16 Ιουνίου: Επέτειος της δολοφονίας του Άρη Βελουχιώτη

[Gunnar]

"Επέτειος της δολοφονίας του Άρη Βελουχιώτη"

Χεστήκαμε !!    

 

"Επέτειος της δολοφονίας του Άρη Βελουχιώτη"

Χεστήκαμε !!   

Αφού αυτοκτόνησε της πουτάνας το παιδί .......

 

[Tasos Pornos]

Τα μυστήρια του θανάτου και αποκεφαλισμού Βελουχιώτη




16 Ιουνίου 1945.
Στη χαράδρα του Φάγγου στη Μεσούντα Άρτας πέφτει νεκρός ο Άρης Βελουχιώτης ένα πρόσωπο που αποτελεί μια από τις πιο αμφιλεγόμενες προσωπικότητες της νεότερης ιστορίας μας.
Για πολλούς αδίστακτος εγκληματίας,για άλλους τόσους ήρωας.
Έχει ορκισμένους εχθρούς,φανατικούς υποστηρικτές.
Και είναι βέβαιο ότι αυτό θα προκύψει και από τα μηνύματά σας.

Ωστόσο τόσα χρόνια μετά το μυστήριο του θανάτου του Βελουχιώτη παραμένει.
Πως πέθανε;
Τον σκότωσαν οι διώκτες του ή αυτοκτόνησε;
Και μετά τον μετά θάνατο αποκεφαλισμό του και το κρέμασμά του στους φανοστάτες των Τρικάλων,τι απέγινε;

Ο κατά κόσμον Θανάσης Κλάρας είχε καταδικάσει τη Συμφωνία της Βάρκιζας και τασσόταν υπέρ της συνέχισης της ένοπλης δράσης, θεωρώντας υποχωρητική τη στάση των ηγεσιών του EAM και του KKE.
Είχε μάλιστα εκπονήσει σχέδιο για την κατάληψη της Αθήνας αμέσως μετά την αποχώρηση των Γερμανών προτού οι Βρετανοί - και η επίσημη κυβέρνηση - προλάβουν να ελέγξουν την κατάσταση, κάτι ωστόσο που δεν έγινε αποδεκτό.

Η προσπάθεια του ΚΚΕ να του αλλάξει απόψεις δεν είχε αποτέλεσμα και ο Βελουχιώτης εξήγγειλε τη δημιουργία ενός Μετώπου Εθνικής Ανεξαρτησίας (MEA).


Τον Απρίλιο του '45 η 11η Ολομέλεια της Κεντρικής Επιτροπής θα προχωρήσει στην αποκήρυξη και στη διαγραφή του.

H απόφαση θα κρατηθεί κρυφή και μόνο δύο μήνες αργότερα θα δημοσιευθεί στον «Ριζοσπάστη» η τελεσίδικη καταδικαστική κρίση του Πολιτικού Γραφείου την ίδια ημέρα που ο Βελουχιώτης έπεφτε νεκρός περικυκλωμένος από συμμορίτες στη Μεσούντα.
Εκείνο το απόγευα οι διώκτες του τον εντόπισαν.

Ο Βελουχιώτης έδωσε τη διαταγή να τραβήξουν όλοι προς τον Αχελώο, που διασχίζει την περιοχή, ενώ εκείνος έμεινε πίσω και κατόπιν ακούστηκε ένας πυροβολισμός.
Αυτή είναι η εκδοχή της αυτοκτονίας στην οποία τον ακολούθησε μόνο ο Τζαβέλας,το πρωτοπαλίκαρό του το οποίο αυτοκτόνησε με χειροβομβίδα.

Ωστόσο οι επίσημες αναφορές του Στρατού λένε ότι ο Βελουχιώτης έπεσε νεκρός από τα πυρά των διωκτών του.

Την είδηση του θανάτου θα επιβεβαιώσει και ο «Ριζοσπάστης», μιλώντας όμως για αυτοκτονία.
Το δημοσίευμα της Τρίτης 19 Ιουνίου στη δεύτερη σελίδα έφερε τον τίτλο:
«Ο Αρης αυτοκτόνησε αφού τραυματίστηκε σε συμπλοκή με Αγγλους, Εθνοφύλακες και μοναρχικούς ληστοσυμμορίτες».
H ανταπόκριση από τη Λάρισα σημείωνε ότι «κατά τη διάρκεια της μάχης ο Αρης τραυματίστηκε και για να μη συλληφθεί αιχμάλωτος αυτοκτόνησε με χειροβομβίδα της οποίας προκάλεσε την έκρηξη».

Και κατέληγε:

«Με την ίδια χειροβομβίδα σκοτώθηκε και ο Τζαβέλλας. Τα κεφάλια του Βελουχιώτη και του Τζαβέλλα τα έκοψαν με μαχαίρια και τα μετέφεραν στα Τρίκαλα, όπου τα κρέμασαν στους φανοστάτες της κεντρικής πλατείας».

