Το να βασιστεί κάποιος σε μαρτυρίες είναι ο μόνος τρόπος να γράψει ιστορία (ειδικά όταν η ιστορία αφορά θέματα για τα οποία δεν υπάρχουν προηγούμενες πηγές).
Αναγκαστικά θα τις συμπεριλάβει κάποιος στην προσπάθειά του να ανακαλύψει την αλήθεια.
Η διαφορά είναι ότι είτε αυτός είναι ιστορικός, και υπάρχει μία κάποια πιστότητα στα λεγόμενά του, οπότε τον "εμπιστευόμαστε" ότι έλεγξε, διασταύρωσε τις πηγές του (μαρτρίες εν προκειμένω), είτε είναι κάποιος επιτήδειος-φαιδρός, που στέκεται σε πέντε μαρτρίες όλες κι όλες και βγάζει γενικό συμπέρασμα.
Λάθος... Οι μαρτυρίες είναι μόνο μια από τις πηγές και από τις λιγότερο αξιόπιστες...
Υπάρχουν τα έγγραφα, υπάρχουν τα τεκμήρια, υπάρχουν τα ευρήματα (πχ ομαδικοί τάφοι)...
Ο συνδυασμός όλων αυτών μπορεί να πλησιάσει την αλήθεια αλλά με μια υποσημείωση:
Όταν έχω έναν ομαδικό τάφο, οι μαρτυρίες ότι δεν έγινε το έγκλημα, δεν έχουν καμία ισχύ...
Για τα ρέστα, το ΚΚΕ έχει κάνει λάθη. Λάθη πολλά, λάθη μεγάλα και λοιπά και λοιπά.
Λάθος και πάλι... Δεν τα λένε λάθη, τα λένε εγκλήματα. Μην ντρέπεσαι να το πεις, truth shall set you free.
Υπήρχε κάτι άλλο τότε? ΟΧΙ.
Αυτό υπήρχε. Κι εδώ είναι το δάσος κι όχι το δέντρο κύριε ίσιε. Μέσα στα λάθη του, έκανε ένα μεγάλο "σωστό". Υπήρχε! Ήταν εκεί. Με αποτέλεσμα βέβαια να απορροφούνται οι περισσότεροι από τους αγωνιστές στους κύκλους του.
Λάθος νο 3...
Υπήρχε...Εντός και εκτός ελλάδας...
Τα εντός ελλάδας αντιστασιακά κινήματα φρόντισε να τα ξεπαστρέψει, τα εκτός τα περίμενε με ανοιχτές αγκαλιές...
Και φυσικά όταν κάποιος εντασσόταν στο εαμ δεν του έλεγαν εξαρχής "ξέρεις μεγάλε, εδώ το κκε κάνει κουμάντο και έχει αυτές τις θέσεις, take it or leave it"... Για αυτό και η οργάνωση δεν ονομάστηκε κκε αλλά εαμ ελας...
Την αλήθεια για το ποιος κάνει κουμάντο και τι πραγματικά πίστευε τη μάθαινε μετά... Όταν έβλεπε να σφάζουν τον παιδικό του φίλο (προσοχή, όχι το δωσίλογο αλλά αυτόν που απλά δεν συμφωνούσε) όταν πολεμούσε πλάι- πλάι με κάποιον που δε μιούσε γρι ελληνικά άλλους έλληνες...
ο αν ο Ζαχαριάδης ή ο Σιάντος ήταν αρχίδια του κερατά, το έκρινε η ιστορία. Το αν θα επέτρεπαν οι αγωνιστές να κάνουν τα όποια όνειρά τους πραγματικότητα είναι άλλη ιστορία. Δυστυχώς (ή ευτυχώς) για κάποιους δεν το μάθαμε ποτέ.
Τώρα για όσους θεωρούν ότι ο Άρης πολέμησε τους Γερμανούς γιατί το είπε η πολιτική ηγεσία, πολέμησε τους Ταγματασφαλίτες γιατί το είπε η πολιτική ηγεσία, ήταν έτοιμος να πολεμήσει τους Άγγλους γιατί το είπε (ή θα το έλεγε) η πολιτική ηγεσία, αλλά ΔΕ θα πολεμούσε τα τανκς του Στάλιν ΕΑΝ αυτά ερχόντουσαν τελικά, γιατί δε θα τον άφηνε η πολιτική ηγεσία, τότε ώρα καλή....
H ιστορία έχει πράγματι κρίνει... Και με χαροποιεί ότι ζαχαριάδης και άρης είχαν με τον έναν τρόπο ή τον άλλον το τέλος που τους άξιζε...
Το κακό είναι αυτοκαταστροφικό τελικά...
