Καλησπέρα σας.
Αφορμή για το θέμα αυτό που ανοίγω και που μετά από μικρή έρευνα που έκανα είδα οτι δεν υπάρχει αντίστοιχο του είναι η ύπαρξη αυτής καθ’ εαυτής της αγαπημένης μας ιστοσελίδας bourdela.com.
Και κυρίως το κομμάτι των κριτικών της.
Σε αυτή την ιστοσελίδα λοιπόν μπαίνουμε για να ανταλλάξουμε πληροφορίες για τον ευρύτερο χώρο των ερωτικών υπηρεσιών (σεξ, στριπτίζ, μασάζ, σινεμά, τσόντες κλπ) στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.
Κατ’ αρχήν να πω κάποια πράγματα για μένα.
Είμαι 43 ετών, διαζευγμένος χωρίς παιδιά και επέστρεψα το 2011 από την Γερμανία (Βερολίνο, ναι αυτό του γνωστού Άρτεμις – πήγα 2 φορές), όπου βρισκόμουν για επαγγελματικούς λόγους.
Να πω επίσης οτι δεν είμαι full time μπουρδελιάρης, δεν κάνω αποκλειστικά σεξ με πουτάνες αλλά μόνον όταν η συγκυρία της πουτάνας της ζωής θα με φέρει να είμαι χωρίς γυναίκα. Μία τέτοια συγκυρία στο Βερολίνο κράτησε 1,5 χρόνο, περίοδο κατά την οποία γνώρισα την προσφορά που υπάρχει στην πόλη αυτή ως προς το αντικείμενο και από την οποία προέρχονται αποκλειστικά οι κριτικές και τα θέματα μου για όσους με παρακολουθούν.
Διαβάζοντας εδώ την ιστοσελίδα βλέπω λοιπόν τις κριτικές και κυρίως για το κομμάτι της «αγοράς» που αφορά το
Μεταξουργείο και την Φυλής, τα λεγόμενα μπουρδέλα.
Επειδή ένα μεγάλο μέρος των κριτικών, ίσως το μεγαλύτερο, που αφορούν τις υπηρεσίες στις δύο αυτές περιοχές κάνουν λόγο για
γυναίκες «κομοδίνα»,
«ξεπέτες»,
«φόλες»,
μουνιά «πηγάδια»,
βλέμματα «χαμένα»,
μούρες «κατεβασμένες » και διάφορα άλλα, άλλοτε ξεκαρδιστικά και άλλοτε δυστυχώς τραγικά αισθάνομαι την ανάγκη να πω κάποια πράγματα.
Οι γυναίκες που εργάζονται στους δύο αυτούς χώρους εργάζονται στο πιο χαμηλό σκαλί της πορνείας στην Ελλάδα και στην Δυτική Ευρώπη. Εξαιρώ τις κατακαμμένες από τον ήλιο Ρομά στους δρόμους της Βουγαρίας. Σε ένα χώρο που μυρίζει ποδαρίλα και διάφορα άλλα σε –ίλα, δέχονται καθημερινά μεγάλο αριθμό πελατών, τους οποίους πρέπει να εξυπηρετήσουν σε διάστημα 7-10 λεπτών, όσο προβλέπουν τα δεδομένα της συγκεκριμένης αγοράς για να κρατηθεί χαμηλά το κόστος των 10 ευρώ για το
Μεταξουργείο και των 20 ευρώ για την Φυλής. Πιο φτηνό σεξ από αυτό μόνο στην Μοζαμβίκη μπορείς να βρεις.
Αφήνω από έξω το αν οι γυναίκες είναι ή όχι θύματα trafficking ή όχι. Ας δεχθώ οτι είναι εκεί με την απόλυτη θέληση τους και κάνουν συνειδητά αυτό που κάνουν.
