Daily Telegraph: Ιδού η κομπίνα με το ΔΝΤ σε βάρος της Ελλάδας
Όλοι εκτός Ελλάδας γνωρίζουν ή έχουν αντιληφθεί το τραγικό παίγνιο που οδήγησε την χώρα στην κατάλυση της εθνικής της κυριαρχίας και τους Έλληνες πολίτες να δέχονται τα σαδιστικά πλήγματα ξένων οικονομικών - και όχι μόνο - κατακτητών σε συνεργασία με τους σύγχρονους Κουίσλινγκ με την επιβολή του ΔΝΤ και της τρόϊκας: Τώρα είναι η σειρά της έγκυρης βρετανικής εφημερίδας Daily Telegraph να συμβάλει με την εγκυρότητά της στην αποκάλυψη της κομπίνας:
Σύμφωνα με την Daily Telegraph, «το ελληνικό πακέτο επιτρέπει στις τράπεζες και τα επενδυτικά κεφάλαια να μεταφέρουν περίπου 150 δισ. παθητικού τους στις κυβερνήσεις της Ε.Ε. ή την ΕΚΤ ή το ΔΝΤ» και συμπληρώνει ότι «οι Έλληνες πολίτες υπόκεινται στην πλήρη τιμωρία της λιτότητας υπό ψευδείς προφάσεις, χωρίς να τους προσφέρεται η θεραπεία της απαλλαγής χρέους».
Την ίδια ώρα η Ιρλανδία αποκαλύφθηκε ότι έχει ίσο η μεγαλύτερο έλλειμμα με αυτό της Ελλάδας (της οποίας έτσι ή αλλιώς είναι "τραβηγμένο από τα μαλλιά" για να δικαιολογήσουν την ξένη κατοχή που επέβαλαν στη χώρα) και το spread της σήμερα ξεπέρασε τις 500 μονάδες, όσες είχε η Ελλάδα πριν τις πρόσφατες εκλογικές "απειλές" του Γ.Παπανδρέου, αλλά εκεί κανείς δεν μιλάει για ΔΝΤ, τρόϊκα ή απώλεια εθνικής κυριαρχίας.
«Δεν έχει νόημα η περαιτέρω ώθηση της Ελλάδας σε ένα σπιράλ χρέους με την αύξηση του δημοσίου χρέους της χώρας από το 115% του ΑΕΠ που ήταν στην εισαγωγή του μηχανισμού διάσωσης να φτάσει το 150% στο τέλος αυτής της δοκιμασίας», αναφέρει η Daily Telegraph σε νέο δημοσίευμά της για την ελληνική οικονομία.
Η βρετανική εφημερίδα καταλήγει στο συμπέρασμα πως στην πραγματικότητα, το ελληνικό πακέτο διάσωσης, είναι μία διάσωση των επενδυτών και προσθέτει ότι η ελληνική αριστερά το έχει αντιληφθεί αυτό και ότι ένας σοσιαλιστής από το «μπλοκ κατά του μνημονίου» είναι πιθανό να κερδίσει την Αθήνα στις επερχόμενες εκλογές.
Τι συμβαίνει όταν μια χώρα ΧΡΕΟΚΟΠΕΙ;
Με λίγα λόγια οι μεγάλοι χαμένοι έτσι και πτωχεύσουμε θα είναι οι πιστωτές μας. Αυτοί στους οποίους χρωστάει λεφτά το Ελληνικό κράτος.
Στην Αργεντινή που πτώχευσε το 2001 το πιο άμεσο 'σκληρό' μέτρο που πάρθηκε στους πολίτες ήταν το πάγωμα των αναλήψεων επιτρέποντας ενα πόσο 250 δολάριων ανα εβδομάδα για 1 χρόνο.
Αναλυτικά:
Η χρεοκοπία ενός κράτους είναι ουσιαστικά η επίσημη εξαγγελία της κυβέρνησης του, με την οποία καθιστά διεθνώς γνωστή την αδυναμία της να πληρώσει τα ληξιπρόθεσμα χρέη της χώρας της (εξ ολοκλήρου, ενός μέρους ή των τόκων τους).
Επίσης η «στάση πληρωμών», στην οποία εκ των πραγμάτων υποχρεώνεται (άδεια ταμεία, αδυναμία πρόσθετου δανεισμού), ανεξάρτητα από το εάν έχει προηγηθεί ή όχι κάποια επίσημη ανακοίνωση.
