Αυτό είναι το Ελλάντα. Μια εικόνα Χίλιες Λέξεις

[tramountana]

Αν κάτι μου ξέφυγε φίλε διόρθωσέ με !!

Τη καλησπέρα μου !!

δεν μπορώ το λάθος είναι στην φωτό που έβαλες ... ψάξτο  ;)

 

[Mindreader]

και όλον τον χρόνο ανορθόγραφοι...

τα σέβη μου...

Αν κάτι μου ξέφυγε φίλε διόρθωσέ με !!

Τη καλησπέρα μου !!

 

[tramountana]

Ελα εντάξει Οκτωβρίου και όχι Οκτωμβριου !! 

Στο δίκτυο το βρήκα δεν το έγραψα  εγώ!!

Νόμιζα ότι αναφερόσουν σε δικό μου κείμενο !!

οχι βρε...

 

[Mindreader]

δεν μπορώ το λάθος είναι στην φωτό που έβαλες ... ψάξτο  ;)

Ελα εντάξει Οκτωβρίου και όχι Οκτωμβριου !! 

Στο δίκτυο το βρήκα δεν το έγραψα  εγώ!!

Νόμιζα ότι αναφερόσουν σε δικό μου κείμενο !!

 

[troubakhs]

ουφφφφφ....

 

[Mindreader]

ουφφφφφ....

???????

 

[Mindreader]

οχι βρε...

 

[PEODAS]

 

[Mindreader]

Ενας νέος θούριος !!!

 

[Mindreader]

Μιλάμε για πανούργα κίνηση !!!

 

[Mindreader]

Απλά ντόμπρα και σταράτα !!!

 

[Mindreader]

Πάντα πίστευα ότι  όλοι οι αγώνες για κάποια πανανθρώπινα ιδεώδη όπως για παράδειγμα  η ελευθερία η δημοκρατία η ισότητα κλπ τελικά ΄΄καπελώνονται’’.

Μπορώ να αναφέρω δεκάδες τέτοιες ιστορικές περιπτώσεις αλλά δεν θέλω τώρα να κουράσω.
Προσωπικά πιστεύω τελικά ότι η αιτία είναι κοινή και γονιδιακή για όλο το ανθρώπινο είδος και αποτελεί οικονομία της φύσης.

 

[Mindreader]

Παρακάτω θα ποστάρω ένα κείμενο που απλά επαληθεύει πανηγυρικά  την παραπάνω άποψή μου.

Το ‘’Για κανένα πούστη δεν θυσιάζομαι’’ με εκφράζει απόλυτα. Με  εξαίρεση βέβαια την οικογένειά μου και τους αποδεδειγμένους στα ‘’δύσκολα’’ φίλους μου ( γιατί υπάρχουν και τέτοιοι που πέρασαν ‘’σκληρές’’ εξετάσεις).

Και παρόλο που διαβάζω το παρακάτω κείμενο του αγωνιστή του εικοσιένα αγαπάω τόσο τη πατρίδα μου που ξέρω ότι και πάλι αν χρειαζόταν θα πολέμαγα για αυτή. Αυτή η αντίδραση ‘’παλινδρόμηση’’ ανάμεσα στη λογική και στο συναίσθημα πιστεύω ότι εκφράζει πολλούς Ελληνες.

Το βλέπω στην οργή με την οποία εκφράζονται ενάντια στο φαύλο χρεωκοπημένο πολιτικό  σύστημα της χώρας μας τις τελευταίες δεκαετίες.

Αν μπορούσα να κάνω μια διαφορά αυτή θα ήταν η παρακάτω. Θα αγωνιζόμουν  στο βαθμό που οι δυνάμεις μου θα το επέτρεπαν το φαινόμενο που ο αγωνιστής περιγράφει να το περιόριζα !! Οσο το μυαλό μου και το σαρκίο μου το επέτρεπαν.

Τροφή για σκέψη με αφορμή την επέτειο που μόλις γιορτάσαμε.

