Pistonizer
Μέλος
- Εγγρ.
- 6 Ιουν 2007
- Μηνύματα
- 285
- Like
- 2
- Πόντοι
- 1
Χωρισμός. Η Αρχή νέας ζωής ή το Τέλος;
- Μέλος που άνοιξε το νήμα laplace
- Ημερομηνία ανοίγματος
- Απαντήσεις 1K
- Εμφανίσεις 63K
- Tagged users Καμία
- Βλέπουν το thread αυτή τη στιγμή 1 άτομα (0 μέλη και 1 επισκέπτες)
talos43
Μέλος
- Εγγρ.
- 7 Φεβ 2006
- Μηνύματα
- 9.547
- Like
- 9
- Πόντοι
- 66
πρός όλες τις κυρίες του σάιτ ή εκτός αυτού...κυρίες μου ο πραγματικός άντρας ξαψωρίζει από δύο πράγματα...όχι από τσαμπουκά,πουλί25π,μαγκιά και...και...και....ΑΛΛΑ από την ΚΑΡΔΙΑ ΤΟΥ και ΤΟ ΜΥΑΛΟ του....οι περισσότερες από εσάς δεν είστε ικανές να ξεχωρίσετε αυτά τα πράγματα...από τις υπόλοιπες οι πιο πολλές τα καταλαβαίνουν και τα εκμεταλεύονται αισχίστως γιατί κυτάνε μόνο τον εαυτούλη τους και τίποτα άλλο...οι ελάχιστες δε που απομένουν...άντε να τις βρείς....πάντως εδώ γράφτηκαν μεγάλες κουβέντες από πολλούς και καλά θα κάνουν οι γυναίκες απανταχού της γης να τυπώσουν ακι να διαβάσουν μερικά απο αυτά....συνεχίστε έτσι και μετά άμα σας φτήνουμε να μας λέτε και μαλάκες....φιλιά talos..
καλημέρα σας, μόλις γύρισα από φαγητό εργασιακού επιπέδου και είπα να μπω να χωνέψω. Αλί, τι έπαθα μου έκατσε στο λαιμό το φαγητό (ήταν και καλό). Διάβασα όλα τα post μετά το δικό μου (ως απάντηση-τοποθέτηση στον Anal-Hunter) και έχω μείνει έκθαμβος από τον τρόπο σκέψης-γραφής όλων σχεδόν.
Να σας πω τι αποκόμισα; ότι όλοι και όλες που έγραψαν ανεξαιρέτως την έχουν "φάει" από μία ως πολλαπλές φορές στη μούρη τη στραβή. Δε βγάζω την ουρά μου έξω και προφανώς η ζωή έχει και άλλα χαστούκια να μας δώσει.
Εξακολουθώ μετά από όλα αυτά τα σεβαστά post σας να επιμένω στην "ποδοσφαιρική" άποψη του θέματος αν και δεν είμαι οπαδός γενικά του αθλήματος. Εξακολουθώ να θεωρώ ότι (όχι ως πάλη των δύο φύλων όπως τέθηκε) μιλάμε για ένα διαρκή αγώνα επιβίωσης, ανάδειξης και ισχύος μεταξύ αντρών και γυναικών και ΠΡΟΣΟΧΗ ΜΙΛΑΩ ΓΙΑ ΣΧΕΣΗ σοβαρή. Δε μιλάω για περιστασιακά ταρπουζώματα και κοινωνικά σενάρια. Μιλάω για σχέσεις. Δεν το καταλαβαίνουμε πως μπαίνουμε όλοι στη διαδικασία ενός αγώνα.
Προσέχουμε την εστία μας (τα πράγματά μας, το χώρο μας), θέλουμε να αποκτήσουμε τον έλεγχο της κυκλοφορίας της μπάλας (κίνηση χωρίς δεσμεύσεις, περιορισμό αντιπάλου στα καρέ του), κρατάμε το κέντρο και αναπτύσσουμε τα άκρα (προσπαθούμε να φαινόμαστε συγκαταβατικοί αλλά χωνόμαστε από όποια τρύπα μπορούμε) και τέλος προσπαθούμε να μπούμε στην περιοχή ανορθόδοξα με ψηλές μπαλιές ή με γενικό ντου (δηλαδή να πετύχουμε το στόχο μας με δώρα, με τον τρόπο μας, κτλ).
