CASA POUND ιταλικός νεοφασισμός
- Μέλος που άνοιξε το νήμα trikardos
- Ημερομηνία ανοίγματος
- Απαντήσεις 217
- Εμφανίσεις 8K
- Tagged users Καμία
- Βλέπουν το thread αυτή τη στιγμή 1 άτομα (0 μέλη και 1 επισκέπτες)
Η φαιά πανούκλα στα χρόνια του Μπερλουσκόνι
Fascista italiano
ΚΕΙΜΕΝΟ | ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΠΑΝΤΖΟΥ (pantzou@enet.gr)
Με σύμβολο τη χελώνα (που κουβαλά στους ώμους της το σπίτι της, ζωτικό για την επιβίωσή της), οι νέοι μελανοχίτωνες της Κάζα Πάουντ με τα μαύρα σακάκια, τα οποία εναλλάσσουν με κουκούλες όταν επιτίθενται κατά μεταναστών, καταλαμβάνουν εγκαταλειμμένα κτήρια και τα μεταμορφώνουν σε «κοινωνικά κέντρα», όπου φιλοξενούν άπορες οικογένειες και προπαγανδίζουν τη μισαλλόδοξη ιδεολογία τους.
Καταθέτουν προτάσεις νόμων, από την προστασία της μητρότητας ώς τη θέσπιση «Αμοιβαίων Στέγης», για να αποκτήσουν όλοι σπίτι χωρίς να καταφεύγουν στις «ληστρικές» τράπεζες. Και οργανώνουν ομιλίες για τα πυρηνικά του Ιράν και τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου με την ίδια ευκολία με την οποία μιλούν για τα 40 χρόνια από το θάνατο του Τσε και τα 42 του Κέρουακ.
Εμπνευσμένο από «το σοσιαλισμό του Μουσολίνι» και με αδιαμφισβήτητο ηγέτη τον 35χρονο Τζιανλούκα Ιανόνε, που διεκδικεί το μονοπώλιο της «αυθεντικής αναβίωσης της φασιστι- κής παράδοσης», το κίνημα της Κάζα Πάουντ απλώνεται σε λύκεια και πανεπιστήμια της χώρας, όπου το νεοφασιστικό Φοιτητικό Μπλόκο δίνει αιματηρές οδομαχίες κατά των αριστερών και των αντιφασιστών φοιτητών.
Ο Ιανόνε (βιβλιοπώλης, τραγουδιστής του γκρουπ Zetazeroalfa, ιδιοκτήτης της δισκογραφικής RTP που προάγει «εθνικιστικά» γκρουπ, συγγραφέας, διευθυντής του περιοδικού «Occidentale» και του Radio Bandera Nera και εμπνευστής των «μαύρων καταλήψεων») παρουσιάζει την Κάζα Πάουντ ως «ένα εργοστάσιο ιδεών, μία αποθήκη ονείρων ασυμβίβαστων γυναικών και αντρών», τον Χίτλερ ως επαναστάτη, τον Μπερλουσκόνι ως «συμπαθή», και αποφεύγει να μιλά για το κύριο χαρακτηριστικό της οργάνωσής του: την ωμή βία.
Αλλά αυτήν τη βία που επιχειρούν να κρύψουν πίσω από το «κοινωνικό πρόσωπο» της οργάνωσης και τις γραβάτες των ηγετών τους, αποκάλυψε το βιβλίο «OltreNero». Οι φωτογραφίες του Αλεσάντρο Κοσμέλι και η έρευνα του Μάρκο Μάθιου αποτυπώνουν την καρδιά του κινήματος: παραστρατιωτικά τάγματα «συναγωνιστών» έτοιμα να επιτεθούν στον «άλλο», λεγεωνάριοι με μαύρα σακάκια παραταγμένοι με στρατιωτική πειθαρχία, παιδιά που απλώνουν το χέρι σε ρωμαϊκό χαιρετισμό και τραγουδούν με πατριωτική έξαρση σε διαδηλώσεις κατά των μεταναστών.
