Χρεοκοπεί η Ελλάδα ή η ...ΕΕ

[Lastmoican]

 

[Lastmoican]

ειναι το αντιπαλο δεος του τζειχονυ και του πιεξουλη. γινγκ και γιανγκ 

ακριβώς

 

[palermo]

οκ ρε τυπε θα προσπαθησω.
οσον αφορα το πρωτο. ρε τυπε εισαι σοβαρος να τα λες αυτα? 2 χρονια απραξια. τα ειδανε τα τεφτερια, δεν κανανε τιποτα. κοιμηθηκε ο χοντρος. ευθυνη ειναι και να μη κανεις τιποτα οταν παραλαβεις χαβουζα, οχι μονο να τη δημιουργησεις.
οσον αφορα το δευτερο, εννοω οτι τωρα που θα αναλαβει ο σαμαρας και θα δεις την ομοιοτητα, ποια θα ειναι η σταση σου? θα πεις οτι ειναι ο σαμαρας σαν το γιωργακη και δε φταιει το κομμα? οτι ο χοντρουλης ηταν δυναμιτης και αφησε τη χωρα στον αφρο?  

δεν αντέχει σε κριτική....η κριτική σου

είναι επιπέδου ΜΕΓΚΑ 2009....

έφαγε λουκάνικα,έπαιζε playstation κλπ

αυτά είναι πραγματικά του κώλου

όταν σε έφερε ένα καράβι ΔΙΣ από τους Κινέζους της Κοσκο

όταν σε έκλεισε το μεγαλύτερο ΠΑΣΟΚΙΚΟ μπουρδέλο,την Ολυμπιακή

σε πέρασε αλώβητο,χωρίς να ανοίξει ρουθούνι, από διεθνή παγκόσμιο σεισμό(LEHMAN BROTHERS)
κλπ

έχοντας απέναντί του μια αισχρή προπαγάνδα όλων των ΜΜΕ,με ψεύτικα αμερικανόφερτα σκάνδαλα(Βατοπέδι) και ανύπαρκτα πταίσματα(Μαγγίνας κλπ)

 

[streetwalker]

Δεν έχουν τελειωμό οι βόμβες που σκάνε κατά της Ελλάδας και που δείχνουν ότι η επόμενη μέρα της χώρας είναι ακόμη χειρότερη από αυτή που ζούμε αυτές τις ώρες.

Σύμφωνα με πληροφορίες που έρχονται από τη Γερμανία, το γερμανικό κοινοβούλιο ενδέχεται να εγκρίνει μόνο 30 δισ. ευρώ ως νέο δάνειο προς την Ελλάδα από τα συνολικά 130 δισ. (ή 145 δισ. που είχε ειπωθεί ότι θα αυξανόταν) τα οποία έχουν συμφωνηθεί τον Οκτώβριο.

Αυτό σημαίνει ότι οι Γερμανοί σκέφτονται να «σπάσουν» το δάνειο σε 4 δόσεις το οποίο θα παίρνει έγκριση κάθε φορά και με διαφορετική συνεδρίαση του κοινοβουλίου.

Ουσιαστικά, όμως, αυτό σημαίνει ότι για κάθε έγκριση θα πρέπει να προκύπτει και νέο Μνημόνιο, δηλαδή θα πρέπει να περιμένουμε τέσσερα συνολικά Μνημόνια με μέτρα – σοκ σαν κι αυτά που συζητούνται σήμερα.

Δεν είναι καθόλου τυχαίες οι διαρροές ότι το καλοκαίρι θα έχουμε νέα μέτρα που θα αφορούν τα ειδικά μισθολόγια των στρατιωτικών και των δικαστικών καθώς και τις φοροαπαλλαγές.

Από την άλλη, δεν αποκλείεται να έρθουν νέα μέτρα μείωσης των μισθών και των συντάξεων σε περίπτωση που τα έσοδα του κράτους και οι εισφορές των ταμείων καταρρεύσουν, γεγονός σίγουρο φυσικά.

http://www.antinews.gr/2012/02/08/146947/

 

[Kman2]

δεν αντέχει σε κριτική....η κριτική σου

είναι επιπέδου ΜΕΓΚΑ 2009....

έφαγε λουκάνικα,έπαιζε playstation κλπ

αυτά είναι πραγματικά του κώλου

όταν σε έφερε ένα καράβι ΔΙΣ από τους Κινέζους της Κοσκο

όταν σε έκλεισε το μεγαλύτερο ΠΑΣΟΚΙΚΟ μπουρδέλο,την Ολυμπιακή

σε πέρασε αλώβητο,χωρίς να ανοίξει ρουθούνι, από διεθνή παγκόσμιο σεισμό(LEHMAN BROTHERS)
κλπ

έχοντας απέναντί του μια αισχρή προπαγάνδα όλων των ΜΜΕ,με ψεύτικα αμερικανόφερτα σκάνδαλα(Βατοπέδι) και ανύπαρκτα πταίσματα(Μαγγίνας κλπ)

Αν το να κάνει κάποιος λογιστικά τρυκ,απάτες,τεχνάσματα κτλ για να μετακυλίσει το βάρος στους επόμενους θεωρείται επιτυχία τότε ...ντάξει.Να δούμε πού θα κρυφτεί και ο Καραμανλής όταν θα σκάσει η έκρηξη.

 

[Lastmoican]

  Ειμαστε μαλακες,τελος!!!!

ξέρεις, το χειρότερο πράγμα όταν είσαι αβοήθητος κάπου - σε ένα δάσος, στο βουνό, κάπου ρε παιδί μου, αυτό που σε σπρώχνει στο να πεθάνεις και όχι στο να σωθείς και να επιβιώσεις δεν είναι το ίδιο το γεγονός, αλλά η παράδοση

μόνο η μαχητικότητα τότε σε σώζει

 

[Kman2]

Η μόνη λύση είναι ένα clusterfuck τύπου Δεκέμβρη 2008.Ούτε ελικόπτερα τους σώζουν τότε ούτε τίποτα.Θα είναι άγρια χαρά θα ανατριχιάσει η Ευρώπη.

