Σιγά σιγά, παιχνίδι με το παιχνίδι, ο Εκτορ Κούπερ αρχίζει να τον συμμαζεύει τον Αρη. Δεν θα διαφωνήσουμε με όσους υποστηρίζουν ότι η νίκη στη Λιβαδειά έφερε στο τέλος της την υπογραφή του Αργεντίνου, ωστόσο δεν νομίζουμε ότι είχε την… σφραγίδα του. Όχι ακόμη.
Θαρρούμε ότι χρειάζεται λίγος χρόνος ακόμη μέχρι να φέρει ο Αρης αυτό που λέμε την… σφραγίδα του Κούπερ και εξηγούμε τι εννοούμε:
Ο Κούπερ έκανε ξεκάθαρο από την πρώτη στιγμή που κάθισε στον πάγκο των “κιτρίνων” ότι θέλει να περάσει τα δικά του “θέλω” στο παιχνίδι της ομάδας. Και δεν δίστασε να ρισκάρει κιόλας.
Θέλει να παίζει μπάλα και όχι ποδόσφαιρο
Θέλει να προσαρμόσει τον Αρη πάνω στα δικά του στάνταρ και όχι να προσαρμοστεί αυτός στα στερεότυπα που βρήκε. Και πολύ καλά κάνει γιατί είναι ο Κούπερ. Αυτός ξέρει πώς να “φτιάξει” μία ομάδα που θα μπαίνει στο γήπεδο γνωρίζοντας τι ζητάει και πως θα το πάρει. Ο Κούπερ θέλει να μάθει στον Αρη να παίζει… μπάλα και όχι… ποδόσφαιρο, γιατί ο πρώτος δρόμος είναι ο πιο… ορθόδοξος.
Το… παίζω μπάλα και όχι ποδόσφαιρο δεν σημαίνει ότι δεν τον ενδιαφέρει το θέαμα ή το επιθετικό ποδόσφαιρο, αλλά ότι τα ζητάει μέσα από έναν συγκεκριμένο πλάνο ανάπτυξης, με πειθαρχία και με παίκτες που ο καθένας θα κάνει μία συγκεκριμένη δουλειά μέσα στο γήπεδο. Δεν θα κάνει κανένας του κεφαλιού του, ούτε θα ιδρώνουν κάποιοι λιγότερο σε βάρος κάποιων άλλων. Θα υπάρχει σχέδιο.
Το… άγνωστο 4-4-2
Ο Κούπερ δουλεύει πάνω στο 4-4-2 στην ευθεία, το οποίο ήταν άγνωστο μέχρι πρότινος στους παίκτες, και τολμάει να το βάλει στην ομάδα ενώ συμπληρώσαμε το 1/3 του πρωταθλήματος. Δεν το είχαν δουλέψει ποτέ ξανά οι “κίτρινοι” τα τελευταία χρόνια και προϋποθέτει συγκεκριμένα πράγματα. Μερικά από αυτά, για παράδειγμα, είναι ότι η ανάπτυξη του παιχνιδιού γίνεται από τα άκρα, αφού δεν υπάρχει το κλασικό “δεκάρι”, συνεπώς τα αμυντικά χαφ είναι επιφορτισμένα με ευθύνες και στο δημιουργικό κομμάτι, οι δύο φορ πρέπει να μην είναι στατικοί αλλά να βγαίνουν στους κενούς χώρους κ.ο.κ.
Δεν λέμε κάτι καινούργιο, αλλά ο Αρης δεν είχε μάθει να παίζει έτσι. Ζητάει κι άλλα πράγματα ο Κούπερ, όπως πίεση ψηλά απ’ όλη την ομάδα και η άμυνα να ξεκινάει από τους επιθετικούς.
Σταδιακά, οι παίκτες αρχίζουν να αφομοιώνουν όλα τα παραπάνω και να τα βγάζουν κατά διαστήματα στο γήπεδο. Όπως συνέβη στη Λιβαδειά.
Το ζητούμενο, τώρα, είναι να μεγαλώσει τα καλά διαστήματα κι αυτό θα γίνει αφότου εμπεδώσουν όλοι τους καλά το 4-4-2 και το ρόλο τους μέσα σ’ αυτό. Γι’ αυτό, απαιτείται λίγη υπομονή ακόμη.
Οι προσθήκες και ο Νάτσο Γκαρσία
Η ποιότητα του ρόστερ και τα διαφορετικά χαρακτηριστικά που έχουν οι παίκτες, του επιτρέπουν να πιστεύει πως δεν είναι μακριά η στιγμή που ο Αρης θα παίζει όπως ακριβώς θέλει.
Ενδεχομένως να χρειαστούν και κάποιες προσθήκες τον Ιανουάριο, ενώ λύσεις θα του δώσει η επάνοδος του Νάτσο Γκαρσία. Όταν γίνουν αυτά, τότε και ο Αρης θα έχει τη σφραγίδα του Κούπερ με την πραγματική έννοια της λέξης.
Βρίσκεται, πάντως, στην σωστή κατεύθυνση και όπως σημειώνουμε παραπάνω, είναι φρόνιμο που ο Κούπερ θέλει να προσαρμόσει τον Αρη στα δικά του “θέλω” και όχι το αντίστροφο.
Το άρθρο δημοσιεύτηκε Δευτέρα, 7 Δεκέμβριος 2009 στις 8:06 μ.μ. στην κατηγορία Reporter - Sport24, Άρης, Παντελής Ζουμπούλης, Ποδόσφαιρο. Μπορείς να παρακολουθείς τα σχόλια χρησιμοποιώντας το RSS 2.0 feed Μπορείς να αφή
οπου και να σε πετυχω φετος θα σε γαμαω εφερες τον κουπερ μου εκλασες τα αρχιδια και τον πελε να φερεις κλωνοποιημενο εισαι τοσο λιγος που παλι θα σε εχω για τ αρχιδια μου!!!!!πουτσα και παλι πουτσα και τωρα ξερεις εσυ παρακαλα ουζουνιδη μηποως και μου κοψει βαθμο
