90s με μέσα 00s στην Ελλάδα. Η καλύτερη ή πιο δήθεν δεκαετία;

[Calico cat]

Μπορούμε να γράφουμε ώρες ατελείωτες για τη δεκαετία του '90,έρχονται στο μυαλό όλα τα παλιά παιχνίδια και αξεσουάρ και σε πιάνει κατάθλιψη !

 

[Calico cat]

Όσον αφορά τις σχέσεις παιδιά εγώ πιστεύω ότι υποκρισία υπήρχε και τότε υποκρισία υπάρχει και τώρα και πάντα.

Τα λεφτά και το γάμο ,την αποκατάσταση γενικώς την κοιτούσαν και τότε, αυτοί που γαμούσαν τότε γαμάνε και τώρα και δεν νοικοκυρεύονται.

Τώρα έχει ξεφύγει με τα ξεκωλα και τις κατεστραμμένες και τους φλωρους αλλά και τότε υπήρχαν απλώς δεν είχαμε τα σοσιαλ και κρύβονταν αρκετοί...

 

[DRMG]

Σχετικά με το πέρασμα των δεκαετιών, τώρα πια που το βλέπουμε από την απαραίτητη απόσταση, έτσι ώστε να μην δαιμονοποιούμε, αλλά ούτε και να εξιδανικεύουμε καταστάσεις, μπορούμε να πούμε οτι άλλαξαν σχεδόν όλα. Εξαρτάται από την σκοπιά που το κοιτάζουμε.
Αρχικά, όντας κάποιος 20άρης - 25άρης στη δεκαετία του '80 δεν μπορούσε παρά να δεί τη ζωή (στα μικρά πράγματα, της καθημερινότητας) να αλλάζει, διατηρώντας όμως κάποιες σταθερές αναφορές. Ποιός δε θυμάται την ΕΒΓΑ στη γειτονιά του? Τη λέγαμε ΕΒΓΑ, όχι εξ αιτίας των γαλακτοκομικών προϊόντων, αλλά γιατί έτσι έμεινε. Λέγαμε, αύριο στην ΕΒΓΑ την τάδε ώρα. Και ξέραμε οτι ήταν κανονισμένη η συνάντηση. Αυτό σιγά σιγά έγινε το σημερινό μίνι μάρκετ. Ποιός δε θυμάται να μπαίνει το πικάπ σε κάθε σπίτι και να παίρνει την θέση των παλιών γραμμοφώνων? Σταδιακά ήρθε και το ηχοσύστημα. Κάποιοι ακόμα και σήμερα προτιμούν το τρανζιστοράκι για τις ποδοσφαιρικές μεταδόσεις της Κυριακής. Ποιός δε θυμάται τα juke box που είχαν μάλιστα και ορισμένα σουβλατζίδικα στα οποία γινόταν ο χαμός? Οι δίσκοι βέβαια που ακούγονταν ως επί το πλείστον ήταν Γαβαλάς, Κόκκοτας, Καλατζής (ενώ παλαιότερα ακόμα πιο βαριά λαϊκά) αλλά σε κάποιους άλλους χώρους charms, olympians, beatles, rolling stones κλπ. Όλοι μας πιστεύω θυμόμαστε τα ποδοσφαιράκια. Ώς φοιτητές, μαθητές με την πορτοκαλάδα για ώρες. Το '80 λοιπόν (νομίζω λίγο πρίν ή μετά το σεισμό του '81) είχαν έρθει και τα πρώτα Ιαπωνικά παιχνίδια που πλαισίωναν τα παλιά ξύλινα ποδοσφαιράκια. Ή το νεσκαφέ φραπέ με το αλουμινένιο τσέρκι στο πιατάκι, που σταδιακά πήρε τη θέση του κλασικού ελληνικού καφέ.