 

Το 1996, ο ΟΟΣΑ (Οργανισμός Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης) δημοσιεύει στο 13ο τεύχος του επίσημου περιοδικού του, CAHIERS DE POLITIQUE ÉCONOMIQUE (στα Γαλλικά), ένα άρθρο του Κρίστιαν Μόρισον με τίτλο «Οι δυνατότητες πραγματοποίησης των διαρθρωτικών αναπροσαρμογών» (στα Αγγλικά). Πρόκειται ουσιαστικά, όπως αναφέρεται εξάλλου, για την έκθεση του Κέντρου Ανάπτυξης του ΟΟΣΑ με θέμα τα προβλήματα και τους τρόπους πολιτικής χειραγώγησης των πληθυσμών ώστε να μπορέσει μια κυβέρνηση να περάσει τα αυστηρά μέτρα λιτότητας και τις διαρθρωτικές αλλαγές, που επέβαλε κατά τη δεκαετία του 1980 η επέλαση του νεοφιλελευθερισμού σε μια σειρά από «αναπτυσσόμενες» χώρες και χώρες του Τρίτου Κόσμου. Όπως θα διαπιστώσετε, πέρα από το ότι ο κυνισμός των νέων Μακιαβέλι συναγωνίζεται την επιστημοσύνη τους, αυτά που ζούμε σήμερα εδώ δεν προέκυψαν στην τύχη. Κι αν το γνωρίζουμε ήδη, οπωσδήποτε έχει άλλη βαρύτητα να το ακούμε, απερίφραστα ομολογημένο, από τα πλέον αρμόδια στόματα.

Ακολουθούν μεταφρασμένα αποσπάσματα από το άρθρο:

«Οι πολιτικές οικονομικής σταθεροποίησης και διαρθρωτικών αλλαγών μπορεί να προκαλέσουν κοινωνικές ταραχές, ακόμα και να θέσουν σε κίνδυνο την ομαλότητα των χωρών. Στο παρόν Τετράδιο οικονομικής πολιτικής αναλύονται οι πολιτικές συνέπειες αυτών των προγραμμάτων. Όπως προέκυψε από τη συστηματική μελέτη πέντε χωρών και δυο σημαντικών αντιπροσωπευτικών δειγμάτων στη λατινική Αμερική και την Αφρική, το πολιτικό κόστος σε απεργίες, διαδηλώσεις και εξεγέρσεις διαφέρει ανάλογα με τα μέτρα που ελήφθησαν. Πράγματι, στις αρχές της δεκαετίας του 1980, η επείγουσα κατάσταση που δημιουργήθηκε από τις χρηματοπιστωτικές κρίσεις στις αναπτυσσόμενες χώρες, κρίθηκε ότι μπορεί ν’ αντιμετωπιστεί με την αποκατάσταση των μακρο-οικονομικών ισορροπιών. Έτσι, οι διαρθρωτικές αναπροσαρμογές περιορίστηκαν σ’ ένα πρόγραμμα σταθερότητας με μοναδικό κριτήριο την ταχύτερη δυνατή μείωση του δημόσιου ελλείμματος. Πολύ σύντομα όμως συνειδητοποιήσαμε πως η σταθεροποίηση δεν είναι αυτοσκοπός. […]

Πράγματι, όπου τέθηκε θέμα διαρθρωτικών αλλαγών, οι διεθνείς οργανισμοί [ΔΝΤ, Παγκόσμια Τράπεζα, κ.λπ.] απαίτησαν δραστική μείωση των βασικών δημόσιων δαπανών. Αυτό έκανε αντιδημοφιλείς τις κυβερνήσεις, οι οποίες, σε περίπτωση ταραχών, κατέφυγαν στην καταστολή πολλαπλασιάζοντας το πολιτικό κόστος. […] Η εφαρμογή προγραμμάτων διαρθρωτικών αλλαγών σε δεκάδες χώρες κατά τη δεκαετία του 1980 έδειξε, ότι είχαμε παραμελήσει την πολιτική διάσταση του ζητήματος. Πιεζόμενες από απεργίες, διαδηλώσεις, ακόμα κι εξεγέρσεις, πολλές κυβερνήσεις αναγκάστηκαν να διακόψουν ή να περικόψουν σημαντικά τα προγράμματα αυτά. Έτσι αναγκαστήκαμε να αναγνωρίσουμε, ότι η οικονομική επιτυχία της διαρθρωτικής αναπροσαρμογής εξαρτάται από τη δυνατότητα πολιτικής πραγματοποίησής της. […]
Ένα βασικό συμπέρασμα είναι ότι, σύμφωνα με στατιστικές που στηρίζονται στη μελέτη δεκάδων χωρών επί μια δεκαετία, το πολιτικό κόστος διαφοροποιείται ανάλογα με τα μέτρα. Πρόκεται για ένα πολύ σημαντικό συμπέρασμα, διότι σημαίνει πως μπορεί μέσα από τη μελέτη των μέτρων και των αντιδράσεων να εκπονηθεί ένα βέλτιστο πολιτικό πρόγραμμα, δηλαδή ένα πρόγραμμα που θα ελαχιστοποιεί τους κινδύνους. […]

