Χρεοκοπεί η Ελλάδα ή η ...ΕΕ

[master21]

καλά κάθε συζήτηση μαζί σου είναι μάταια διότι δεν καταλαβαίνει και τι διαβάζεις πριν το ποστάρεις

Οι εμφανεις αιτιες για την βυθιση του Σαμινα συμφωνα και με τα πολυαναμενομενα πορισματα ειναι οι παρακατω:
Τα ανοικτα στεγανα. Προκειται για τις υδατοστεγεις μπουκαπορτες οι οποιες ηταν ανοικτες, αφου κανεις δεν φροντισε να τις κλεισει. Η ευθυνη για τον ασφαλισμο των μπουκαπορτων βαρυνει τον Α' μηχανικο.

Πλήρωμα

Τα 17 ανασφαλιστα φορτηγα που μετακινηθηκαν με αποτελεσμα να παρει κλιση το πλοιο και να επιταχυνθει η βυθιση του.

Πλήρωμα

Τα παλια και κακοσυντηρημενα σωστικα μεσα. Μια απο τις σωσιβιες λεμβους δεν λειτουργησε και οι ναυαγοι που ειχαν επιβιβαστει σε αυτη παρασυρθηκαν απο τα κυματα, ενω τα σωσιβια ηταν τριων δεκαετιων.

μία απο όλες (18 αν δεν κάνω λάθος) σωσίβιες λέμβους δεν λειτούργησε (αλήθεια τι σημαίνει αυτό ότι δεν ήρε μπορστά η μηχανή ή μήπως δεν ξέρανε να πιάσουνε τα κουπια οι επιβαίνοντες ?_... πω πω εγκλημα ... όσο για τα τριών δεκαετιών σωσίβια εδεν έχουν ημερομηνία λήξης επιθεωρούνται και εφόσον είναι σύμφωνα με τους κανονισμούς χρησιμοποιούνται

Η λαθος ενημερωση του κεντρου συντονισμου διασωσης.

από ποιόν ?? από τον ασυρματιστή δηλαδή το πλήρωμα

Οι λανθασμενες ενεργειες και οι παραλειψεις του πλοιαρχου Β.Γιαννακη και του υπολοιαρχου Αν.Ψυχογιου.

κι πάλι το πλήρωμα

Το οτι το πλοιο ταξιδευε τον τελευταιο μηνα πριν απο το ναυαγιο χωρις τα αναγκαια πιστοποιητικα και δεν υπηρχαν λιστα επιβατων ουτε σχεδιο εγκαταλειψης του.

κατά την διάρκεια του πλού είχε εξασφαλίσει τα πιστοποιητικά ?? ΝΑΙ (τα άλλα εκ του περισσού)
ονομαστική λίστα επιβατών αρχισε να τηρείται μετά το 2006 με την πλήρη μηχανοργάνωση.. μέχρι τότε υπήρχε αριθμητική λίστα που βρέθηκε στα στοιχεί που δόθηκαν

χωρίς σχέδιο εγκατάλειψης ούτε πστοποιητικό παίρνει ούτε νηογνώμονα περνάει και το κυριώτερο δεν περνάει από τον έλεγχο του P&I

Απο πλοια εχεις ιδεα ανθρωπε μου;αφου δεν λειτουργουσε η εφεδρικη ηλεκτρογενητρια που δεν ειχε περαστει απο ελεγχο πως θα εκλειναν τα στεγανα;χειροκινητα;Σε ολα αυτα βαρυνονται και τα κλιμακια επιθεωρησης του υπουργειου.Φυσικα  και φταιει και το πληρωμα,αλλα δεν φταιει μονον αυτο.Τεραστια ευθηνη ειχε και το υπουργειο για τα γιες σερ που ελεγαν και λενε συνεχως στους εφοπλιστες και στις εταιριες,και παιζουν με τις ζωες του κοσμου.Οι σωσιβιες λεμβοι χρησιμοποιουνται για να απομακρυνουν τις σχεδιες απο τον τοπο του ναυαγιου.αν δεν λειτουργησε λογικα δεν θα επαιρνε μπρος η μηχανη.Κατα την διαρκεια του πλου κανενα πιστοποιητικο δεν ειχε εξασφαλιστει μην λεμε τα ιδια και τα ιδια παλι.δες το επισημο πορισμα.
ενα μηνα ταξιδευε ο σκυλοπνιχτης χωρις επισημα πιστοποιητικα.

 

[voltaire45]

Απο πλοια εχεις ιδεα ανθρωπε μου;αφου δεν λειτουργουσε η εφεδρικη ηλεκτρογενητρια που δεν ειχε περαστει απο ελεγχο πως θα εκλειναν τα στεγανα;χειροκινητα;

Καπετάνιε, οι υδατοστεγείς πόρτες του Σάμινα έκλειναν και χειροκίνητα.

Απλά το πλήρωμα δεν προσπάθησε ή δεν μπόρεσε να κλείσει χειροκίνητα τις υδατοστεγείς πόρτες του μηχανοστασίου.

Η ηλεκτρογεννήτρια δεν λειτούργησε λόγω του νερού που μπήκε στο μηχανοστάσιο και όχι γιατί δεν είχε περάσει από επιθεώρηση.

Το πόρισμα του Παπανικολάου το έχεις διαβάσει ή έχεις βγάλει το δικό σου πόρισμα;

 

Καπετάνιε, οι υδατοστεγείς πόρτες του Σάμινα έκλειναν και χειροκίνητα.

Απλά το πλήρωμα δεν προσπάθησε ή δεν μπόρεσε να κλείσει χειροκίνητα τις υδατοστεγείς πόρτες του μηχανοστασίου.

Η ηλεκτρογεννήτρια δεν λειτούργησε λόγω του νερού που μπήκε στο μηχανοστάσιο και όχι γιατί δεν είχε περάσει από επιθεώρηση.

Το πόρισμα του Παπανικολάου το έχεις διαβάσει ή έχεις βγάλει το δικό σου πόρισμα;

Το θεσμικό πλαίσιο που ισχύει σήμερα στην Ευρώπη και προσαρμόστηκε στην Ελλάδα για τα προϊόντα του τομέα των δομικών κατασκευών είναι:

•  Οδηγία 89/106/ΕΟΚ για τα προϊόντα του τομέα των δομικών κατασκευών, όπως τροποποιήθηκε από την 93/68/ΕΟΚ

•  ΠΔ 334/94 (ΦΕΚ 176 Α/25.10.1994) για την εναρμόνιση της οδηγίας

•  Ευρωπαϊκές Αποφάσεις που εκδίδονται για συγκεκριμένα προϊόντα στα πλαίσια της οδηγίας, όπου προσδιορίζεται και το σύστημα αξιολόγησης της συμμόρφωσης

•  Έκδοση ευρωπαϊκών προτύπων εναρμονισμένων προς την οδηγία

•  Ευρωπαϊκές Ανακοινώσεις για την εφαρμογή των εναρμονισμένων προτύπων και προσδιορισμός των ημερομηνιών εφαρμογής και λήξης περιόδου συνύπαρξης εθνικών προδιαγραφών

•  Έκδοση υπουργικής απόφασης για την υποχρεωτική εφαρμογή των προτύπων και την υποχρεωτική κυκλοφορία των προϊόντων με σήμανση CE στην Ελλάδα.