Το αποτέλεσμα: κάνει μια αντεπίθεση ο αντίπαλος (πχ με μαύρα εσώρουχα, με μια γλυκιά κουβέντα, με ένα ψεύτικο οργασμό) και τέλος όλα σε ένα λεπτό μέσα, πάνε και τα στοιχήματα και τα σχέδια και το καλό παιχνίδι. Γιατί η φτιαξιά των γυναικών είναι αυτή να υπερισχύουν ΠΑΝΤΑ και ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ των αντρών τελικά αφού αυτές ΘΑ ΑΝΑΠΑΡΑΓΟΝΤΑΙ ΠΑΝΤΑ έστω και αν γεννάνε μόνο θηλυκά.
Θα σταθώ σε κάτι που διάβασα. Είναι και προσωπική μου Ιθάκη να θεωρώ ότι πρέπει να βρω αυτή που θα κόβει φλέβες (όχι μόνο ερωτικά) για μένα και κυρίως θα με κάνει να νιώθω παρόμοια για αυτήν. Είναι ο ιδανικός έρωτας, η απόλυτη αγάπη για μένα. Εφτασα σε σημείο να το πιστεύω και να θέλω πολύ σύντομα να ανέβω τα σκαλιά της εκκλησίας με μια σχέση 3,5 ετών (κάποιοι εδώ μέσα ξέρουν...) αφήνοντας κατά μέρους σχεδόν τα πάντα. Και όμως μια κουβέντα της σε δεδομένη στιγμή ήδη με έκανε να τη φωνάξω σε συζήτηση. Η κουβέντα αυτή αφορούσε τις προτεραιότητές της. Κατάλαβα ότι δεν είμαι η πρώτη της προτεραιότητα και πιθανόν αργότερα να πέσω ακόμα περισσότερο στο ΤΟΡ της. Δεν της είπα τίποτα. Εκείνο το βράδυ περπάτησα μέσα στη νύχτα περισσότερο από κάθε άλλη φορά φεύγοντας από το σπίτι μου και παίρνοντας μια ευθεία. Στο τέλος γύρισα με ένα ταξί σπίτι. Στο δρόμο σταματήσαμε σε ένα φανάρι κοντά στους Αμπελόκηπους, δίπλα σε ένα Punto πράσινο ήταν ένα ζευγάρι με ανοικτά τα παράθυρα από δεξιά μου. Η κοπέλα ως συνοδηγός είχε (και παράπτωμα του ΚΟΚ) ένα μωρό 1-2 ετών στην αγκαλιά της. Ο σύζυγος προφανώς γύρω στα 35 τη ρωτά αν την Κυριακή τελικά θα πάνε σε κάποιο ζευγάρι προφανώς φίλους τους. Και η τύπισσα γυρνά και του λέει "χέσε με ρε Κώστα το παιδί αποφασίζει δε ξέρω, ανάλογα και με έπρηξες...". Το φανάρι έγινε πράσινο και το ταξί μου ξεκίνησε. Ο ταξιτζής άκουσε όπως και εγώ το διάλογο και με είδε που έσκυψα για κλάσματα δευτερολέπτου στο πάτωμα του αυτοκινήτου σκεπτόμενος μηδενικά σχεδόν. Μου είπε μια ατάκα: "...αν είσαι παντρεμένος φίλε θα ψάχνεσαι και εσύ σαν τον τύπο πότε θα έρθει η σειρά σου....".
Τρελάθηκα...δε ξέρω πλέον αν πρέπει να το κάνω ή θέλω να το κάνω ή τα διαγράψω όλα. Δε θέλω να φύγω ηττημένος ούτε καν νικητής. Θέλω απλά να μη συμμετέχω σε ένα στημένο παιχνίδι...
Καληνύχτα σας ευχαριστώ που με ακούσατε...
Να σας πω τι αποκόμισα; ότι όλοι και όλες που έγραψαν ανεξαιρέτως την έχουν "φάει" από μία ως πολλαπλές φορές στη μούρη τη στραβή. Δε βγάζω την ουρά μου έξω και προφανώς η ζωή έχει και άλλα χαστούκια να μας δώσει.