Τα μέτρα που προκαλούν τις περισσότερες διαδηλώσεις, είναι εκείνα που πλήττουν ολόκληρο τον πληθυσμό και έχουν σαν αποτέλεσμα την άνοδο των τιμών, ο,τιδήποτε κι αν την προκαλεί (περικοπές επιδομάτων, αύξηση των έμμεσων φόρων ή υποτίμηση). Έτσι, στη Ζάμπια ο διπλασιασμός της τιμής του αλευριού και του καλαμποκιού το Δεκέμβριο του 1984, εξαιτίας της περικοπής επιδομάτων, προκάλεσε κύμα ταραχών η καταστολή των οποίων καταμέτρησε 15 νεκρούς. Παρόμοια, όταν το 1988 η κυβέρνηση της Νιγηρίας αύξησε την τιμή του πετρελαίου, το οποίο αγόραζαν κυρίως τα φτωχά νοικοκυριά, είχαμε ταραχές με 6 νεκρούς διαδηλωτές. […]

Άλλα μέτρα όμως, όπως οι περικοπές των δημόσιων επενδύσεων, ή των λειτουργικών εξόδων (εκτός των μισθών), δεν προκαλούν σοβαρή αναταραχή. […] Οι περικοπές στις δημόσιες επενδύσεις πλήττουν κυρίως τον τομέα της οικοδομής, που μαστίζεται τότε από πτωχεύσεις και απολύσεις. Όμως αυτός ο τομέας αποτελείται κυρίως από μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις, που δεν έχουν μεγάλο πολιτικό βάρος. […] Από την άλλη, οι περικοπές στα λειτουργικά έξοδα του κράτους πλήττουν τους δημοσίους υπαλλήλους, αλλά οι κυβερνήσεις μπορούν να πάρουν την κοινή γνώμη με το μέρος τους αν κινηθούν ευέλικτα παρουσιάζοντας, με τη βοήθεια του Τύπου, αυτά τα μέτρα σαν μέτρα ισονομίας με το επιχείρημα, ότι εφόσον ζητούνται θυσίες από όλο το λαό, οι δημόσιοι υπάλληλοι δεν γίνεται ν’ αποτελούν εξαίρεση. […]

Το βέβαιο είναι ότι μια κυβέρνηση δεν μπορεί να εφαρμόσει το πρόγραμμα σταθερότητας ενάντια στη θέληση ολόκληρης της κοινής γνώμης. Ένα πρόγραμμα που θα έπληττε εξίσου όλες τις κοινωνικές ομάδες, αποδείχτηκε πολύ πιο δύσκολο να εφαρμοστεί από ένα πρόγραμμα που κάνει διακρίσεις σε βάρος κάποιων κοινωνικών ομάδων ευνοώντας ορισμένες άλλες. Πρέπει λοιπόν η αρμόδια κυβέρνηση να φροντίσει ώστε να πάρει με το μέρος της ένα μέρος του κόσμου, στην ανάγκη φορτώνοντας δυσανάλογα και με πολύ βαριά μέτρα ορισμένες κοινωνικές ομάδες. […]

Η απελευθέρωση των εισαγωγών και το άνοιγμα των επαγγελμάτων − ένα μέτρο στο οποίο επιμένει πάντοτε η Παγκόσμια Τράπεζα − προκαλεί αντίθετες αντιδράσεις, από τις οποίες η κυβέρνηση μπορεί να επωφεληθεί. […] Μπορεί για παράδειγμα να καταργήσει τους δασμούς σε πρώτες ύλες που αγοράζουν όλες οι επιχειρήσεις, ή σε βασικά προϊόντα που δύσκολα μπορούν να προμηθευτούν οι μικρές επιχειρήσεις. Με αυτό τον τρόπο μπορεί να δημιουργήσει γρήγορα συμμάχους, που θα στηρίξουν την πολιτική της απελευθέρωσης και του ανοίγματος. […]

Η κυβέρνηση που καλείται να εφαρμόσει αναδιαρθρωτικά προγράμματα, είναι υποχρεωμένη να πάρει αντιλαϊκά μέτρα. […] Καλώντας σε βοήθεια το ΔΝΤ, μπορεί να επωφεληθεί και σε πολιτικό επίπεδο γιατί θα μπορεί να απαντάει σε όσους αντιδρούν, ότι τα μέτρα προβλέπονται από τη συμφωνία που επέβαλε το ΔΝΤ και είναι υποχρεωμένη να τα πάρει θέλοντας και μη. […]

Καλό είναι τα μέτρα να λαμβάνονται πριν ξεσπάσει κρίση. Υπάρχουν όμως τρόποι αντιμετώπισης του πολιτικού κόστους ακόμη κι αν τα μέτρα λαμβάνονται αφού ξεσπάσει η κρίση. […] Εάν η κυβέρνηση εκλεγεί λίγο πριν ξεσπάσει η κρίση, έχει μπροστά της μια μικρή χρονική περίοδο (4 με 6 μήνες) κατά την οποία η κοινή γνώμη εξακολουθεί να την στηρίζει και κατά την οποία μπορεί να ρίχνει την ευθύνη για τα αντιλαϊκά μέτρα στους προκατόχους της. Σε αυτό το διάστημα, οι συντεχνίες χάνουν προσωρινά τη δύναμή τους και τότε η κυβέρνηση πρέπει να σπεύσει να στρέψει την κοινή γνώμη εναντίον τους. Έπειτα από αυτή την περίοδο χάριτος τα πράγματα δυσκολεύουν τρομερά. Η νέα κυβέρνηση θεωρείται ολοένα και περισσότερο μόνη υπεύθυνη για την κατάσταση κι έτσι αναγκάζεται ν’ αναλάβει αυτή το σύνολο του πολιτικού κόστους της αναδιάρθωσης. […]

Από την πρώτη λοιπόν στιγμή που θ’ ανέβει στην εξουσία, πρέπει να σταματήσει την αισιόδοξη ρητορική και να επιμείνει, ακόμα και υπερβάλλοντας, για τη σοβαρότητα των οικονομικών ανισορροπιών, να υπογραμμίζει τις ευθύνες των προκατόχων της και το ρόλο εξωγενών δυσμενών παραγόντων. […]

