Αν οι παίκτες του Αρη βάλθηκαν να μας στείλουν όλους στον… τρελογιατρό, που λέει και το αγαπημένο σύνθημα των οπαδών τους, καλό θα ήταν να μας το πούνε. Τώρα.
Αυτό που συνέβη μέσα σε μία εβδομάδα, από τον Αρη της Λιβαδειάς μέχρι τον χθεσινό κόντρα στον Αστέρα Τρίπολης, δεν έχει εξήγηση. Λογική εξήγηση, εννοούμε. Πάνω που έκανε ένα βήμα στη μπρος στη Λιβαδειά και περίμεναν όλοι ότι θα κάνει άλλα δύο με την Τρίπολη, κάνει δύο πίσω και χύνει την καρδάρα με το γάλα. Τι να φταίει; Ο καθένας μπορεί να δώσει από μία διαφορετική απάντηση, εξαρτάται πως το βλέπει κανείς. Το βέβαιο είναι ότι οι παίκτες συνεχίζουν να αδικούν τους εαυτούς τους. Κάποιοι αρχίζουν σιγά σιγά να πιστεύουν ότι ίσως να υπερεκτιμήθηκε το υλικό της ομάδας, αυτό που όλοι οι Αρειανοί συμφωνούσαν το καλοκαίρι ότι είναι το καλύτερο της τελευταίας 20αετίας.
Ισως να ‘ναι κι έτσι. Ακόμη όμως και σ’ αυτήν την περίπτωση, δεν νομίζουμε ότι μ’ αυτό το ρόστερ που έχει δεν μπορεί να κερδίζει ματς τύπου Αστέρα Τρίπολης ή Καβάλας νωρίτερα, ή Πανθρακικού και κάνα δύο ακόμη (χωρίς καμία διάθεση υποτίμησης των συγκεκριμένων ομάδων). Πόσο, δε, όταν τα πιο πολλά έγιναν μέσα στο Χαριλάου και ο Αρης τελείωσε κάποια με παίκτη παραπάνω (για την ακρίβεια τελείωσε συνολικά πέντε παιχνίδια με αριθμητικό πλεονέκτημα αλλά δεν κέρδισε κανένα, προχθές κατάφερε να χάσει κιόλας). Η δική μας αίσθηση είναι η εξής: Αποδεικνύεται πως ορισμένοι παίκτες δεν έχουν το «μέταλλο» για το οποίο έκανε λόγο ο Κούπερ την περασμένη εβδομάδα. Δεν αντέχουν σε συνθήκες πρωταθλητισμού και δυστυχώς συμβαίνει να είναι κομβικοί παίκτες στο 4-4-2 που παίζει ο Κούπερ (υπάρχει και πρόβλημα προσαρμογής σ’ αυτό). Ισως μερικοί να έφτασαν και στα όριά τους. Αυτή είναι η δική μας άποψη.
Ασφαλώς φταίει και ότι ο Αρης δεν εισέπραξε ακόμη αυτά που περίμενε από τις δύο ακριβότερες μεταγραφές του καλοκαιριού, τον Αμπρέου και τον Γκρασιάν. Ο πρώτος δυστυχώς δεν ταίριαξε με τη «χημεία» της ομάδας. Ηρθε για το καλό συμβόλαιο που του πρόσφερε ο Αρης, αλλά το μυαλό του ήταν «κολλημένο» στην εθνική Ουρουγουάης. Γι΄ αυτό και φεύγει με εισήγηση του Κούπερ. Κρίμα που τα πράγματα εξελίχθηκαν έτσι. Ο Γκρασιάν ήρθε για «δεκάρι» αλλά μόνο σ’ αυτήν την θέση δεν έχει αγωνιστεί. Ο Μαζίνιο τον χρησιμοποιούσε αριστερό χαφ, ο Κούπερ τώρα προσπαθεί να του βρει ρόλο στην δεξιά πτέρυγα, αφού στο 4-4-2 στη ευθεία δεν χωράει. Ο Γκρασιάν δεν το έχει όμως. Δεν μπορεί να βρει πατήματα, αλλά δίνει την εντύπωση ότι δεν προσπαθεί κιόλας όσο πρέπει.
Εν πάσει περιπτώσει, ο Αρης διέρχεται μία δύσκολη φάση αλλά ο πανικός είναι κακός σύμβουλος τούτες τις στιγμές. Χειρότερα θα κάνει τα πράγματα, όχι καλύτερα. Εχει την τύχη να διαθέτει έναν Κούπερ που ξέρει να διαχειρίζεται τέτοιες καταστάσεις και οφείλει να ποντάρει πάνω του. Ο Εκτορ ξέρει καλύτερα από τον καθένα τι πρέπει να κάνει για να βγάλει την ομάδα από αυτήν την κατάσταση, όπως και τι χρειάζεται τον Ιανουάριο. Η ήττα από τον Αστέρα θα τον βοηθήσει υπό την έννοια ότι είδε ξεκάθαρα, πια, τις αδυναμίες της ομάδας. Επειδή όμως η περίοδος του Ιανουαρίου είναι δύσκολη για να βρεις τους παίκτες που θέλεις στα λεφτά που μπορείς, καλού κακού ας φέρει μαζί κι έναν… ψυχίατρο. Αχρείαστος να είναι, αλλά ας βρίσκεται γιατί αυτός ο απρόβλεπτος Αρης είναι ικανός να κερδίσει την Κυριακή τον Ολυμπιακό και να μας αποτρελάνει εντελώς. Όπως έκανε πέρσι…
Υ.Γ: Υπό άλλες συνθήκες θα ασχολούμασταν σήμερα περισσότερο με τη συμφωνία της διοίκησης με τον Κούπερ ως το καλοκαίρι του 2011. Αποτελεί πραγματικά την πιο μεγάλη «είδηση» για τον Αρη και την μεγαλύτερη επιτυχία της διοίκησης. Παίκτη σαν τον Αμπρέου ο Αρης μπορεί να βρει, προπονητή σαν τον Κούπερ όμως δεν νομίζουμε…