 

[Mindreader]

Το παρακάτω κείμενο γράφτηκε στον καιρό του Όθωνα και δημοσιεύθηκε σε ημερήσια εφημερίδα των Αθηνών.

Αναφέρεται στον θάνατο ενός παλληκαριού, του Λάμπρου, παλαιού αγωνιστή της Επανάστασης, που είχε καταντήσει να ζητιανεύει στους δρόμους, όπως και οι περισσότεροι αγωνιστές του 21.

Ο ανώνυμος αρθρογράφος φαίνεται οτι ήταν συναγωνιστής του Λάμπρου στον αγώνα για την απελευθέρωση του Γένους.

 

[Mindreader]

Εν Αθήναις, 30η του Μαϊου 1849

"Ξημερώνοντας η Τετράδη, βρήκαν τον Λάμπρο αποθαμένον καταμεσής της οδού Ερμού, ολίγα βήματα απόστασιν απο το καφενείον "Η Ωραία Ελλας", όπου συνήθως μαζωχνόμαστε ημείς οι κακομοιραίοι, δια να ζητιανέψωμεν την παλαιάν μας ηρωοσύνην, προς το όφελος και την δόξαν της σημερνής πατρίδος.

Το άλλοτες ρωμαλέον σώμα του ειχε περιέλθει εις αθλίαν κατάστασιν, από τες πολλές πληγές που του είχαν δώκει οι μαχαίρες των Τούρκων και οι αρρώστειες της ανέχειας.

Τόσον ταλαιπωρημένη ήτο η αδύναμη σάρκα του, ώστε θα έλεγες οτι τον άνθρωπο αυτόν, τον είχαν φονεύσει πριν από τον φυσικόν του θάνατον...

Πολλοί είχαν ακουστά για τες ανδρείες του και την αρετή του, κανενός όμως δεν πήγαινε ο νους ότι αυτός ο ξεφτιλισμένος ζήτουλας ήταν ένα από τα παλληκάρια που τραγωδούσαν οι θρύλοι του εικοσιένα.

Κι αν ποτέ τον αρωτούσε άνθρωπος, αν ήταν αυτός ο Λάμπρος που χε τρυπώσει άλλοτε στο κάστρο της Ακροπόλεως, σφάζοντας δώδεκα Τούρκους του Κιουταχή, το αρνιοτανε - όχι, δεν ήμουν εγώ αυτός ο Λάμπρος...


Σαν να μην του άξιζε ούτε αυτό το ελάχιστο - να κατέχει δηλαδής ένα όνομα όπως ο κάθε τελευταίος...

Ο κοσμάκης όμως, όταν τον είπανε οι εφημερίδες ότι ο πεθαμένος δεν ήτο άλλος από το πρωτοπαλλήκαρο του Καραϊσκάκη πού' χε σώσει τους πολιορκημένους των Αθηνών στον καιρό του Φαβιέρου, ερχόντουσαν με κατεβασμένο το κεφάλι και απίθωναν ένα ματσάκι αγριολούλουδα απάνου στο νεκρό σώμα και έτσι, γοργά-γοργά και πριν να παρέλθει η μεσημβρία ο τόπος γύρω απο την "Ωραία Ελλάδα" άρχισε να ευωδιάζει ωσάν Άνοιξις.

Ίσως, αν όσο ζούσε ακόμα ο Λάμπρος ευαρεστούνταν να του ρίξουνε και καμιά δεκάρα, όσα λουλούδια του έριξαν όντας νεκρός, δεν θα είχε τη χρείαν να αποθάνει εκ πείνης. Ωστόσον, φαίνεται ότι έτσι λειτουργούν οι ψυχές των Ελλήνων.
Ξοδεύουνε για τον θάνατο όσα τσιγκουνεύονται να δώκουν για τη ζωή...