Ολα θυμίζουν εικόνες από τα κινηματογραφικά επίκαιρα της δεκαετίας του '30. Αλλά είναι 2009, και η βία τους υπάρχει παντού - στις χειρονομίες, στην εκπαίδευση, στις συναυλίες των συγκροτημάτων τους, όπου το κοινό επιδίδεται σε συμπλοκές λες και βρίσκεται σε ομαδικό fight club. Ολα είναι φασισμός και ο Μουσολίνι ιερή αναφορά. Κι αν το ρετσινόλαδο θεωρείται παρωχημένο, τα «μανγκανέλο», τα φασιστικά ρόπαλα, κάθε άλλο: απλώς αντικαταστάθηκαν από σιδερένιους λοστούς. Και απέδειξαν την παντοδυναμία τους στο αιματοκύλισμα της Πιάτσα Ναβόνα πέρυσι τον Οκτώβριο, όταν συνεπλάκησαν με αριστερές οργανώσεις στις κινητοποιήσεις κατά της εκπαι- δευτικής μεταρρύθμισης.
Γι' αυτούς τα επεισόδια στην Πιάτσα Ναβόνα είναι το σημείο καμπής: «Δείξαμε τη δύναμή μας, ήταν η στιγμή της εξέγερσης: φωνάζουμε, υπάρχουμε, είμαστε εδώ». Ετσι καυχώ- νται στο βιβλίο αυτά τα βλοσυρά πρόσωπα, που εκπαιδεύονται για να «πολεμήσουν για τις ιδέες τους», καταλαμβάνοντας με δράσεις κοινωνικούς χώρους που εγκαταλείφθηκαν από την αποδυναμωμένη Αριστερά: περιφέρειες, άστεγους, νεόπτωχους, ηλικιωμένους...
Η Κάζα Πάουντ είναι ίσως η πιο ορατή, όχι όμως η μοναδική φασιστική ομάδα που δρα ανενόχλητη στη χώρα. Την άνοιξη ήρθαν στο φως στοιχεία που αποκαλύπτουν την ύπαρξη κάπου 65 ομάδων νεοφασιστών και νεοναζί, με περισσότερα από 55.000 μέλη, που πιστεύουν ότι ζουν σε μια κατάσταση μόνιμου πολέμου και είναι έτοιμα να «δράσουν». Το Facebook βρίθει ομάδων που κηρύσσουν το εθνικό μίσος και την απέχθεια προς τους μετανάστες. «Εξω ή θάνατος», «Να επιστρέψουν οι φασίστες να σκοτώσουν τα σκουπίδια», «Ρίξε ένα σωσίβιο από μπαρούτι σ' ένα πλοίο με λαθρομετανάστες» - είναι ενδεικτικά συνθήματα που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο ρατσιστικές ομάδες, οι οποίες, σύμφωνα με τον Φραντσέσκο Πομπέο, πρόεδρο του Παρατηρητηρίου Ρατσισμού της Ρώμης, συγκεντρώνουν έως και 20.000 χρήστες.
Οι επιθέσεις κατά ξένων, μεταναστών, ομοφυλοφίλων, Τσιγγάνων, αντιφασιστών έχουν πολλαπλασιαστεί, και εκατοντάδες είναι οι βανδαλισμοί σε κτήρια πολιτικών κομμάτων και μνημείων της Αριστεράς. Τα γήπεδα έχουν μεταμορφωθεί σε σφηκοφωλιές ακροδεξιών χουλιγκάνων. Το μένος τους είναι ξεχωριστό όταν πρόκειται για τους Τσιγγάνους και τους Ρουμάνους και οι συστηματικές επιθέσεις εναντίον τους κατάφεραν επιτέλους το στόχο να τους εκδιώξουν από τη χώρα: μέσα σ' έναν χρόνο, από τους 165.000 που ζούσαν στην Ιταλία έμειναν μόλις 35.000. Και ήδη υπάρχουν οι πρώτοι νεκροί από τις επιθέσεις τους, όπως ο 29χρονος γραφίστας Νικόλα Τομασόλι, που σκοτώθηκε πέρυσι στη Βερόνα επειδή αρνήθηκε να δώσει ένα τσιγάρο σε μέλη του Μετώπου Σκίνχεντς, μιας από τις πολλές ομάδες των νοσταλγών του ναζισμού.
