Φίλε όμορφε, το να θεωρείς τον ΑΡΚΑ (και ιδιαίτερα τη σειρά "Η Ζωή Μετά") "μαλακιούλες" και "καταθλιπτικά", στα μάτια μου σε υποβιβάζει!
ΠΡΟΦΑΝΩΣ και δεν αστειεύομαι βέβαια!
Έχεις απόλυτο δίκιο Σταύρο, με την έννοια ότι δεν είναι σωστό να υποτιμούμε την πνευματικό έργο κανενός.....
Όλοι μας έχουμε διαβάσει τα σκίτσα του Αρκά και έχουμε γελάσει αλλά και προβληματιστεί μέσα αυτών.....
Αλλά να βασίζομαι όμως στον Αρκά για να δώσω απαντήσεις σε ένα τέτοιο ζήτημα;; Όχι φίλε.
Όσον αφορά το φόβο σίγουρα όλες οι θρησκείες τον καλλιεργούν (π.χ. κόλαση). Αυτός είναι ο ένας πυλώνας. Ο άλλος είναι η προσμονή ανταμοιβής στη μετά θάνατο ζωή (π.χ. στο Κοράνι αναφέρετα ότι αν κάποιος πεθάνει υπέρ της πίστεως , τον αναμένει ένας παράδεισος γεμάτος από παρθένες με μεγάλα μάτια.....καλό κίνητρο ε;).
Αυτό που έγραψα και ποιο πάνω είναι ότι σημασία έχουν οι ηθικές αξίες και ο τρόπος ζωής που προτείνει κάθε θρησκεία.....μην εστιάζουμε μόνο το πώς αντιμετωπίζουν το θάνατο. Δεν σημαίνει άλλωστε ότι ότι πρέπει να τα δεχόμαστε όλα άκριτα ή βάση συμφέροντος (θα κάνω κάτι στο οποίο δεν πιστεύω μπας και με τιμωρήσει ο Θεός.....)
Τώρα σχετικά με την ύπαρξη ή μη Θεού (αν και μάλλον πρέπει να ανοίξουμε σχετικό thread), δεν αποδεικνύονται όλα βάση επιστήμης.....
Πολλοί επιστήμονες ισχυρίζονται ότι ο έρωτας είναι μια ανθρώπινη επινόηση, μια σαχλαμαρούλα, ένα παραμυθάκι για μικρά παιδιά και ότι δεν υπάρχει.....και ότι στην πραγματικότητα τη στιγμή που νομίζουμε ότι είμαστε ερωτευμένοι, απλά εκκρίνονται κάποιες χημικές ουσίες που μας προκαλούν ευεξία.
Σύμφωνα λοιπόν με αυτούς, ο έρωτας απλά δεν υφίσταται.....
Πίστεύω όμως ότι όσοι έχουμε ερωτευτεί έστω και μια φορά, γνωρίζουμε πολύ καλά ότι ο έρωτας είναι πραγματικός!
Ότι δεν φαίνεται δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει.....απλά ο καθένας επιλέγει να πιστεύει κάποια πράγματα που τα ενστερνίζεται ή πιστεύει ότι τον εκφράζουν. Και το λέω εγώ που κοροιδέυω-πειράζω χοντρά φίλους-γνωστούς που πιστεύουν σε προκαταλήψεις/δισειδαιμονίες όπως το μάτι, η βασκανία, η μαύρη γάτα, η γρουσουζιά , ο αριθμός 13 κτλ,κτλ (η λίστα είναι ατελείωτη.....) και τα οποία εγώ προσωπικά τα θεωρώ τις απόλυτες ανοησίες.....
Η θρησκεία δεν είναι επιστήμη. Στην επιστήμη όλα αποδεικνύονται βάση τύπων, πειραμάτων, ανακαλύψεων, παρατήρησεων, στατιστικών δεδομένων κτλ....Ενώ στη θρησκεία υπάρχει το δόγμα, που σημαίνει ότι δέχομαι κάτι χωρίς απόδειξη, με ψυχολογικά ή συναισθηματικά κριτήρια.....Τα δόγματα δεν μπορεί να αποδειχτούν (π.χ. η τριαδικότητα που πρεσβεύει ο Χριστιανισμός). Αλλιώς οι θρησκείες θα αποτελούσαν έναν ακόμα κλάδο μιας θετικής επιστήμης.
Κλείνοντας, ξανατονίζω ότι σημασία έχει η ουσία κάθε θρησκείας όχι οι τύποι.....
Άλλωστε και η ιδέα της αθείας δεν αποτελεί μια μορφή δόγματος; Μπορεί κάποιος/κάποια να αποδείξει με κάποιον τρόπο ότι δεν υπάρχει Θεός;
Από την άλλη να πιστεύουμε οτιδήποτε από τη στιγμή που δεν μπορούμε να το αποδείξουμε;
Απλά είναι όλα θέμα επιλογής, τι μας εκφράζει, τι μας γεμίζει.
Υ.Γ. Συγνώμη ρε μάγκες αν σας κούρασα με την έκταση του κειμένου!
