Mamma Mia - Θρίαμβος Γκρίλο
Πρώτη καταχώρηση: Δευτέρα, 25 Φεβρουαρίου 2013, 22:10
Η Ιταλία ψήφισε και αιφνιδίασε τους πάντες. Με ένα ρωμαλέο 25% περίπου ο Μπέπε Γκρίλο, είναι ο αδιαμφισβήτητος θριαμβευτής της αναμέτρησης. Ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι έκανε την έκπληξη και επανέρχεται ως πρώτη δύναμη στη Γερουσία και δεύτερη στην Κάτω Βουλή. Ο Μάριο Μόντι, το «διαμάντι» της Τριμερούς και πρίγκιπας της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ που διεκδικούσε το αλάθητο στην Οικονομία τιμωρήθηκε με πανωλεθρία. Η Κεντροαριστερά του Πιέρ Λουίτζι Μπερσάνι δεν έπεισε αν και έρχεται πρώτο κόμμα στη Βουλή και πρώτο κόμμα στη Γερουσία, αλλά μόνον σε ψήφους. Αυτό είναι πλέον το πολιτικό μωσαϊκό της Ιταλίας. Ένα μωσαϊκό που δύσκολα θα δώσει βιώσιμη κυβέρνηση, που επαναφέρει τη χώρα στα πλοκάμια της πάλαι ποτέ «Ιταλοποίησης» και που προϊδεάζει για το τι μέλει γενέσθαι στον Ευρωπαϊκό Νότο και στην Ελλάδα την επόμενη περίοδο.
Η έκρηξη της επιρροής του Μπέπε Γκρίλο και του κόμματος του των 5 Αστεριών, επιβεβαιώνει το βαθύ αίσθημα απαξίωσης της πολιτικής και των πολιτικών από τους Ιταλούς πολίτες. Η ολική επαναφορά του «Καβαλιέρε» επιβεβαιώνει πως σε ένα μεγάλο μέρος της, η Ιταλία είναι η χώρα όπου λατρεύονται οι αρλεκίνοι, κυρίως όταν είναι και πλούσιοι επιχειρηματίες. Η τιμωρία του Μόντι επιβεβαιώνει την όλο και ισχυρότερη αντίληψη ότι οι δημοσιονομικές πειθαρχίες και οι λιτότητες της όποιας τρόικα δεν πείθουν τις κοινωνίες της Ευρώπης.
Η «κυβερνησιμότητα» στην Ιταλία από το απόγευμα της Δευτέρας τίθεται εν αμφιβόλω. Τα νούμερα δεν βγαίνουν και η χώρα έχει ήδη εισέλθει στο σπιράλ της ακυβερνησίας. Είναι πολύ πιθανόν το πολιτικό σύστημα ή ό,τι απέμεινε από αυτό να καταφύγει σε νέες εκλογές. Ενδεχομένως να επιχειρήσει και αλλαγή εκλογικού νόμου. Άλλωστε, οι ίδιοι οι πολιτικοί στην Ιταλία αποκαλούν αυτό το εκλογικό σύστημα «porcellum», δηλαδή γουρούνι. Στη Γερουσία επί παραδείγματι, όπου «παίζεται» η «κυβερνησιμότητα» της χώρας άλλα ψηφίζει ο πολίτης και άλλα είναι τα αποτελέσματα σε έδρες.
Ήδη, η Κεντροαριστερά μέσω του ηγετικού στελέχους της, Ενρίκο Λέτα, δηλώνει πως με δεδομένο το εκλογικό αποτέλεσμα, η χώρα πρέπει να οδηγηθεί σε νέες εκλογές και να ψηφιστεί νέος εκλογικός νόμος (από ποιους συσχετισμούς άραγε;), ξεκαθαρίζοντας πως η Κεντροαριστερά δεν πρόκειται να συνεργαστεί με τον Μπερλουσκόνι.