Αφού περάσανε περισσότερο από 15 χρόνια εφαρμογής της οδηγίας, εξετάστηκε η ανάγκη για αναθεώρηση της. Πραγματοποιήθηκε ανοικτή διαβούλευση μέσω του Διαδικτύου το 2006 με εκπροσώπηση των σχετικών με την οδηγία φορέων, συμπεριλαμβανομένης και της βιομηχανίας. Από τη διαβούλευση προέκυψε η ανάγκη για ένα εναρμονισμένο νομοθετικό πλαίσιο, η ανάγκη αποσαφήνισης στα θεμελιώδη στοιχεία της ΟΠΔΚ, ενώ παράλληλα εντοπίστηκαν αρκετά περιθώρια για απλούστευση. Μεταξύ άλλων, διαπιστώθηκαν επίσης ανησυχίες σχετικά με τις επιπτώσεις της ΟΠΔΚ στις ΜΜΕ, ενώ ζητήθηκε και ενίσχυση της αξιοπιστίας ολόκληρου του συστήματος, προκειμένου να αποκτήσει περισσότερη εγκυρότητα και αναγνωρισιμότητα η σήμανση CE .

Από τις τρεις επιλογές: μη ανάληψη δράσης (καμία αλλαγή στο υφιστάμενο θεσμικό πλαίσιο), κατάργηση όλης της νομοθεσίας ή αναθεώρηση της ΟΠΔΚ, τελικά αποφασίστηκε ως προτιμώμενη να αναθεωρηθεί η οδηγία με κανονισμό, καθώς:

•  συνίσταται σε ένα πακέτο που αντικατοπτρίζει τις υπάρχουσες ανάγκες,

•  αντιστοιχεί πλήρως στα ζητήματα και στα προβλήματα που απαιτούν δράση,

•  αντιμετωπίζει τις κύριες αιτίες των προβλημάτων που εντοπίστηκαν,

•  διαφυλάσσει το γενικό κεκτημένο και τις τεχνικές προδιαγραφές που θεσπίστηκαν βάσει της τρέχουσας ΟΠΔΚ,

•  τα κράτη μέλη είναι αρμόδια για τους κανόνες σχεδιασμού και δόμησης των κατασκευών, ενώ η νομοθεσία της ΕΕ διασφαλίζει την εσωτερική αγορά για τα προϊόντα.

Για να αντιμετωπιστούν τα θέματα που προσδιορίστηκαν από τη διαβούλευση, αποφασίστηκε η θέσπιση εναρμονισμένου νομοθετικού πλαισίου με αντικατάσταση της οδηγίας 89/106/ΕΟΚ από κανονισμό προκειμένου να καθοριστούν καλύτερα οι στόχοι της κοινοτικής νομοθεσίας και να εφαρμοστεί απ' ευθείας σε όλα τα κράτη μέλη. Με αυτό τον τρόπο, αναμένεται να αποφευχθεί το πρόβλημα της αποκλίνουσας ερμηνείας και εφαρμογής από τα κράτη μέλη.

 

[brabus67]

Οι αναζητούντες εξιλαστήρια θύματα για την κατάρρευση της ελληνικής οικονομίας, ως φαίνεται, είτε έχουν βαθύ ύπνο είτε δεν γνωρίζουν γραφή και ανάγνωση είτε, τέλος, αλλού το πάνε…
του Αθαν. Χ. Παπανδρόπουλου
Παράθεση:
Η ελληνική πορεία προς την πτώχευση όχι μόνον ήταν γνωστή και επαρκώς αιτιολογημένη με αλλεπάλληλα υπομνήματα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και διεθνών οργανισμών προς τις ελληνικές κυβερνήσεις, αλλά είχ επισημανθεί στον πρωθυπουργό Ανδρέα Παπανδρέου το 1985 από τα πιο επίσημα και έγκυρα χείλη: αυτά του τότε διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος κ. Δημήτρη Χαλικιά.

Και για να γίνουμε πιο συγκεκριμένοι, αναφέρουμε τα όσα είπε ο τότε διοικητής της ΤτΕ στον συνάδελφο Περικλή Βασιλόπουλο σε μία συζήτηση-εξομολόγηση η οποία δημοσιεύθηκε στον Οικονομικό Ταχυδρόμο στο τεύχος της 8ης Ιανουαρίου 1988 Χωρίς περιστροφές, ο κ.Δ.Χαλικιάς περιγράφει πώς το καλοκαίρι του 1985 η χώρα έφθασε στο χείλος της κατάρρευσης, γεγονός που υποχρέσε την κυβέρνηση Αν.Παπανδρέου να ζητήσει σταθεροποιητικό δάνειο από την ΕΟΚ, τους όρους του οποίου ουδέποτε ετήρησε. Μάλιστα, για να πάρει το δάνειο αυτό, ο τότε πρωθυπουργός ανέθεσε τα ηνία της οικονομίας στον κ. Κ.Σημίτη, ο οποίος έχαιρε της εμπιστοσύνης των εταίρων μας, σε αντίθεση με τον προκάτοχό του κ.Γεράσιμο Αρσένη.

Την περίοδο αυτή, ο Δ.Χαλικιάς χαρακτήρισε ως την πιο δραματική στιγμή της πολυετούς θητείας του στην Τράπεζα της Ελλάδος, επισημαίνοντας τα εξής:

«Το καλοκαίρι του 1985, λίγο πριν τις εκλογές του Ιουνίου, ζήτησα να δω τον τότε πρωθυπουργό κ.Ανδρέα Γ.Παπανδρέου. Το έκανα σπανίως, αλλά η επικοινωνία μαζί του ήταν πάντοτε ουσιαστική. Με δύο λέξεις καταλάβαινε τα πάντα. Τού είπα: Κύριε πρόεδρε, αν συνεχίσουμε την ίδια πορεία θα χρεοκοπήσουμε. Θα έχουμε στάση πληρωμών. Το έλλειμμα του ισοζυγίου πληρωμών πλησιάζει το 10% του ΑΕΠ και η Τράπεζα συντόμως δεν θα έχει ταμείο να πληρώσει. Χρειάζεται να σχεδιάσετε ένα πρόγραμμα σταθεροποιησης της οικονομίας.

