Παιδί των Εξαρχείων εγώ, από 15 χρονών μαθητής εκεί τραβιόμουν και εκεί μένω ακόμα στα 50 μου. Όλα τα μπαράκια τα ήξερα και πήγαινα. Στην Οκτάνα που είπε φίλος πιο πριν όταν έκανε ο Αρκουδέας την "επιχείρηση αρετή" ερχόταν μα ΜΑΤ και παίζαμε μπάτσες μέσα στο μαγαζί. Αξέχαστες φάσεις. Όλους τους μεγάλους της εποχής τους είχα γνωρίσει. Τον Νικόλα, τον Παυλάρα, όλους. Τον Άσιμο τον άκουγα όταν έκανε συναυλίες με τους "κροκάνθρωπους" στο μπαράκι "Βάτραχοι" στην οδό Σόλωνος. Επειδή διάβασα την κουβέντα σας, συμφωνώ ότι εκείνες οι εποχές και η νοοτροπία της νεολαίας της εποχής δεν μπορούν να ξαναέρθουν ποτέ. Αλλά δεν πρέπει να υποτιμούμε και τους σημερινούς νέους. Έχουν άλλους τρόπους έκφρασης, άλλες ανησυχίες, αλλά έχουν και αυτοί το στίγμα τους. Έχω γιο 15 χρονών και τους παρακολουθώ.