Dr Lecter
Ανώτερος
- Εγγρ.
- 15 Σεπ 2007
- Μηνύματα
- 2.450
- Κριτικές
- 32
- Like
- 2.601
- Πόντοι
- 6.495
Βιτολο δεν φταις εσυ που εισαι πουτανας γιος..
hitman21
Ενεργό Μέλος
- Εγγρ.
- 29 Απρ 2008
- Μηνύματα
- 14.892
- Κριτικές
- 2
- Like
- 13
- Πόντοι
- 166
Επισκέπτης
Απλά.............άψογο!
Σε κάτι τέτοιους το μόνο που τους αξίζει είναι να τους τα χώνεις απαξιώνοντάς τους!
maximos555
Μέλος
- Εγγρ.
- 22 Νοε 2007
- Μηνύματα
- 9.044
- Like
- 0
- Πόντοι
- 66
Περσι ηταν ο σκορδας, φετος ειναι καποια αλλη διοικηση που την ψηφισε πολυς κοσμος......
Το ΠΡΩΤΟ και για μενα ΒΑΣΙΚΟΤΕΡΟ στελεχος ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΘΗΚΕ..... για τα υπολοιπα ερχεται ο καιρος......
"Ψιλοβρεχει" κιολας ομως (για το θεμα διαιτησια εννοω), δε νομιζω να διαφωνεις......
AGNIUS
Μέλος
- Εγγρ.
- 5 Οκτ 2007
- Μηνύματα
- 6.278
- Like
- 43
- Πόντοι
- 66
Σου ειπα οτι συμφωνω για την διαιτησια ομως οι μεγαλες ομαδες οπως ονειρευομαι τον Αρη,τα καταφερνουν και με την διαιτησια κοντρα,αν οχι παντα,τις περισσοτερες φορες...οι ελλειψεις σοβαρων παιχτων σε θεσεις κλειδια(σεντερ μπακ,10αρι,αριστερο χαφ τουλαχιστον)βγαζουν ματια.
maximos555
Μέλος
- Εγγρ.
- 22 Νοε 2007
- Μηνύματα
- 9.044
- Like
- 0
- Πόντοι
- 66
Καλημερα!
Γι αυτο εγραψα αυτο...... λαθη γινονται, πιστευω και ελπιζω οτι διορθωνονται! ;)
AGNIUS
Μέλος
- Εγγρ.
- 5 Οκτ 2007
- Μηνύματα
- 6.278
- Like
- 43
- Πόντοι
- 66
Μα και εγω ακριβως αυτα τα λαθη επισημαινω τοσο καιρο,δεν μεμφομαι καποιον ουτε ζητω να πεσουν κεφαλια κ.λ.π,διορθωση υλικου ζηταμε και οχι λογια,πολλα λογια ρε αδερφε...εχω βαρεθει να ακουω παικτες,προπονητες,Κοντη,Αθανασιαδη και λοιπους...Το θεμα ειναι οι πραξεις.
Επισκέπτης
Λίγη καλή μπαλίτσα παιδιά! Αυτό είναι όλο,αυτό ζητάμε να μας αφήσουν τόσο οι εξωγενείς όσο και οι ενδογενείς παράγοντες.
Τόσο για όλους όσους πηγαίνουν στο γήπεδο όσο και για εμάς που είμαστε μακριά και πληρώνουμε nova μόνο και μόνο για την ομάδ (κυριολεκτικά όμως)!
Τόσο για όλους όσους πηγαίνουν στο γήπεδο όσο και για εμάς που είμαστε μακριά και πληρώνουμε nova μόνο και μόνο για την ομάδ (κυριολεκτικά όμως)!
hitman21
Ενεργό Μέλος
- Εγγρ.
- 29 Απρ 2008
- Μηνύματα
- 14.892
- Κριτικές
- 2
- Like
- 13
- Πόντοι
- 166
vlachodeutsch
Μέλος
- Εγγρ.
- 27 Δεκ 2008
- Μηνύματα
- 6.218
- Like
- 4
- Πόντοι
- 66
καραμελα
δεν στεκει πουθενα
ειναι η γνωστη μαλακια των γαυροβαζελων για να δικαιολογησουν τα αδικαιολογητα
εαν πραγματικα εχεις κοντρα την διαιτησια και οχι σαν και μας τους δυο που την εχουμε για δικαιολογια, δεν πας πουθενα
doritis spermatos
Μέλος
- Εγγρ.