Την έκτην ώρα του εσπερινού εδέησε να φθάσει το κάρον της δημαρχίας και αφού εσώριασαν τον Μέγα νεκρόν εις τσουβάλι απο λινάτσαν, οι υπάλληλοι της καθαριότητος περισυνέλεξαν όλα τα άνθη και εξαφάνισαν πάντα τα ίχνη της αγάπης των ανθρώπων, για να μην φανεί, λέει ,στους ξένους επισκέπτες, ότι οι αλλοτινοί ήρωες του Γένους, ψωμολυσσάνε τώρα εις τας οδούς των Αθηνών και επιδεικνύουν τες πληγές των για να τους ελεήσουν καμίαν ελιάν, κανέναν κρασόβολον, ίσως ένα κρομμύδι, ενώ οι τωρινοί αφέντες της Ελλάδος διοργανώνουν χοροεσπερίδας εις τα ανάκτορα και την περνούνε κότα/πίττα.

Τι κρίμα που η Άνοιξις εκράτησε τόσον λίγο...

Η μοίρα του Λάμπρου, δεν είναι διάφορος της μοίρας των ονειρευτών εις πάντα τα έθνη της γης - και εις εκείνα όπου ανδράγαθησαν δια την ελευθερίαν τους απέναντι ξένων τυρράνων αλλά και εις εκείνα όπου εσήκωσαν τα όπλα διά να αποδιώξουν εντόπιους εκμεταλλευτές.

Τες δέκα πληγές που έλαβα διά την πατρίδαν φαίνεται οτι τες επληρώθησαν άλλοι. Και αυτό μεν ολίγον με θλίβει, διότι δόξα τω Θεώ εγώ ούτε χέρι έχασα, ούτε πόδι και σήμερον είμαι εις θέσιν να κρατάω γερά το δισκάκι της επαιτείας, ενώ άλλοι σέρνονται ωσάν τις σαύρες στο προαύλιον της Αγίας Ειρήνης, αναμένοντας να βγει ο Βασιλιάς και οι κυρίες της Αυλής, για να κλονίσουν την καρδίαν τους με την φρικιαστικήν όψιν της αναπηρίας των.

Με θλίβει όμως και με πονά περισσότερον και απο το γιαταγάνι του Τούρκου ότι, βλέποντας οι νεώτεροι τα χάλια τα εδικά μου, ποτέ πια δεν θα στέρξουν να δώκουνε πίστιν εις αγώνας και ελευθερίαν...

Και αν κρίνω από τα όσα διαδίδουν οι λόγιοι, για την αισχρή κατάληξη των επαναστάσεων, όπου αυτές ξέσπασαν για το καλό και το δίκαιο του ανθρώπου, τέτοια και χειρότερη ειναι η μοίρα ολωνών των ονειρευτών, είτε Νταντον τους αποκαλούν, είτε Κολοκοτρωναιους.

Γιατί, στους γύρους της Ιστορίας, η κάθε νέα Βαστίλη γεννά έναν Λουδοβίκο Βοναπάρτη και το κάθε δοξασμένο Δερβένι, οδηγεί σε έναν 'Οθωνα. Φαίνεται ότι ο αγώνας του ανθρώπου για έναν καλύτερο κόσμο, είναι καταδικασμένος να καταντήσει το πρώτο σκαλί για τους επόμενους εκμεταλλευτές, που με το μπαϊράκι του Δικαίου, θα φτιάξουν έναν κόσμο χειρότερο κι από τον προηγούμενο. Μόνον που αυτή η σκάλα όπου αναρριχώνται οι εξουσιαστές, είναι καμωμένη από ματωμένα κορμιά και προδομένα όνειρα...

Ήμουνα κοντά εις τον Λάμπρον, όταν ακόμη γιομίζαμε Πίστη για ένα ωραίο αύριο και ήμουν ακόμα πιο κοντά του, ότε νικημένοι κι οι δυο βγάναμε την αλλοτινήν μας ηρωοσύνην εις επαιτείαν - και τώρα είμαι μόνον μιαν ανάσα πίσω του,όντας κι ο ίδιος μελοθάνατος.

