@Stavros τα σημεία που επισημαίνεις είναι σημαντικά και εξηγούνται. Χρειάζονται όμως την ανάλυση τους.
Είμαι χρονικά πιεσμένος αυτές τις ημέρες, και δεν θέλω να «ξεπετάξω» την όποια απάντηση μου σε τέτοια σοβαρά ζητήματα. Πίστωσε με χρονικά και θα επανέλθω. Και ναι πράγματι, το Υπ.Αναπτυξ. είναι το αρμόδιο να ασκεί την εποπτεία.
Δεν πειράζει φίλε, όποτε μπορείς. Η καλή σου διάθεση και πρόθεση είναι προφανής.
Και εγώ όμως χρωστάω συνέχεια από το προηγούμενο post σου, γιατί μέχρι τώρα απάντησα μόνο στα άρθρα που παράθεσες σε scan από το συμβόλαιο.
Συνεχίζω, πάνω σε αυτά που έγραψες ο ίδιος:
Ωστόσο πριν από το οτιδήποτε, Θα πρέπει να γίνει αντιληπτό ότι η κάθε ασφαλιστική εταιρεία που νόμιμα δραστηριοποιείται στην Ελλάδα (και όχι μόνο)[size=12pt]δεν είναι ξέφραγο αμπέλι[/size].
Οι ελεγκτικοί μηχανισμοί(Υπουργείο Ανάπτυξης,Νομοθετικό πλαίσιο,Κοινοτική νομοθεσία, Εποπτική Αρχή κα) ασκούν τακτική, και αυστηρότατη εποπτεία.
Μακάρι κάτι αντίστοιχο να συνέβαινε και σε άλλους κλάδους.
Αυτό που λες ισχύει, φίλε proviος, όντως οι έλεγχοι που γίνονται από τις αρχές στις Ασφαλιστικές είναι (ή τουλάχιστον πρέπει να είναι) αυστηροί. Οι έλεγχοι όμως αυτοί δεν αφορούν τις ασφαλιστικές συμβάσεις, αφορούν τη διαχείριση των κεφαλαίων τους, τα αποθεματικά τους, το βαθμό επικινδυνότητας των επενδύσεών τους, και άλλα τέτοια στοιχεία που ο ασφαλιζόμενος δεν μπορεί (εκ των πραγμάτων) να ελέγξει, και γι’ αυτό οι νομοθεσίες (εθνική, κοινοτική, κλπ) έχουν αναλάβει να το κάνουν. Εγώ δε συζητάω αυτό το θέμα.
Δηλαδή εκτός πολλών άλλων , εκείνο που ενδιαφέρει εδώ stavro, είναι να επισημάνουμε ότι δεν της επιτρέπεται (της εταιρείας) να συντάσσει κατά το δοκούν ασφαλιστικές συμβάσεις και συμβόλαια. Αυτά έχουν ένα βασικό και προκαθορισμένο νομικό πλαίσιο και δομή. Ως εκ τούτου ρητοί όροι είναι αδύνατον να λείπουν.
Εδώ κάνεις λάθος. Δεν υπάρχει δέσμευση για τη δομή (και βεβαίως την γλώσσα, το wording όπως το λέτε εσείς οι ασφαλιστές) των συμβολαίων.
Η γενική αρχή (που βεβαίως ισχύει) είναι ότι καμία σύμβαση μεταξύ ιδιωτών δεν μπορεί να είναι παράνομη. Αυτό, ισχύει. Εννοώ ότι δεν μπορεί να συναφθεί σύμβαση μεταξύ ιδιωτών (και η ασφαλιστική εταιρεία ιδιώτης είναι) που να λέει π.χ. ότι «αν ο ασφαλιζόμενος πάθει νεφρική ανεπάρκεια, θα του δώσει το νεφρό του ο διευθυντής της εταιρείας». Αυτό είναι παράνομο, δεν μπορεί κανείς να επικαλεστεί τέτοια σύμβαση σε δικαστήριο, άρα δε συζητάμε για τέτοιες περιπτώσεις.