»Μετά τις εκλογές, ο πρωθυπουργός μού ζήτησε να τού υποβάλω μία έκθεση με τις απόψεις μου, πράγμα που έκανα. Όταν την διάβασε μού τηλεφώνησε και μού ζήτησε να εγχειρίσω μία φωτοτυπία στον κ.Σημίτη, που είχε ήδη αναλάβει υπουργός Εθνικής Οικονομίας. Ανάμεσα στον Οκτώβριο του 1985 και τον Φεβρουάριο του 1986 πέρασα μερικούς από τους πιο δύσκολους μήνες της θητείας μου. Τα συναλλαγματικά διαθέσιμα της Τράπεζας της Ελλάδος είχαν πέσει κάτω από το ελάχιστο όριο ασφαλείας. Αν και γενικά την δεκαετία του 1980 το επίπεδο των διαθεσίμων ήταν γύρω στο 1 δισεκατομμύριο δολλάρια, είχαμε φθάσει μόλις στα 350 εκατομμύρια δολλάρία. Εάν δεν παίρναμε τον Φεβρουάριο του 1986 την πρώτη δόση του δανείου από την ΕΟΚ και εάν δεν είχαμε το σταθεροποιητικό πρόγραμμα Σημίτη, θα βαδίζαμε ευθέως στην κατάρρευση και την χρεοκοπία. Δεν είχαμε λεφτά να πληρώσουμε τις εισαγωγές μας. Δεν θα επρόκειτο για συναλλαγματική κρίση της δραχμής, όπως αυτές που γνωρίσαμε τον Μάϊο του 1994 ή τον Νοέμβριο του 1997, αλλά για κάτι πολύ χειρότερο. Αδυναμία κάλυψης των εξωτερικών πληρωμών της χώρας…».

Για την ιστορία σημειώνουμε ότι παρόμοιες επισημάνσεις έγιναν προς τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ από τον πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής κ.Ζακ Ντελόρ το 1994 με την γνωστή επιστολή του, από την Επιτροπή Εμπειρογνωμόνων υπό τον καθηγητή Άγγελο Αγγελόπουλο το 1990 ύστερα από ενθάρρυνση του τότε πρωθυπουργού της Οικουμενικής Ξεν. Ζολώτα. Επίσης, από το 1995 έως το 2003 ακολούθησαν 16 κοινοτικές και διεθνείς εκθέσεις στις οποίες απερίφραστα τονιζόταν ότι η πορεία του ελληνικού δημοσίου χρέους παίρνει ανεξέλεγκτες διαστάσεις. Τις τελευταίες προσπάθησαν να περιορίσουν οι κυβερνήσεις Κων. Μητσοτάκη την περίοδο 1990-1993 και Κ.Σημίτη το 1998-1999, με αποτέλεσμα να γίνουν στην Ελλάδα από τις συνδικαλιστικές μαφίες του Δημοσίου περί τις 2.500 απεργίες, συνολικού κόστους σε χαμένες ημέρες εργασίας περί τα 70 δισεκατ. ευρώ.

Κατά τα λοιπά, αναζητούνται ληστές στην χώρα!...

 

Οι αναζητούντες εξιλαστήρια θύματα για την κατάρρευση της ελληνικής οικονομίας, ως φαίνεται, είτε έχουν βαθύ ύπνο είτε δεν γνωρίζουν γραφή και ανάγνωση είτε, τέλος, αλλού το πάνε…
του Αθαν. Χ. Παπανδρόπουλου
Παράθεση:
Η ελληνική πορεία προς την πτώχευση όχι μόνον ήταν γνωστή και επαρκώς αιτιολογημένη με αλλεπάλληλα υπομνήματα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και διεθνών οργανισμών προς τις ελληνικές κυβερνήσεις, αλλά είχ επισημανθεί στον πρωθυπουργό Ανδρέα Παπανδρέου το 1985 από τα πιο επίσημα και έγκυρα χείλη: αυτά του τότε διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος κ. Δημήτρη Χαλικιά.

Και για να γίνουμε πιο συγκεκριμένοι, αναφέρουμε τα όσα είπε ο τότε διοικητής της ΤτΕ στον συνάδελφο Περικλή Βασιλόπουλο σε μία συζήτηση-εξομολόγηση η οποία δημοσιεύθηκε στον Οικονομικό Ταχυδρόμο στο τεύχος της 8ης Ιανουαρίου 1988 Χωρίς περιστροφές, ο κ.Δ.Χαλικιάς περιγράφει πώς το καλοκαίρι του 1985 η χώρα έφθασε στο χείλος της κατάρρευσης, γεγονός που υποχρέσε την κυβέρνηση Αν.Παπανδρέου να ζητήσει σταθεροποιητικό δάνειο από την ΕΟΚ, τους όρους του οποίου ουδέποτε ετήρησε. Μάλιστα, για να πάρει το δάνειο αυτό, ο τότε πρωθυπουργός ανέθεσε τα ηνία της οικονομίας στον κ. Κ.Σημίτη, ο οποίος έχαιρε της εμπιστοσύνης των εταίρων μας, σε αντίθεση με τον προκάτοχό του κ.Γεράσιμο Αρσένη.

Την περίοδο αυτή, ο Δ.Χαλικιάς χαρακτήρισε ως την πιο δραματική στιγμή της πολυετούς θητείας του στην Τράπεζα της Ελλάδος, επισημαίνοντας τα εξής:

«Το καλοκαίρι του 1985, λίγο πριν τις εκλογές του Ιουνίου, ζήτησα να δω τον τότε πρωθυπουργό κ.Ανδρέα Γ.Παπανδρέου. Το έκανα σπανίως, αλλά η επικοινωνία μαζί του ήταν πάντοτε ουσιαστική. Με δύο λέξεις καταλάβαινε τα πάντα. Τού είπα: Κύριε πρόεδρε, αν συνεχίσουμε την ίδια πορεία θα χρεοκοπήσουμε. Θα έχουμε στάση πληρωμών. Το έλλειμμα του ισοζυγίου πληρωμών πλησιάζει το 10% του ΑΕΠ και η Τράπεζα συντόμως δεν θα έχει ταμείο να πληρώσει. Χρειάζεται να σχεδιάσετε ένα πρόγραμμα σταθεροποιησης της οικονομίας.