Εξακολουθώ μετά από όλα αυτά τα σεβαστά post σας να επιμένω στην "ποδοσφαιρική" άποψη του θέματος αν και δεν είμαι οπαδός γενικά του αθλήματος. Εξακολουθώ να θεωρώ ότι (όχι ως πάλη των δύο φύλων όπως τέθηκε) μιλάμε για ένα διαρκή αγώνα επιβίωσης, ανάδειξης και ισχύος μεταξύ αντρών και γυναικών και ΠΡΟΣΟΧΗ ΜΙΛΑΩ ΓΙΑ ΣΧΕΣΗ σοβαρή. Δε μιλάω για περιστασιακά ταρπουζώματα και κοινωνικά σενάρια. Μιλάω για σχέσεις. Δεν το καταλαβαίνουμε πως μπαίνουμε όλοι στη διαδικασία ενός αγώνα.
Προσέχουμε την εστία μας (τα πράγματά μας, το χώρο μας), θέλουμε να αποκτήσουμε τον έλεγχο της κυκλοφορίας της μπάλας (κίνηση χωρίς δεσμεύσεις, περιορισμό αντιπάλου στα καρέ του), κρατάμε το κέντρο και αναπτύσσουμε τα άκρα (προσπαθούμε να φαινόμαστε συγκαταβατικοί αλλά χωνόμαστε από όποια τρύπα μπορούμε) και τέλος προσπαθούμε να μπούμε στην περιοχή ανορθόδοξα με ψηλές μπαλιές ή με γενικό ντου (δηλαδή να πετύχουμε το στόχο μας με δώρα, με τον τρόπο μας, κτλ).
Το αποτέλεσμα: κάνει μια αντεπίθεση ο αντίπαλος (πχ με μαύρα εσώρουχα, με μια γλυκιά κουβέντα, με ένα ψεύτικο οργασμό) και τέλος όλα σε ένα λεπτό μέσα, πάνε και τα στοιχήματα και τα σχέδια και το καλό παιχνίδι. Γιατί η φτιαξιά των γυναικών είναι αυτή να υπερισχύουν ΠΑΝΤΑ και ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ των αντρών τελικά αφού αυτές ΘΑ ΑΝΑΠΑΡΑΓΟΝΤΑΙ ΠΑΝΤΑ έστω και αν γεννάνε μόνο θηλυκά.
Θα σταθώ σε κάτι που διάβασα. Είναι και προσωπική μου Ιθάκη να θεωρώ ότι πρέπει να βρω αυτή που θα κόβει φλέβες (όχι μόνο ερωτικά) για μένα και κυρίως θα με κάνει να νιώθω παρόμοια για αυτήν. Είναι ο ιδανικός έρωτας, η απόλυτη αγάπη για μένα. Εφτασα σε σημείο να το πιστεύω και να θέλω πολύ σύντομα να ανέβω τα σκαλιά της εκκλησίας με μια σχέση 3,5 ετών (κάποιοι εδώ μέσα ξέρουν...) αφήνοντας κατά μέρους σχεδόν τα πάντα. Και όμως μια κουβέντα της σε δεδομένη στιγμή ήδη με έκανε να τη φωνάξω σε συζήτηση. Η κουβέντα αυτή αφορούσε τις προτεραιότητές της. Κατάλαβα ότι δεν είμαι η πρώτη της προτεραιότητα και πιθανόν αργότερα να πέσω ακόμα περισσότερο στο ΤΟΡ της. Δεν της είπα τίποτα. Εκείνο το βράδυ περπάτησα μέσα στη νύχτα περισσότερο από κάθε άλλη φορά φεύγοντας από το σπίτι μου και παίρνοντας μια ευθεία. Στο τέλος γύρισα με ένα ταξί σπίτι. Στο δρόμο σταματήσαμε σε ένα φανάρι κοντά στους Αμπελόκηπους, δίπλα σε ένα Punto πράσινο ήταν ένα ζευγάρι με ανοικτά τα παράθυρα από δεξιά μου. Η κοπέλα ως συνοδηγός είχε (και παράπτωμα του ΚΟΚ) ένα μωρό 1-2 ετών στην αγκαλιά της. Ο σύζυγος προφανώς γύρω στα 35 τη ρωτά αν την Κυριακή τελικά θα πάνε σε κάποιο ζευγάρι προφανώς φίλους τους. Και η τύπισσα γυρνά και του λέει "χέσε με ρε Κώστα το παιδί αποφασίζει δε ξέρω, ανάλογα και με έπρηξες...". Το φανάρι έγινε πράσινο και το ταξί μου ξεκίνησε. Ο ταξιτζής άκουσε όπως και εγώ το διάλογο και με είδε που έσκυψα για κλάσματα δευτερολέπτου στο πάτωμα του αυτοκινήτου σκεπτόμενος μηδενικά σχεδόν. Μου είπε μια ατάκα: "...αν είσαι παντρεμένος φίλε θα ψάχνεσαι και εσύ σαν τον τύπο πότε θα έρθει η σειρά σου....".