Συζητάμε για τις συμβάσεις, που σε περίπτωση διένεξης μεταξύ των συμβαλλομένων, θα πάνε στο δικαστήριο να τους λύσει τη διαφορά. ΤΟΤΕ, το δικαστήριο ΣΤΗ ΣΥΜΒΑΣΗ θα ανατρέξει (και θα την ερμηνεύσει), για να βγάλει απόφαση. Αν λοιπόν η σύμβαση (το συμβόλαιο δηλαδή) ΔΕ ΛΕΕΙ ΚΑΘΑΡΑ πότε πρέπει να πληρωθεί η αποζημίωση, το δικαστήριο θα βγάλει μια απόφαση που θα λέει: «Ναι, τα χρωστάς, και δώστα». Δε θα πει όμως «Δώστα τώρα». Άρα ο ασφαλιζόμενος δε θα μπορεί να βγάλει (άμεσα) διαταγή πληρωμής.
Αυτό που έλεγα λοιπόν στο προηγούμενο post μου είναι ότι τέτοιες ασάφειες ΕΠΙΤΗΔΕΣ τις αφήνουν να υπάρχουν οι εταιρείες στα συμβόλαιά τους, και καταλαβαίνεις το γιατί. Αυτό που είχα κάνει εγώ (στο παρελθόν) ήταν να «χτενίσω» εξονυχιστικά ένα-δυο συμβόλαια, και να εντοπίσω αυτές τις ασάφειες.
Και αυτές σου μεταφέρω τώρα.
Τι εννοείς με το «ρητοί όροι είναι αδύνατον να λείπουν»? Είπα εγώ να λείπουν? Αντίθετα είπα να υπάρχουν. Ρητοί, σαφείς και λεπτομερείς.
Δεν μπορεί λοιπόν βάση νόμου να πεί ότι εγώ τον stavro... τον ασφαλίζω στο περίπου θάνατο, στην περίπου αναπηρία και θα τον αποζημιώσω στα περίπου ευρά, και όποτε εγώ ευκαιρήσω. Αλλά αυτός θα μου καταβάλει προκαθορισμένα ασφάλιστρα.
Για όνομα κατι τέτοιο, είναι τουλάχιστον ανεύθυνο, να το ισχυρίζεται κάποιος.
Τι είναι αυτά τώρα? Δεν καταλαβαίνω τι λες.
Επίσης σου παραθέτω……….. (Ειδικότερα με τον ν.2496/97 αναγνωρίστηκε για Ά φορά με σκοπό την προστασία του καταναλωτή-ασφαλισμένου δικαίωμα εναντίωσης προς την ασφαλιστική σύμβαση για συγκεκριμένους λόγους (αρ.2 παρ. 5 και 6 ν.2496/97). Σκοπός είναι η εξασφάλιση του καταναλωτή ότι το προϊόν που αγοράζει, ανταποκρίνεται στις ανάγκες του και είναι πράγματι αυτό το οποίο ζήτησε.)
Φίλε, αυτή η ιστορία με τη δήλωση εναντίωσης, ΤΗΝ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΗ κατοχυρώνει, όχι τον ασφαλιζόμενο.
Κοίτα: Οι ασφαλιστικές συμβάσεις (συνήθως) είναι «Συμβάσεις Προσχώρησης», δηλαδή είναι συμβάσεις που συντάσσονται από την εταιρεία, δημοσιοποιούνται, και ανακοινώνεται ότι: «έχουμε στη διάθεσή σας αυτή τη σύμβαση, όποιος θέλει ας έρθει να την αποδεχθεί». Δεν είναι δηλαδή συμβάσεις που συντάσσονται από κοινού, και γίνονται συν-αποδεκτές. Ειδικές συμβάσεις (για πολύ ακριβά πράματα, ιδιαίτερης μορφής (π.χ. ασφάλιση διαστημοπλοίων, γεφυρών, κλπ)) μπορεί να είναι του μη «προσχωρησιακού» τύπου, αλλά οι ασφαλίσεις ζωής, που απευθύνονται στη λιανική κατανάλωση, στον καθένα φουκαρά (να το πω με απλά λόγια) είναι του τύπου «Αυτό είναι, κι αν σ’ αρέσει». Αυτό λέγεται σύμβαση προσχώρησης.
Λέω λοιπόν πιο πάνω ότι η δήλωση εναντίωσης την ασφαλιστική κατοχυρώνει διότι:
-Αν ο ασφαλιζόμενος φέρει μια αντίρρηση στους όρους του συμβολαίου (στο πότε θα πάρει τα λεφτά του χρονικά δηλαδή), θα του απαντήσουν «δυστυχώς, δεν γίνεται αυτό που ζητάτε», και θα ακυρωθεί η σύμβαση.