Η χρεοκοπία ενός κράτους μπορεί να προέλθει:
α) από την κερδοσκοπική επίθεση εναντίον του εθνικού νομίσματος (κίνδυνος που σε μία χώρα της Ευρωζώνης δεν υφίσταται, λόγω του κοινού νομίσματος),
β) από την αρνητική οικονομική συγκυρία στις χρηματαγορές, η οποία μπορεί να καταστήσει αδύνατο ακόμη και τον «υγιή», τον εγγυημένο δηλαδή δανεισμό της (ένας κίνδυνος υπαρκτός σήμερα - παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση εν εξελίξει - ακόμη και για μία χώρα της Ευρωζώνης αφού, σύμφωνα με τη συνθήκη του Μάαστριχτ, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα απαγορεύεται να αγοράζει ομόλογα των κρατών-μελών της Ευρωζώνης),
(γ) σαν αποτέλεσμα μίας «σειράς ετών» ελλειμματικών προϋπολογισμών, κατά τη διάρκεια των οποίων το κράτος δαπανούσε περισσότερα από όσα εισέπραττε, ενώ χρηματοδοτούσε τα ελλείμματα του με συνεχώς αυξανόμενα δάνεια (ομόλογα) από τους πολίτες, από τις τράπεζες, από επενδυτές και από άλλα κράτη,
(δ) από το συνδυασμό, από την χρονική «συνύπαρξη» δηλαδή των παραπάνω διαφορετικών αιτιών (από την ταυτόχρονη εμφάνιση της δεύτερης και της τρίτης αιτίας, όσον αφορά μία χώρα της Ευρωζώνης).
ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΗΣ ΧΡΕΟΚΟΠΙΑΣ :
Η πτώχευση ενός κράτους επιβαρύνει τους πάσης φύσεως πιστωτές του, το ίδιο το κράτος, την Οικονομία του και τους Πολίτες του. Αναλυτικότερα, διακρίνουμε τα εξής:
(α) Όπως είναι φυσικό, οι πιστωτές ενός κράτους χάνουν εξ' ολοκλήρου ή ένα μέρος αυτών που του έχουν δανείσει, καθώς επίσης τους τόκους των χρημάτων τους. Συχνά βέβαια, στα πλαίσια διεθνών διαπραγματεύσεων, συμφωνείται η πληρωμή ενός ποσοστού των χρεών (για παράδειγμα, στη γνωστή κρίση της Αργεντινής οι πιστωτές έχασαν μέχρι και το 75% των απαιτήσεων τους), η αποπληρωμή των οποίων «ρυθμίζεται» διαφορετικά, συνήθως ανάλογα με το «είδος» των πιστωτών (εσωτερικού, εξωτερικού, ιδιώτες, κράτη κλπ).
β) Όταν πτωχεύσει ένα κράτος, μηδενίζει (περιορίζει σημαντικά) τις υποχρεώσεις του απέναντι στους πιστωτές του - γεγονός που «ελαφρύνει» τον προϋπολογισμό του, τόσο κατά το ποσόν των τόκων, όσο και των δόσεων επιστροφής των δανείων (χρεολυσίων). Το ίδιο το κράτος «επιβαρύνεται» κυρίως λόγω της απώλειας της εμπιστοσύνης και της αξιοπιστίας του, η οποία έχει σαν αποτέλεσμα τον πιστοληπτικό του «θάνατο». Δηλαδή, το κράτος δεν είναι πλέον σε θέση να δανείζεται από τις χρηματαγορές, πόσο μάλλον με λογικά επιτόκια.
(γ) Αμέσως μετά ακολουθεί :
1. μία πολύ μεγάλη τραπεζική κρίση (οι τράπεζες είναι συνήθως αυτές που κατέχουν σημαντικό μέρος των ομολόγων δημοσίου, τα οποία υποχρεούνται να «αποσβέσουν»), "μία εκτεταμένη οικονομική κρίση (η εσωτερική ζήτηση μειώνεται, οι επενδυτές αποσύρουν μαζικά το σύνολο των χρημάτων τους, η παραγωγή συρρικνώνεται, ο πληθωρισμός «καλπάζει», το χρηματιστήριο καταρρέει, η αγορά των ακινήτων επίσης, λόγω απουσίας αγοραστών κλπ) και "μία νομισματική κρίση (οι ξένοι επενδυτές «αποφεύγουν» για μεγάλο χρονικό διάστημα τη «χρεοκοπημένη» Οικονομία).
2. Ή χρεοκοπία ενός κράτους σημαίνει πρακτικά για τους Πολίτες του τη μείωση των αποταμιεύσεων τους, είτε επειδή είναι πιστωτές του κράτους τους, είτε επειδή το νόμισμα υποτιμάται ραγδαία (δεν ισχύει για τις χώρες του Ευρώ), ενώ δεν προλαβαίνουν να κάνουν αναλήψεις από τους τραπεζικούς λογαριασμούς τους. Η έμμεση επιβάρυνση τους όμως από τα καταστροφικά αποτελέσματα στην Οικονομία του κράτους (τράπεζες, επιχειρήσεις κλπ) είναι πολύ πιο επώδυνη, κυρίως λόγω της υψηλής ανεργίας που ακολουθεί, καθώς επίσης της απώλειας όλων σχεδόν των κοινωνικών παροχών (παιδεία, υγεία κλπ) που απολάμβαναν.
ολες οι αλλες για να μην χρεωκοπησουν περιμενουν να τις σωσει κρατικοποιοντας τες το χρεωκοπημενο κρατος 