H μαρτυρία του ΕΔΕΣίτη A. Λύκκα από την Ελάτη Αρτας, όπως την κατέγραψε ο γιατρός X. Γκούβας το 1985, είναι συγκλονιστική:

«Ο Βόιδαρος ήταν όλο χαρά και διέταξε τον Δράκο να κόψει το κεφάλι του Αρη με τον σουγιά.
Εκείνος δεν μπορούσε ούτε ανάσα να πάρει.
Εβγαλε έναν σουγιά, απ' αυτούς που διπλώνουν στα δύο, και πήγε κοντά να κόψει το κεφάλι του Αρη.
Ελα όμως που ο σουγιάς δεν έκοβε και ταλαιπωρήθηκε ο έρμος.
Πρέπει να 'κανε περισσότερα από δεκαπέντε λεπτά ν' αποκόψει το κεφάλι. Δυσκολεύθηκε εκεί που είναι τα νεύρα.
Ο Βόιδαρος έπιασε το κεφάλι από τα μαλλιά και το σήκωσε ψηλά να το δουν όλοι όσοι ήταν εκεί τριγύρω.
Καθώς έσταζε ακόμα αίματα, το έβαλαν στον τουρβά.
Για να μη μυρίσει στη διαδρομή το παραφούσκωσαν με αλάτι».

Το έγγραφο του στρατιωτικού διοικητή Λάρισας συνταγματάρχη Μουκανάκη της 18ης Ιουνίου αναφέρει:
«Αι κεφαλαί των Αρη και Τζαβέλλα εξετέθησαν εις κοινήν θέαν εις την πλατείαν της πόλεως Τρικκάλων.
Εδόθη διαταγή να ταφώσι μετά την λήψιν των διαφόρων φωτογραφιών κτλ. παρά της σημάνσεως Χωροφυλακής Τρικάλων».
Αλλά δεν τάφηκαν.



Σύμφωνα με τις εκδοχές που υπάρχουν τα κεφάλια των δύο

•μεταφέρθηκαν μέσα σε τσουβάλι από παρακρατικούς και χωροφύλακες στην τότε Διοίκηση Χωροφυλακής, σε ένα υπόγειο, και τοποθετήθηκαν μέσα σε τσίγκινο καζάνι με πάγο και αλάτι ώσπου να τα δει ο ιδρυτής του ΕΔΕΣ Ζέρβας. Μετά τα πέταξαν όπως λένε «στα σκυλιά».

•θάφτηκαν κάπου στα Τρίκαλα

•τοποθετήθηκαν σε δοχείο πετρελαίου που σφραγίστηκε και κατόπιν γεμίστηκε με οινόπνευμα από το στόμιο και μεταφέρθηκαν στην Αθήνα «για να καταλήξουν στο Εγκληματολογικό Μουσείο, δίπλα σε εκείνα των λήσταρχων Γιαγκούλα, Μπαμπάνη, Τζαμήτρα κ.ά.». H φήμη αυτή ωστόσο ουδέποτε επιβεβαιώθηκε.

•H «Ακρόπολις» ωστόσο θα γράψει ότι «αι δύο κεφαλαί ενεταφιάσθησαν ήδη συμφώνως προς εντολήν των Αρχών», κάτι που θεωρείται από πολλούς το πιο πιθανό. Πού όμως; Κανείς δεν έμαθε ποτέ!

Παρά τις προσπάθειες όμως που κατέβαλαν επί σειρά ετών οι ανιψιές του Βελουχιώτη, θυγατέρες του αδελφού του, Μπάμπη Κλάρα, αλλά και συναγωνιστές του, δεν κατάφεραν να ανακαλύψουν την αλήθεια.

http://www.onalert.gr/stories/Akomh...y_thanatoy_kai_apokefalismoy_Beloyxioth/15271

 

[erikos_E]

Τα μυστήρια του θανάτου και αποκεφαλισμού Βελουχιώτη




16 Ιουνίου 1945.
Στη χαράδρα του Φάγγου στη Μεσούντα Άρτας πέφτει νεκρός ο Άρης Βελουχιώτης ένα πρόσωπο που αποτελεί μια από τις πιο αμφιλεγόμενες προσωπικότητες της νεότερης ιστορίας μας.
Για πολλούς αδίστακτος εγκληματίας,για άλλους τόσους ήρωας.
Έχει ορκισμένους εχθρούς,φανατικούς υποστηρικτές.
Και είναι βέβαιο ότι αυτό θα προκύψει και από τα μηνύματά σας.

Ωστόσο τόσα χρόνια μετά το μυστήριο του θανάτου του Βελουχιώτη παραμένει.
Πως πέθανε;
Τον σκότωσαν οι διώκτες του ή αυτοκτόνησε;
Και μετά τον μετά θάνατο αποκεφαλισμό του και το κρέμασμά του στους φανοστάτες των Τρικάλων,τι απέγινε;

Ο κατά κόσμον Θανάσης Κλάρας είχε καταδικάσει τη Συμφωνία της Βάρκιζας και τασσόταν υπέρ της συνέχισης της ένοπλης δράσης, θεωρώντας υποχωρητική τη στάση των ηγεσιών του EAM και του KKE.
Είχε μάλιστα εκπονήσει σχέδιο για την κατάληψη της Αθήνας αμέσως μετά την αποχώρηση των Γερμανών προτού οι Βρετανοί - και η επίσημη κυβέρνηση - προλάβουν να ελέγξουν την κατάσταση, κάτι ωστόσο που δεν έγινε αποδεκτό.

Η προσπάθεια του ΚΚΕ να του αλλάξει απόψεις δεν είχε αποτέλεσμα και ο Βελουχιώτης εξήγγειλε τη δημιουργία ενός Μετώπου Εθνικής Ανεξαρτησίας (MEA).


Τον Απρίλιο του '45 η 11η Ολομέλεια της Κεντρικής Επιτροπής θα προχωρήσει στην αποκήρυξη και στη διαγραφή του.