»Μετά τις εκλογές, ο πρωθυπουργός μού ζήτησε να τού υποβάλω μία έκθεση με τις απόψεις μου, πράγμα που έκανα. Όταν την διάβασε μού τηλεφώνησε και μού ζήτησε να εγχειρίσω μία φωτοτυπία στον κ.Σημίτη, που είχε ήδη αναλάβει υπουργός Εθνικής Οικονομίας. Ανάμεσα στον Οκτώβριο του 1985 και τον Φεβρουάριο του 1986 πέρασα μερικούς από τους πιο δύσκολους μήνες της θητείας μου. Τα συναλλαγματικά διαθέσιμα της Τράπεζας της Ελλάδος είχαν πέσει κάτω από το ελάχιστο όριο ασφαλείας. Αν και γενικά την δεκαετία του 1980 το επίπεδο των διαθεσίμων ήταν γύρω στο 1 δισεκατομμύριο δολλάρια, είχαμε φθάσει μόλις στα 350 εκατομμύρια δολλάρία. Εάν δεν παίρναμε τον Φεβρουάριο του 1986 την πρώτη δόση του δανείου από την ΕΟΚ και εάν δεν είχαμε το σταθεροποιητικό πρόγραμμα Σημίτη, θα βαδίζαμε ευθέως στην κατάρρευση και την χρεοκοπία. Δεν είχαμε λεφτά να πληρώσουμε τις εισαγωγές μας. Δεν θα επρόκειτο για συναλλαγματική κρίση της δραχμής, όπως αυτές που γνωρίσαμε τον Μάϊο του 1994 ή τον Νοέμβριο του 1997, αλλά για κάτι πολύ χειρότερο. Αδυναμία κάλυψης των εξωτερικών πληρωμών της χώρας…».

Για την ιστορία σημειώνουμε ότι παρόμοιες επισημάνσεις έγιναν προς τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ από τον πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής κ.Ζακ Ντελόρ το 1994 με την γνωστή επιστολή του, από την Επιτροπή Εμπειρογνωμόνων υπό τον καθηγητή Άγγελο Αγγελόπουλο το 1990 ύστερα από ενθάρρυνση του τότε πρωθυπουργού της Οικουμενικής Ξεν. Ζολώτα. Επίσης, από το 1995 έως το 2003 ακολούθησαν 16 κοινοτικές και διεθνείς εκθέσεις στις οποίες απερίφραστα τονιζόταν ότι η πορεία του ελληνικού δημοσίου χρέους παίρνει ανεξέλεγκτες διαστάσεις. Τις τελευταίες προσπάθησαν να περιορίσουν οι κυβερνήσεις Κων. Μητσοτάκη την περίοδο 1990-1993 και Κ.Σημίτη το 1998-1999, με αποτέλεσμα να γίνουν στην Ελλάδα από τις συνδικαλιστικές μαφίες του Δημοσίου περί τις 2.500 απεργίες, συνολικού κόστους σε χαμένες ημέρες εργασίας περί τα 70 δισεκατ. ευρώ.

Κατά τα λοιπά, αναζητούνται ληστές στην χώρα!...

Ὄχι. Διὰ τὸ σημερινὸν δημόσιον χρέος πταίει ...ἡ 21η Ἀπριλίου (πηγή: Λαμπρακιάς).


Η 21η Απριλίου 1967

Οικονομικές Αντιλογίες»

Δημοσίευση: 24 Απρ. 2014

Το μεγαλύτερο πρόβλημα της μεταπολιτευτικής οικονομικής ανάκαμψης φέρεται να είναι η «δημοσιονομική επιπολαιότητα» της Ελληνικής πολιτικής τάξης. Όλες (μα όλες) οι πολιτικές δυνάμεις από τη μεταπολίτευση και μετά είχαν ταχθεί υπέρ της χρήσης του δημόσιου τομέα για την επίτευξη της πλήρους απασχόλησης. Ακόμη και σήμερα -μετά από τέτοια κρίση του παραγωγικού προτύπου- μπροστά στα πρώτα δειλά βήματα της ανάκαμψης, πολύ λίγες είναι οι φωνές που αποστασιοποιούνται από την τάση αυτή.

Έτσι τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης και ένα πολύ μεγάλο μέρος της κοινωνίας αποδίδει στην πολιτική τάξη την πρωταρχική ευθύνη της προβληματικής οικονομικής διοίκησης.

Είναι δυνατόν να είναι όλοι σχεδόν οι πολιτικοί ηγέτες τόσο επιπόλαιοι; Μπορεί. Όμως τελικά δεν το πιστεύω. Νομίζω ότι κάπου αλλού θα πρέπει να αναζητήσουμε τα αίτια αυτής της συστηματικής πολιτικής συμπεριφοράς. Θα μου πείτε ότι τα αίτια θα πρέπει να τα αναζητήσουμε στον αδύναμο ιδιωτικό τομέα. Σωστό και αυτό. Πράγματι όσο ο ιδιωτικός τομέας δε χαρακτηρίζεται από δυναμισμό απασχολησιμότητας μόνο ο δημόσιος τομέας μπορεί να καλύπτει το κενό. Εξάλλου οι Βορειοευρωπαίοι χρησιμοποιούν και σήμερα το δημόσιο τομέα για την απορρόφηση πλεονάζοντος εργατικού δυναμικού.

Το περίεργο όμως είναι ότι η πολιτική τάξη αντί να αναζητήσει τις προδιαγραφές ενδογενούς μεγέθυνσης, προσέφυγε στο δημόσιο δανεισμό για τη βραχυχρόνια θεραπεία του. Ο στόχος δηλαδή της πλήρους απασχόλησης και τα κοινωνικά και πολιτικά οφέλη του, επέβαλαν την αγνόηση του κόστους της επίτευξής του. Το περίεργο στην παρατήρηση βρίσκεται στο ότι αυτός ο τρόπος θεραπείας -για οικονομίες όπως η Ελληνική- έχει πάντοτε ένα βέβαιο τέλος: την πτώχευση.

Άρα τι είναι αυτό που οδήγησε τη μεταπολιτευτική κοινωνία και την πολιτική της ηγεσία σε αυτήν την παράλογη συμπεριφορά; Πιστεύω ότι έπαιξε σοβαρό ρόλο η αρνητική κοινωνική κληρονομιά της Δικτατορίας!


Διάγραμμα 1. Κατά Κεφαλήν ΑΕΠ και χρέος στην Ελλάδα και στην Αυστρία

Πηγή: AMECO Database.


Για να θεμελιώσω αυτόν τον ισχυρισμό διάλεξα να συγκρίνω δύο Ευρωπαϊκές χώρες. Την Ελλάδα και την Αυστρία. Έχουν παρόμοιο μέγεθος και βρέθηκαν και οι δύο κατά τη δεκαετία του ’50 σε κακή κατάσταση. Βεβαίως, έχουν και άλλες διαφορές αλλά ας μείνουμε στα βασικά.

Προσέξτε το Διάγραμμα 1 όπου αποτυπώνεται το Κατά Κεφαλήν ΑΕΠ και το Χρέος στις δύο χώρες. Το κρίσιμο αρνητικό σοκ γίνεται στην πρώτη πετρελαϊκή κρίση του 1972. Η δικτατορία στέκεται ανίκανη να διαχειριστεί την οικονομική κρίση που ήρθε. Έκτοτε, η απόκλιση διευρύνεται. Και όταν πια το παραγωγικό πρότυπο που είχε διαμορφωθεί αδυνατεί να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις της κοινωνίας και της παγκοσμιοποίησης, ενεργοποιείται ο δημόσιος δανεισμός.