[size=14pt]Ο εφιάλτης της Άνγκελα Μέρκελ
Είναι προφανές πως το αποτέλεσμα των ιταλικών εκλογών βρίσκεται στον αντίποδα των γερμανικών προσδοκιών. Οι Ιταλοί απέρριψαν τον εκλεκτό των τραπεζών Μάριο Μόντι, δεν ενέκριναν τα «χαμηλό προφίλ» της διαχειριστικής Κεντροαριστεράς και επιβράβευσαν τον αντιγερμανισμό του Μπερλουσκόνι και τον ευρωσκεπτικισμό του Μπέπε Γκρίλο. Για άλλη μία φορά μέσα σε τρία χρόνια το Βερολίνο βλέπει το ευρώ να βρίσκεται σε κίνδυνο και την Ευρωζώνη σε αδιέξοδο μετά από τις δικές του άστοχες επιλογές. Το αποτέλεσμα αποτελεί μείζονα πονοκέφαλο για την όλο και πιο απομονωμένη πολιτικά Άγκελα Μέρκελ όσον αφορά την διαχείριση του Ευρωπαϊκού Νότου. Μετά την Ιταλία, θα έρθει η Πορτογαλία, μετά η Ισπανία, θα ακολουθήσει η Ελλάδα και βλέπουμε για την Ουγγαρία, την Ρουμανία και τη Βουλγαρία που βρίσκεται ήδη σε πολύ καλό δρόμο αμφισβήτησης του γερμανικού μοντέλου. Άλλωστε, αυτό συμβαίνει εδώ και δεκαετίες, η Ιταλία δείχνει τον δρόμο.
[/size]
Ο Μπέπε θριαμβευτής στη Γερουσία και το Κυρηνάλιο
Γκρίλο, το φαινόμενο. Μία μεγάλη μερίδα Ιταλών ξέχασαν γρήγορα το σκάνδαλο «Μπούγκα – Μπούγκα» και τους φανφαρονισμούς του «Καβαλιέρε». Μία όμως μεγάλη μερίδα της κοινωνίας γοητεύτηκε από τον ανατρεπτικό λόγο του Μπέπε Γκρίλο. Πίστεψε στο σύνθημα «τα λαμόγια στο σπίτι τους» και κυρίως, αποδέχτηκε την πρόσκληση – πρόκληση η παραμονή στο ευρώ και την Ευρωζώνη να τεθεί σε δημοψήφισμα. Πρόκειται για μία λέξη που φέρνει αλλεργία στο Βερολίνο, τρομάζει τη Χάγη και φοβίζει τη Φινλανδία. Αλήθεια, αυτοί οι τρείς σκληροί του ευρώ τι θα κάνουν άραγε αν δεν υπάρχουν οι αγορές του ευρωπαϊκού νότου;
Ο Γκρίλο δεν έκανε μία τυπική εκλογική εκστρατεία. Σάρωσε την χώρα από τον Βορρά έως τον Νότο. Χρησιμοποίησε τη μοναδική δυναμική και αποτελεσματικότητα του Διαδικτύου. Έθεσε σε λειτουργία τον πλέον ισχυρό μηχανισμό που ακούει στο όνομα «Facebook». Έβαλε μπροστά το «πολυβόλο» της επικοινωνίας, το «Twitter». Κατάφερε να εισέλθει στα σπίτια και στα γραφεία, να πείσει του νέους και να κατεβάσει πέντε περίπου εκατομμύρια ψηφοφόρους στην κάλπη για να τον ψηφίσουν. Δεν είναι και λίγο πράγμα. Ξεκίνησε κυριολεκτικά από το πουθενά και κατέληξε στο επίκεντρο της πολιτικής σκηνής.
Το φόβητρο των spreads
Οι αγορές αντέδρασαν με αύξηση της τιμής των spreads. Μόνο που το δημόσιο χρέος της Ιταλίας αγγίζει τα 2 τρισεκατομμύρια ευρώ. Ποσό ασύλληπτο και συνάμα τρομακτικό. Το παγκόσμιο τραπεζικό σύστημα δεν θα μπορούσε να σηκώσει το βάρος μιας ιταλικής κατάρρευσης ή ενός «Italexit». Το Βερολίνο θα πρέπει να αισθάνεται εξαιρετικά εγκλωβισμένο σε μία λογική που μόνον αλλεπάλληλες καταστροφές προκαλεί. Πρώτα προκάλεσε τον ανείπωτο πόνο στην Ελλάδα. Τώρα τρώει χαστούκι από την Ιταλία. Αύριο θα αισθανθεί την ανάσα του μέσου Γάλλου στο σβέρκο του. Και μεθαύριο ο κ. Σόιμπλε θα ψάχνει τρόπο για να εξηγήσει το πώς η Γερμανία έμεινε χωρίς πελάτες.