Τρελάθηκα...δε ξέρω πλέον αν πρέπει να το κάνω ή θέλω να το κάνω ή τα διαγράψω όλα. Δε θέλω να φύγω ηττημένος ούτε καν νικητής. Θέλω απλά να μη συμμετέχω σε ένα στημένο παιχνίδι...
Καληνύχτα σας ευχαριστώ που με ακούσατε...
talos43
Μέλος
- Εγγρ.
- 7 Φεβ 2006
- Μηνύματα
- 9.547
- Like
- 9
- Πόντοι
- 66
παιδιά μην τα μηδενίζουμε όλα..υπάρχουν και ευτυχισμένοι γάμοι όπου το ζευγάρι περνά καλά...όλοι πιστεύω ξέρουμε αρκετούς τέτοιους....απλά κάποιοι καταλήγουν έτσι μέχρι τέλους και κα΄ποιοι χαλάνε στην διάρκεια....όλα μέσα στην ζωή είναι...
kaytos
Μέλος
- Εγγρ.
- 4 Ιαν 2007
- Μηνύματα
- 6.904
- Like
- 14
- Πόντοι
- 66
Οι εποχές αυτές δε θα γυρίσουν ποτέ πια, φίλε laplace ...Το γιατί, προσπαθώ να το αναλύσω στο www.bourdela.com/component/option,com_smf/Itemid,168/topic,786.60]http://www.bourdela.com/component/option,com_smf/Itemid,168/topic,786.60[/url]
Σήμερα, πρέπει κανείς να μην είναι σίγουρος για τίποτα, όσα "όπλα" κι αν διαθέτει, ομορφιά, λεφτά, παιδεία, κύρος, όλα όσα θεωρούνται plus τελοσπάντων...Πρέπει να είναι κανείς έτοιμος να ΧΑΣΕΙ τη γυναίκα που σχετίζεται, για λόγους που , φαινομενικά, είναι ανεξήγητοι...Ίσως, το γεγονός ότι υπάρχει μεγαλύτερη "διαθεσιμότητα" από ανταγωνιστές, ενώ παλιότερα ΔΕΝ υπήρχε (σκεφτείτε την πιθανότητα να συνυπάρχετε στον ίδιο χώρο με "ισχυρότερους" και πόσο πιθανό ήταν αυτό να συμβεί στους γονείς σας) να κάνει τις γυναίκες να σκέφτονται με ελαφρότητα, εφόσον ούτε και την ανάγκη του βιοπορισμού έχουν πλέον (ενώ οι μητέρες των περισσοτέρων μας την είχαν)...
Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε, είναι να μη "λιμνάσουμε" στη σχέση μας και να προσπαθούμε να παραμένουμε γοητευτικοί, ο καθένας με τον τρόπο του, στα μάτια του άνθρωπού μας... Τέλος, για όσους αναζητούμε αυτό το φευγαλέο πράγμα που το λέμε ΑΓΑΠΗ, επαναλαμβάνομαι, αλλά ας έχουμε υπόψη, ότι:
"Η αγάπη υπομένει και νοσταλγεί.
Δε φθονεί, ούτε κραυγάζει και δεν μεγαλοπιάνεται.
Δεν είναι αδιάκριτη ούτε και βαδίζει μόνη της.
Δε θυμώνει και δεν θυμάται λάθη.
Πάντα προστατεύει,πάντα εμπιστεύεται,πάντα ελπίζει,πάντα επιμένει"
talos43
Μέλος
- Εγγρ.
