Υπάρχει το δικαίωμα των εθνών στην αυτοδιάθεση. Τούτο συγκρούεται με τη θέσμιση των σύγχρονων κρατών, όπως αυτά συγκροτήθηκαν τους τελευταίους δύο αιώνες.
Οι αριστεροί θέλουν να βλέπουν στις τάσεις αποσχισμού λαϊκές επαναστάσεις (ενδεχομένως).
Οι δεξιοί θέλουν να βλέπουν σε αυτές εθνικισμούς (ενδεχομένως).
Το Κ.Κ.Ε. θεωρεί όλο αυτό ως ενδοαστική διένεξη (ενδεχομένως).
Νομίζω ότι μπορεί να ισχύουν όλα. Αφού, κατά κανόνα, ο λόγος που διαφορετικές ιδεολογίες συμφωνούν σε κάτι, δεν είναι ενιαίος.
Η ουσία, στο μέτρο της αντίληψής μου, είναι ότι η συνδετική ουσία, που οδήγησε στη δημιουργία των σύγχρονων κρατών, θυμηθείτε τι υπήρχε στον χάρτη πριν από 300 χρόνια εκεί που σήμερα είναι η Ιταλία, τί υπήρχε εκεί που σήμερα είναι η Γερμανία, η Αυστρία, η Ουγγαρία για να μην έλθω στην Βαλκανική....
Ποιά ήταν η συνδετική ουσία? Θα μου πείτε τα κανόνια, ναι αλλά αυτά απλώς θεμελιώνουν μία κατάσταση δεν μπορούν να τη διατηρούν για πάντα. Η τάση αποδόμησης έχει αιτία και είναι, όπως πάντοτε, οικονομική. Άραγε, είναι συμβατή η αποδόμηση των σύγχρονων κρατών με την ΕΕ? Αν ναι, μπορεί να γίνει αντιληπτή η πορεία αυτή και ως ευρωπαϊκή ολοκλήρωση.
Κοντολογίς, ο ανταγωνισμός είναι μία αποκαλυπτική διαδικασία.
Την καλημέρα μου.