Η άνθηση του νεοφασισμού στην Ιταλία δεν θα ήταν δυνατή αν οι ακραίες πεποιθήσεις των οπαδών του δεν έβρισκαν απήχηση στην ιταλική κυβέρνηση, αν εκπρόσωποι και ομοϊδεάτες τους δεν βρίσκονταν σε θέσεις εξουσίας. Ο Μπερλουσκόνι τούς «υιοθέτησε» για να διασφαλίσει την παραμονή του στην εξουσία. Το «μεγάλο φλερτ» -όπως αποκαλύπτει το ντοκιμαντέρ «Nazirock» του Κλάουντιο Λάτσαρο- επισημοποιήθηκε τον Δεκέμβριο του 2006, όταν, σε διαδήλωση κατά της κυβέρνησης Πρόντι (και με τον όχλο να παραληρεί φωνάζοντας «Ιλ Ντούτσε!»), ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι ανέβηκε στο βήμα, δίπλα στους νέους του συμμάχους: τον ηγέτη τής διαδόχου τού φασιστικού κόμματος Εθνικής Συμμαχίας, Τζιανφράνκο Φίνι, τον Ρομπέρτο Φιόρι της ακροδεξιάς Φόρτσα Νόβα, που έχει καταδικαστεί για συμμετοχή σε ένοπλη συμμορία, την Αλεσάντρα Μουσολίνι, εγγονή του Ντούτσε και ηγέτιδα της Κοινωνικής Δράσης, τον Λούκα Ρομανιόλι της νεοφασιστικής Τρίχρωμης Φλόγας, τον Αντριάνο Τίλγκερ του Εθνικού Κοινωνικού Μετώπου, που καταδικάστηκε σε πέντε χρόνια φυλακής για απόπειρα ανασύστασης του φασιστικού κόμματος...
Ο Μπερλουσκόνι, που λίγους μήνες νωρίτερα είχε χάσει τις εκλογές με μόλις 25.000 ψήφους, χρειαζόταν τη στήριξή τους για να εξασφαλίσει την επιστροφή του στην εξουσία. Το πέτυχε το 2008, όταν επανήλθε στην κυβέρνηση μαζί με τη ρατσιστική Λίγκα του Βορρά και την Εθνική Συμμαχία.
Είναι αυτοί που υπαγορεύουν ατζέντα. Η Λίγκα του Βορρά, με τον Ρομπέρτο Μαρόνι ως υπουργό Εσωτερικών, επιβάλλει την ποινικοποίηση της μετανάστευσης και τις περιπολίες πολιτών, τις οποίες είχε ήδη θεσπίσει στις πόλεις που έλεγχε με τις ομάδες περιφρούρησης των «πρασινοχιτώνων». Ο Γκαετάνο Σάγια, ηγέτης του φασιστικού Νέου Κοινωνικού Κινήματος, που το 2004 καταδικάστηκε γιατί προπαγάνδιζε τη φυλετική ανωτερότητα και το 2005 συνελήφθη γιατί ίδρυσε μια «παράλληλη αντιτρομοκρατική αστυνομία», χαιρετίζει το μέτρο ιδρύοντας ομάδα εθελοντών, την Ιταλική Εθνοφρουρά, για να αναλάβει «να καθαρίσει τους δρόμους από τα μιάσματα».