Από τους κινδύνους που θα παρουσιαστούν, αυτός των απεργιών είναι ο μικρότερος. Οι απεργίες κινητοποιούν κατά βάση τους μισθωτούς του μοντέρνου τομέα και όχι τις πιο φτωχές κοινωνικές τάξεις. Με τις κατάλληλες παραχωρήσεις, η κυβέρνηση μπορεί να τις τελειώσει.[…] Παρολαυτά οι απεργίες μπορεί να ευνοήσουν το ξέσπασμα διαδηλώσεων. Ειδικά οι απεργίες των εκπαιδευτικών, αν και καθεαυτές δεν αποτελούν πρόβλημα για τις κυβερνήσεις, γίνονται έμμεσα επικίνδυνες επειδή απελευθερώνουν μια ανεξέλεγκτη μάζα μαθητικής και φοιτητικής νεολαίας, η οποία μπορεί να κατέβει σε διαδηλώσεις και σε αυτή την περίπτωση η καταστολή μπορεί εύκολα να έχει δραματικές συνέπειες.

[…] Οι περικοπές στο στενό και τον ευρύτερο δημόσιο τομέα, ένα από τα κυριότερα μέτρα των προγραμμάτων σταθεροποίησης, δεν είναι τόσο επικίνδυνες πολιτικά όσο η άνοδος των τιμών στα είδη κατανάλωσης. Προκαλούν απεργίες μάλλον παρά διαδηλώσεις, πλήττουν περισσότερο τις μεσαίες τάξεις παρά τα φτωχότερα στρώματα και σε κάθε περίπτωση η κυβέρνηση μπορεί να αποτανθεί στον πραγματισμό των δημοσίων υπαλλήλων. Μπορεί για παράδειγμα να τους εξηγήσει, ότι εφόσον το ΔΝΤ επιβάλλει περικοπές κατά 20% στο δημόσιο, το μόνο που απομένει είναι είτε να μειωθούν οι μισθοί, είτε να γίνουν απολύσεις, και η ίδια προτιμάει να κάνει το πρώτο προς όφελος του συνόλου των υπαλλήλων. Η εμπειρία μας από τις περισσότερες αφρικανικές κυβερνήσεις δείχνει, πως αυτό το επιχείρημα εισακούγεται. […]

Μια από τις βασικές περικοπές αφορά στα λειτουργικά έξοδα των σχολείων και των πανεπιστημίων. Είναι πολύ προτιμότερη επιλογή από μια δραστική μείωση του αριθμού των μαθητών και των σπουδαστών. Οι οικογένειες θα αντιδράσουν βίαια στο ενδεχόμενο να αποκλειστούν τα παιδιά τους από την εκπαίδευση. Δεν θα αντιδράσουν όμως σε μια σταδιακή υποβάθμιση της ποιότητας της εκπαίδευσης. Έτσι σιγά-σιγά θα δεχτούν να πληρώνουν κάποιο ποσόν για να σπουδάζουν τα παιδιά, ή να περικοπεί κάποια εκπαιδευτική δραστηριότητα. Αυτή η υποβάθμιση όμως πρέπει να γίνει βήμα προς βήμα, σε ένα σχολείο αρχικά και όχι στο γειτονικό σχολείο, ώστε να αποφευχθεί μια γενικευμένη αντίδραση του πληθυσμού. […]

Τίποτα δεν είναι πιο επικίνδυνο πολιτικά από τη λήψη συνολικών μέτρων για την αντιμετώπιση ενός μακρο-οικονομικού προβλήματος. Αν λοιπόν θέλουμε να μειώσουμε τους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων, πρέπει να τους μειώσουμε πρώτα σε έναν ορισμένο τομέα, να ψαλλιδίσουμε την ονομαστική αξία τους σε έναν άλλο κι ακόμα και ν’ αυξήσουμε τους μισθούς σε κάποιον τομέα που είναι κρίσιμος από πολιτική άποψη. Το ίδιο και με τα επιδόματα. Δεν τα κόβουμε όλα μαζί. Πρέπει να φροντίζουμε απεριόριστα τις λεπτομέρειες: αν π.χ. τα φτωχά νοικοκυριά καταναλώνουν μόνο τη ζάχαρη σε μορφή σκόνης, μπορούμε ν’ αυξήσουμε την τιμή της ζάχαρης σε κύβους. […]

Σημαντικό είναι το συμπέρασμα που λέει, ότι μια κυβέρνηση αποτυχαίνει για δυο λόγους: είτε επειδή εμπιστεύεται την υλοποίηση του προγράμματος σταθεροποίησης και διαρθρωτικών αλλαγών σε τεχνοκράτες, που παραμελούν το πολιτικό κόστος∙ είτε επειδή την εμπιστεύεται αποκλειστικά στους αρμόδιους πολιτικούς, που ενδιαφέρονται για το στενό πολιτικό κόστος. […]