- 7 Φεβ 2006
- Μηνύματα
- 9.547
- Like
- 9
- Πόντοι
- 66
σωστότατο...εγκρίνω και επαυξάνω...δύσκολη λέξη και πράξη η αγάπη....Οι εποχές αυτές δε θα γυρίσουν ποτέ πια, φίλε laplace ...Το γιατί, προσπαθώ να το αναλύσω στο www.bourdela.com/component/option,com_smf/Itemid,168/topic,786.60]http://www.bourdela.com/component/option,com_smf/Itemid,168/topic,786.60[/url]
Σήμερα, πρέπει κανείς να μην είναι σίγουρος για τίποτα, όσα "όπλα" κι αν διαθέτει, ομορφιά, λεφτά, παιδεία, κύρος, όλα όσα θεωρούνται plus τελοσπάντων...Πρέπει να είναι κανείς έτοιμος να ΧΑΣΕΙ τη γυναίκα που σχετίζεται, για λόγους που , φαινομενικά, είναι ανεξήγητοι...Ίσως, το γεγονός ότι υπάρχει μεγαλύτερη "διαθεσιμότητα" από ανταγωνιστές, ενώ παλιότερα ΔΕΝ υπήρχε (σκεφτείτε την πιθανότητα να συνυπάρχετε στον ίδιο χώρο με "ισχυρότερους" και πόσο πιθανό ήταν αυτό να συμβεί στους γονείς σας) να κάνει τις γυναίκες να σκέφτοντι με ελαφρότητα, εφόσον ούτε και την ανάγκη του βιοπορισμού έχουν πλέον (ενώ οι μητέρες των περισσοτέρων μας την είχαν)...
Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε, είναι να μη "λιμνάσουμε" στη σχέση μας και να προσπαθούμε να παραμένουμε γοητευτικοί, ο καθένας με τον τρόπο του, στα μάτια του άνθρώπού μας... Τέλος, για όσους αναζητούμε αυτό το φευγαλέο πράγμα που το λέμε ΑΓΑΠΗ, επαναλαμβάνομαι, αλλά ας έχουμε υπόψη, ότι:
"Η αγάπη υπομένει και νοσταλγεί.
Δε φθονεί, ούτε κραυγάζει και δεν μεγαλοπιάνεται.
Δεν είναι αδιάκριτη ούτε και βαδίζει μόνη της.
Δε θυμώνει και δεν θυμάται λάθη.
Πάντα προστατεύει,πάντα εμπιστεύεται,πάντα ελπίζει,πάντα επιμένει"
Bluevertigo
Μέλος
- Εγγρ.
- 6 Φεβ 2007
- Μηνύματα
- 393
- Like
- 4
- Πόντοι
- 1
Flesh τα περισσότερα μια χαρά τα λες και το πιο σημαντικό, είναι ότι φαίνεται ότι και τα εννοείς και τα πιστεύεις. Αλλά γενικεύοντας και αφήνοντας κατά μέρος τους δικούς μας γονείς, έχεις την εντύπωση ότι η αγάπη 3-4 γενιές πίσω ήταν πιο αληθινή και πιο δυνατή και πιο συχνή στα διάφορα ζευγάρια; Είχε η γυναίκα την δυνατότητα επιλογής; Είχε το ζευγάρι που παντρευόταν με προξενιό κάποια σχέση με το ανθρώπινο παράδοξο, που λέγεται έρωτας; Μήπως το μόνο που υπήρχε –και αυτό όχι πάντα- ήταν η αγωνία της επιβίωσης, που έκανε τη συνήθεια ιερό αυτοσκοπό; Δυστυχώς ποτέ τα πράγματα δεν ήταν ρόδινα και ιδανικά, ούτε ακόμα μεταξύ Αδάμ και Εύας, απλά στην εποχή μας, ο καθένας και η καθεμιά έχει τον δικό του/της προσωπικό όφη. Ο έρωτας υπεραναλύθηκε, για τους βιοχημικούς κατέληξε απλά θέμα ορμονικό και για τη μάζα αδυναμία και ατόπημα που πρέπει να έχει την ανάλογη αποζημίωση. Έτσι ενώ στη μυθολογία, ο Έρως ήταν παιδί του Πόρου (πλούτου) και της Πενίας (φτώχιας) , σήμερα κατάντησε ένα ορφανό γιατί δεν υπάρχει μέτρο στο επιθυμείν .