Από σινεμά? Εκεί να δείς χάος και καζούρα. Πληρώναμε 1 εισιτήριο και βλέπαμε την ταινία μέχρι να βαρεθούμε. Συνήθως οι ταινίες (το '80) ήταν ξένες - είχε έρθει το έγχρωμο ήδη από πρωτύτερα- αστυνομικές , ενώ παλαιότερα ήταν βασικά ελληνικές (κωμωδίες και δράματα) και ορισμένες ταινίες αμερικανικές, οι οποίες ωστόσο είχαν και μία άλλη ιδιότητα. Εκείνη της εγκυκλοπαίδειας. Βλέπαμε πράγματα για πρώτη φορά και αναρωτιόμασταν, έτσι είναι η ζωή στην Αμερική? Ποιός από μας δε θαύμασε τις buick? Tα παλιά ford? Τα τεράστια κτίρια που έκαναν τόσο ζωηρή εντύπωση? Έμοιαζαν και ήταν εξωπραγματικά για εμάς. Θέλω να πώ οτι ο νέος τότε επληροφορείτο, μάθαινε, έβλεπε, απορούσε, σκεπτόταν με τη βοήθεια του σινεμά, το οποίο ήταν απαραίτητο σε όλους μα όλους. Σταδιακά ήρθε το βίντεο. Πιστεύω οτι γύρω στα τέλη του '80 τα περισσότερα ελληνικά σπίτια είχαν τηλεόραση και βίντεο. Επίσης, το πετρογκάζ. Σιγά σιγά έπαψε να υπάρχει αφού ήρθε το ηλεκτρικό. Και τη θέση των ψυγείων με τον πάγο και το βρυσάκι πήραν τα ηλεκτρικά κ.ο.κ. Όμως το ψήσιμο του φαγητού στο φούρνο της γειτονιάς κράτησε περισσότερο νομίζω.
Τα περίπτερα πρίν το '80 είχαν συγκεκριμένα είδη. Τσιγάρα ( πωλούνταν και ανά τεμάχιο -χύμα Λαμίας για τους θεριακλήδες όλοι το θυμόμαστε), οδοντόπαστες, τσιμπιδάκια, καμιά σοκολάτα, φωτογραφίες ηθοποιών, κανένα περιοδικό, τέτοια πράγματα. Με την πάροδο όμως του χρόνου προστέθηκαν είδη που σήμερα είναι εξυπακουόμενα. Εφημερίδες, είδη ψυγείου, λόγου χάριν. Κατόπιν, μέχρι και πρόσφατα, ήρθαν τα πολλά περιοδικά των εκδοτικών ομίλων, τα οποία τα θυμάμαι πριν 20 χρόνια να έρχονται με δώρο αρώματα, φανέλες, δίσκους, αφίσες κ.ο.κ.
Εκείνο που αναντίρρητα είναι πολύ θετικότερο σήμερα είναι η ελευθερία και σε αυτό συμφωνούμε πιστεύω όλοι. Δηλαδή δεν θεωρώ οτι σήμερα κάποιος χαρακτηρίζεται από το ποιά εφημερίδα διαβάζει, ούτε από τα ρούχα που φοράει, ούτε κινδυνεύει η ακεραιότητά του αν κρατήσει ένα κόκκινο γαρύφαλλο. Επίσης, οι άνθρωποι δεν πολυνοιάζονται για το τί ψηφίζει ο άλλος. Ούτε έχω την αίσθηση οτι τα καφενεία χωρίζονται βάσει πολιτικών πεποιθήσεων. Γενικά, αυτό ήταν ένα πολύ πολύ σοβαρό πρόβλημα. Και να μην ήθελες να έχεις σχέση, ορισμένοι κρατικοί υπάλληλοι κυρίως σου φόρτωναν πεποιθήσεις, πράξεις κλπ που σε άφηναν εμβρόντητο τόσο για το θράσος, όσο και για τη νοσηρότητα της φαντασίας τους.
Τέλος πάντων όλες οι εποχές είχαν και έχουν τα καλά τους και εκεί να επικεντρωνόμαστε. Σήμερα, ζούμε πάλι σε μεταβατική εποχή. Ο καιρός θα δείξει αν πρόκειται να γίνουν καλύτερα τα πράγματα. Χωρίς να σημαίνει οτι κάτι το οποίο για τον έναν είναι θετικό, είναι υποχρεωτικά και για τον άλλο.

 

[Bellavita06]

Αρχιδοπαπαριες, όλες αυτές οι πιπες και η γενική αντιμετώπιση του μέσου ανίδεου Έλληνα, πολιτικών και μη εννοώ, κατάντησε την χώρα στο ρδελομπου που είναι σήμερα, τι θετικό υπήρχε σε μια τέτοια εποχή δηλαδή; άσε και το πόσες ντρογκες κουμπωνε ο μέσος άνθρωπος της εποχής..