- 26 Δεκ 2007
- Μηνύματα
- 9.863
- Κριτικές
- 2
- Like
- 4
- Πόντοι
- 66
καραμελα αλλα ακομα και με 4 βαθμους κλεμμενους ειμαστε πρωτοι
συν του οτι παιζουμε με μιση ομαδα ολη τη χρονια
οι μαλαματινες τωρα θα ειχατε κανει 3 συλλαλητηρια και θα ζητουσατε αυτονομηση της τουμπας
vlachodeutsch
Μέλος
- Εγγρ.
- 27 Δεκ 2008
- Μηνύματα
- 6.218
- Like
- 4
- Πόντοι
- 66
εχασε ο γαυρος ποντους απο την διαιτησια; 
κι εσεις τι κανετε;πως θα ξεπλυνετε την ντροπη;
ενα φαλτσο σφυριγμα μνημονευετε 10 χρονια τωρα και λετε για μας
κι εσεις τι κανετε;πως θα ξεπλυνετε την ντροπη;
ενα φαλτσο σφυριγμα μνημονευετε 10 χρονια τωρα και λετε για μας
doritis spermatos
Μέλος
- Εγγρ.
- 26 Δεκ 2007
- Μηνύματα
- 9.863
- Κριτικές
- 2
- Like
- 4
- Πόντοι
- 66
το μονο που μνημονευω ειναι η αλαμανα και οτι σε εχω κανει 2 επισημη πουτανα μου μετα τον βαζελο 13 χρονια τωραεχασε ο γαυρος ποντους απο την διαιτησια;
κι εσεις τι κανετε;πως θα ξεπλυνετε την ντροπη;
ενα φαλτσο σφυριγμα μνημονευετε 10 χρονια τωρα και λετε για μας
Γαμαικανος
Μέλος
- Εγγρ.
- 14 Μαΐ 2009
- Μηνύματα
- 6.872
- Κριτικές
- 7
- Like
- 2
- Πόντοι
- 66
«Θεός μοναδικός!!!»
Όταν σε πρωτοείδα από κοντά, αν και ήμασταν σχεδόν ισοϋψείς, μου φάνηκες θεόρατος. Έτσι προφανώς σε είχε πλάσει η φαντασία μου. Κατακαλόκαιρο, έκανες «γύρους» στο βοηθητικό γήπεδο του Καυτανζογλείου και όλοι σε χάζευαν. Κάποιοι πιο «πονηροί» επιδιώκοντας να βρίσκονται κοντά σου, έτρεχαν ξοπίσω σου σε απόσταση ασφαλείας, διότι όταν έκανες προπόνηση ήσουν τόσο σοβαρός και προσηλωμένος, που «φόβιζες» όσους σε παρακολουθούσαν.
Όταν μ’ εγκατέλειψαν οι δυνάμεις, σταμάτησα αποκαμωμένος σε μια σκιά και ανέμενα, πότε θα τελειώσουν οι ατέλειωτοι «γύροι» στο βοηθητικό, για να σε πλησιάσω, ώστε να πάρω ένα αυτόγραφο. Παρατηρούσα γύρω μου ότι υπήρχαν κι άλλοι «ανταγωνιστές» που μάλλον το ίδιο σκεφτόντουσαν!
Όταν, επιτέλους, έληξε αυτή η διαδικασία και αποφάσισες να εγκαταλείψεις το στίβο του βοηθητικού και να επιβιβαστείς στη μαύρη Audi που σε περίμενε έξω απ’ αυτό, έσπευσα να πάρω θέση. Έβγαλα χαρτί και στυλό. Η προσμονή και η αδημονία να τα πάρεις στα χέρια σου και να υπογράψεις με δονούσε.
«Παιδιά, γρήγορα γιατί βιάζομαι να κάνω μπάνιο» απάντησες με τη ιδιαίτερη προφορά σου στο τσούρμο που σε περίμενε καρτερικά. Ήρθε η μεγάλη στιγμή. Η σειρά μου να πάρω αυτόγραφο. Να σε δω για πρώτη φορά από απόσταση αναπνοής. Μια υπογραφή και ένα φιλικό χάιδεμα στα μαλλιά.