H απόφαση θα κρατηθεί κρυφή και μόνο δύο μήνες αργότερα θα δημοσιευθεί στον «Ριζοσπάστη» η τελεσίδικη καταδικαστική κρίση του Πολιτικού Γραφείου την ίδια ημέρα που ο Βελουχιώτης έπεφτε νεκρός περικυκλωμένος από συμμορίτες στη Μεσούντα.
Εκείνο το απόγευα οι διώκτες του τον εντόπισαν.

Ο Βελουχιώτης έδωσε τη διαταγή να τραβήξουν όλοι προς τον Αχελώο, που διασχίζει την περιοχή, ενώ εκείνος έμεινε πίσω και κατόπιν ακούστηκε ένας πυροβολισμός.
Αυτή είναι η εκδοχή της αυτοκτονίας στην οποία τον ακολούθησε μόνο ο Τζαβέλας,το πρωτοπαλίκαρό του το οποίο αυτοκτόνησε με χειροβομβίδα.

Ωστόσο οι επίσημες αναφορές του Στρατού λένε ότι ο Βελουχιώτης έπεσε νεκρός από τα πυρά των διωκτών του.

Την είδηση του θανάτου θα επιβεβαιώσει και ο «Ριζοσπάστης», μιλώντας όμως για αυτοκτονία.
Το δημοσίευμα της Τρίτης 19 Ιουνίου στη δεύτερη σελίδα έφερε τον τίτλο:
«Ο Αρης αυτοκτόνησε αφού τραυματίστηκε σε συμπλοκή με Αγγλους, Εθνοφύλακες και μοναρχικούς ληστοσυμμορίτες».
H ανταπόκριση από τη Λάρισα σημείωνε ότι «κατά τη διάρκεια της μάχης ο Αρης τραυματίστηκε και για να μη συλληφθεί αιχμάλωτος αυτοκτόνησε με χειροβομβίδα της οποίας προκάλεσε την έκρηξη».

Και κατέληγε:

«Με την ίδια χειροβομβίδα σκοτώθηκε και ο Τζαβέλλας. Τα κεφάλια του Βελουχιώτη και του Τζαβέλλα τα έκοψαν με μαχαίρια και τα μετέφεραν στα Τρίκαλα, όπου τα κρέμασαν στους φανοστάτες της κεντρικής πλατείας».

H μαρτυρία του ΕΔΕΣίτη A. Λύκκα από την Ελάτη Αρτας, όπως την κατέγραψε ο γιατρός X. Γκούβας το 1985, είναι συγκλονιστική:

«Ο Βόιδαρος ήταν όλο χαρά και διέταξε τον Δράκο να κόψει το κεφάλι του Αρη με τον σουγιά.
Εκείνος δεν μπορούσε ούτε ανάσα να πάρει.
Εβγαλε έναν σουγιά, απ' αυτούς που διπλώνουν στα δύο, και πήγε κοντά να κόψει το κεφάλι του Αρη.
Ελα όμως που ο σουγιάς δεν έκοβε και ταλαιπωρήθηκε ο έρμος.
Πρέπει να 'κανε περισσότερα από δεκαπέντε λεπτά ν' αποκόψει το κεφάλι. Δυσκολεύθηκε εκεί που είναι τα νεύρα.
Ο Βόιδαρος έπιασε το κεφάλι από τα μαλλιά και το σήκωσε ψηλά να το δουν όλοι όσοι ήταν εκεί τριγύρω.
Καθώς έσταζε ακόμα αίματα, το έβαλαν στον τουρβά.
Για να μη μυρίσει στη διαδρομή το παραφούσκωσαν με αλάτι».

Το έγγραφο του στρατιωτικού διοικητή Λάρισας συνταγματάρχη Μουκανάκη της 18ης Ιουνίου αναφέρει:
«Αι κεφαλαί των Αρη και Τζαβέλλα εξετέθησαν εις κοινήν θέαν εις την πλατείαν της πόλεως Τρικκάλων.
Εδόθη διαταγή να ταφώσι μετά την λήψιν των διαφόρων φωτογραφιών κτλ. παρά της σημάνσεως Χωροφυλακής Τρικάλων».
Αλλά δεν τάφηκαν.



Σύμφωνα με τις εκδοχές που υπάρχουν τα κεφάλια των δύο

•μεταφέρθηκαν μέσα σε τσουβάλι από παρακρατικούς και χωροφύλακες στην τότε Διοίκηση Χωροφυλακής, σε ένα υπόγειο, και τοποθετήθηκαν μέσα σε τσίγκινο καζάνι με πάγο και αλάτι ώσπου να τα δει ο ιδρυτής του ΕΔΕΣ Ζέρβας. Μετά τα πέταξαν όπως λένε «στα σκυλιά».

•θάφτηκαν κάπου στα Τρίκαλα

•τοποθετήθηκαν σε δοχείο πετρελαίου που σφραγίστηκε και κατόπιν γεμίστηκε με οινόπνευμα από το στόμιο και μεταφέρθηκαν στην Αθήνα «για να καταλήξουν στο Εγκληματολογικό Μουσείο, δίπλα σε εκείνα των λήσταρχων Γιαγκούλα, Μπαμπάνη, Τζαμήτρα κ.ά.». H φήμη αυτή ωστόσο ουδέποτε επιβεβαιώθηκε.

•H «Ακρόπολις» ωστόσο θα γράψει ότι «αι δύο κεφαλαί ενεταφιάσθησαν ήδη συμφώνως προς εντολήν των Αρχών», κάτι που θεωρείται από πολλούς το πιο πιθανό. Πού όμως; Κανείς δεν έμαθε ποτέ!