 

[perseas]

Οι "καλές" εποχές διακόπηκαν απότομα στο διάγγελμα του ΓΑΠ στο Καστελλόριζο. Από εκεί μετά περάσαμε αυτά που περάσαμε με την κρίση και είμασταν δακτυλοδεικτούμενοι παγκοσμίως.
Το ερώτημα του νήματος είναι εν τέλει ήταν καλά τα χρόνια των ¨καλών¨ εποχών; ή νιώθετε μία αποστροφή όπως πχ μετά από μεθύσι και κραιπάλη που αφήνει ξυνίλα στο στομάχι.
Και να κάνω μια πιο εύκολη ερώτηση: Θα θέλατε να ήταν και τώρα όπως τότε;

Φυσικά αλλά και να είχαμε την τότε ηλικία με το τώρα μυαλό συναγωνιστή!!!!

 

[perseas]

Δηλαδη οι Ελληνιδες γαμιοντουσαν στην δεκαετια των 90s; Δεν ηταν παντα οπως ηταν σημερα - ελλεινιδες; Δεν το γνωριζα αυτο οντας νεοτερος. Δηλαδη αν μπορειτε να προσδιορισετε, ποτε αρχισε να πραγματιποιειται αυτη η μεταβαση;

Δεν νομίζω να γαμιοντουσαν τόσο όσο τώρα πλέον απλά ήταν στα ξεκινήματα στο να γαμιουντε σχετικά ποιο εύκολα.

 

[forza23]

δε ειναι ετσι φιλε,τοτε σοσιαλ δε υπηρχαν ευκολα ετσι ωστε 400 μαλακες καθε μερα να τη πεφτουν στη πιο πατσαβουρα και τα μυαλα τους δε παιρναν αερα,οποτε ηταν πιο ευκολες στο φλερτ,ουτε στα σοσιαλ μιντια μιλαγαν 500 φεμινιστριες αγαμητες που προσπαθουν να κανουν ολες τις γκομενες σα τα μουτρα τους και μετα ολες μισουν ολους τους αντρες,τα σοσιαλ φταινε που εκαναν το φλερτ δυσκολο για 2 λογους,πρωτον γιατι εκει ο καθε πικραμενος τη πεφτει στη καθε πατσαβουρα και μετα η πατσαβουρα παιρνει τα πανω της και δε τη πλησιαζεις και δευτερον λογω των παλιοφεμινιστριων που επηρεαζουν ολες τις γυναικες να μισουν ολους τους αντρες,τοτε ηταν πιο ευκολο να γαμησεις τωρα ειναι πανδυσκολο αμα δε εισαι κλαρινογαμπρος στιλ αργυρο δλδ μουσακι,μπλαζε υφακι,αυτοπεποιθηση κλπ,δυστιχως το 80 τοις εκατο τετοιες φλωρουμπες θελει,το 1990 δε ηταν προτυπα αυτες οι αδερφαρες που χαλανε τη πιατσα αλλα οι περισσοτερες μια χαρα καναν το φλερτ τους με τυπους νορμαλεστατους απλους αρσενικους και οχι αργυρουλες.

Είχαμε το mirc τύπε

 

[Rdeliaris23]

Είχαμε το mirc τύπε

δε ξερω καθολου τι ειναι το mirc

 

[northviking87]

Είχαμε το mirc τύπε

Αυτό!χαχα αυτό το είχα σχεδόν ξεχάσει πω πω! Τι εποχές!

 

[Μάγος του ΟΖ]

άσε και το πόσες ντρογκες κουμπωνε ο μέσος άνθρωπος της εποχής..

Και μάλιστα η ταινία Trainspotting είχε αφήσει εποχή τότε. Την είχαν κατηγορήσει ότι προωθούσε τον junky τρόπο ζωής. Στα club σύχναζαν τύποι σαν τον "βλέπω κύκλους" στη πασίγνωστη συνέντευξη ενός raver.

 

[DAMDIM100]

Το καλό με εκείνες τις εποχές ήταν το "φουσκωμένο" χρήμα και η πανεύκολη είσοδος στο δημόσιο. Αν είχες ελάχιστο μυαλό έκανες την τύχη σου. Πχ άνοιγες μαγαζί και επένδυες σε ακίνητα.

Η ζωή πάντα ήταν ίδια. Όσοι γαμούσαν τότε γαμάνε και σήμερα. Δεν έχει διαφορά. Αν είσαι ζώον δε θα δεις κιλότα ούτε το 3000 Μ.Χ.