Για να έχει μια κυβέρνηση το περιθώριο ώστε να κάνει τους πολιτικούς ελιγμούς που απαιτεί ένα πρόγραμμα αναδιάρθρωσης, πρέπει να στηρίζεται από ένα ή δυο μεγάλα κόμματα και όχι από μια συμμαχία μικρών κομμάτων.Γι’ αυτό χρειάζεται ένα κατάλληλο εκλογικό σύστημα, με πολλές μονοεδρικές εκλογικές περιφέρειες. Άλλα μέτρα προς αυτή την κατεύθυνση ενίσχυσης της εκτελεστικής εξουσίας είναι αυτά που νομοθετούν προσωρινές ειδικές εξουσίες, ή τον εκ των υστέρων έλεγχο από τη δικαστική εξουσία ώστε να μην μπορούν οι δικαστές να ελέγχουν εκ των προτέρων την εφαρμογή ενός προγράμματος. Το δημοψήφισμα είναι ένα αποτελεσματικό όπλο στα χέρια μιας κυβέρνησης όταν έχει αυτή την πρωτοβουλία των κινήσεων. Μπορεί να καταφεύγει σε δημοψήφισμα, ώστε να εγκριθεί ένα συγκεκριμένο μέτρο της και να θέσει εκτός μάχης μια συμμαχία αντιφρονούντων. Επιπλέον, όταν κάποια μέτρα προκαλέσουν ένα αυξανόμενο κύμα ταραχών και καταστολής, τότε η προκήρυξη δημοψηφίσματος μπορεί να ηρεμήσει το πολιτικό παιχνίδι και να βοηθήσει στην αποκατάσταση της τάξης αποφορτίζοντας την πίεση των διαδηλωτών. […]

Εξίσου βοηθάει το μοίρασμα των ρόλων μεταξύ των διεθνών οργανισμών − οι οποίοι αναλαμβάνουν το ρόλο να υπενθυμίζουν τις σκληρές υποχρεώσεις του προγράμματος αναδιάρθρωσης − και μιας σειράς χωρών, που θα παίζουν το ρόλο χορηγών και θα παρέχουν κάποια βοήθεια όταν ορισμένα πολύ σκληρά μέτρα γίνονται πολύ επικίνδυνα.[…]»

http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1374908

Λινκ στο κειμενο.

http://www.oecd.org/dataoecd/24/24/1919076.pdf

 

[Lastmoican]

δεν αντέχει σε κριτική....η κριτική σου

είναι επιπέδου ΜΕΓΚΑ 2009....

έφαγε λουκάνικα,έπαιζε playstation κλπ

αυτά είναι πραγματικά του κώλου

όταν σε έφερε ένα καράβι ΔΙΣ από τους Κινέζους της Κοσκο

όταν σε έκλεισε το μεγαλύτερο ΠΑΣΟΚΙΚΟ μπουρδέλο,την Ολυμπιακή

σε πέρασε αλώβητο,χωρίς να ανοίξει ρουθούνι, από διεθνή παγκόσμιο σεισμό(LEHMAN BROTHERS)
κλπ

έχοντας απέναντί του μια αισχρή προπαγάνδα όλων των ΜΜΕ,με ψεύτικα αμερικανόφερτα σκάνδαλα(Βατοπέδι) και ανύπαρκτα πταίσματα(Μαγγίνας κλπ)

μάλιστα
οκ
αυτός ο μάγος, γιατί δεν μιλάει; Αφού τα έβαλε απέναντι σε όλους και βλέπει πως ο κόσμος χρειάζεται ηγέτη που να τους χτυπήσει όλους, γιατί δεν μιλάει;

και μια και καραμανλής μάγος δεν υπάρχει αυτή τη στιγμή στο κόμμα σας σαν αρχηγός, ο κλαψιάρης που είναι αρχηγός σας....τι κάνει αφού είναι κυβέρνηση;

 

[Lastmoican]

Η μόνη λύση είναι ένα clusterfuck τύπου Δεκέμβρη 2008.Ούτε ελικόπτερα τους σώζουν τότε ούτε τίποτα.Θα είναι άγρια χαρά θα ανατριχιάσει η Ευρώπη.

δεν μου απάντησες στο "χώρες σαν την Ελλάδα"

 

[karamitroglou]

δεν μου αρέσει κιόλας η φάτσα της
αλλά τι εννοείς φιλαράκο;

γιατί ως γνωστόν είμαι και ηλίθιος και δεν τα πιάνω
κάνε μου μία εξήγηση να το πιάσω

ειδικά το "δεν υποφέρομαι"

1000000000000000000000 φορές έχει γραφτεί εδω μέσα.
Μακάρι και άλλες χώρες να έπαιρναν τα χρήματα, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, που πήραν οι γαμωΝαζίδες καθόλη την διάρκεια του προηγούμενου αιώνα.
Παρότι αιματοκύλισαν την Ευρώπη, twice.
Πως τολμάς και γράφεις οτι σου αρκούν μόνο τα τελευταία 10 χρόνια?
Το κακό κρατάει πάνω απο εναν αιώνα.

Όπως λοιπόν είπε και κάποιος ΓΚΑΙΤΕ:
"Πολλακις ησθανθην πικραν θλιψην, οταν σκεπτωμαι τον γερμανικον λαον, ο οποιος ειναι τοσον αξιος εκτιμησεως ως ατομον και τοσον αξιοθρηνητος ως συνολον..."
ΘΑΝΑΤΟΣ στους Ναζιδες, Ναζιδόφιλους, Ναζιδόγλωσσους κλπ κλπ  

 

[Lastmoican]

Δεν έχουν τελειωμό οι βόμβες που σκάνε κατά της Ελλάδας και που δείχνουν ότι η επόμενη μέρα της χώρας είναι ακόμη χειρότερη από αυτή που ζούμε αυτές τις ώρες.

Σύμφωνα με πληροφορίες που έρχονται από τη Γερμανία, το γερμανικό κοινοβούλιο ενδέχεται να εγκρίνει μόνο 30 δισ. ευρώ ως νέο δάνειο προς την Ελλάδα από τα συνολικά 130 δισ. (ή 145 δισ. που είχε ειπωθεί ότι θα αυξανόταν) τα οποία έχουν συμφωνηθεί τον Οκτώβριο.

Αυτό σημαίνει ότι οι Γερμανοί σκέφτονται να «σπάσουν» το δάνειο σε 4 δόσεις το οποίο θα παίρνει έγκριση κάθε φορά και με διαφορετική συνεδρίαση του κοινοβουλίου.

