Φαίνεται ότι
η κοινωνία φθάνει στα όρια της και αυτό το γνωρίζει (ή τουλάχιστον το έμαθε) πλέον ο Παπανδρέου και όχι μόνο.
Στην αδυναμία δανεισμού είτε «που μας προέκυψε» είτε «που μας την δημιούργησαν» (μικρή διαφορά έχει το ένα από το άλλο) ο Παπανδρέου είχε καταφέρει να περάσει πετυχημένα το εκβιαστικό δίλημμα μνημόνιο ή χρεοκοπία.
Μεγαλύτερη όμως επιτυχία είχε το γεγονός ότι κατάφερε να «ενοχοποιήσει» τους πολίτες (και να τους κάνει μάλιστα να το αποδεχθούν) αναδεικνύοντας υπαρκτές παθογένειες των μικρομεσαίων στρωμάτων.
Σε αυτό βοήθησαν καταλυτικά τα ΜΜΕ πετυχαίνοντας την κονσερβοποίηση όχι μόνο των αντιδράσεων αλλά και της ίδιας της κοινωνίας
Όταν οι δημοσκοπήσεις έδειξαν ότι το ΠΑΣΟΚ χάνει έδαφος και κινδυνεύει να υποστεί μεγάλη ήττα, τότε ο Παπανδρέου βρέθηκε στο δίλημμα ή να αποστασιοποιηθεί από τις Δημοτικές/Περιφερειακές εκλογές δείχνοντας με αυτό τον τρόπο τον σεβασμό του στο (νέο) θεσμό του Καλλικράτη και παραμένοντας πλέον στην πολιτική ιστορία της Ελλάδας ως πρόσωπο που (ξανα)ανέδειξε τον πολιτικό πολιτισμό στην χώρα μας χωρίς να υπολογίσει μικρο-πολιτικά οφέλη ή να εκβιάσει (και πάλι) όπως έκανε ο παππούς του αλλά και ο πατέρας του έστω και αν με αυτό τον τρόπο δείξει ότι δεν σέβεται τίποτε και (πρόσθετα) οδηγήσει την χώρα μας σε μεγάλα (νέα) αδιέξοδα. Προτίμησε στο δεύτερο.
Στη συνέχεια προς μεγάλη μας έκπληξη (για μια ακόμη φορά) μετά από τα αποτελέσματα του 1ου γύρου βγήκε αυτός (όπως και αρκετά στελέχη του κυβερνώντος κόμματος) και υποστήριξαν ότι έλεγαν το αντίθετο…
Πράγματι έχουν απίστευτο θράσος !
Έως εδώ θα πήγαιναν (σχεδόν) «καλά» τα πράγματα για τους κυβερνώντες καθώς και για τους «συνεργάτες» τους που πολύ φοβάμαι ότι συμπεριλαμβάνονται από όλο το πολιτικό φάσμα.
Όμως τελειώνουν (όπως δείχνουν οι εξελίξεις) τα αποθέματα φόβου για το «χειρότερο» που είχαν δημιουργηθεί στους πολίτες καθώς και η ελπίδα ότι σε λίγο η κρίση ξεπερνιέται οπότε "αξίζει" ακόμη λίγη θυσία/περικοπή από τα περιττά. Ποιά περιττά όμως; Εδώ κόπηκαν και τα απέριττα ... :'(
Η ίδια η πραγματικότητα που επιβεβαιώνεται από κάθε στατιστική αναφορά, αποδυναμώνει κάθε εκβιαστικό δίλημμα γιατί απλά οι εξαθλιωμένοι δεν έχουν να χάσουν ή να κάψουν τίποτε περισσότερο πέρα από τα κόκαλα τους δεδομένου ότι δεν έχουν πλέον λίπος :-
Παρεμβάλω την σημείωση ότι το «παιγνίδι θα μπορούσε να παιχθεί για ένα ακόμη ημίχρονο» αν είχαν γαλουχήσει τους πολίτες σε ιδεολογικές αναφορές (όπως συνέβη με τα Σοβιέτ). Όμως (όπως γνωρίζουμε πολύ καλά όλοι μας) οι πολίτες γαλουχήθηκαν και εκπαιδεύτηκαν στις λαμογιές και στις κω(ο)λο-κουτοπονηριές.
Και επανέρχομαι ...
Η «συνταγή» του μνημονίου δεν βγάζει τα πολυπόθητα αποτελέσματα, παρουσιάζοντας μάλιστα μεγάλη απόκλιση η οποία εκτιμάται ότι θα βαθαίνει όλο και περισσότερο δεδομένου ότι παράλληλα δεν παρατηρείται ανάπτυξη αλλά συρρίκνωση της αγοράς με ότι αυτό σημαίνει και συνεπάγεται.
Με απλά λόγια οι λιγότερες μικρομεσαίες επιχειρήσεις όπως προκύπτουν μετά από τα συνεχή κλεισίματα, οι οποίες αποτελούν την κύρια φορολογική πηγή του κράτους (δεδομένου ότι οι μεγάλες επιχειρήσεις φορολογούνται ελάχιστα ή και καθόλου) δεν μπορούν αλλά και δεν θα μπορέσουν να καλύψουν τις απαιτήσεις των φορολογικών φιλοδοξιών του μνημονίου. Επίσης, οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι δεν έχουν άλλα περιθώρια περικοπών γεγονός το οποίο αν παραβιασθεί θα προκαλέσει (νομοτελειακά) παραβατικές συμπεριφορές.