Τότε έγινε ο νόμος Πεπονή για τις προσλήψεις στο δημόσιο, μέσω ΑΣΕΠ, για ξεκάρφωμα βέβαια αφού αυτοί που είναι να μπουν από το παράθυρο, μπαίνουν με φωτογραφικές διατάξεις...
Όσο για τις επιχειρηματικές ευκαιρίες και τις γκόμενες πάντα θα υπάρχουν για αυτούς που έχουν το μυαλό που πρέπει για το καθένα από τα δύο...

 

[DAMDIM100]

Και μάλιστα η ταινία Trainspotting είχε αφήσει εποχή τότε. Την είχαν κατηγορήσει ότι προωθούσε τον junky τρόπο ζωής. Στα club σύχναζαν τύποι σαν τον "βλέπω κύκλους" στη πασίγνωστη συνέντευξη ενός raver.

Δηλαδή τι πρέπει να πούμε για το Κουρδιστό Πορτοκάλι του μεγάλου Κιούμπρικ, που απαγορεύτηκε για 28 χρόνια σε αρκετές χώρες, συμπεριλαμβανομένης και της Βρετανίας, όπου δημιουργήθηκε;

 

[DAMDIM100]

δε ειναι ετσι φιλε,τοτε σοσιαλ δε υπηρχαν ευκολα ετσι ωστε 400 μαλακες καθε μερα να τη πεφτουν στη πιο πατσαβουρα και τα μυαλα τους δε παιρναν αερα,οποτε ηταν πιο ευκολες στο φλερτ,ουτε στα σοσιαλ μιντια μιλαγαν 500 φεμινιστριες αγαμητες που προσπαθουν να κανουν ολες τις γκομενες σα τα μουτρα τους και μετα ολες μισουν ολους τους αντρες,τα σοσιαλ φταινε που εκαναν το φλερτ δυσκολο για 2 λογους,πρωτον γιατι εκει ο καθε πικραμενος τη πεφτει στη καθε πατσαβουρα και μετα η πατσαβουρα παιρνει τα πανω της και δε τη πλησιαζεις και δευτερον λογω των παλιοφεμινιστριων που επηρεαζουν ολες τις γυναικες να μισουν ολους τους αντρες,τοτε ηταν πιο ευκολο να γαμησεις τωρα ειναι πανδυσκολο αμα δε εισαι κλαρινογαμπρος στιλ αργυρο δλδ μουσακι,μπλαζε υφακι,αυτοπεποιθηση κλπ,δυστιχως το 80 τοις εκατο τετοιες φλωρουμπες θελει,το 1990 δε ηταν προτυπα αυτες οι αδερφαρες που χαλανε τη πιατσα αλλα οι περισσοτερες μια χαρα καναν το φλερτ τους με τυπους νορμαλεστατους απλους αρσενικους και οχι αργυρουλες.

Το 1990 είναι σημείο καμπής (όπως και το 1970), όπου "τέθηκαν οι βάσεις" για τις σημερινές μαλακίες της παγκοσμιοποίησης (life style, κακώς εννοούμενος φεμινισμός, πολιτική ορθότητα κτλ)...
Στην μουσική, στον κινηματογράφο, στις κοινωνικές σχέσεις, στο ντύσιμο, στον τρόπο διασκέδασης και ας μην υπήρχε ίντερνετ (ή ήταν πολύ περιορισμένη η χρήση του) και social media...

 

[Rdeliaris23]

Το 1990 είναι σημείο καμπής (όπως και το 1970), όπου τέθηκαν οι βάσεις για τις σημερινές μαλακίες (life style, κακώς εννοούμενος φεμινισμός, πολιτική ορθότητα κτλ)...
Στην μουσική, στον κινηματογράφο, στις κοινωνικές σχέσεις, στο ντύσιμο, στον τρόπο διασκέδασης και ας μην υπήρχε ίντερνετ (ή ήταν πολύ περιορισμένη η χρήση του) και social media...

θες να μου πεις οτι το 1970 και 1990 αρχισε το lifestyle,οι φεμινιστριες,το να θελουν οι συνομιλικες μου παλιοφλωρουμπες,ντυσιμο και ολο οσα ανεφερες?με τιποτα μπρο,αυτα ολα ξεκινησαν απο το 2006 και επειτα,το 1970 και 1990 ηταν φυσιολογικοτατες εποχες,οι συνομιλικες μου θελαν φυσιολογικους αντρες αρσενικους και οχι λουλες,φεμινιστριες δε υπηρχαν,λαιφσταιλ επισης δε υπηρχε,ντυσιμο ηταν [πιο νορμαλ απο το μαλακομοντερνο το σημερινο,πεφτεις εξω πιστευω φουλ.