Παρά τις προσπάθειες όμως που κατέβαλαν επί σειρά ετών οι ανιψιές του Βελουχιώτη, θυγατέρες του αδελφού του, Μπάμπη Κλάρα, αλλά και συναγωνιστές του, δεν κατάφεραν να ανακαλύψουν την αλήθεια.

http://www.onalert.gr/stories/Akomh...y_thanatoy_kai_apokefalismoy_Beloyxioth/15271

Πες τα ρε Χαρη χαμωτο κι ειχα μια φαγουρα δεν λεγεται.

 

[noctilucent1]

Που ειναι ο λακκος του να ριξουμε κανα κατουρημα

 

[Pecados]

Τον έχουμε φουλάρει με σκατά εμείς ...

 

[noctilucent1]

Τον έχουμε φουλάρει με σκατά εμείς ...

 

[geoMan]

 

[zeljko]

:

 

[diomides]

 

[Tasos Pornos]

Παιδια γιατι τοσο χεσιδι ναουμε;

 

[diomides]

Παιδια γιατι τοσο χεσιδι ναουμε;

και να φανταστεις ειμαστε εξαιρετικα επιεικης

 

[Διαγραμμένο μέλος 134098]

Ακουω αποψεις

 

[ΚΑΥΤΗ ΣΑΡΑΝΤΑΡΑ]

οτι ναναι ....δεν εχετε αφησει τιποτα ορθιο

 

Υπάρχει ήδη νήμα , να γίνει συγχώνευση

Ήταν γνωστό ότι ήταν πουστης

 

[Διαγραμμένο μέλος 134098]

Ο "ΕΛΑΤΤΩΜΑΤΙΚΟΣ" ΒΙΟΣ ΤΟΥ ΑΡΗ ΒΕΛΟΥΧΙΩΤΗ

«Κάποιοι ακόμη τον μισούν. Κάποιοι δεν αντέχουν ούτε να ακούν το όνομά του. Και για την επίσημη ιστορία είναι πρόσωπο-ταμπού. Όμως ο Άρης ξανάδωσε στους Έλληνες την περηφάνια τους. Δημιούργησε τον μεγαλύτερο εθελοντικό στρατό της ελληνικής ιστορίας και μια Ελεύθερη Ελλάδα μέσα στην υποδουλωμένη Ευρώπη.»


Έτσι ξεκινάει η παρουσίαση της βιογραφίας του ‘‘Άρη Βελουχιώτη’’ από τον ραψωδό του και απολογητή της Αριστεράς, Διονύση Χαριτόπουλο. Το βιβλίο αυτό, με τίτλο «ΑΡΗΣ, Ο ΑΡΧΗΓΟΣ ΤΩΝ ΑΤΑΚΤΩΝ», που δεν έχει πολύ καιρό που κυκλοφόρησε, δεν κάνει τίποτε άλλο από το να αναμασά την προπαγάνδα που έχει επιβληθεί από το ‘‘προοδευτικό’’ κατεστημένο στην ελληνική ιστοριογραφία τις τελευταίες τρεις δεκαετίες…


Είναι αλήθεια πως τα τελευταία χρόνια έχει επιχειρηθεί με λυσσαλέο τρόπο μία γενική ‘‘αναθεώρηση’’ της Ελληνικής Ιστορίας -κυρίως στα γεγονότα που αφορούν τον 20ό αιώνα, αλλά πιο συγκεκριμένα εις ό,τι αφορά στην διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου-με απώτερο στόχο να αποκρυφούν ιστορικές πτυχές που έρχονται σε αντίθεση και σε ρήξη με την κατεστημένη ιστοριογραφία που έχει επιβάλει το Σύστημα. Στα πλαίσια αυτής της ‘‘πολιτικά ορθής’’ αναθεώρησης, κοινοί εγκληματίες και προδότες αναγορεύονται σε ‘‘εθνικούς ήρωες’’ και ‘‘λαϊκούς αγωνιστές’’, ενώ άνθρωποι που έχυσαν το αίμα τους και θυσιάστηκαν για την Πατρίδα πολεμώντας τον ξενοκίνητο κομμουνιστοσυμμοριτισμό, ή άνθρωποι που δολοφονήθηκαν με βίαιο τρόπο από τις κόκκινες ορδές των μπολσεβίκων, βαπτίζονται ‘‘προδότες’’ ή το χειρότερο, αντιμετωπίζονται σα να μην υπήρξαν ποτέ…



Το παρόν κείμενο έρχεται με στοιχεία τεκμηριωμένα να καταρρίψει τον μύθο της δήθεν ‘‘φιλολαϊκής’’ και ‘‘πατριωτικής’’ Αριστεράς, παρουσιάζοντας κάποια-άγνωστα στον αναγνώστη-ιστορικά ντοκουμέντα που αφορούν τον βίο και την πολιτεία ενός από τους πρωταγωνιστές της κομμουνιστικής ανταρσίας και των θηριωδιών που την ακολούθησαν κατά τα έτη 1944-1949… Καταρρίπτονται πρωτίστως τα ψεύδη που έχει επιβάλει στην εκπαίδευση το μαρξιστογενές καθεστώς των ‘‘προοδευτικών’’, αφού τα γραφόμενα δεν αποτελούν προσωπικές απόψεις και εμπειρίες του γράφοντος (λόγω ηλικίας θα ήταν φύσει αδύνατον έστω και να ισχυριστώ κάτι τέτοιο!), αλλά μαρτυρίες ανθρώπων που έζησαν από κοντά τα γεγονότα, ανθρώπων προερχόμενων τόσο από τους αντιπάλους, όσο και από τους κύκλους της Αριστεράς.