-Αν ΔΕΝ το κάνει, και προκύψει δικαστική διαφορά, η ασφαλιστική θα πει στο δικαστήριο «εμείς αυτό το συμβόλαιο πουλήσαμε, ο κύριος το αποδέχτηκε, ΔΕΝ ΕΦΕΡΕ ΑΝΤΙΡΗΣΗ όπως μπορούσε, και του είχαμε δώσει και το έντυπο, επομένως τι θέλει τώρα? Τα πράματα είναι όπως λέει το συμβόλαιο».
Γι αυτό λέω ότι η (υποθετική) δήλωση εναντίωσης κατοχυρώνει την εταιρεία και όχι τον ασφαλιζόμενο...
Όπως θα διαπιστώσεις από το απόκομμα συμβολαίου 1 , αριστερά στην σελίδα περιγράφεται ο « κίνδυνος» , δεξιά η αξία αποζημίωσης στην ενδεχόμενη έλευση του, και τέρμα δεξιά τα προκαθορισμένα ασφάλιστρα που καλείσαι να πληρώνεις για την κάλυψη σου από αυτόν.
Δεν καταλαβαίνω γιατί μου τα λες αυτά. Τα ξέρω εξ ίσου καλά και με σένα, σε διαβεβαιώνω.
Τώρα [size=12pt]όσο αφορά τον χρόνο καταβολής[/size] διάβασε …..Επίσης αποσπασματικά σου παραθέτω «Στοιχεία Ασφαλιστικου Δικαίου, 1979 Α. Αργυριάδης».)
Διαχείριση κινδύνων κατά την επέλευση της ζημίας
« ……Δίκαιη και ταχεία αποζημίωση του παθόντος, δηλ. αποζημίωση ούτε χαμηλή ούτε υψηλή σε σχέση μη τη ζημία και ταχεία. [size=10pt]Προβλέπεται από τον νόμο εντός των 30ημερών, προθεσμία που μετρά απο την υποβολή των δικαιολογητικών….»[/size]
Ναι, όντως έτσι είναι.
Το θέμα είναι ότι στη σύμβαση (στο συμβόλαιο) ΔΕΝ ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΖΟΝΤΑΙ ποια είναι τα δικαιολογητικά που ΘΑ ζητάει η εταιρεία όταν έρθει η ώρα να πληρώσει. Και υπό το πρόσχημα του «φέρτε και αυτό, και φέρτε και εκείνο», η αποζημίωση (το πίπτειν το μετρητό δηλαδή) πάει στις καλένδες... Ο νόμος προσδιορίζει το χρονικό διάστημα (30 μέρες), αλλά ΔΕΝ ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΖΕΙ το πότε ξεκινάνε να μετράνε οι 30 μέρες!
Αφού λοιπόν ο νόμος έχει κενό, γιατί να μην το βάλουμε στο συμβόλαιο?
Τα προβλήματα που έχουν υπάρξει και υπάρχουν στον χώρο μας, ξεκινούν από την στιγμή που δεν λέγονται τα πράγματα σταράτα προς τον πελάτη., και ο πελάτης δεν μπαίνει στον κόπο να διασταυρώσει τα λεγόμενα με τα γραφόμενα.(Αν και εδώ υπάρχει δικλείδα ασφαλείας ΥΠΕΡ του καταναλωτή – λήπτη της ασφαλιστικής κάλυψης).
Σε διαβεβαιώνω ότι τα προβλήματα ξεκινάνε από το γεγονός ότι ΚΑΜΙΑ ασφαλιστική δε θέλει να βάλει το χέρι στην τσέπη, αν μπορεί να μην το βάλει.
Το ότι
μερικά δικαστήρια έχουν όντως ευνοήσει ασφαλιζόμενους στις αποφάσεις τους είναι εν μέρει αληθές, αλλά πόσα είναι αυτά?
Και εν πάσει περιπτώσει, γιατί ο ασφαλιζόμενος να χρειαστεί να τρέχει στα δικαστήρια για να βρει το δίκιο του? Γιατί να μην είναι όλα σαφώς γραμμένα στο συμβόλαιο, να αισθάνεται κι αυτός σιγουριά? «Σιγουριά» δεν πουλάνε οι εταιρείες?