Ορισμένα πράγματα στην ζωή θα πρέπει να είσαι διατεθειμένος να τα δεις από την σκοπιά του άλλου, στην περίπτωση αυτή από την σκοπιά αυτής της πουτάνας/γυναίκας/ανθρώπου. Οι ίδιες πιστεύω διαισθάνονται οτι προσφέρουν ένα πολύ φθηνό «προιόν», άρα ανάλογη θα είναι και η δική τους αντιπαροχή στην συγκεκριμένη σύμβαση. Είναι δύσκολο να αναμένει κανείς από ένα 20χρονο ρουμανικό μούναρο, που αν η ζωή το είχε φέρει αλλιώς θα φωτογραφιζόταν για το Playboy, να προσφέρει 7 λεπτά του τρελλού «GFE σεξ» που ονειρεύεται ο κάθένας από μας.
Ούτως ή άλλως τα 7-10 λεπτά φίλοι μου είναι πολύ λίγα για να χαρείς οτιδήποτε με μία γυναίκα πόσο μάλλον «GFE σεξ». Ίσα ίσα μέσα στα ασφυκτικά χρονικά πλαίσια αυτού του κομματιού της αγοράς η «ξεπέτα», η πουτάνα δηλαδή που παρ’ όλα αυτά προσπαθεί να σε κάνει να χύσεις (αυτός είναι ο ορισμός της ξεπέτας) θα έπρεπε να θεωρείται πολύ τίμια για τα δεδομένα του επαγγέλματος. Σκεφτείτε να μείνεις και με το πουλί στο χέρι, όπως διαβάζω κάποιες φορές.
Το γεγονός οτι κάποιες από τις κοπέλλες αυτές, παρ’ όλα αυτά προσφέρουν κάτι παραπάνω είναι να ξέρετε προϊόν συμβιβασμού , κυρίως με τον εαυτό τους. Σου λέει, δε γαμιέται, εδώ που βρέθηκα βρέθηκα, ας πουλήσω λίγο περισσότερο παραμύθι στον μαλάκα (αυτοί είμαστε εμείς). Μήπως ξανάρθει.
Ξέρω έναν αντίλογο που θα υπάρξει. Μα και αυτοί που πάνε με call girls και city tours τρώνε «φόλες».
Εδώ πρέπει να διευκρινίσω κάτι. Κάνω διάκριση μεταξύ του αυθεντικού call girl της παλιάς εποχής που συναντούσε 2-3 άνδρες την εβδομάδα για να βελτιώσει το εισόδημα της από το σημερινό «city tour» που είναι μια γυναίκα που σου την βάζουν σε ένα δωμάτιο ξενοδοχείου και δέχεται τον ένα πελάτη μετά τον άλλο. Εκεί έχουμε και πάλι διεκπεραιωτικές συνθήκες εργασίας Φυλής σε απλά καλύτερο περιβάλλον και με περισσότερο χρόνο. Και εκεί οι περιπτώσεις κοροιδίας είναι μεγάλες και μάλιστα κάποιοι κλαίνε τρελλά ποσά αλλά σε αυτό δεν φταίει τίποτα άλλο από την παντελή έλλειψη καταναλωτικής συνείδησης στον Έλληνα ο οποίος πληρώνει ό,τι του πασάρουν.
Επανέρχομαι στα «μαρμαρένια αλώνια» του Μεταξουργείου και της Φυλής.
Το γεγονός οτι το ΑΘΛΙΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ δεν έχει κατορθώσει να ρυθμίσει με σύγχρονο, ακομπλεξάριστο και επωφελή για όλα τα μέρη τρόπο αυτή την πραγματικότητα, ώστε να ικανοποιούνται κάποια minima υγιεινής, ασφάλειας, εν τέλει αξιοπρέπειας μας οδηγεί σε έναν φαύλο κύκλο υποκρισίας, κρυφτού/κυνηγητού και μιζέριας. Ήρθε και η οικονομική κρίση και πιέζει τους πάντες, πουτάνες και πελάτες ακόμη περισσότερο.
Ο Νίκος Καζαντζάκης έγραψε:
«Ερχόμαστε από μία μεγάλη σκοτεινή άβυσσο. Πηγαίνουμε σε μία μεγάλη σκοτεινή άβυσσο. Το μεταξύ διάστημα το λέμε ζωή»
Ας προσπαθήσουμε να καταλάβουμε όσο πιο πολύ μπορούμε αυτό το διάστημα και ας το κάνουμε πιο ανθρώπινο.
ΥΓ. Ελπίζω να μην κούρασα. Αν συνέβη, δεν το ήθελα.