Το κείμενο αφιερώνεται στη μνήμη των 65.000 αγρίως δολοφονηθέντων από τους κόκκινους εγκληματίες αλλά και στον Ελληνικό Λαό, αυτόν τον σκληρά δοκιμαζόμενο από τη λαίλαπα της διεθνιστικής ‘‘Νέας Τάξης Πραγμάτων’’ λαό, που δυστυχώς έχει μάθει να λησμονεί την Ιστορία του και τους αγώνες του. Τον λαό που, δυστυχώς, ‘‘ΞΕΧΝΑ ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΑΡΙΣΤΕΡΑ’’!


ΜΙΑ ΤΡΑΓΙΚΗ, ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΗ ΦΥΣΙΟΓΝΩΜΙΑ Ο Θανάσης Κλάρας, ή ‘‘Μιζέριας’’, ή ‘‘Άρης Βελουχιώτης’’, ο οποίος σύμφωνα με εκατοντάδες ομολογίες πέρασε από τον τόπο ως ‘‘καταστρεπτική θεομηνία’’ υπήρξε ένας αιρετικός κομμουνιστής (δηλωσίας) με βεβαρημένο ποινικό μητρώο. Επί των ημερών της διακυβερνήσεως του Πασόκ τοποθετήθηκε ανδριάντας του στην κεντρική πλατεία της πρωτεύουσας της Ρούμελης, στην πόλη της Λαμίας, ενώ πρόσφατα το ηγετικό στέλεχος του ΠΑΣΟΚ Θεόδωρος Πάγκαλος σε δημόσια ομιλία του είπε πως πρέπει να στηθεί ανδριάντας του Άρη Βελουχιώτη και στην Αθήνα (προφανώς για να θαυμάζεται από τους ολιγάριθμους νοσταλγούς του χρεοκοπημένου μπολσεβικισμού και τους δειλούς συνοδοιπόρους τους! )



Ο Αθανάσιος Κλάρας γεννήθηκε στις 27 Αυγούστου 1905 «για να γίνει», όπως αναφέρει ο βιογράφος του Διονύσης Χαριτόπουλος στο σύντομο βιογραφικό του, «ένας διαρκής πονοκέφαλος για τους γύρω του. Η διαγωγή του και οι νεανικές παρέες του είναι όνειδος για την εύπορη και ευυπόληπτη οικογένειά του.» Η ιστορία του Άρη Βελουχιώτη ξεκινάει όταν σε ηλικία 18 ετών (1923) αποφοιτεί και καταφεύγει στην Αθήνα, όπου μυείται στον κομμουνισμό και αρχίζει την παράνομη και ανατρεπτική δράση του. Ύστερα από την μετά μυρίων βασάνων απόλυσή του από το στράτευμα, επανέρχεται στην Αθήνα και προσλαμβάνεται για βοηθητικές εργασίες στην έκδοση της παράνομης - τότε -εφημερίδος ‘‘Ριζοσπάστης’’.



Εν τω μεταξύ, όμως, από της ηλικίας των 20 ετών, δηλαδή από του 1925 είχε επιδοθεί επαγγελματικώς και σε άλλου είδους δραστηριότητες, δηλαδή ασχολήθηκε με κλοπές, πλαστογραφίες, ψευδορκίες και λοιπές αξιόποινες πράξεις. Μάλιστα, ο δεύτερος τη τάξει στην ιεραρχία του ΚΚΕ, ο Γιάννης Ιωαννίδης στην σελίδα 158 του βιβλίου του ‘‘Αναμνήσεις’’ παραδέχεται ότι ο Άρης Βελουχιώτης ήταν, πράγματι, ‘‘πορτοφολάς’’! Συγκεκριμένα γράφει: «…Από το 1923-1925 μπήκε (ο Θανάσης Κλάρας) στη νεολαία, στην Ο.Κ.Ν.Ε. Είχε μπλέξει παλιά με πορτοφολάδες. εμείς δεν το ξέραμε βέβαια αυτό. Κάποτε όμως οι αντιδραστικές εφημερίδες γράψαν ότι οι κομμουνιστές είναι αλήτες σαν τον Κλάρα…»



Κατά το έτος 1938, δηλαδή κατά τη διάρκεια του καθεστώτος της 4ης Αυγούστου, ο Αθανάσιος Κλάρας συλλαμβάνεται από την αστυνομία, κατηγορούμενος για ανατρεπτική δράση, καταδικάζεται σε 4ετή φυλάκιση και εγκλείεται αρχικώς στις Φυλακές Αιγίνης, από τις οποίες το επόμενο έτος μετάγεται στις Φυλακές Κερκύρας. Εκεί απαρνείται, αποκηρύσσει και προδίδει αβιάστως την κομμουνιστική ιδεολογία, καταδικάζει ως αντεθνικό το ΚΚΕ και αφού υπογράφει δήλωση μετανοίας για το αντεθνικό παρελθόν του, αφήνεται ελεύθερος. Έκτοτε, διαγράφεται από το κόμμα και συγκαταλέγεται από τους ‘‘συντρόφους’’ του, μεταξύ των ανεπιθύμητων, χαρακτηρισθείς με το ατιμωτικό στίγμα του ‘‘δηλωσία’’. Ο χαρακτηρισμός του ‘‘δηλωσία’’ εθεωρείτο για τους αριστερούς ως ανεξίτηλο ηθικό στίγμα προδοσίας, ως ατίμωση και ως δειλία.