Τη συμπεριφορά του πολιτικού συστήματος την αποδίδουμε βασικά σε μία «καταραμένη υποθήκη» που συνόδευσε την πτώση της Δικτατορίας. Η Δημοκρατία θα έπρεπε να ήταν περισσότερο υποσχόμενη από τη Δικτατορία. Θα έπρεπε να μπορεί να υλοποιεί την «αριστερή» αντίληψη της πλήρους απασχόλησης και της συνεχούς βελτίωσης του επιπέδου ζωής. Με άλλα λόγια, η μεταπολιτευτική πολιτική τάξη λες και ήταν υποχρεωμένη να πείσει την Ελληνική κοινωνία ότι η πλήρης απασχόληση ήταν ένα αγαθό που είχε κατακτηθεί οριστικά με την πτώση της δικτατορίας.

Όμως δεν ήταν μόνο αυτή η «υποθήκη απασχολησιμότητας» της Δικτατορίας στη μεταπολιτευτική Δημοκρατία: Η Δικτατορία μας κληροδότησε μια απίστευτη διόγκωση των στρατιωτικών δαπανών ως αποτέλεσμα των καταστροφικών επιλογών της (κυρίως Κύπρος). Οι στρατιωτικές δαπάνες παρομοιάζονται με αυτές των ΗΠΑ! (Διάγραμμα 2). Οι στρατιωτικές δαπάνες διόγκωναν τα Ελληνικά χρέη.

Διάγραμμα 2. Στρατιωτικές δαπάνες (% του ΑΕΠ)

Πηγή: SIPRI Military Expenditure Database.
Καμία Βορειοευρωπαϊκή χώρα δε θα είχε το κοινωνικό κράτος που έχει εάν ήταν αναγκασμένη να διατηρεί τις στρατηγικές δαπάνες που διατηρούσε η Ελλάδα.

Το τρίτο όμως και πολύ σοβαρό πρόβλημα που κληροδότησε η Δικτατορία στην Ελληνική κοινωνία ήταν η επίδραση της παραβίασης των πολιτισμικών και θεσμικών λειτουργιών.

Το αίσθημα της αυθαίρετης παραβίασης της θεσμικής λειτουργίας της Δημοκρατίας ανατρέπει όλους τους αναπτυξιακούς σχεδιασμούς σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο. Η συνέχεια μπορεί να διακοπεί ανά πάσα στιγμή. Γίνεται αντιληπτό ότι είναι δυνατός ο διοικητικός ορισμός της οικονομίας και της κοινωνίας (όπως στη δικτατορία). Τα Πανεπιστήμια δεν είναι χώρος γνώσης και παραγωγής αλλά μόνο χώρος (το «μόνο» κάνει τη διαφορά) κοινωνικής ενηλικίωσης (όπως στη δικτατορία). Οι θεσμικές λειτουργίες της κατοχύρωσης ιδιοκτησίας είναι αντικείμενα πολιτικών και διοικητικών αποφάσεων. Το ίδιο μπορεί να είναι και η διαμόρφωση των κανόνων ανταγωνισμού.

Η αβεβαιότητα της πολιτικής και διοικητικής λειτουργίας είναι καθοριστικό χαρακτηριστικό της καθημερινότητας. Η αναζήτηση της βεβαιότητας γίνεται μέσα από εξωθεσμικά πλαίσια λειτουργίας.

Εάν συνέβη το 1967-1974 γιατί να μη συμβεί ξανά; Εάν μάλιστα δημιουργηθεί και μια δικαιολογητική βάση «τιμωρίας», τότε τα πράγματα παίρνουν μια διαφορετική τροπή.

Δεν είναι λοιπόν (ή καλύτερα «δεν είναι μόνο») η μεταπολιτευτική δημοσιονομική επιπολαιότητα της μεταπολιτευτικής τάξης. Είναι η ίδια η Δικτατορία που μας σκιάζει και σήμερα!

Άρα κάθε εξωθεσμική λειτουργία -έξω δηλαδή από το δημοκρατικό πλαίσιο, έχει βαρύτατες μακροπρόθεσμες θεσμικές επιπτώσεις για την ίδια την οικονομική ανάπτυξη.

Π.Ε. Πετράκης
Καθηγητής ΕΚΠΑ
In Deep Analysis

[1] Πρόκειται για την απόδοση στην ελληνική γλώσσα του όρου “fiscal fragility”.

http://blogs.in.gr/blogger/post/?aid=1231313460

 

[Hirayama]

 

[apoc]

Προδοτες= Οποιος ψηφιση οτιδηποτε εκτος απο ΝΔ-ΠΑΣΟΚ

 

[voltaire45]

Έκτος συνεχής μήνας με άνοδο των πωλήσεων:

http://www.newsauto.gr/isorropise-i-agora-aftokinitou-ton-aprilio/

 

[Hirayama]

 

[tramountana]

Μερικά από τα βασικά οικονομικά μεγέθη (πλεονασματικός προϋπολογισμός, σχεδόν ισοσκελισμένο ισοζύγιο εξωτερικών πληρωμών για πρώτη ίσως φορά, μείωση της κρατικής σπατάλης και σημαντική προσπάθεια καταπολέμησης της φοροδιαφυγής και της διαφθοράς) επέτρεψαν να προσβλέπουμε πια σε έξοδο από τη δίνη που οδηγούσε στην επίσημη πτώχευση της χώρας. Καλό θα είναι λοιπόν να μιλήσουν και μερικοί επιμελώς αποκρυπτόμενοι αριθμοί που την έβαλαν σε αυτό το κατάντημα. Αριθμοί που συμπυκνώνουν μια πρώτη εκτίμηση του τι στοίχισαν το πάντοτε υπερπροστατευτικό πελατειακό κράτος και γενικά ο λατρευόμενος εξ αυτού του λόγου κρατισμός, ο υποστηρικτικός γι' αυτό λαϊκισμός και ο ασφυκτικός για την ομαλή λειτουργία της οικονομίας και της δημόσιας διοίκησης προστατευτισμός. Δηλαδή η νομιμοποιημένη προστασία συντεχνιακών, συνδικαλιστικών και διαπλεκόμενων συμφερόντων που παλεύουν να παραμείνουν κυρίαρχα στη χώρα.