Δεν ηξεύραμε, τότε που ριχτήκαμε εις τον αγώνα δια ελευθερίαν της Ελλάδος, ότι οι Ελληνες είναι άνθρωποι όπως οι άνθρωποι ολουνού του κόσμου και ότι η μόνη αλήθεια είναι, πως δεν υπάρχει ελπίς για το ανθρώπινον γένος...

 

[μη επανδρωμένη σέλφι]

 

[Mindreader]

Ο Καζαντζάκης παρομοίαζε τη γνώση που του έδωσε ο Ζορμπάς με ''λιονταρίσια μυαλά'' σε σχέση με τα φρου φρου και αρώματα που τα πανεπιστήμια του σέρβιραν.

Την άποψη αυτή τη συμμερίζομαι. Τι να κλάσει το πανεπιστήμιο μπροστά στο πεζοδρόμιο ??? Είναι και ο κυριοτερος λόγος που συμμετέχω και γράφω στο site αν και θα μπορούσα να γράφω σε ''καθωςπρέπει΄΄ πανεπιστημιακά blogs και fora. Σιχάθηκα τα ξεφτυλισμένα ξεπουλημένα πανεπιστήμια και αγάπησα το πεζοδρόμιο. Σιχάθηκα τους ξερόλες καθηγητάδες που έχουν γνώμη ακόμη και για το σεξ έχοντας γαμήσει 5-6 γυναικες ΄λος και όλες στη ζωή τους μια απο τις οποίες είναι η κλασομπανιέρα γυναίκα τους που δεν θα την γάμαγα ούτε και αν μου περνάγανε βιάγκρα σε ορό !!

Τι να μου πούνε όλοι οι φιλόσοφοι και λογοτέχνες που πάντα διάβαζα μπροστά στη γνώση την αρχιδάτη, το απάνθισμα ζωης που ο αγωνιστής ζητιάνος παραπάνω βίωσε στο πετσί του και έγραψε σε πέντε αράδες.

Διαλέγω 2-3 σημεία-''λιονταρίσια μυαλά'' για να θυμάμαι !!

Ξοδεύουνε για τον θάνατο όσα τσιγκουνεύονται να δώκουν για τη ζωή...


Με θλίβει όμως και με πονά περισσότερον και απο το γιαταγάνι του Τούρκου ότι, βλέποντας οι νεώτεροι τα χάλια τα εδικά μου, ποτέ πια δεν θα στέρξουν να δώκουνε πίστιν εις αγώνας και ελευθερίαν...


Φαίνεται ότι ο αγώνας του ανθρώπου για έναν καλύτερο κόσμο, είναι καταδικασμένος να καταντήσει το πρώτο σκαλί για τους επόμενους εκμεταλλευτές, που με το μπαϊράκι του Δικαίου, θα φτιάξουν έναν κόσμο χειρότερο κι από τον προηγούμενο. Μόνον που αυτή η σκάλα όπου αναρριχώνται οι εξουσιαστές, είναι καμωμένη από ματωμένα κορμιά και προδομένα όνειρα...

 

[Mindreader]

 

[Kaloeros]

Βρε Mind μας συγκίνησες πάλι...

Αλλά βρε αδερφέ γύρισέ το λίγο, θα μας φέρεις σε απελπισία και μετά σε κατάθλιψη...

Να έχεις ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο, γιατί τίποτε δεν γίνεται χωρίς ελπίδα.

Και ο Ζορμπάς που αναφέρεις πιο πάνω ήταν πρότυπο ελευθερίας και αισιοδοξίας!

 

[Mindreader]

Βρε Mind μας συγκίνησες πάλι...

Αλλά βρε αδερφέ γύρισέ το λίγο, θα μας φέρεις σε απελπισία και μετά σε κατάθλιψη...

Να έχεις ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο, γιατί τίποτε δεν γίνεται χωρίς ελπίδα.

Και ο Ζορμπάς που αναφέρεις πιο πάνω ήταν πρότυπο ελευθερίας και αισιοδοξίας!

Εντάξει έχεις δίκιο !!


Ξεκινάω το ''γύρισμα'' !!