Χαρακτηριστικά είναι τα όσα σημειώνει παρακάτω ο Γιάννης Ιωαννίδης: «Ο Άρης πάντα ήταν νταής, ωσότου να κάνει τη δήλωση. Όταν ένιωθε την πλάτη του εξασφαλισμένη, σ’ αυτά τα πράγματα πάντα ήταν εντάξει. Όμως πάντα είχε το αλήτικο στοιχείο πάνω του. Τον ξέραμε, είχε μια τάση προς την αλητεία. Μ’ αυτόν γνωριστήκαμε αργότερα όταν μπήκα στο Πολιτικό Γραφείο. Αυτούς τους ήξερε καλά ο Ζαχαριάδης από τη νεολαία. Κάτι τέτοιους τύπους τους μάζευε ο Ζαχαριάδης, γιατί μ’ αυτούς μπορούσε να κάνει και φασαρίες κτλ. Αυτός τους κρατούσε… Τον χρησιμοποιούσαμε σε ορισμένες παράνομες δουλειές. Να παρακολουθήσουν κανέναν για τον οποίον είχαμε υποψίες ότι είναι χαφιές για να τον πιάσουν στα πράσα. Η δουλειά αυτή ήταν μέσα στη φύση του, μέσα στο αίμα του… Τον πιάσαν, τον βάλαμε φυλακή (1936), έκανε τη δήλωση και βγήκε. Τάκανε δηλαδή μούσκεμα. Αυτός ο άνθρωπος τώρα, βρέθηκε στο βουνό, επικεφαλής του αντάρτικου. Μπορούσες νάχεις εμπιστοσύνη; Δεν μπορούσες…» Κατά την διάρκεια του Ελληνο-Ιταλικού πολέμου, ο Θανάσης Κλάρας, ελεύθερος πλέον, καθότι ‘‘δηλωσίας’’, επιστρατεύεται και υπηρετεί ως απλός στρατιώτης στην 10η πυροβολαρχία Αντιαεροπορικού Πυροβολικού, υπό τον τότε λοχαγό Σταμάτιο Πάρδο.



ΚΙΝΑΙΔΟΣ, ΣΑΔΙΣΤΗΣ ΚΑΙ ΜΕΘΥΣΟΣ


Εκτός όμως της λωποδυτικής δράσεώς του, ο ‘‘Άρης Βελουχιώτης’’ έχει να επιδείξει και τρία άλλα σοβαρά ελαττώματα, για τα οποία ομιλούν πολλοί και μάλιστα αρκετοί από προσωπική γνωριμία, όπως και ‘‘σύντροφοί’’ του και στενοί συνεργάτες του.



Ο ‘‘Άρης Βελουχιώτης’’ κατηγορείται ευθέως ως μέθυσος, σαδιστής και κίναιδος. Για τις ιδιότητες του αυτές γράφει ο Βρεττανός λοχαγός Ντένις Χάμσον στις σελίδες 77 και 78 του βιβλίου του «Με τους Έλληνες στον Γοργοπόταμο» τα εξής: «Η πρώτη μου εντύπωση από τον Άρη-ο οποίος αργότερα θα ήταν τόσο φιλικός μαζί μου όσο δεν ήταν ποτέ με οποιονδήποτε ξένο-ήταν δυσάρεστη. Μέσα σ’ εκείνες τις στιγμές κατάλαβα κάπως το ποιόν του-ήταν κάποιος που δεν σεβόταν ανθρώπους, ένας σκληρός, ψυχρός άνδρας. Νομίζω πως ήταν ο πιο αδίστακτος άνδρας που γνώρισα ποτέ, ο πιο σκληρός, ο πιο ψύχραιμος. Ήταν ένας πρώην δάσκαλος, που είχε καταδικαστεί στην Ελλάδα για ομοφυλοφιλικά αδικήματα… Ένας έξυπνος, ικανός άνδρας, χωρίς καρδιά, χωρίς ανθρώπινη συμπόνια, ένας φανατικός αρχηγός. Αργότερα, όταν τον γνώρισα καλύτερα, δεν είχα καμμία αμφιβολία πως μετά από οινοποσία μαζί μου μιας ολόκληρης μέρας, μέσα στην πιο φιλική ατμόσφαιρα, θα με είχε κυριολεκτικά γδάρει ζωντανό αν νόμιζε ότι αυτό τον συνέφερε. Εξακολουθούσε να είναι παιδεραστής και ήταν φανερό, γιατί είχε σχεδόν μυθική φυσιογνωμία-ήταν πολύ γενναίος-και πέθανε από βίαιο θάνατο το 1945, όταν ένας οπαδός του τον σκότωσε, αυτόν και το αγόρι σύντροφό του (Τζαβέλλα) με μια χειροβομβίδα. Τα κεφάλια τους τα είχαν καρφώσει σε πασσάλους και τα είχαν εκθέσει στα Τρίκαλλα της Θεσσαλίας. Ήταν μια ζωηρή και σημαντική φυσιογνωμία σ’ αυτή την περίοδο της ελληνικής αντιστασιακής ιστορίας.»