Σε ένα πρόσφατο άρθρο του στην «Εστία» ο μελετηρός συνάδελφος Αθ. Παπανδρόπουλος υπολόγισε και κατέγραψε το κόστος από τη δράση των δολοφόνων της οικονομίας μας. Θα περιορισθώ σε μερικές μόνο από τις επισημάνσεις του. Αντιγράφω:

«Κατά την περίοδο της Μεταπολιτεύσεως το κράτος αύξησε τη συμμετοχή του στο ΑΕΠ από 42% το 1973 σε 66% το 2010. Οι δημόσιοι υπάλληλοι, από 210.000 άτομα, εκτινάχθηκαν στα 1.010.000, του ευρύτερου δημόσιου τομέα συμπεριλαμβανομένου. Οι συνδικαλιστικές οργανώσεις των υπαλλήλων αυτών πραγματοποίησαν τα τελευταία τριάντα έτη 5.270 απεργίες - ρεκόρ παγκόσμιο και ακατάρριπτο για κάποιους αιώνες - υπολογιζόμενου κόστους 190 δισ. ευρώ! Αν στο ποσόν αυτό προσθέσουμε και το κόστος των δικαιολογημένων και αδικαιολόγητων απουσιών από την εργασία, τότε φθάνουμε αισίως στο ύψος του συνολικού μας δημοσίου χρέους. Στην Ελλάδα υπολογίζεται ότι οι απουσίες από την εργασία είναι οι υψηλότερες στην Ευρωπαϊκή Ενωση και το ποσοστό τους ξεπερνά το 25%, όταν ο μέσος κοινοτικός όρος είναι 6,26%! Σύμφωνα με εκτιμήσεις ευρωπαϊκών οργανισμών (Securex, ΟΟΣΑ), το ετήσιο κόστος αυτών των απουσιών φθάνει στην Ελλάδα τα 5 δισ. ευρώ. Αυτό σημαίνει ότι στο επίπεδο της 30ετίας το κόστος αυτό εγγίζει τα 150 δισ. ευρώ.

Στο ποσόν των περίπου 340 δισ. ευρώ, που είναι το κόστος των απεργιών και των απουσιών, πρέπει να προστεθεί και το κόστος της γραφειοκρατίας, το οποίο, κατά την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, αντικατοπτρίζει το 7% του ΑΕΠ και είναι υπερδιπλάσιο του κοινοτικού μέσου όρου. Συνεπώς τα τελευταία τριάντα χρόνια σωρευτικά έχουμε γραφειοκρατικό κόστος άλλα 120 δισ. ευρώ επιπλέον - ποσό ρεκόρ ακόμη και για τις πρώην κομμουνιστικές χώρες. Αισίως λοιπόν ο κρατισμός κόστισε στη χώρα μισό τρισεκατομμύριο ευρώ, ήτοι μία και μισή φορά το συνολικό της χρέος!

Ασφαλώς δε στα ποσά αυτά θα πρέπει να προστεθούν οι υπεξαιρέσεις, οι σπατάλες και οι κλοπές δημοσίου χρήματος, που εκτιμώνται στο 2% του ΑΕΠ. Μετατρέποντας π.χ. σε ευρώ μία από τις τελευταίες εκθέσεις του κ. Λ. Ρακιντζή, επιθεωρητού Δημοσίας Διοικήσεως, φθάνουμε σε αστρονομικά ποσά, μπροστά στα οποία οι όποιες λέξεις για υποβρύχια και άλλους εξοπλισμούς είναι σταγόνες στον ωκεανό». Και το κακό δυστυχώς συνεχίζεται, έστω και χαλαρότερα.

http://www.tovima.gr/opinions/article/?aid=592102

 

Η πύρρειος ανάκαμψη
. ΝΑΠΟΛΕΩΝ ΛΙΝΑΡΔΑΤΟΣ


Το να λέμε ότι η οικονομία βρίσκεται σε περίοδο πραγματικής ανάκαμψης θα ήταν σαν να λέμε την περίοδο της Ολυμπιάδας του 2004 ότι η χώρα προοδεύει, ή, το 2008 ότι έχουμε μια «θωρακισμένη οικονομία». Βασικά, η πολιτικό-δημοσιογραφική τάξη που παλαιότερα πωλούσε την ιδέα της αναγεννημένης και ευρωπαϊκής Ελλάδας του 2004 και την «θωρακισμένη οικονομία» του 2008, είναι η ίδια ακριβώς που τώρα προωθεί την ιδέα της ανάκαμψης.

Μέχρι πριν μερικούς μήνες η άνοδος των εξαγωγών ήταν ένα αδιαμφισβήτητο στοιχείο που αποδείκνυε ότι η πολιτική της κυβέρνησης είχε αποτελέσματα. Η Ελλάδα, σιγά σιγά, γινόταν μια φυσιολογική χώρα όπου δεν υπήρχαν μόνο εισαγωγές αλλά και εξαγωγές. Οι μεταρρυθμίσεις απέδιδαν και η παραγωγή, που πάσχει περισσότερο από οτιδήποτε άλλο στην Ελλάδα, άρχισε να κινείται ανοδικά. Η θριαμβολογία της κυβέρνησης και των ΜΜΕ για το γεγονός αυτό έδινε την εντύπωση ότι οι εξαγωγές ήταν το μοναδικό κριτήριο αξιολόγησης της κυβερνητικής πολιτικής. Όμως στο δεύτερο εξάμηνο του 2013 άρχισε η μεγάλη πτώση τους. Από τότε οι εξαγωγές εξαφανίσθηκαν ως κριτήριο αξιολόγησης της κυβερνητικής πολιτικής.

Βέβαια όποιος είχε την θέληση να δει τα πραγματικά στοιχεία των εξαγωγών, όταν ακόμα είχαν σημαντική αύξηση, θα μπορούσε εύκολα να διαπιστώσει ότι η αύξηση τους δεν είχε καμία σχέση με τις μεταρρυθμίσεις που ποτέ δεν έγιναν ή με την λεγόμενη αλλαγή «αναπτυξιακού μοντέλου». Καταρχήν είχε γίνει μια σημαντική αλλαγή στο τρόπο με τον οποίο της μετρούσαμε, αφού στις εξαγωγές προστέθηκαν για πρώτη φορά και οι εξαγωγές πετρελαιοειδών και καυσίμων. Μπορεί να μην υπάρχει τίποτα το μεμπτό με αυτή την αλλαγή υπολογισμού των εξαγωγών, αλλά η πρόσθεση σε αυτές μιας προϋπάρχουσας οικονομικής δραστηριότητας δεν μας λέει ακριβώς τίποτε για την ποιότητα των πολιτικών που εφαρμόζονται. Το γεγονός δε, ότι μετά την άγρια φορολόγηση στα καύσιμα η εσωτερική ζήτηση έπεσε θεαματικά και μεγάλες ποσότητες δεν είχαν άλλη επιλογή εκτός από την εξαγωγή ή την μαϊμού εξαγωγή που κατέληγε στο λαθρεμπόριο, το μόνο που αποδεικνύει είναι ποιες είναι οι επιπτώσεις της υπερφορολόγησης ενός αγαθού.