Και αν στην ελλάδα, λόγω τουρκοκρατίας μάθαμε να συγκινούμαστε από ατρόμητους, ασυμβίβαστους καπεταναίους, δεν σημαίνει ότι οι καπετάνιοι του 1944 ήταν ατρόμητοι και ασυμβίβαστοι ούτε και όποιος φορούσε φυσεκλίκια και έπαιρνε τα βουνά ήταν αυτοδίκαια σωστός...
Ξέρεις, στην ελλάδα ανέκαθεν μπερδευαμε ιστορία και μυθολογία... Και έχουμε χτύσει μπόλικες μυθολογίες.
Καλώς ή κακώς αυτή τη στιγμή εντός Βουλής, μόνο το ΚΚΕ υπάρχει που διατηρεί αριστερές πεποιθήσεις. Στραβά, σκατά, ανάποδα, αλλά όπως τότε, έτσι και τώρα, αυτό υπάρχει. Εάν κάποιος δε θέλει να ταυτιστεί με αυτό, είτε δεν το ψηφίζει, είτε το ψηφίζει κατανοώντας πλήρως για ποιους λόγους το ψηφίζει (είχε πει κι ο Πανούσης ένα πετυχημένο "Σε γαμώ και σε υποστηρίζω" για την Αλέκα στο ομώνυμοο τραγούδι του).
Ποιες ακριβώς είναι οι αριστερές πεποιθήσεις του κκε; Κρατισμός, κομματικό κράτος, δαιμονοποίηση της επιχειρηματικότητας, διογκωμένος δημόσιος τομέας, μονόπλευρη πληροφόρηση, πλήρως ελεγχόμενη κοινωνία από το κόμμα;
Και ειδικά στα οικονομικά, οι σοσιαλίζουσες θέσεις και ο κρατισμός δημιούργησαν το πρόβλημα... Μήπως θα δώσει τη λύση περισσότερο κράτος, περισσότεροι δυ, λιγότερη παραγωγικότητα;
Στα εκτός Βουλής, υπάρχουν πολλές λύσεις ως γνωστόν. Αλλά εκεί είτε μπαχαλάκιας θα θεωρηθεί κάποιος, είτε εξωκοινοβουλευτικός γενικά για να τελειώνουμε.
Αν η λύση είναι η καταστροφή δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας, οι δολοφονίες πολιτών και το μπαχαλο, μήπως υπάρχει ενδεχόμενο αυτή η λύση να μην είναι αποτελεσματική ανεξάρτητα από χαρακτηρισμούς;
Και στην τελική, ξεχνάς κάτι άλλο: Ας αφήσουμε τον λαό να διαλέξει... Εκλογές λέγεται και συνήθως λειτουργεί. Ας μην αποφασίζουμε αυθαίρετα στο όνομά του επικαλούμενη την κατοχή της μια και μοναδικής αλήθειας.
Υπάρχει σαφώς και η επιλογή να μας ξινίζουν τα πάντα, και να παρακολουθούμε εκ του μακρόθεν τα γεγονότα, μέεεεεχρι να βρούμε που υπαγόμαστε πλήρως και χωρίς ίχνος διαφωνίας. Περίπτωση για κάτι τέτοιο θεωρώ πως δεν υπάρχει.
Κλείνοντας ξαναλέω: Οι βάσεις είναι που καθορίζουν την όποια ιδεολογία, τα όποια πιστεύω, τις όποιες οπτικές γωνίες. Εάν δεν υπάρχουν αυτές, χαιρετίσματα στην εξουσία και στο Βασίλη.
Ο καθένας οφείλει να προσδιορίζει τη θέση του ορμώμενος (αλλά και μέσα από) τις θεωρίες στις οποίες βρίσκει την αλήθεια. Εάν δεν το κάνει αυτό, τότε κατ'εμέ, κάνει απλώς μια ανέξοδη κριτική που ουδεμία αξία και κανένα νόημα δεν έχει.
Υπάρχουν οι θεωρίες που ο καθένας βρίσκει την αλήθεια... Άλλος τη βρίσκει στο χριστιανισμό, άλλος στον ολυμπιακό, άλλος στον μαρξισμό...
Προφανώς του ακούγουνται ωραίες οι θεωρίες ή αυτό του δίδαξαν σπίτι και φίλοι...
Υπάρχει και η εμπειρική παρατήρηση, η εξαγωγή συμπερασμάτων από προηγούμενες - ανάλογες καταστάσεις, οι πρακτικές εφαρμογές...
Μπορεί πολλές φορές να μην ακούγονται εξίσου ωραία με μια θεωρία αλλά στην πράξη λειτουργούν...
Επίτρεψέ μου να επιλέξω το δεύτερο μοντέλο προσέγγισης...
Όχι επειδή βλέπω αλήθεια ή ακούγεται σωστό αλλά γιατί λειτουργεί.