Ο υπουργός Αμυνας δηλώνει ότι οι φασίστες στρατιωτικοί της ψευδοδημοκρατίας του Σαλό, που πολέμησαν κατά των συμμάχων, «πολέμησαν για να υπερασπιστούν την πατρίδα». Η υπουργός Τουρισμού υψώνει το χέρι σε φασιστικό χαιρετισμό σε εκδήλωση των καραμπινιέρων. Κι όταν ο Τζιάνι Αλεμάνο της Εθνικής Συμμαχίας (καταδικασμένος σε έναν χρόνο φυλάκιση, γιατί στο πανεπιστήμιο ήταν αρχηγός φασιστικής συμμορίας που εκδίωκε κομμουνιστές) εξελέγη δήμαρχος Ρώμης, ο Μπερλουσκόνι δήλωνε ενθουσιασμένος: «Είμαστε η Νέα Φάλαγγα».
Ο Μπερλουσκόνι και η αντικομμουνιστική του εκστρατεία υπήρξαν το καζάνι όπου ψήθηκε αυτό το μάγμα των νέων μελανοχιτώνων, που υψώνουν ξανά τη φωνή τους και στρέφουν τις γροθιές και τα μαχαίρια τους κατά των φαντασιακών εχθρών τους, ενώ εκείνος στήνει το προσωπικό του πορνείο στο Παλάτσιο, εξαπολύοντας μύδρους κατά δικαστών, πολιτικών, ιερέων, δημοσιογράφων.
Στα 15 χρόνια της πολιτικής του σταδιοδρομίας, ο «καβαλιέρε» μέσω της TV και της δημαγωγίας μετέτρεψε το λαό σε κοινό, γράφει ο καθηγητής Λουτσιάνο Κανφόρα στο βιβλίο του «La natura del potere». «Οσο θα κυριαρχεί το κοινό και όχι ο λαός, ο Μπερλουσκόνι θα συνεχίσει να κυβερνά. Με τα αστεία του, τις χειρονομίες του, τις γελοιότητές του, τα συνθήματα, τις διαψεύσεις, τα ποδοσφαιρικά του σχόλια έχει εξασφαλισμένο το κοινό του και, μέσα από το μεροληπτικό μονοπώλιο των μίντια που διαθέτει, μπορεί να του καλλιεργεί τα πιο ποταπά ένστικτα. Ο Μπερλουσκόνι, βασιλιάς της publitica (σύντμηση της διαφήμισης που γίνεται πολιτική), εισήγαγε έναν τρόπο να κάνει πολιτική που δεν είχε προηγούμενο στην Ιταλία από το τέλος του φασισμού, στηριγμένο απόλυτα στον αντιδραστικό λαϊκισμό».
Αλωσε τους δημοκρατικούς θεσμούς, κυβερνά με διατάγματα, αλλάζει τους νόμους κατά βούληση και κατά τα προσωπικά του συμφέροντα, κλείνει το μάτι στη μαφία όταν δεν συναλλάσσεται μαζί της, απαξιώνει το κοινοβούλιο ως «άχρηστο και αντιπαραγωγικό», επιτίθεται στον πρόεδρο και στο δικαστικό σώμα και, όπως προειδοποιεί ο Σαμίρ Νάιν, με το συνονθύλευμα των νεοφασιστικών κομμάτων-συμμάχων του έχει τη στήριξη των τμημάτων εκείνων της κοινωνίας που κατά παράδοση στηρίζουν τα αυταρχικά καθεστώτα: τις μεσαίες τάξεις του εμπορίου, τη χρηματιστηριακή αριστοκρατία, το χαμηλό προλεταριάτο, τους μισθωτούς που εγκαταλείφθη- καν από την Αριστερά.