Το παράδειγμα των εξαγωγών είναι σημαντικό γιατί δείχνει πολύ απλά το πως κατασκευάζονται επιτυχίες που δεν έχουν καμιά σχέση με την πραγματικότητα. Η κυβέρνηση Βενιζέλου-Σαμαρά βασίζεται σε τέτοιου είδους τεχνάσματα για να αποδείξει ότι δήθεν οι πολιτικές πετυχαίνουν και ότι οι θυσίες πιάνουν τόπο. Κάτι παρεμφερές συμβαίνει και με την συζήτηση γύρω από το πρωτογενές πλεόνασμα.

Το θέμα με το πρωτογενές πλεόνασμα είναι αν μας λέει κάτι ουσιαστικό για την πορεία της οικονομίας. Η αλήθεια είναι ότι μας λέει αλλά όχι με τον τρόπο που θα περιμέναμε. Αν η κυβέρνηση έχει μια εμμονή με το πρωτογενές πλεόνασμα αυτό συμβαίνει γιατί δεν υπάρχουν άλλα στοιχεία που να δίνουν μια θετική εικόνα. Οι μόνες επενδύσεις που γίνονται είναι καφενεία, σουβλατζίδικα και οι γνωστοί διαγωνισμοί του δημοσίου όπου τυχαία στο τέλος παραμένει ένας μόνο διεκδικητής.

Οι παραγωγικές επιχειρήσεις που στηρίζονται προσφέροντας αγαθά και υπηρεσίες στους καταναλωτές φεύγουν, είτε λέγονται ΦΑΓΕ, Coca Cola ή Βιοχάλκο - οι κρατικοδίαιτοι μένουν. Ο ιδιωτικός τομέας που δεν “συνεργάζεται” με το δημόσιο θεωρείται παράνομη δραστηριότητα και τιμωρείται δεόντως.

Η κυβέρνηση εμμένει στο πρωτογενές πλεόνασμα γιατί αυτό είναι που της δίνει την ευκαιρία να προχωρήσει σε μια προεκλογική παροχολογία. Κάνουν δηλαδή αυτό που πάντα έκαναν, μοιράζουν το χρήμα του φορολογούμενου για τις εκλογικές τους ανάγκες. Τίποτε δεν έχει αλλάξει, τίποτα δεν θέλουν να αλλάξουν, και γι΄αυτό η Ελλάδα μετατρέπεται καθημερινά σε ένα μεγάλο πτωχοκομείο που διοικείται από μια διεφθαρμένη ελίτ που μόνο σκοπό έχει να απαλλοτριώσει ότι πλούτο έχει παραμείνει ακόμα στην Ελλάδα.

http://www.blemilo.com/2014/05/blog-post.html

 

[tomcat00]

 

[Hirayama]

μπρο, ο τυπος εχει αδυναμια κατανοησης βασικων αρχων οικονομικης 8εωριας

εκτος βεβαια αν πιστευεις στον μαραγκο απο την Γαλιλαια...

Δε νομίζω μπρο ! Μια χαρά τα λέει !
Κι είναι και ιστορικά άρτια καταρτισμένος.
Οπότε, αν θες να δώσεις κάποια βαρυτητα στα γραφόμενά σου, ν΄αφήσεις τα μπρο και τα μισόλογα και να πιάσεις τα επιχειρήματα.

Το να' ρθεις εδώ πέρα και να μου πετάξεις μια ακατανόητα φράση του χώρου σου, για να δειξεις πόσο καλά ξέρεις τους διάφορους όρους, δε μου λέει τίποτα !

Απλά και κατανοητά μπορείς να μιλήσεις ; Για το χρέος, για την υφεση, την ανεργία ;

 

[Hirayama]

 

[tomcat00]

 

[Lastmoican]

δεν εχω χρονο ν δω βιντεο

η Ελλαδα καλως/κακως ειναι μερος ενος οικονομικου συστηματος

αν 8ες, ανεξαρτησια, ριξε μια ματια προς Δελτα του Νιγηρα κλπ

διαλεξε και ψηφισε αναλογα

tomi δεν ειναι επιχείρημα αυτό. Είναι κινδυνολογία.
ούτε εγώ θεωρώ πως λέει σοβαρά πράγματα ο συγκεκριμένος, αλλά αυτό δεν είναι συζήτηση με επιχειρήματα που κάνεις.
ούτε το "δεν έχω χρόνο να δω το βίντεο"

 

[tomcat00]

tomi δεν ειναι επιχείρημα αυτό. Είναι κινδυνολογία.
ούτε εγώ θεωρώ πως λέει σοβαρά πράγματα ο συγκεκριμένος, αλλά αυτό δεν είναι συζήτηση με επιχειρήματα που κάνεις.
ούτε το "δεν έχω χρόνο να δω το βίντεο"

μπρο, τι επιχειρηματα μπορω να αντιπαρα8εσω σε καποιον π πιστευει στον Αγιο Βασιλη;

http://en.wikipedia.org/wiki/Russell's_teapot

 

[maclaud]

Μερικά από τα βασικά οικονομικά μεγέθη (πλεονασματικός προϋπολογισμός, σχεδόν ισοσκελισμένο ισοζύγιο εξωτερικών πληρωμών για πρώτη ίσως φορά, μείωση της κρατικής σπατάλης και σημαντική προσπάθεια καταπολέμησης της φοροδιαφυγής και της διαφθοράς) επέτρεψαν να προσβλέπουμε πια σε έξοδο από τη δίνη που οδηγούσε στην επίσημη πτώχευση της χώρας. Καλό θα είναι λοιπόν να μιλήσουν και μερικοί επιμελώς αποκρυπτόμενοι αριθμοί που την έβαλαν σε αυτό το κατάντημα. Αριθμοί που συμπυκνώνουν μια πρώτη εκτίμηση του τι στοίχισαν το πάντοτε υπερπροστατευτικό πελατειακό κράτος και γενικά ο λατρευόμενος εξ αυτού του λόγου κρατισμός, ο υποστηρικτικός γι' αυτό λαϊκισμός και ο ασφυκτικός για την ομαλή λειτουργία της οικονομίας και της δημόσιας διοίκησης προστατευτισμός. Δηλαδή η νομιμοποιημένη προστασία συντεχνιακών, συνδικαλιστικών και διαπλεκόμενων συμφερόντων που παλεύουν να παραμείνουν κυρίαρχα στη χώρα.