Είχα βρεθεί σε άλλη διάσταση. Το άγγιγμα του «Θεού». Τρελάθηκα. Πανηγύριζα. Άγγιξα το μύθο. Το αθλητικό μου ίνδαλμα μοιράστηκε μαζί μου λίγα δευτερόλεπτα επικοινωνίας. Μέσα μου, όμως, κατεγράφησαν ως αιώνες. Δε σε λάτρευα απλώς αλλά ήσουν μια αθλητική «ψύχωση». Ένα πρότυπο που φώλιασε μέσα μου για πάντα.
Προσπαθούσα να σε μιμηθώ σε όλα. Όπως και οι περισσότεροι την εποχή εκείνη. Αγόραζα την ίδια μάρκα παπουτσιών, έπινα το ίδιο γάλα, στα περίφημα «μονά» στα τσιμεντένια γήπεδα έπαιζα όπως εσύ, ήθελα κι εγώ να σταθώ στον αέρα όπως εσύ. Προπόνηση, προπόνηση, προπόνηση.
Αυτό ήταν το αθλητικό μήνυμα που ΄χες περάσει σ’ όλη την νεολαία της εποχής. Δεν ήθελα να χάσω, ούτε έναν αγώνα που έπαιζες. Είτε να σε δω από κοντά στο γήπεδο, είτε στην τηλεόραση. Έγραφα σε video τους αγώνες και μελετούσα κάθε τι που έκανες στο γήπεδο. Ζούσα μαζί σου κάθε αγώνα, κάθε καλάθι, κάθε πανηγυρισμό.
Ως οπαδό μου χάρισες ατέλειωτες στιγμές ευτυχίας. Σε σηκώναμε στα χέρια για να κόψεις το διχτάκι μετά από κάθε κατάκτηση τίτλου. Τρέχαμε μαζί σου στο γύρο του θριάμβου, φωνάζαμε τα συνθήματα που σε αφορούσαν προσωπικά με τόση δύναμη που μας είχαν πάρει χαμπάρι ότι ήμασταν πάλι γήπεδο. Βραχνιασμένοι για να φωνάζουμε για την ομάδα και για σένα.
Σπανίως μας απογοήτευσες. Ακόμη και τα αναρίθμητα καλοκαίρια που διαπραγματευόσουν τις οικονομικές σου απολαβές και αγωνιούσαμε για το πότε θα πεις το πολυπόθητο «ναι», ξέραμε ότι ήσουν δικός μας και κάποια στιγμή θα σε ξαναδούμε να φοράς τη φανέλα και να μπαίνεις πρώτος στο γήπεδο που κόχλαζε από ιαχές.
Κυκλοφορούσαμε με φανέλες που ΄χαν το όνομα σου με το κλασικό νούμερο που ήταν η πιο αναγνωρίσιμη φανέλα στην χώρα. Νιώθαμε ότι ήμασταν κι εμείς κομμάτι του εαυτού σου. Ήταν τέτοια η παράνοια που υπήρχε την εποχή εκείνη για σένα και για την ομάδα που όλη η χώρα κινούνταν στους δικούς μας ρυθμούς. Νιώθαμε και ήμασταν «αυτοκράτορες».
Αυτό το συναίσθημα μας είχες κάνει να νιώθουμε. Δεν πατούσαμε στη γη, όπως κι εσύ άλλωστε. Δεν χάναμε ποτέ. Δεν περιγράφεται αυτό το βίωμα, παρά μόνο ευχαριστείς το θεό που σε ευλόγησε να το ζήσεις και όχι απλώς να το ονειρευτείς. Στιγμάτισες μια ολόκληρη γενιά ανθρώπων που βίωσαν το μεγαλείο σου.
Ένα παραμύθι που δε θέλαμε ποτέ να τελειώσει. Να συνεχιστεί η διήγηση του δίχως παύσεις και τέλος. Κάθε μέρα ζούσαμε στο ρυθμό το δικό σου και της ομάδας. Η ζωή μας είχε εναρμονιστεί με τη δική σου και της ομάδας. Όλη η αθλητική κοινότητα είχε πράξει το ίδιο. Ήσουν ο «ολύμπιος θεός» για εκατομμύρια ανθρώπους. Γίγαντας στη συνείδηση όλων μας.