Επίσης, ο ίδιος, ο λοχαγός Ντένις Χάμσον, ο οποίος ήταν μέλος της Βρετανικής ομάδος καταδρομέων, η οποία ερρίφθη δι’ αλεξιπτωτιστών τη νύκτα της 30ής Σεπτεμβρίου 1942 στην Ελλάδα, με αποστολή την ανατίναξη της γεφύρας του Γοργοποτάμου, στην σελίδα 98, της αγγλικής εκδόσεως του βιβλίου του «WE FELL AMONG GREEKS» δεν διστάζει να υπαινιχθεί πως ο ¨Άρης Βελουχιώτης¨ ήταν ομοφυλόφιλος: «Εξακολουθούσε να είναι παιδεραστής και ήτο αξιοσημείωτον ότι είχε πάντοτε ως έμπιστον ακόλουθον έναν όμορφον νεαρόν, με ρόδινα μάγουλα…»


Τα ίδια ακριβώς επαναλαμβάνει, εκ του βιβλίου του λοχαγού Ντένις Χάμσον, και ο αριστερός συγγραφεύς Ανδρέας Κέδρος ,ο οποίος αναφερόμενος στις σεξουαλικές διαστροφές του ‘’Άρη Βελουχιώτη’’, γράφει στην σελίδα 160, του βιβλίου του ‘‘Η Ελληνική Αντίσταση’’, τόμος Α’, τα εξής: «…Κυκλοφορούσε γι’ αυτόν η φήμη πως ήταν ομοφυλόφιλος. Βασιζόταν η φήμη στο ότι τον συνόδευε πάντοτε ένας υπασπιστής, «όμορφο παλικάρι με ρόδινα μάγουλα»…



Ο Άρης, απευθυνόμενος προς τους αντάρτες του, είπε μια ωμή φράση, που αξίζει να αναφερθεί: ‘‘Βρε, πάρτε το χαμπάρι, την ψ… εδώ πάν’ θα την έχουμε μόνο για κατούρμα’’»!

Εξάλλου και ο Βρεττανός συνταγματάρχης σύνδεσμος μετά του Ε.Λ.Α.Σ. Νίκολας Χάμμοντ, ο οποίος γνώρισε προσωπικά τον Άρη, στην σελίδα 136 του βιβλίου του «Με τους αντάρτες 1943-44» γράφει γι’ αυτόν τα εξής: «(Ο Άρης), ο πρώτος ‘‘καπετάνιος’’ του ΕΛΑΣ, ήταν διάσημος για την γενναιότητα αλλά και την σκληρότητά του. Αιμοβόρος και σαδιστής, διεκπεραίωνε τη ‘‘βρώμικη δουλειά’’ του κομμουνιστικού αγώνα. Είχε δολοφονήσει πολλούς συμπατριώτες του… Αντιπροσώπευε τον βασικά τουρκικό τύπο του τραμπούκου στην ελληνική του εκδοχή».

Τέλος, ο Νεοζηλανδός λοχαγός Ουίλλιαμ Τζόρνταν, στο εκδοθέν βιβλίο του με τον τίτλο: «Η αλήθεια περί της Ελλάδος», αποκαλεί τον ‘‘Άρη Βελουχιώτη’’: ‘‘Ο κόκκινος φύρερ της Ελλάδος’’ και υποστηρίζει ότι «διώχτηκε νέος από το πατρικό του σπίτι, που το είχε ατιμάσει με τις αποτρόπαιες και αναίσχυντες εκδηλώσεις της σεξουαλικής του διαστροφής”». Γράφει, επίσης, ότι ο Άρης Βελουχιώτης: «Έφθασε στην ομοφυλοφιλία και ήταν εκ γενετής διεστραμμένος και σαδιστής…προ παντός όμως ήταν εγκληματίας. Ένας από τους απαισιώτερους εγκληματίες που γέννησε ποτέ, σε ώρα συμφοράς για τους ανθρώπους, η φύση. Ήτανε κάτι χειρότερο από εγκληματίας. Ήτανε κακούργος σαδιστής… Και πρέπει να ομολογήσουμε πως ο Αθανάσιος Κλάρας ήταν αναντίρρητα κορυφή στην επιστήμη των βασανιστηρίων… το μαστίγωμα ήταν η αβρότερη από τις εκδηλώσεις του προς εκείνους που είχανε τη δυστυχία να τον δυσαρεστήσουν… Το αγαπημένο μαρτύριο του Άρη, η μεγαλύτερή του διασκέδαση, ήτανε να χαράζει βαθιά το κορμί των θυμάτων του και να χύνει καυτό λάδι μέσα στις πληγές. Συχνά για ποικιλία προτιμούσε να παραγεμίζει τις τομές με αλάτι. Ένα άλλο από τ’αστεία του ζωηρού αυτού παιδιού ήτανε να κόβει τους μαστούς των γυναικών ή να ξεριζώνει τ’αυτιά των δημάρχων και των προέδρων κοινοτήτων, των χωριών που δεν είχαν εκδηλώσει μεγάλο εαμικό ενθουσιασμό…»


Εδώ αξίζει να αναφερθεί και η μαρτυρία του Στρατηγού Ναπολέοντος Ζέρβα, ο οποίος στα απομνημονεύματά του έγραψε ότι ο Βελουχιώτης, σε ένα ορεινό χωριό της Φθιώτιδος έσφαξε με τα χέρια του ένα 12χρονο κοριτσάκι επειδή σύμφωνα με το αρρωστημένο του μυαλό ήταν… πράκτορας....

 

[Διαγραμμένο μέλος 134098]

Ο διατελέσας βοηθός του Αμερικανού Στρατιωτικού ακολούθου παρά τη Ελληνική πρεσβεία, Ουίλιαμ Μακνήλ, γράφει, επίσης στην σελίδα 55 του βιβλίου του «Το ελληνικόν δίλημμα, πόλεμος και επακόλουθα», μεταξύ πολλών άλλων και τα παρακάτω: «Ο Άρης Βελουχιώτης ήτο κομμουνιστής και σαδιστής… Η ομάς του απέκτησε φήμην δι’ απεριόριστον απανθρωπίαν και τόλμην. Συχνάκις υπηρέτησε εις ειδικόν εκτελεστικόν απόσπασμα, το οποίον εβασάνισε και εφόνευσε άνδρας καταδικασθέντας υπό των ‘‘λαϊκών δικαστηρίων’’».