 

[DAMDIM100]

θες να μου πεις οτι το 1970 και 1990 αρχισε το lifestyle,οι φεμινιστριες,το να θελουν οι συνομιλικες μου καραφλωρουμπες,ντυσιμο και ολο οσα ανεφερες?με τιποτα μπρο,αυτα ολα ξεκινησαν απο το 2006 και επειτα,το 1970 και 1990 ηταν φυσιολογικοτατες εποχες,οι συνομιλικες μου θελαν φυσιολογικους αντρες αρσενικους και οχι λουλες,φεμινιστριες δε υπηρχαν,λαιφσταιλ επισης δε υπηρχε,ντυσιμο ηταν [πιο νορμαλ απο το μαλακομοντερνο το σημερινο,πεφτεις εξω πιστευω φουλ.

Καλά, ίσως να κάνω λάθος, δεν θα τα χαλάσουμε γι΄αυτό...

 

[Rdeliaris23]

Καλά, ίσως να κάνω λάθος, δεν θα τα χαλάσουμε γι΄αυτό...

δε ειπα οτι θα τα χαλασουμε φιλε μου,απλα στο λεω ευγενικα χωρις παρεξηγηση.

 

[Αρχιδοεμπορας]

ηταν τα χρονια της αθωοτητας ηταν τα χρονια που οποιος δεν πηγαινε σε ταβερνες- στριπτιτζαδικα ή δεν ετρωγε απο επιδοτησεις της Ε.Ε δεν ηταν τρεντι
ηταν οι εποχες που αν δεν ειχες μετοχες στο χρημ/ριο δεν ειχες κινητο παντοφλα και 1-2 γκομενες να χαρζιλικωνεις δεν ησουν ιν
που αν δεν επαιρνες σε 090 για να σου σηκωθει δεν ησουν νορμαλ α, ρε ελλαδαρα ποσο ευκολα βγαζεις το τσαρουχι βαζεις τα δυτικα πασουμια που σου πλασαρουν

ΤΖΙΜΗΣ ΠΑΝΟΥΣΗΣ - Νεοελληνας (1993) [HD Video]​

 

[DAMDIM100]

ηταν τα χρονια της αθωοτητας ηταν τα χρονια που οποιος δεν πηγαινε σε ταβερνες- στριπτιτζαδικα ή δεν ετρωγε απο επιδοτησεις της Ε.Ε δεν ηταν τρεντι
ηταν οι εποχες που αν δεν ειχες μετοχες στο χρημ/ριο δεν ειχες κινητο παντοφλα και 1-2 γκομενες να χαρζιλικωνεις δεν ησουν ιν
που αν δεν επαιρνες σε 090 για να σου σηκωθει δεν ησουν νορμαλ α, ρε ελλαδαρα ποσο ευκολα βγαζεις το τσαρουχι βαζεις τα δυτικα πασουμια που σου πλασαρουν

ΤΖΙΜΗΣ ΠΑΝΟΥΣΗΣ - Νεοελληνας (1993) [HD Video]​

Τα έχει πει ο Σουρής, πριν έναν αιώνα και...

 

[DAMDIM100]

