Λοιπόν, χωρίς παρωπίδες:
Ο ΑΠ είχε πολύ καλά ανακλαστικά και καλή συμπεριφορά στη γραμμή του τέρματος. Όσο μεγαλώνει (ΟΠΩΣ ΟΛΟΙ ΜΑΣ) χάνει σε ταχύτητα, κερδίζει σε εμπειρία (ικανότητα δλδ να "διαβάζει" τη φάση πριν ολοκληρωθεί, πάνω στην εξέλιξη ή και πριν ακόμα). Ο χρόνος είναι ο μεγαλύτερος εχθρός...
ΕΞΟΔΟ όμως ο ΑΠ δεν είχε ΠΟΤΕ. Πάντα απαράδεκτος, δεν εξελίχθηκε στον τομέα αυτό καθόλου. Οι πιο ειδικοί λένε την ικανότητα προσανατολισμού και συντονισμού σώματος-ματιού-μυαλού στο χώρο-χρόνο "χωροκινητική ευφυΐα". Είναι χάρισμα, που καλιεργείται σε ένα βαθμό. Μεγάλη ΧΚΕ πρέπει να έχουν οι ακροβάτες, οι χορευτές, ΟΛΟΙ οι αθλητές (ιδιαίτερα γυμναστικής) κλπ.
Σε αυτή τη μορφή IQ ο ΑΠ πιάνει πάτο. Πάντα έπιανε. Για όποιον έχει παίξει (λίγο έστω) τερματοφύλακας υπάρχει η δυσκολία απόφασης σε χρόνο ΜΗΔΕΝ στο δίλημμα (όταν έρχεται η ψηλή μπαλιά):
"Να βγω ή όχι?"
Και το επόμενο δίλημμα (αν η απάντηση είναι "ΝΑΙ")
"Τώρα ή σε λίγο?"
Ε, στον τομέα αυτό ο ΑΠ ακόμα να μάθει να αντιδρά σωστά. Και είναι μεγάλος πια για να μάθει.