Για να το αμπελοφιλοσοφήσουμε και λίγο, όταν η αισθητική εμπειρία βασίζεται στη μορφή και μόνο και όχι στην αφομοίωση μορφής και περιεχόμενου, έχουμε flesh αλλά ούτε ίχνος φαντασίας
Για να το αμπελοφιλοσοφήσουμε και λίγο, όταν η αισθητική εμπειρία βασίζεται στη μορφή και μόνο και όχι στην αφομοίωση μορφής και περιεχόμενου, έχουμε flesh αλλά ούτε ίχνος φαντασίας
mimikos2000
Μέλος
- Εγγρ.
- 13 Μαρ 2006
- Μηνύματα
- 3.064
- Like
- 13
- Πόντοι
- 16
χωρισμος... μεγαλη κουβεντα, ειναι κατι το οποιο μπορει να σε απελευθερωσει αλλα μπορει και να σε καταπλακωσει. την θεση του μυαλου και της λογικης παιρνει το συναισθημα και το χτυποκαρδι. δεν ξερεις τι σου συνεβη. δεν ξερεις πως να το ξεπερασεις. δεν συνηδιτοποιεις την πραξη. εχεις θολες σκεψεις. αναρρωτιεσαι.
το νοημα ειναι ομως να κρατας τις θετικες σκεψεις, να πεις οτι αυτο με μαθαινει να γινω ποιο δυνατος, πρεπει να προχωρησω,
καθε χωρισμος εμενα προσωπικα με κανει σοφοτερο. παντα βλεπω τα λαθη μου πρωτα και μετα τα λαθη της. τα φιλοσοφω, τα κατανοω, μαθαινω καλυτερα πραγματικα ποιος ειμαι και το τι θελω. και προχωρω.
το νοημα ειναι ομως να κρατας τις θετικες σκεψεις, να πεις οτι αυτο με μαθαινει να γινω ποιο δυνατος, πρεπει να προχωρησω,
καθε χωρισμος εμενα προσωπικα με κανει σοφοτερο. παντα βλεπω τα λαθη μου πρωτα και μετα τα λαθη της. τα φιλοσοφω, τα κατανοω, μαθαινω καλυτερα πραγματικα ποιος ειμαι και το τι θελω. και προχωρω.
Bluevertigo
Μέλος
- Εγγρ.
- 6 Φεβ 2007
- Μηνύματα
- 393
- Like
- 4
- Πόντοι
- 1
Αυτό μου θύμισε τον Νίκο Κούνδουρο, που όταν τον ρώτησαν αν ο Δράκος είναι η καλύτερη ταινία του, προσβλήθηκε και απάντησε ότι σαν δημιουργός εξελίσσεται και αλίμονο αν δεν πίστευε ότι κάθε καινούρια ταινία του, είναι και η καλύτερη μέχρι την επόμενη.
mimikos2000
Μέλος
- Εγγρ.
- 13 Μαρ 2006
- Μηνύματα
- 3.064
- Like
- 13
- Πόντοι
- 16
χαιρομαι που απο τα γραφομενα μου σε κανω και αναπολεις καποιες αναμνησεις σου.
θα ηθελα να συμπληρωσω κατι.
θυμαμαι πριν χρονια οταν με χωρισε η τοτε κοπελα μου με ειχε παρει απο κατω. μια μερα λοιπον ειμαι στο θησειο και περπαταω. στεκομαι και παρατηρω. εβλεπα να παιρναει η μια γυναικα πισω απο την αλλη και παραλληλα. και αναρωτηθηκα το εξης.
"κοιτα ποσες δυνατοτητες μας προσφερει η ζωη και εγω σκαω για κατι το οποιο απλα δεν μου ταιριζε. !!!"
το επομενο μου βημα .
να κοιταξω μπροστα στο μελλον και να κρατησω το παρελθον ως μια αναμνηση και ως ενα κομματι του εαυτου μου.
Bluevertigo
Μέλος
- Εγγρ.