Το μηνιαίο περιοδικό ‘‘Ντοκουμέντα 1940-1949’’ του ‘‘Ινστιτούτου Σπουδής της Ιστορίας’’, α’ τόμος, σελίδα 74, αναδημοσιεύει μία φωτοσύνθεση που παρουσιάζει τον Άρη Βελουχιώτη να φορά γυναικεία εσώρουχα που πρωτοδημοσίευσε το αναρχικό περιοδικό ‘‘Ιδεοδρόμιο’’ και στον υπότιτλο σημειώνει: «Η…Σουλτάνα, όπως παρουσιάζεται στο κομμουνιστικό περιοδικό ‘‘Ίδεοδρόμιο’’! Αυτός ο ...λεβέντης ‘‘πρωτοκαπετάνιος’’ αποφάσιζε κάποτε ποιος Έλληνας είναι προδότης και ποιος όχι! Και έτσι, ανεξέλεγκτα, χωρίς καμμία καθυστέρησι, οι πραιτωριανοί του Κ.Κ.Ε. τον βασάνιζαν απάνθρωπα και τον ακρωτηρίαζαν. Ήταν η εποχή της ‘‘εθνικής αντίστασης’’!».



Ο κομμουνιστής καθηγητής Κων/νος Δεσποτόπουλος ,διατελέσας και βουλευτής της Ε.Δ.Α. σε συνέντευξή του στην ‘‘ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ’’ της 5ης Μαρτίου 1980 παραδέχεται ότι: «Άσχετα προς τα αίτια, όμως, της παθήσεως, συνάγεται πως ο ελαττωματικός ‘‘πρωτοκαπετάνιος’’ θανάτωνε, για να επιδεικνύει τον ανδρισμό του ή για να εκδικείται το ελάττωμά του». «Σαν τελικό συμπέρασμα που μπορώ να πω, είναι ότι ο αρχικαπετάνιος του Ε.Λ.Α.Σ. ήταν μια δυνατή, αλλά διχασμένη προσωπικότητα (σ.σ.: σχιζοφρενής). Υπέφερε από ψυχικά τραύματα, π.χ. από ισχυρό πλέγμα μειονεξίας, λόγω της διαγραφής του από το Κ.Κ.Ε., εξαιτίας μιας ‘‘δηλώσεως μετανοίας’’ που είχε κάνει στο απώτερο παρελθόν. Υπέφερε ακόμη και από άλλα, ειδικής φύσεως απωθημένα, δημιουργημένα από ορισμένη λειτουργική ανεπάρκεια, που του είχε προκαλέσει ο παρατεταμένος βασανισμός του με πάγο, που τον είχαν υποβάλει, κατά την ομολογία του ίδιου… Εξάλλου, η λειτουργική ανεπάρκειά του, για την οποία μου είχε μιλήσει ο ίδιος, του προκαλούσε αντισταθμιστική ψυχική αντίδραση και τότε φαίνεται ότι γινότανε ένας επιθετικός, σκληρός και αδυσώπητος άνθρωπος, όπως κυκλοφορούσε η φήμη στο αντάρτικο και στον πληθυσμό…»



Αυτός ήταν ο ‘‘Άρης Βελουχιώτης’’ ή κατά κόσμον Αθανάσιος Κλάρας. Ένας ανώμαλος, σχιζοφρενής, αδίστακτος και στυγερός δολοφόνος, όπως παρουσιάζεται μέσα από αδιάψευστες ιστορικές πηγές. Ένας αφορισμένος ακόμη κι απ’ το ίδιο το κόμμα, που όμως σήμερα η φωτογραφία του δεν λείπει από κανένα κομματικό γραφείο του Κ.Κ.Ε. και του ΠΑ.ΣΟ.Κ.

Μία τραγική, προδοτική μορφή που μόνο σε μία χώρα της οποίας οι κάτοικοι δεν γνωρίζουν Ιστορία θα μπορούσε να παρουσιαστεί ως… ’‘Εθνικός ήρωας’’!!!

 

[Διαγραμμένο μέλος 134098]

οτι ναναι ....δεν εχετε αφησει τιποτα ορθιο

Καλημερα!Διαβασε στο αλλο θρεντ που ανεβασα και τσεκαρε το..

 

[diomides]

Καλημερα!Διαβασε στο αλλο θρεντ που ανεβασα και τσεκαρε το..

καλα εσενα πως σου καβλωσε πρωινιατικο, 8 η ωρα, να γραφεις για το βελουχιωτη;

ετσι απορια εχω δηλαδη, στον υπνο σου τον εβλεπες;

 

[Διαγραμμένο μέλος 134098]

καλα εσενα πως σου καβλωσε πρωινιατικο, 8 η ωρα, να γραφεις για το βελουχιωτη;

ετσι απορια εχω δηλαδη, στον υπνο σου τον εβλεπες;

καλα εσενα πως σου καβλωσε πρωινιατικο, 8 η ωρα, να γραφεις για το βελουχιωτη;

ετσι απορια εχω δηλαδη, στον υπνο σου τον εβλεπες;

ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ Αυπνιες τυπε..Ουτε που καταλαβα πως κατεληξα να τον μελεταω..