Σχετικά με το πέρασμα των δεκαετιών, τώρα πια που το βλέπουμε από την απαραίτητη απόσταση, έτσι ώστε να μην δαιμονοποιούμε, αλλά ούτε και να εξιδανικεύουμε καταστάσεις, μπορούμε να πούμε οτι άλλαξαν σχεδόν όλα. Εξαρτάται από την σκοπιά που το κοιτάζουμε.
Αρχικά, όντας κάποιος 20άρης - 25άρης στη δεκαετία του '80 δεν μπορούσε παρά να δεί τη ζωή (στα μικρά πράγματα, της καθημερινότητας) να αλλάζει, διατηρώντας όμως κάποιες σταθερές αναφορές. Ποιός δε θυμάται την ΕΒΓΑ στη γειτονιά του? Τη λέγαμε ΕΒΓΑ, όχι εξ αιτίας των γαλακτοκομικών προϊόντων, αλλά γιατί έτσι έμεινε. Λέγαμε, αύριο στην ΕΒΓΑ την τάδε ώρα. Και ξέραμε οτι ήταν κανονισμένη η συνάντηση. Αυτό σιγά σιγά έγινε το σημερινό μίνι μάρκετ. Ποιός δε θυμάται να μπαίνει το πικάπ σε κάθε σπίτι και να παίρνει την θέση των παλιών γραμμοφώνων? Σταδιακά ήρθε και το ηχοσύστημα. Κάποιοι ακόμα και σήμερα προτιμούν το τρανζιστοράκι για τις ποδοσφαιρικές μεταδόσεις της Κυριακής. Ποιός δε θυμάται τα juke box που είχαν μάλιστα και ορισμένα σουβλατζίδικα στα οποία γινόταν ο χαμός? Οι δίσκοι βέβαια που ακούγονταν ως επί το πλείστον ήταν Γαβαλάς, Κόκκοτας, Καλατζής (ενώ παλαιότερα ακόμα πιο βαριά λαϊκά) αλλά σε κάποιους άλλους χώρους charms, olympians, beatles, rolling stones κλπ. Όλοι μας πιστεύω θυμόμαστε τα ποδοσφαιράκια. Ώς φοιτητές, μαθητές με την πορτοκαλάδα για ώρες. Το '80 λοιπόν (νομίζω λίγο πρίν ή μετά το σεισμό του '81) είχαν έρθει και τα πρώτα Ιαπωνικά παιχνίδια που πλαισίωναν τα παλιά ξύλινα ποδοσφαιράκια. Ή το νεσκαφέ φραπέ με το αλουμινένιο τσέρκι στο πιατάκι, που σταδιακά πήρε τη θέση του κλασικού ελληνικού καφέ.
Από σινεμά? Εκεί να δείς χάος και καζούρα. Πληρώναμε 1 εισιτήριο και βλέπαμε την ταινία μέχρι να βαρεθούμε. Συνήθως οι ταινίες (το '80) ήταν ξένες - είχε έρθει το έγχρωμο ήδη από πρωτύτερα- αστυνομικές , ενώ παλαιότερα ήταν βασικά ελληνικές (κωμωδίες και δράματα) και ορισμένες ταινίες αμερικανικές, οι οποίες ωστόσο είχαν και μία άλλη ιδιότητα. Εκείνη της εγκυκλοπαίδειας. Βλέπαμε πράγματα για πρώτη φορά και αναρωτιόμασταν, έτσι είναι η ζωή στην Αμερική? Ποιός από μας δε θαύμασε τις buick? Tα παλιά ford? Τα τεράστια κτίρια που έκαναν τόσο ζωηρή εντύπωση? Έμοιαζαν και ήταν εξωπραγματικά για εμάς. Θέλω να πώ οτι ο νέος τότε επληροφορείτο, μάθαινε, έβλεπε, απορούσε, σκεπτόταν με τη βοήθεια του σινεμά, το οποίο ήταν απαραίτητο σε όλους μα όλους. Σταδιακά ήρθε το βίντεο. Πιστεύω οτι γύρω στα τέλη του '80 τα περισσότερα ελληνικά σπίτια είχαν τηλεόραση και βίντεο. Επίσης, το πετρογκάζ. Σιγά σιγά έπαψε να υπάρχει αφού ήρθε το ηλεκτρικό. Και τη θέση των ψυγείων με τον πάγο και το βρυσάκι πήραν τα ηλεκτρικά κ.ο.κ. Όμως το ψήσιμο του φαγητού στο φούρνο της γειτονιάς κράτησε περισσότερο νομίζω.
Τα περίπτερα πρίν το '80 είχαν συγκεκριμένα είδη. Τσιγάρα ( πωλούνταν και ανά τεμάχιο -χύμα Λαμίας για τους θεριακλήδες όλοι το θυμόμαστε), οδοντόπαστες, τσιμπιδάκια, καμιά σοκολάτα, φωτογραφίες ηθοποιών, κανένα περιοδικό, τέτοια πράγματα. Με την πάροδο όμως του χρόνου προστέθηκαν είδη που σήμερα είναι εξυπακουόμενα. Εφημερίδες, είδη ψυγείου, λόγου χάριν. Κατόπιν, μέχρι και πρόσφατα, ήρθαν τα πολλά περιοδικά των εκδοτικών ομίλων, τα οποία τα θυμάμαι πριν 20 χρόνια να έρχονται με δώρο αρώματα, φανέλες, δίσκους, αφίσες κ.ο.κ.
Εκείνο που αναντίρρητα είναι πολύ θετικότερο σήμερα είναι η ελευθερία και σε αυτό συμφωνούμε πιστεύω όλοι. Δηλαδή δεν θεωρώ οτι σήμερα κάποιος χαρακτηρίζεται από το ποιά εφημερίδα διαβάζει, ούτε από τα ρούχα που φοράει, ούτε κινδυνεύει η ακεραιότητά του αν κρατήσει ένα κόκκινο γαρύφαλλο. Επίσης, οι άνθρωποι δεν πολυνοιάζονται για το τί ψηφίζει ο άλλος. Ούτε έχω την αίσθηση οτι τα καφενεία χωρίζονται βάσει πολιτικών πεποιθήσεων. Γενικά, αυτό ήταν ένα πολύ πολύ σοβαρό πρόβλημα. Και να μην ήθελες να έχεις σχέση, ορισμένοι κρατικοί υπάλληλοι κυρίως σου φόρτωναν πεποιθήσεις, πράξεις κλπ που σε άφηναν εμβρόντητο τόσο για το θράσος, όσο και για τη νοσηρότητα της φαντασίας τους.
Τέλος πάντων όλες οι εποχές είχαν και έχουν τα καλά τους και εκεί να επικεντρωνόμαστε. Σήμερα, ζούμε πάλι σε μεταβατική εποχή. Ο καιρός θα δείξει αν πρόκειται να γίνουν καλύτερα τα πράγματα. Χωρίς να σημαίνει οτι κάτι το οποίο για τον έναν είναι θετικό, είναι υποχρεωτικά και για τον άλλο.