- 6 Φεβ 2007
- Μηνύματα
- 393
- Like
- 4
- Πόντοι
- 1
Έχω ήδη βάλει το DVD και παίζει για να φανταστείς. Όσο για την απόφαση σου να προχωρήσεις και να κάνεις το επόμενο βήμα σου, είναι θέμα επιβίωσης, δηλαδή ενστίκτου και όχι σοφίας. Τώρα το κατά πόσο η παρατήρηση του ανώνυμου και απρόσωπου θηλυκού σε σχέση με τη βιωμένη αλήθεια ενός ανθρώπου που μοιράστηκε μαζί σου το χρόνο, δηλαδή το πιο πολύτιμο και καταραμένο αγαθό, σε έκανε να συνειδητοποίησεις τις δυνατότητες της ζωής, είναι πέραν της αντιληπτικής μου ικανότητας, αν και απόλυτα κατανοητό ως μέθοδος τεχνητης αναπνοής.
kaytos
Μέλος
- Εγγρ.
- 4 Ιαν 2007
- Μηνύματα
- 6.904
- Like
- 14
- Πόντοι
- 66
Μα, αυτά εννοούσα κι εγώ...
peloponisios
Μέλος
- Εγγρ.
- 1 Σεπ 2005
- Μηνύματα
- 1.630
- Like
- 3
- Πόντοι
- 16
Αυτά που γράφει να τα βλέπει ο iwcg, και να τα ανασύρει, όποτε του έρχεται στο νου να γράψει για το πόσο τέλειες είναι, τι λάθη κάνουμε εμείς κλπ κλπ κλπ. Όταν τρως την σφαλιάρα κατάμουτρα, όλες οι θεωρίες πάνε στο διάολο και η σφαλιάρα πονάει ως τα βάθη.
Χαιρέκακος? Μπορεί. Αναίσθητος, όχι.
Δεν είναι τα μαύρα τα εσώρουχά της, ούτε το τυχάρπαστο τσιμπούκι, ούτε το τέλειο κρεβάτι, αυτό δεν μπορεί να καταλάβει ή να περιγράψει κανείς από όσους έγραψαν. (εκτός ίσως από έναν). Είναι ένα γαμημένο αίσθημα(έστω μια ορμονική διεργασία) που καθοδηγεί και αυτό που προτείνεται παντού εδώ μέσα και εκεί έξω, είναι να το σκοτώσουμε, να το θάψουμε. Να τα βάλουμε όλα στο μπλέντερ της λογικής και να διαλέξουμε. Μα δεν μπορούμε να το διαλέξουμε, μας διαλέγει και είναι τόσο ισχυρό που παραδίνεσαι. Έτσι ήταν, είναι και θα είναι.
Bluevertigo
Μέλος
- Εγγρ.
- 6 Φεβ 2007
- Μηνύματα
- 393
- Like
- 4
- Πόντοι
- 1
Ces yeux ne t’ appartiennent pas…où les as-tu pris?
«Μου συνέβαινε καμιά φορά να βλέπω τα πάντα να θολώνουν στο κύλισμά τους, να υποχωρούν, και τότε παραδεχόμουν χωρίς αντίσταση πως έτσι είναι δυνατόν να περνά κανείς από τη μια κατάσταση στην άλλη. Λέω μου συνέβαινε, αν και μια κάπως ανόητη ελπίδα με άφηνε να πιστεύω πως ήταν δυνατό να μου συμβαίνει συνέχεια. Γι΄ αυτό και, παρόλο που το να περιδιαβαίνει κανείς τους δρόμους μιας πολιτείας, έχοντας οικογένεια και μια εργασία, αποτελεί σκάνδαλο, είναι στιγμές που λέω να γυρίσω στην αγαπημένη μου γειτονιά, να ξεχάσω τις απασχολήσεις μου και με λίγη τύχη να συναντήσω την Ζοσιάν και να μείνω μαζί της ως τα ξημερώματα.»
Julio Cortazar
La relation sexuelle n'existe pas. Όπως έλεγε και ένας σοφός.
Που έχει δύο σημασίες:
1. Η σεξουαλική σχέση δεν υφίσταται. (δηλαδή ως καθαρή σεξουαλική πράξη χωρίς φαντασία και συμβολισμούς δεν......)
2. Η σχέση ανάμεσα στα φύλα δεν υφίσταται. (δηλαδή ως πλήρης ισορροπία "και έσονται οι δύο εις σάρκαν μία" και λουλουδάκια και καρδούλες και βόλτες πιαμένοι χεράκι-χεράκι στο ηλιοβασίλεμα)
Που έχει δύο σημασίες:
1. Η σεξουαλική σχέση δεν υφίσταται. (δηλαδή ως καθαρή σεξουαλική πράξη χωρίς φαντασία και συμβολισμούς δεν......)