Ταυτίστηκαν εκατομμύρια άνθρωποι μαζί σου και κάθε μέρα αναπολώντας την εποχή εκείνη, νιώθουν πληρότητα ψυχής. Οικτίρουν τους νεότερους που ήταν άτυχοι και δεν έζησαν, όσα κι αυτοί.
Πολλά ακόμα θα μπορούσαν να γραφτούν σ’ αυτό το «γράμμα»-κατάθεση ψυχής, αλλά η υπερβολή θα ακυρώσει την ουσία, όπως ακριβώς ένα αριστούργημα τέχνης που δεν χρήζει πολλών παρεμβάσεων, διότι θα χάσει λάμψη και πρωτόλεια δημιουργία.
Απλά σ’ ευχαριστώ (μαζί με όλου τους Αρειανούς) για τις χαρές που μας πρόσφερες απλόχερα και τις αναμνήσεις που δε χωρούν να αποτυπωθούν σ’ ένα κείμενο. Ήσουν «εξωγήινος». Ένας Αρειανός δηλαδή.
Σαν σήμερα, πριν από 30 χρόνια, εγκατέλειψες (για λίγο) τη «στρατόσφαιρα» και «προσγειώθηκες» στη ζωή μας. Ένα «αερικό» που κυκλοφορεί στην ψυχή μας και ομορφαίνει τη σκέψη μας.
Ο αντίλαλος ηχεί ακόμη μέσα μας:
«Είσαι Θεός… είσαι Θεός… είσαι Θεός μοναδικός….»
Όταν σε πρωτοείδα από κοντά, αν και ήμασταν σχεδόν ισοϋψείς, μου φάνηκες θεόρατος. Έτσι προφανώς σε είχε πλάσει η φαντασία μου. Κατακαλόκαιρο, έκανες «γύρους» στο βοηθητικό γήπεδο του Καυτανζογλείου και όλοι σε χάζευαν. Κάποιοι πιο «πονηροί» επιδιώκοντας να βρίσκονται κοντά σου, έτρεχαν ξοπίσω σου σε απόσταση ασφαλείας, διότι όταν έκανες προπόνηση ήσουν τόσο σοβαρός και προσηλωμένος, που «φόβιζες» όσους σε παρακολουθούσαν.
Όταν μ’ εγκατέλειψαν οι δυνάμεις, σταμάτησα αποκαμωμένος σε μια σκιά και ανέμενα, πότε θα τελειώσουν οι ατέλειωτοι «γύροι» στο βοηθητικό, για να σε πλησιάσω, ώστε να πάρω ένα αυτόγραφο. Παρατηρούσα γύρω μου ότι υπήρχαν κι άλλοι «ανταγωνιστές» που μάλλον το ίδιο σκεφτόντουσαν!
Όταν, επιτέλους, έληξε αυτή η διαδικασία και αποφάσισες να εγκαταλείψεις το στίβο του βοηθητικού και να επιβιβαστείς στη μαύρη Audi που σε περίμενε έξω απ’ αυτό, έσπευσα να πάρω θέση. Έβγαλα χαρτί και στυλό. Η προσμονή και η αδημονία να τα πάρεις στα χέρια σου και να υπογράψεις με δονούσε.
«Παιδιά, γρήγορα γιατί βιάζομαι να κάνω μπάνιο» απάντησες με τη ιδιαίτερη προφορά σου στο τσούρμο που σε περίμενε καρτερικά. Ήρθε η μεγάλη στιγμή. Η σειρά μου να πάρω αυτόγραφο. Να σε δω για πρώτη φορά από απόσταση αναπνοής. Μια υπογραφή και ένα φιλικό χάιδεμα στα μαλλιά.
Είχα βρεθεί σε άλλη διάσταση. Το άγγιγμα του «Θεού». Τρελάθηκα. Πανηγύριζα. Άγγιξα το μύθο. Το αθλητικό μου ίνδαλμα μοιράστηκε μαζί μου λίγα δευτερόλεπτα επικοινωνίας. Μέσα μου, όμως, κατεγράφησαν ως αιώνες. Δε σε λάτρευα απλώς αλλά ήσουν μια αθλητική «ψύχωση». Ένα πρότυπο που φώλιασε μέσα μου για πάντα.