Εσύ φίλε πρέπει να είσαι παλιός (τουλάχιστον παλαιότερος από αρκετούς)...
Στις εποχές που περιγράφεις επειδή υπήρχε φόβος ανατροπής του υφιστάμενου καθεστώτος από τους αντιπάλους του, τα "αναρχοανατρεπτικά στοιχεία", (καμιά σχέση βέβαια με τους σημερινούς αναρχικούς)...
Ο περιπτεράς ήταν "ανταποκριτής των αρχών" για τις κοινωνικοπολιτικές πεποιθήσεις των πελατών του, ο ιδιοκτήτης της ΕΒΓΑ το ίδιο κτλ... Άλλωστε είχαν πάρει τις άδειες λειτουργίας γιατί ήταν εθνικόφρονες και επομένως άνθρωποι του συστήματος...
Τώρα δεν κινδυνεύει η σωματική σου ακεραιότητα επειδή κρατάς γαρύφαλλο, αλλά κινδυνεύει επειδή φοράς μια τουριστική μπλούζα από το Μοναστηράκι και "είσαι φασίστας", από κάτι μαλακισμένα παιδάκια (πολλές φορές αιώνιους έφηβους), πιόνια του παρακράτους της αστυνομίας που νομίζουν ότι είναι αναρχικοί, ενώ είναι χούλιγκανς με "κοινωνικοπολιτικό" μανδύα...
Κινδυνεύεις επίσης από τους "οργανωμένους φίλαθλους", αν φοράς την μπλούζα με το λάθος χρώμα, ή απαντήσεις λάθος στην ερώτηση: "Τι ομάδα είσαι φίλε;"...
Κατά τα άλλα κάθε εποχή έχει τα θετικά της και τα αρνητικά της, όπως είπες...

 

[DRMG]

Εσύ φίλε πρέπει να είσαι παλιός (τουλάχιστον παλαιότερος από αρκετούς)...
Στις εποχές που περιγράφεις επειδή υπήρχε φόβος ανατροπής του υφιστάμενου καθεστώτος από τους αντιπάλους του, τα "αναρχοανατρεπτικά στοιχεία", (καμιά σχέση βέβαια με τους σημερινούς αναρχικούς)...
Ο περιπτεράς ήταν "ανταποκριτής των αρχών" για τις κοινωνικοπολιτικές πεποιθήσεις των πελατών του, ο ιδιοκτήτης της ΕΒΓΑ το ίδιο κτλ... Άλλωστε είχαν πάρει τις άδειες λειτουργίας γιατί ήταν εθνικόφρονες και επομένως άνθρωποι του συστήματος...
Τώρα δεν κινδυνεύει η σωματική σου ακεραιότητα επειδή κρατάς γαρύφαλλο, αλλά κινδυνεύει επειδή φοράς μια τουριστική μπλούζα από το Μοναστηράκι και "είσαι φασίστας", από κάτι μαλακισμένα παιδάκια (πολλές φορές αιώνιους έφηβους), πιόνια του παρακράτους της αστυνομίας που νομίζουν ότι είναι αναρχικοί, ενώ είναι χούλιγκανς με "κοινωνικοπολιτικό" μανδύα...
Κινδυνεύεις επίσης από τους "οργανωμένους φίλαθλους", αν φοράς την μπλούζα με το λάθος χρώμα, ή απαντήσεις λάθος στην ερώτηση: "Τι ομάδα είσαι φίλε;"...
Κατά τα άλλα κάθε εποχή έχει τα θετικά της και τα αρνητικά της, όπως είπες...