2. Η σχέση ανάμεσα στα φύλα δεν υφίσταται. (δηλαδή ως πλήρης ισορροπία "και έσονται οι δύο εις σάρκαν μία" και λουλουδάκια και καρδούλες και βόλτες πιαμένοι χεράκι-χεράκι στο ηλιοβασίλεμα)
χθες και σήμερα ενω ειχε να μπει 3 μήνες msn,μπήκε...
Δεν της μιλουσα,σήμερα ομως αναγκάστηκε και μου μίλησε πρώτη..
ρώτησε τι κάνω και μου ειπε οτι πρεπει να βγει και αν θέλω να της τηλεφωνήσω η να στείλω μηνυμα οταν θέλω..
της τηλεφώνησα,ειπα τα κλασσικά οτι δεν ήθελε να συνεχίσει μαζι μου γιατι δεν ημουν ο ανθρωπος που ηθελε να ζήσει μαζι του για πάντα,δεν ηταν ερωτευμένη μαζί μου,ειμαστε διαφορετικοί(αυτη θέλει ζωη σε επαρχιακή πολη,εγώ αθήνα ηταν το παραδειγμα της)..
Μόλις της ειπα οτι εγώ το εβλεπα σοβαρά μου είπε οτι αν το έβλεπα επρεπε να κάνω κίνηση και όχι στα λόγια..
Επίσης μου ειπε οτι ΔΕΝ ημουν ανδρας επειδη την επόμενη μέρα του χωρισμου δεν την κυνήγισα..Μα της είπα,εσύ δεν ειπες οτι και να το κάνω δεν υπάρχει νόημα?και μου ειπε οτι το είπε αυτη αλλα εγω έδειξα οτι ημουν ανδρας επειδη δεν έκανα τον παρακαλιάρη..Και οτι αν ηθελα να την διεκδικήσω οπως της είχα πει επρεπε να το ειχα κάνει στις πράξεις και οχι στα λόγια..Μα της λέω εσυ δεν ειπες οτι θες να ερωτευθεις αλλον?
Οταν κλεισαμε το τηλεφωνο μου εστειλε μηνυμα οτι 'δεν ηθελε να τελειώσουμε με τσακωμό ..' κλπ..
τι να πώ...δεν βγάζω άκρη...ΑΒΥΣΣΟΣ το μυαλό της γυναίκας..
Δεν της μιλουσα,σήμερα ομως αναγκάστηκε και μου μίλησε πρώτη..
ρώτησε τι κάνω και μου ειπε οτι πρεπει να βγει και αν θέλω να της τηλεφωνήσω η να στείλω μηνυμα οταν θέλω..
της τηλεφώνησα,ειπα τα κλασσικά οτι δεν ήθελε να συνεχίσει μαζι μου γιατι δεν ημουν ο ανθρωπος που ηθελε να ζήσει μαζι του για πάντα,δεν ηταν ερωτευμένη μαζί μου,ειμαστε διαφορετικοί(αυτη θέλει ζωη σε επαρχιακή πολη,εγώ αθήνα ηταν το παραδειγμα της)..
Μόλις της ειπα οτι εγώ το εβλεπα σοβαρά μου είπε οτι αν το έβλεπα επρεπε να κάνω κίνηση και όχι στα λόγια..
Επίσης μου ειπε οτι ΔΕΝ ημουν ανδρας επειδη την επόμενη μέρα του χωρισμου δεν την κυνήγισα..Μα της είπα,εσύ δεν ειπες οτι και να το κάνω δεν υπάρχει νόημα?και μου ειπε οτι το είπε αυτη αλλα εγω έδειξα οτι ημουν ανδρας επειδη δεν έκανα τον παρακαλιάρη..Και οτι αν ηθελα να την διεκδικήσω οπως της είχα πει επρεπε να το ειχα κάνει στις πράξεις και οχι στα λόγια..Μα της λέω εσυ δεν ειπες οτι θες να ερωτευθεις αλλον?
Οταν κλεισαμε το τηλεφωνο μου εστειλε μηνυμα οτι 'δεν ηθελε να τελειώσουμε με τσακωμό ..' κλπ..
τι να πώ...δεν βγάζω άκρη...ΑΒΥΣΣΟΣ το μυαλό της γυναίκας..