Σε ένα πρόσφατο άρθρο του στην «Εστία» ο μελετηρός συνάδελφος Αθ. Παπανδρόπουλος υπολόγισε και κατέγραψε το κόστος από τη δράση των δολοφόνων της οικονομίας μας. Θα περιορισθώ σε μερικές μόνο από τις επισημάνσεις του. Αντιγράφω:

«Κατά την περίοδο της Μεταπολιτεύσεως το κράτος αύξησε τη συμμετοχή του στο ΑΕΠ από 42% το 1973 σε 66% το 2010. Οι δημόσιοι υπάλληλοι, από 210.000 άτομα, εκτινάχθηκαν στα 1.010.000, του ευρύτερου δημόσιου τομέα συμπεριλαμβανομένου. Οι συνδικαλιστικές οργανώσεις των υπαλλήλων αυτών πραγματοποίησαν τα τελευταία τριάντα έτη 5.270 απεργίες - ρεκόρ παγκόσμιο και ακατάρριπτο για κάποιους αιώνες - υπολογιζόμενου κόστους 190 δισ. ευρώ! Αν στο ποσόν αυτό προσθέσουμε και το κόστος των δικαιολογημένων και αδικαιολόγητων απουσιών από την εργασία, τότε φθάνουμε αισίως στο ύψος του συνολικού μας δημοσίου χρέους. Στην Ελλάδα υπολογίζεται ότι οι απουσίες από την εργασία είναι οι υψηλότερες στην Ευρωπαϊκή Ενωση και το ποσοστό τους ξεπερνά το 25%, όταν ο μέσος κοινοτικός όρος είναι 6,26%! Σύμφωνα με εκτιμήσεις ευρωπαϊκών οργανισμών (Securex, ΟΟΣΑ), το ετήσιο κόστος αυτών των απουσιών φθάνει στην Ελλάδα τα 5 δισ. ευρώ. Αυτό σημαίνει ότι στο επίπεδο της 30ετίας το κόστος αυτό εγγίζει τα 150 δισ. ευρώ.

Στο ποσόν των περίπου 340 δισ. ευρώ, που είναι το κόστος των απεργιών και των απουσιών, πρέπει να προστεθεί και το κόστος της γραφειοκρατίας, το οποίο, κατά την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, αντικατοπτρίζει το 7% του ΑΕΠ και είναι υπερδιπλάσιο του κοινοτικού μέσου όρου. Συνεπώς τα τελευταία τριάντα χρόνια σωρευτικά έχουμε γραφειοκρατικό κόστος άλλα 120 δισ. ευρώ επιπλέον - ποσό ρεκόρ ακόμη και για τις πρώην κομμουνιστικές χώρες. Αισίως λοιπόν ο κρατισμός κόστισε στη χώρα μισό τρισεκατομμύριο ευρώ, ήτοι μία και μισή φορά το συνολικό της χρέος!

Ασφαλώς δε στα ποσά αυτά θα πρέπει να προστεθούν οι υπεξαιρέσεις, οι σπατάλες και οι κλοπές δημοσίου χρήματος, που εκτιμώνται στο 2% του ΑΕΠ. Μετατρέποντας π.χ. σε ευρώ μία από τις τελευταίες εκθέσεις του κ. Λ. Ρακιντζή, επιθεωρητού Δημοσίας Διοικήσεως, φθάνουμε σε αστρονομικά ποσά, μπροστά στα οποία οι όποιες λέξεις για υποβρύχια και άλλους εξοπλισμούς είναι σταγόνες στον ωκεανό». Και το κακό δυστυχώς συνεχίζεται, έστω και χαλαρότερα.

http://www.tovima.gr/opinions/article/?aid=592102

Από ότι γνώριζα οι φιλελεύθεροι είναι παιδιά του διαφωτισμού. Διαφωτισμός πάλι, σημαίνει χειραφέτηση της ανθρώπινης σκέψης από τις παραδοχές της καθεστηκυίας αντίληψης. Παρόλα αυτά βλέπω ότι οι φιλελεύθεροι κατεβάζουν αμάσητα ότι τους σερβίρουν.
Διαβάζουν το έγκριτο βήμα το οποίο αναφέρει ότι οι 5.270 απεργίες επιβάρυναν το δημόσιο, με κόστος 190 δις € τα τελευταία 30 χρόνια. Ένα μέσο ημερομίσθιο είναι 50€ αλλά εγώ θα το βάλω 100€ σε περίπτωση που κάποιος πεταχτεί σα πούτσα και μιλήσει για ασφαλιστικές εισφορές. Οι 5270 απεργίες προφανώς δεν είναι γενικές, αλλά κλαδικές ή ανα υπουργείο. Στην περίπτωση αυτή ο αριθμός μπορεί να κυμαίνεται από μερικές δεκάδες (π.χ. καθαρίστριες του υπουργείου οικονομικών) έως μερικές χιλιάδες του ΟΤΕ ή της ΔΕΗ. Ένας μέσος όρος θα ήταν γύρω στις 2000 - 3000 εργαζόμενοι ανά απεργία, αλλά εγώ θα βάλω 10.000 εργαζόμενους ανά απεργία. Άρα κόστος δημοσίου : 100€ Χ 5270 Χ 10000 = 5.27 δις €. Άντε και είμαι πολύ μαλάκας στις εκτιμήσεις μου και είναι 3 φορές πάνω, δηλαδή 15,81 δις €. Τα 190 δις € από που προκύπτουν?
Για τους προμηθευτές του Δημοσίου τίποτα; Για τις υπερκοστολογήσεις δημοσίων έργων τίποτα? Για την υπερπολλαπλάσια τιμολόγηση των προμηθευτών των νοσοκομείων τίποτα? Για την πολλαπλάσια τιμολόγηση ιδιωτικών κλινικών και διαγνωστικών κέντρων για υπηρεσίες τους προς τους ασφαλισμένους του ΙΚΑ, τίποτα? Για τα εξοπλιστικά προγράμματα και τις μείζες τίποτα?
Η μάζα είτε φιλελεύθερη, είτε ναζιστική, είτε αριστερή, είναι καταδικασμένη να ζήσει αυτό ακριβώς που της αξίζει....

 

[apoc]

Έκτος συνεχής μήνας με άνοδο των πωλήσεων:

http://www.newsauto.gr/isorropise-i-agora-aftokinitou-ton-aprilio/

Με τι τιμες τυπε????? 2000-2500 κεκ ποσο εκαναν κ ποσο κανουν? Αυτο θεωρειται αυξηση?

 

[maclaud]

δεν εχω χρονο ν δω βιντεο

η Ελλαδα καλως/κακως ειναι μερος ενος οικονομικου συστηματος

αν 8ες, ανεξαρτησια, ριξε μια ματια προς Δελτα του Νιγηρα κλπ

διαλεξε και ψηφισε αναλογα

Και ποιος σου είπε ότι το Δέλτα του Νίγηρα είναι ανεξάρτητο? Ανήκει στην Αμερικανική σφαίρα επιρροής. Όπως και εμείς άλλωστε αν και η Γερμανία έχει κερδίσει πολύ από το χαμένο έδαφος....