Ουσιαστικά, όμως, αυτό σημαίνει ότι για κάθε έγκριση θα πρέπει να προκύπτει και νέο Μνημόνιο, δηλαδή θα πρέπει να περιμένουμε τέσσερα συνολικά Μνημόνια με μέτρα – σοκ σαν κι αυτά που συζητούνται σήμερα.

Δεν είναι καθόλου τυχαίες οι διαρροές ότι το καλοκαίρι θα έχουμε νέα μέτρα που θα αφορούν τα ειδικά μισθολόγια των στρατιωτικών και των δικαστικών καθώς και τις φοροαπαλλαγές.

Από την άλλη, δεν αποκλείεται να έρθουν νέα μέτρα μείωσης των μισθών και των συντάξεων σε περίπτωση που τα έσοδα του κράτους και οι εισφορές των ταμείων καταρρεύσουν, γεγονός σίγουρο φυσικά.

http://www.antinews.gr/2012/02/08/146947/

στρητ, τα αυτονόητα λένε
αφού ξέρουνε πως με αυτά τα μέτρα δεν βγαίνουνε τα κουκιά, πώς θα γίνει να μη ζητήσουνε άλλα μέτρα;
εν τω μεταξύ το ωραίο είναι πως λένε κάντε τα αλλιώς δεν δίνουμε. Τα κάνουνε κι αυτοί πάλι δεν δίνουνε ...
γαμάτο

 

[palermo]

μάλιστα
οκ
αυτός ο μάγος, γιατί δεν μιλάει; Αφού τα έβαλε απέναντι σε όλους και βλέπει πως ο κόσμος χρειάζεται ηγέτη που να τους χτυπήσει όλους, γιατί δεν μιλάει;

και μια και καραμανλής μάγος δεν υπάρχει αυτή τη στιγμή στο κόμμα σας σαν αρχηγός, ο κλαψιάρης που είναι αρχηγός σας....τι κάνει αφού είναι κυβέρνηση;

ετσι είναι οι Καραμανλήδες

δεν μιλάνε μέχρι να σε σκάσουνε....για χρόνια

και επανέρχονται ως σωτήρες,όταν το απαιτήσουν οι συνθήκες....

τί είναι,τενεκές Αντρίκος ή Νίκος Παπανδρέου????

ΤΑ ΕΙΠΕ ΟΛΑ ΠΡΙΝ τις εκλογές,με το νι και με το σίγμα....και δεν εισακούστηκε

Μπιρπμπίλη ψήφισες και Γερουλάνο,μην το ξεχνάς....τους έδωσες το μέλλον των παιδιών σου

και στον Πάρι Κουκουλόπουλο....

 

ε,καλά, αφού είσαι λαρτζ, βάλε παραπάνω εσύ
εγώ άλλωστε δεν έχω βγάλει το δημοτικό και δεν έμαθα ιστορία

Αφού ρε μοϊκανέ τραβάει δεκαετίες η ιστορία.
Τόσο του "γερμανικού θαύματος" όσο και της μη παραγωγικής Ελλάδας.
Πως να το στριμώξω στην τελευταια 10ετία??

 

Πολυ σπεσιαλ αφιερω...εκλασα στο γελιο διαβαζοντας το...(αποσπασματα απο το παρακατω υπαρχουν και στο σεντονι που ποσταρα προηγουμενως).

Ολοκληρωτισμός στην εκδοχή Έλληνα bobo

Ηθική, ψυχολογία, αστυνομία: ιδού οι τρεις πυλώνες πάνω στους οποίους στήνουν τη δημόσια περιγραφή τους οι τελευταίοι σύμμαχοι του τραγικού διδύμου Παπανδρέου- Bενιζέλου

Στη Γαλλία εδώ και χρόνια ο χαρακτηρισμός bobo απευθύνεται σε εκείνα τα τμήματα της μορφωμένης και εύπορης μεσαίας τάξης που υιοθέτησαν επιλεκτικά προωθημένους πολιτιστικούς κώδικες ενώ συγχρόνως συμφιλιώθηκαν οριστικά με τη μοναδική πραγματικότητα του καπιταλισμού – ή, όπως θα άρεσε στους ίδιους να λένε, με την κοινωνία των ελεύθερων αγορών.

Πολιτικά, οι μποέμ μπουρζουά έκλιναν κυρίως προς το σύγχρονο κέντρο, προς την περίμετρο του σοσιαλφιλελευθερισμού, της σοφτ οικολογίας ή του συμπονετικού επεμβατισμού των Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων. Γενεαλογικά, συνδέονται με την παλαιότερη κριτική στον ολοκληρωτισμό και στη συνέχεια με ορισμένες συμβολικές υποθέσεις, όπως η Βοσνία την εποχή των γιουγκοσλαβικών πολέμων ή το Θιβέτ. Μετά όμως τη χρυσή εποχή του ΄90, και κυρίως από το 2008 και το ξέσπασμα της παγκόσμιας κρίσης, αυτός ο χώρος αισθάνεται αποπροσανατολισμένος. Από εκεί που είχε πιστέψει ότι πλησιάζουμε στην εποχή του Υδροχόου, στην μεταπολιτική και συναινετική εποχή των χλιαρών αποχρώσεων και των ρυθμισμένων διαφορών, βρέθηκε σε καιρούς αυξημένης αγριότητας, σε μια περίοδο όπου επιστρέφουν τα «αρχαϊκά» υλικά προβλήματα και οι μεγάλες οξύνσεις και αντιθέσεις. Ζήτω, φυσικά, το ελεύθερο Θιβέτ, αλλά οι σύγχρονες πραγματικότητες προστάζουν στροφή προς τις …Κίνες αυτού του κόσμου! Όπου Κίνα σημαίνει οικονομικός δυναμισμός, τιθάσευση του εργατικού κόστους, πολιτική «αρμονία», πειθαρχημένο κοινωνικό εργοστάσιο.