Προσπαθούσα να σε μιμηθώ σε όλα. Όπως και οι περισσότεροι την εποχή εκείνη. Αγόραζα την ίδια μάρκα παπουτσιών, έπινα το ίδιο γάλα, στα περίφημα «μονά» στα τσιμεντένια γήπεδα έπαιζα όπως εσύ, ήθελα κι εγώ να σταθώ στον αέρα όπως εσύ. Προπόνηση, προπόνηση, προπόνηση.
Αυτό ήταν το αθλητικό μήνυμα που ΄χες περάσει σ’ όλη την νεολαία της εποχής. Δεν ήθελα να χάσω, ούτε έναν αγώνα που έπαιζες. Είτε να σε δω από κοντά στο γήπεδο, είτε στην τηλεόραση. Έγραφα σε video τους αγώνες και μελετούσα κάθε τι που έκανες στο γήπεδο. Ζούσα μαζί σου κάθε αγώνα, κάθε καλάθι, κάθε πανηγυρισμό.
Ως οπαδό μου χάρισες ατέλειωτες στιγμές ευτυχίας. Σε σηκώναμε στα χέρια για να κόψεις το διχτάκι μετά από κάθε κατάκτηση τίτλου. Τρέχαμε μαζί σου στο γύρο του θριάμβου, φωνάζαμε τα συνθήματα που σε αφορούσαν προσωπικά με τόση δύναμη που μας είχαν πάρει χαμπάρι ότι ήμασταν πάλι γήπεδο. Βραχνιασμένοι για να φωνάζουμε για την ομάδα και για σένα.
Σπανίως μας απογοήτευσες. Ακόμη και τα αναρίθμητα καλοκαίρια που διαπραγματευόσουν τις οικονομικές σου απολαβές και αγωνιούσαμε για το πότε θα πεις το πολυπόθητο «ναι», ξέραμε ότι ήσουν δικός μας και κάποια στιγμή θα σε ξαναδούμε να φοράς τη φανέλα και να μπαίνεις πρώτος στο γήπεδο που κόχλαζε από ιαχές.
Κυκλοφορούσαμε με φανέλες που ΄χαν το όνομα σου με το κλασικό νούμερο που ήταν η πιο αναγνωρίσιμη φανέλα στην χώρα. Νιώθαμε ότι ήμασταν κι εμείς κομμάτι του εαυτού σου. Ήταν τέτοια η παράνοια που υπήρχε την εποχή εκείνη για σένα και για την ομάδα που όλη η χώρα κινούνταν στους δικούς μας ρυθμούς. Νιώθαμε και ήμασταν «αυτοκράτορες».
Αυτό το συναίσθημα μας είχες κάνει να νιώθουμε. Δεν πατούσαμε στη γη, όπως κι εσύ άλλωστε. Δεν χάναμε ποτέ. Δεν περιγράφεται αυτό το βίωμα, παρά μόνο ευχαριστείς το θεό που σε ευλόγησε να το ζήσεις και όχι απλώς να το ονειρευτείς. Στιγμάτισες μια ολόκληρη γενιά ανθρώπων που βίωσαν το μεγαλείο σου.
Ένα παραμύθι που δε θέλαμε ποτέ να τελειώσει. Να συνεχιστεί η διήγηση του δίχως παύσεις και τέλος. Κάθε μέρα ζούσαμε στο ρυθμό το δικό σου και της ομάδας. Η ζωή μας είχε εναρμονιστεί με τη δική σου και της ομάδας. Όλη η αθλητική κοινότητα είχε πράξει το ίδιο. Ήσουν ο «ολύμπιος θεός» για εκατομμύρια ανθρώπους. Γίγαντας στη συνείδηση όλων μας.
Ταυτίστηκαν εκατομμύρια άνθρωποι μαζί σου και κάθε μέρα αναπολώντας την εποχή εκείνη, νιώθουν πληρότητα ψυχής. Οικτίρουν τους νεότερους που ήταν άτυχοι και δεν έζησαν, όσα κι αυτοί.
Πολλά ακόμα θα μπορούσαν να γραφτούν σ’ αυτό το «γράμμα»-κατάθεση ψυχής, αλλά η υπερβολή θα ακυρώσει την ουσία, όπως ακριβώς ένα αριστούργημα τέχνης που δεν χρήζει πολλών παρεμβάσεων, διότι θα χάσει λάμψη και πρωτόλεια δημιουργία.