Εγώ φίλε, ΜΠΗΚΑ στον κόπο να διασταυρώσω (όπως λες) αυτά που μου λέγαν με αυτά που ήταν γραμμένα. Καμία σχέση. Και όχι μόνο αυτό, τα γραμμένα ήταν (και είναι, πιστεύω), ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΑ. Και οι προσπάθειές μου να αλλάξουν αυτά τα κείμενα απλώς δεν απέδωσαν τίποτα.
Μην τα ισοπεδώνουμε όλα, υπάρχει αδρό κοινωνικό όφελος από την λειτουργία των ιδιωτικών ασφαλιστικών εταιρειών.
Αυτό είναι πολιτική θέση (και τοποθέτηση), και δε θα σου απαντήσω. Διαφωνώ πάντως για το «αδρό όφελος». Θα έλεγα ότι υπάρχει «αδρή εκμετάλλευση».
Τα συμβόλαια δεν μπάζουν τόσα νερά, όσα νομίζουν κάποιοι. Κάποιοι ασφαλιστές μπάζουν.
(Στην πιάτσα μας παπατζήδες και κοράκια τους φωνάζουμε)
Κοίτα, για κοράκια και παπατζήδες δε μπορούμε να συζητάμε, γιατί δε τους έχουμε μπροστά μας να τους εξετάσουμε. Τα συμβόλαια όμως τα έχουμε. Οπότε μπορούμε να τα εξετάσουμε. Σε διαβεβαιώνω, ότι (αν ο ασφαλιζόμενος είναι που θέλει να το έχει στεγανό), σαν νομικό έγγραφο όχι απλώς «μπάζει νερά», είναι από υλικό που διαλύεται στο νερό!
Θα πρέπει να ξέρεις όμως ότι αυτούς ούτε και εγώ τους γουστάρω. Κάνουν κακό στον χώρο, και πράγματι τον δυσφημίζουν. Για αυτό , εδώ και κάποια χρόνια ( 5+),Θεσπιστήκαν υποχρεωτικές εξετάσεις από το υπουργείο ανάπτυξης, καθώς και η ύπαρξη συμβολαίου αστικής ευθύνης για κάθε ασφαλιστή.
(Λίγα επαγγέλματα υποχρεούνται σε αστική ευθύνη και μάλιστα αυτού του ύψους που πληρώνω κάθε χρόνο. Κάτι σημαίνει ! … Θα τα πούμε άλλη φορά όμως αυτά.)
Δυστυχώς (για σένα) φίλε μου, σε αυτό την έχεις πατήσει σε... προσωπικό επίπεδο. Και εγώ υπάλληλος είμαι (ιδιωτικός), και αν κάνω μια μαλακία και βλάψω κάποιον, η εταιρεία μου θα την πληρώσει. Στη δικιά σου περίπτωση (δεν ξέρω αν είσαι πράκτορας ή «συνεργάτης»), αν κάνεις μια μαλακία, δε θα την πληρώσει ο εργοδότης σου! Έχει φροντίσει να απαλλαχτεί απ’ αυτό, ασφαλίζοντάς σε (υποχρεωτικά προφανώς). ΤΟΣΟ κατοχυρωμένες είναι αυτές οι εταιρείες, απέναντι στο να ΜΗΝ βάλουν το χέρι στην τσέπη!
Ρίξε λοιπόν την ματιά σου και είμαι στην διάθεση σου, για διάλογο. Αρκεί να μην με «μαλώνεις» άδικα !
Βεβαίως και δε σε «μαλώνω». Δεν έχω το authority να το κάνω αυτό, άλλωστε. Δεν έχεις παράπονο όμως, έχω «χτενίσει» όλα όσα έγραψες (και φωτογράφησες), και σου απαντάω διεξοδικά.
Για τη Ferrari, σου είπα, δε την κατάλαβα την παρομοίωση.
Συμπερασματικά:
Ξέρεις τι ΠΡΕΠΕΙ να λένε τα συμβόλαια? Πρέπει να λένε (το είπα ήδη):
Εσύ έχεις υποχρέωση να πληρώνεις ασφάλιστρο.
Εγώ έχω υποχρέωση να πληρώσω αποζημίωση.
Ξέρεις τι πιστεύω ότι λένε τα συμβόλαια?
Εσύ έχεις υποχρέωση να πληρώνεις ασφάλιστρο.
Εγώ έχω υποχρέωση να εξετάσω το αίτημά σου να σου πληρώσω αποζημίωση.
Δυστυχώς, αυτό λένε.
Στη διάθεσή σου.