Παράλληλα, λοιπόν, με την ανακάλυψη του καπιταλιστικού ρεαλισμού, ο κλονισμένος κόσμος των bobo άρχισε να επιδίδεται σε ασκήσεις αυτοκριτικής για τα προηγούμενα κύματα των ενθουσιασμών του: ασφαλώς το παρακάναμε με τον ηδονιστικό καταναλωτισμό, με τις επιπολαιότητες της άμεσης απόλαυσης και τη λατρεία των νεανικών στιλ, με τις ελευθεριακές μας αυταπάτες. Τώρα ας σοβαρευτούμε. Ας ανακαλύψουμε τις αξίες της προσπάθειας, της εργασίας, της λιτότητας. Ας δούμε, εν τέλει, τα καλά στοιχεία της κρίσης που δίνει την ευκαιρία για επαναξιολόγηση του do it yourself, της απλότητας και της μαγειρικής στο σπίτι.

Βεβαίως αυτός ο πρώτος πληθυντικός δημιουργεί κάποιο πρόβλημα: διότι περιλαμβάνει τόσο αυτούς που στην προηγούμενη περίοδο είχαν απλώς κάτι περισσότερο για να καταναλώσουν όσο και αυτούς που έφτιαχναν λίστες για το τι οφείλουμε να έχουμε καταναλώσει ή να έχουμε πράξει ως τα τριάντα ή τα σαράντα. Όποιος μάλιστα δεν είχε καμιά διάθεση ή δεν είχε τα χρήματα για να κάνει αυτά τα «δέκα» ή «είκοσι» απαραίτητα πράγματα, καταδικάζονταν στο πυρ το εξώτερον ως μιζεραμπιλιστής ή αναχρονιστικός.

Τον τελευταίο καιρό αναδύεται, λοιπόν, το είδος των bobos της κρίσης: ηθικολόγοι, όψιμοι υπερασπιστές των οικογενειακών αξιών και ηχηρά μετανοημένοι για τις «ανοησίες» της κουλτούρας του ΄68. Και αυτό συμβαίνει σε πολλές χώρες της Δύσης και όχι μόνο εις Παρισίους.

Αλλά στην Ελλάδα η κατάσταση των τελευταίων δυο ετών και η εμπειρία των Μνημονίων και της πολιτικής τους, δημιουργεί έναν ιδιαίτερο πολιτιστικό τύπο: τον ολοκληρωτικό bobo ή αλλιώς τον φανατικό και αυταρχικό «ορθολογικό μετριοπαθή». Αυτός ο πολιτιστικός τύπος αφομοιώνει με απίστευτη ταχύτητα αρχετυπικά στοιχεία της δεξιάς παράδοσης, ενώ συνεχίζει να καταναλώνει κάποιες από τις φιλελεύθερες ή αριστερές ευαισθησίες λ.χ. την αντιπάθεια για το εκκλησιαστικό ιερατείο ή το φλερτ με το ανώδυνο cultural chic. Το νέο πεδίο στο οποίο όμως συναντά κανείς τη βασική στράτευση αυτών των ανθρώπων είναι η βούληση για αποκατάσταση της ιεραρχικής τάξης, η αναζήτηση «των ικανότερων και των αρίστων» και ιδίως μια αλλεργία για τις υπερβολικές και επιβλαβείς πολιτικές και κοινωνικές ελευθερίες.

Η γλώσσα αυτού του αναγεννημένου δεξιού είναι γλώσσα επιρρεπής στα πειθαρχικά μέτρα και υπερευαίσθητη απέναντι σε κάθε γεύση «ανομίας»: είτε από το διπλανό τραπέζι (ω, οι αγενείς που καταστρέφουν τον κόσμο) είτε από το δρόμο, τα πανεπιστήμια, τις πλατείες. Παντού βλέπει αγένεια, αχαριστία, ανομία, ανωριμότητα. Και παντού υποπτεύεται ότι οι πολλοί παίζουν θέατρο ή τον κοροϊδεύουν με τις υποκριτικές οιμωγές τους: βεβαίως υπάρχει φτώχεια, ανεργία, κρίση, αλλά δεν είναι αυτό το κυρίως ζήτημα. Όπως λέει και ο Στέλιος Ράμφος, το βασικό πρόβλημα είναι ότι επενδύουμε με αρνητικά αισθήματα το παρόν και δεν αυτομεταμορφωνόμαστε, δεν μεταβάλλουμε νοοτροπία. Η κρίση θεωρείται έτσι περισσότερο η ανορθολογική κραυγή ενός παιδιάστικου συναισθηματισμού παρά ένα κοινωνικό ή ένα ταξικό γεγονός.

Ηθική, ψυχολογία, αστυνομία: ιδού οι τρεις πυλώνες πάνω στους οποίους στήνουν τη δημόσια περιγραφή τους οι τελευταίοι σύμμαχοι του τραγικού διδύμου Παπανδρέου- Bενιζέλου.

Όταν και εάν πέσει τούτη η κυβέρνηση και αρχίσουν οι δυσκολίες του τοκετού της περιπόθητης εθνικής συνεννόησης, οι ίδιοι άνθρωποι έχουν και μια οδό διαφυγής: να καταγγείλουν τη στασιαστική κοινωνία και να ακολουθήσουν τη μνημονιακή εμιγκράτσια που προσπάθησε, αλλά τελικά έχασε από την «παράνοια» όλων των υπολοίπων. Ίσως μάλιστα ονειρεύονται κρυφά αυτό τον έσχατο μαρτυρικό ρόλο: το ρόλο του εσωτερικού εξόριστου σε μια χώρα που ποτέ δεν τους κατάλαβε πραγματικά.