Απλά σ’ ευχαριστώ (μαζί με όλου τους Αρειανούς) για τις χαρές που μας πρόσφερες απλόχερα και τις αναμνήσεις που δε χωρούν να αποτυπωθούν σ’ ένα κείμενο. Ήσουν «εξωγήινος». Ένας Αρειανός δηλαδή.
Σαν σήμερα, πριν από 30 χρόνια, εγκατέλειψες (για λίγο) τη «στρατόσφαιρα» και «προσγειώθηκες» στη ζωή μας. Ένα «αερικό» που κυκλοφορεί στην ψυχή μας και ομορφαίνει τη σκέψη μας.
Ο αντίλαλος ηχεί ακόμη μέσα μας:
«Είσαι Θεός… είσαι Θεός… είσαι Θεός μοναδικός….»
hitman21
Ενεργό Μέλος
- Εγγρ.
- 29 Απρ 2008
- Μηνύματα
- 14.892
- Κριτικές
- 2
- Like
- 13
- Πόντοι
- 166
κλαψε κατατρεγμενο μου παιδι...καραμελα αλλα ακομα και με 4 βαθμους κλεμμενους ειμαστε πρωτοι
συν του οτι παιζουμε με μιση ομαδα ολη τη χρονια
οι μαλαματινες τωρα θα ειχατε κανει 3 συλλαλητηρια και θα ζητουσατε αυτονομηση της τουμπας
στον πρωτοφανη αυτο πολεμο θα ειμαστε ολοι στο πλευρο σας...
AGNIUS
Μέλος
- Εγγρ.
- 5 Οκτ 2007
- Μηνύματα
- 6.278
- Like
- 43
- Πόντοι
- 66
Διαφωνω φιλε,αν εχεις μεγαλη ομαδα και με τη διατησια κοντρα μπορει να χασεις καποιους βαθμους καποιες φορες αλλα τις νικες που θελεις θα τις παρεις,εμεις εδω πανω εκμεταλλευομαστε τις μαλακιες των διαιτητων για να χαιδευουμε τους εαυτουληδες μας...και βεβαια οταν μας ευνοουν με κατι χωρια κανουμε τον Κινεζο και το παιζουμε υπερανω.
doritis spermatos
Μέλος
- Εγγρ.
- 26 Δεκ 2007
- Μηνύματα
- 9.863
- Κριτικές
- 2
- Like
- 4
- Πόντοι
- 66
ρε μαλακα σου ειπα δεν γαμαω στρακιακλαψε κατατρεγμενο μου παιδι...
στον πρωτοφανη αυτο πολεμο θα ειμαστε ολοι στο πλευρο σας...
μην με ακολουθεις σε ολα τα θρεντ και κωλοτριβεσαι
hitman21
Ενεργό Μέλος
- Εγγρ.
- 29 Απρ 2008
- Μηνύματα
- 14.892
- Κριτικές
- 2
- Like
- 13
- Πόντοι
- 166
η μαλακια ειναι σαν την πορδη..
αφηνει ιχνη...ετσι σε εντοπιζω με ανεση και αβιαστα..
Γαμαικανος
Μέλος
- Εγγρ.
- 14 Μαΐ 2009
- Μηνύματα
- 6.872
- Κριτικές
- 7
- Like
- 2
- Πόντοι
- 66
ρε μαλακα ασε τωρα τον γαυροη μαλακια ειναι σαν την πορδη..
αφηνει ιχνη...ετσι σε εντοπιζω με ανεση και αβιαστα..
σε παρακαλω θελω να νικησεις ΟΠΩΣΚΑΙΔΗΠΟΤΕ τον νιωνιο
]οκ;
doritis spermatos
Μέλος
- Εγγρ.
- 26 Δεκ 2007
- Μηνύματα
- 9.863
- Κριτικές
- 2
- Like
- 4
- Πόντοι
- 66
καλο ειναι αυτο δεν θα χρειαστει να πας στη χατζηβασιλειου για να βρεις τον πατερα σουη μαλακια ειναι σαν την πορδη..
αφηνει ιχνη...ετσι σε εντοπιζω με ανεση και αβιαστα..
