Kάνεις ένα σαφές μεθοδολογικό λάθος.
Κολλημένη στον τοίχο είναι η χώρα (εμείς όλοι), η κοινωνία, ενδεχομένως και η κυβέρνηση που οφείλει να συμβιβάσει τα ασυμβίβαστα.
Η δεξιά όμως, ως ιδεολογική κυριαρχία, βρίσκεται για πρώτη φορά στην μεταπολιτευτική περίοδο μπροστά από την αριστερά πάνω από 10 μονάδες.
Για να βοηθώσω λίγο θα κατατάξω (σχηματικά ομολογώ, αλλά δεν γίνεται αλλιώς)
1. Στην δεξιά την : Ν.Δ. την Χ.Α. και τους ΑΝ.ΕΛ. (το ότι η ηγεσία των δυο τελευταίων είναι για τα πανηγήρια δεν σημαίνει πως η ιδεολογία των ψηφοφόρων τους δεν είναι δεξιά)
2. Στο κέντρο το ΠΑΣΟΚ και την ΔΗΜ.ΑΡ. και
3. Στην αριστερά το ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΚΕ.
Απλές προσθέσεις μας βγάζουν αθροίσματα
Δεξιά : 38%
Κέντρο : 13%
Αριστερά : 27%
(Υπάρχουν βάβαια και τα μικρότερα κόμματα και πρωτίστως η αδιευκρίνιστη ψήφος)
Η πολιτική αδυναμία ωστόσο της αριστεράς στο να κυβερνήσει καθίσται ακόμα πιο έκδηλη διότι το ένα από τα δύο κόμματα (το ΚΚΕ) έχει ήδη δηλώσει πως δεν επιθυμεί να συνεργαθεί σε τέτοιες κυβερνήσεις, το δε άλλο έχει καταφέρει να κόψει κάθε δυνατότητα επικοινωνίας με τα αμέσως παρακείμενα του προς τα δεξιά κόμματα του "κέντρου", εκτός αν υποθέτει κάποιος πως ο Βενιζέλος ας πούμε θα συμφωνούσε σε συνεργασία με το Αλεξάκο. Ή ακόμα κι ο κυρ Φώτης.
Πιθανώς δε γι αυτό σε μια ακόμα επίδειξη πολιτικής ανωριμότητος ο Άλεξ προσπάθησε να "προσεγγίσει" τον υπερατλαντικό σύμμαχο (Να υποθέσω πως το "Αμερικάνοι, φονιάδες των Λαών" δεν ισχύει πλέον επειδή το χρώμα του δέρματος του εκεί προέδρου σκούρηνε;) ποιος ξέρει τάζοντας τί; Μήπως το να γίνει ο Ευρωπαϊκός "Δούρειος Ίππος"; (Λες ρε σύ γι αυτό να ήταν και η Δούρου μαζί; Για να πιάσει το υποννοούμενο ο Ομπάμα;
)
Πλην όμως από τα αγγλικά του και μόνον υποθέτω πως θα έχει ήδη απορριφθεί η αίτηση!
Οι προηγούμενοι μας πρωθυπουργοί που ήταν "υπάλληλοι" της κυβέρνησης των ΗΠΑ, μιλούσαν τουλάχιστον καλά Αγγλικά.
Σε μια στιγμή κρίσης ρε παιδί μου, μην γίνει και καμιά παρανόηση...