Προς το παρόν, πάντως, φαίνεται να δίνουν όλες τους τις δυνάμεις για την εγκαθίδρυση του πασοκικού ψυχοβγαλτικού αναμορφωτηρίου, αποκαλύπτοντας καθημερινά νέα δείγματα «πειθαρχικού» πάθους…

http://parallhlografos.wordpress.com/2011/10/01/ολοκληρωτισμός-στην-εκδοχή-έλληνα-bobo/

 

[RPM]

την έδωσα ήδη την απάντηση
σε 3 - 4 ποστ.

δεν σου φταίει κανείς που δεν κάνεις εσύ παραγωγή μόνος σου. Ή μάλλον δεν σου φταίει κανείς από τους έξω. Οι δικοί σου δεν σε αφήνουνε. Και αυτούς τους δικούς σου προστατεύεις ακόμα και τώρα
Αλλά επί της ουσίας...ποιος παίρνει τα γερμανικά προϊόντα; Και ποιος δεν παράγει για να μπορούνε να εισάγονται από τη Γερμανία;

Μα δεν καταλαβαίνεις οτι δεν ειναι απλά μόνο θέμα παραγωγής; Αν οι στρατηγικές ειναι 2 - πουλάς ποιοτητα ή χτυπας στο κοστος - η ελλάδα δε μπορεί να κανει ΤΙΠΟΤΑ απο τα 2. Και αν κάποτε μπορουσε πλεον ΔΕ μπορεί.

Ειναι λίγο απλοϊκό το "δεν παράγονται αρα τα εισάγουμε απο Γερμανια" Γιατί το ελληνικό προϊόν έπαψε να ειναι ανταγωνιστικό στην πλειοψηφία του. Και ΕΙΔΙΚΑ εκεί που υπάρχουν προϊόντα non commodities και υψηλής προστιθέμενης αξίας

 

[RPM]

ετσι είναι οι Καραμανλήδες

δεν μιλάνε μέχρι να σε σκάσουνε....για χρόνια

και επανέρχονται ως σωτήρες,όταν το απαιτήσουν οι συνθήκες....

Εχυσα...

 

[Lastmoican]

1000000000000000000000 φορές έχει γραφτεί εδω μέσα.
Μακάρι και άλλες χώρες να έπαιρναν τα χρήματα, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, που πήραν οι γαμωΝαζίδες καθόλη την διάρκεια του προηγούμενου αιώνα.
Παρότι αιματοκύλισαν την Ευρώπη, twice.
Πως τολμάς και γράφεις οτι σου αρκούν μόνο τα τελευταία 10 χρόνια?
Το κακό κρατάει πάνω απο εναν αιώνα.

Όπως λοιπόν είπε και κάποιος ΓΚΑΙΤΕ:
"Πολλακις ησθανθην πικραν θλιψην, οταν σκεπτωμαι τον γερμανικον λαον, ο οποιος ειναι τοσον αξιος εκτιμησεως ως ατομον και τοσον αξιοθρηνητος ως συνολον..."
ΘΑΝΑΤΟΣ στους Ναζιδες, Ναζιδόφιλους, Ναζιδόγλωσσους κλπ κλπ 

εισαι εκτός θέματος
εγώ δεν μίλησα για το ΒΠΠ
η συζήτηση ήτανε γιατί οι Γερμανοί αυξάνουνε τις εξαγωγές παρότι βρίσκονται στο ευρώ

ρε μαλάκες, δεν κάνετε τον κόπο να παίρνετε τη συζήτηση από την αρχή; ποτέ;
τόσο δύσκολο είναι;

 

Μα δεν καταλαβαίνεις

Δεν καταλαβαινει γιατι ειναι ΜΑΛΑΚΑΣ...

Οσοι δεν το εχουν παρει χαμπαρι ας διαβασουν ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΑ το παρακατω...

πάλιωσε το νέο
υπάρχει και καινούργιο..είπε η Χριστοφιλοπούλου πως θα δώσουνε κολατσια στα σχολεία τσάμπα για να φάνε τα παιδιά.
τσάμπα κολατσιό δεν υπάρχει
από κάπου θα τα πάρουνε

έχω ρωτήσει εδώ και τουλάχιστον 10 σελίδες - από πού θα τα πάρουνε τα κολατσιά για τα σχολεία;
και πώς βρίσκουνε λεφτά στο τρομερά στενό οικονομικό πρόγραμμα για να κάνουνε αυτή την κοινωνική πολιτική και δεν έχουνε για να μη βάλουνε κάποιον από τους απαράδεκτους φόρους;
Δεν βρίσκουνε, απλά διευρύνουνε κι άλλο την τρύπα και στα αρχίδια τους

 

[Lastmoican]

ετσι είναι οι Καραμανλήδες

δεν μιλάνε μέχρι να σε σκάσουνε....για χρόνια

και επανέρχονται ως σωτήρες,όταν το απαιτήσουν οι συνθήκες....

τί είναι,τενεκές Αντρίκος ή Νίκος Παπανδρέου????

ΤΑ ΕΙΠΕ ΟΛΑ ΠΡΙΝ τις εκλογές,με το νι και με το σίγμα....και δεν εισακούστηκε

Μπιρπμπίλη ψήφισες και Γερουλάνο,μην το ξεχνάς....τους έδωσες το μέλλον των παιδιών σου

και στον Πάρι Κουκουλόπουλο....

μπα, δεν τους ψήφισα εγώ...ψάξε αλλού
εσύ που αποδεδειγμένα ψήφισες Σαμαρά...πώς θα το δικαιολογήσεις στα παιδιά σου;