ήθος που αντιτίθεται ολότελα στην καταναλωτική, γραφική και φασιστική αντίληψη των διαφόρων σαύλων.
όταν κάνουμε λόγο για όπλα λοιπόν δεν αναφερόμαστε σε εκαμίτες αλλά στην ύστατη υποχρέωση που έχουμε σύμφωνα με το ίδιο το σύνταγμα να αμυνθούμε όχι απλώς την κατάλυσή του αλλά και την όποια επιχείρηση κατάλυσής του, στο πλαίσιο των δημοκρατικών καθηκόντων και κατοχυρωμένων δικαιωμάτων όπως ορίζει το σύνταγμα.
διαδηλώσεις, απεργίες, συστρατεύσεις συνδικάτων, σωματείων, φορέων, οργανώσεων, στον κοινό αγώνα ώστε να επισπεύσουμε τις εξελίξεις με τη βία, καθώς με τη βία είναι που μας γαμάνε και καταλύουν το σύνταγμα και όχι με τη συναίνεσή μας.
διαδηλώσεις, απεργίες, συλλαλητήρια με όλη την κοινωνία για την κοινωνία, κι αν επιμένει να στέκεται στα σαθρά του πόδια το πολιτικό αυτό σύστημα και η συμμορία που μας κυβερνά, οι ίδιοι κοινωνικοί φορείς οφείλουν κατά το σύνταγμα να πάρουν τα όπλα.
άλλωστε, έτσι αποκτήσαμε σύνταγμα το 1843.