Kαλημέρα φίλε. Κοίταξε, όλη τη δεκαετία του '50, την οποία δεν έζησα υπήρχε μία αδυναμία σχηματισμού κυβερνήσεων. Όλες ήταν θνησιγενείς. Κάθε λίγο και λιγάκι εκλογές, εκλογές, εκλογές. Αυτό το μοτίβο πολιτικής ανασφάλειας και αστάθειας μεταφέρθηκε και στη δεκαετία του '60. Πολλοί άνθρωποι πίστεψαν στο κέντρο, άλλοι στην αριστερά, άλλοι στην δεξιά. Υπήρχαν όμως και ορισμένοι, οι οποίοι δεν θέλαμε να έχουμε καμία μα καμία σχέση με όλο αυτό το αρρωστημένο περιβάλλον. Μας ενδιέφεραν μόνο οι επιστήμες, οι τέχνες και τίποτε άλλο. Η μετεμφυλιακή ψυχοσύνθεση του μέσου Έλληνα, επανήλθε με το καθεστώς της 21ης Απριλίου, αν και τότε πολλοί έλεγαν οτι τα ανάκτορα θα κάνουν αντεπανάσταση και οι Συνταγματάρχες θα συλληφθούν. Όσοι διαφωνούσαν, ή κρίνονταν επικίνδυνοι (όταν λέω επικίνδυνοι εννοώ να ακούν ένα δίσκο που απαγορευόταν ή να διάβαζαν ένα λογοτεχνικό βιβλίο, έτσι? αυτό εννοείτο κίνδυνος) περνούσαν κάποιες ''ευχάριστες'' ώρες ή μέρες στην ΕΑΤ - ΕΣΑ. Όσοι δε, είχαν τη φαεινή ιδέα να εκφέρουν μία άλλη γνώμη, να πούν για σιγά βρε παιδιά, τί είναι όλα αυτά που γίνονται, στην πλέον αισιόδοξη περίπτωση θα έβρισκαν ολημερίς έναν άνθρωπο ξοπίσω τους να λιώνει τις σόλες του παρακολουθώντας κάθε βήμα, κάθε κίνηση. Σε αυτό που λές, θα σου πώ κάτι. Σήμερα είναι ένα τρελάδικο και μισό. Τρελοκομείον η Ελλάς που έλεγε και ο Υπουργός των Ανακτόρων και μετέπειτα Πρωθυπουργός εκ Παρισίων. Για τους καταστηματάρχες, δεν έχεις άδικο, ακόμα και τα μικρομάγαζα είχαν πολιτικοποιημένους ιδιοκτήτες όταν αυτοί όμως ήταν με το καθεστώς και δεν είχαν άδεια λόγω αναπηρίας από το μέτωπο, πολυτέκνου κλπ. Το '61 είχαν λάβει αμνηστία και όσοι ήταν στο εξωτερικό ''από πιο παλιά'' (κατάλαβες τί εννοώ) και ως εκ θαύματος βρέθηκαν ιδιοκτήτες μεγάλων αποθηκών στο Μοσχάτο, ιδιοκτήτες των πρώτων πολυκαταστημάτων, εργολάβοι κτλ. Με δεδομένο λοιπόν αυτό είναι πρόδηλο οτι είχαν εκ προοιμίου εξασφαλίσει τους όρους επιστροφής τους. Σε κάθε περίπτωση, δε σου κρύβω οτι τα λαογραφικά, καλλιτεχνικά, ακόμα και αρχιτεκτονικά στοιχεία της εποχής είναι εκείνα που με ενδιαφέρουν. Δεν θέλω να μπαίνω σε πολιτικές συζητήσεις όχι για άλλο λόγο, αλλά ειλικρινά τα σιχαίνομαι τελείως φίλε μου.