«Μεγαλομανής, χυδαίος, άτεγκτος με τους αντιπάλους του, υποκριτής με τους συμμάχους του, χειραγωγός, αήθης, ο Μπερλουσκόνι όλο και περισσότερο θυμίζει τον Μουσολίνι» γράφει ο Αντόνιο Ελόρτζα του Πανεπιστη- μίου του Τορίνο. «Επαίρεται για την εξαιρετική του προσωπικότητα ("Ζήτω η Ιταλία, Ζήτω ο Μπερλουσκόνι"). Κραυγάζει ότι δεν έχει κόμμα, αλλά "λαό". Η Αριστερά δεν είναι αντίπαλός του, αλλά "εχθρός του έθνους που πρέπει να συντριβεί". Οποιος στρέφεται εναντίον του, "πληγώνει την Ιταλία". Και όπως και ο Μπενίτο, επιδεικνύει την αρρενωπότητά του και αρέσκεται να τον αποκαλούν Lui (Αυτός). Επιστρέφουμε στη ρητορική και στις πρακτικές της δεκαετίας του 1920».
Η σημερινή Ιταλία φέρνει στο νου τη ρήση του Φόκνερ, «το παρελθόν ποτέ δεν πεθαίνει, δεν είναι καν παρελθόν». Αυτό που βιώνει, λέει ο νομπελίστας Ζοζέ Σαραμάγκου, είναι «ένας νέος φασισμός με γραβάτα Αρμάνι».
www.enet.gr/?i=news.el.article&id=99435]http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=99435[/url]
Fascista italiano
ΚΕΙΜΕΝΟ | ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΠΑΝΤΖΟΥ (pantzou@enet.gr)
Με σύμβολο τη χελώνα (που κουβαλά στους ώμους της το σπίτι της, ζωτικό για την επιβίωσή της), οι νέοι μελανοχίτωνες της Κάζα Πάουντ με τα μαύρα σακάκια, τα οποία εναλλάσσουν με κουκούλες όταν επιτίθενται κατά μεταναστών, καταλαμβάνουν εγκαταλειμμένα κτήρια και τα μεταμορφώνουν σε «κοινωνικά κέντρα», όπου φιλοξενούν άπορες οικογένειες και προπαγανδίζουν τη μισαλλόδοξη ιδεολογία τους.
Καταθέτουν προτάσεις νόμων, από την προστασία της μητρότητας ώς τη θέσπιση «Αμοιβαίων Στέγης», για να αποκτήσουν όλοι σπίτι χωρίς να καταφεύγουν στις «ληστρικές» τράπεζες. Και οργανώνουν ομιλίες για τα πυρηνικά του Ιράν και τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου με την ίδια ευκολία με την οποία μιλούν για τα 40 χρόνια από το θάνατο του Τσε και τα 42 του Κέρουακ.
Εμπνευσμένο από «το σοσιαλισμό του Μουσολίνι» και με αδιαμφισβήτητο ηγέτη τον 35χρονο Τζιανλούκα Ιανόνε, που διεκδικεί το μονοπώλιο της «αυθεντικής αναβίωσης της φασιστι- κής παράδοσης», το κίνημα της Κάζα Πάουντ απλώνεται σε λύκεια και πανεπιστήμια της χώρας, όπου το νεοφασιστικό Φοιτητικό Μπλόκο δίνει αιματηρές οδομαχίες κατά των αριστερών και των αντιφασιστών φοιτητών.
Ο Ιανόνε (βιβλιοπώλης, τραγουδιστής του γκρουπ Zetazeroalfa, ιδιοκτήτης της δισκογραφικής RTP που προάγει «εθνικιστικά» γκρουπ, συγγραφέας, διευθυντής του περιοδικού «Occidentale» και του Radio Bandera Nera και εμπνευστής των «μαύρων καταλήψεων») παρουσιάζει την Κάζα Πάουντ ως «ένα εργοστάσιο ιδεών, μία αποθήκη ονείρων ασυμβίβαστων γυναικών και αντρών», τον Χίτλερ ως επαναστάτη, τον Μπερλουσκόνι ως «συμπαθή», και αποφεύγει να μιλά για το κύριο χαρακτηριστικό της οργάνωσής του: την ωμή βία.
Αλλά αυτήν τη βία που επιχειρούν να κρύψουν πίσω από το «κοινωνικό πρόσωπο» της οργάνωσης και τις γραβάτες των ηγετών τους, αποκάλυψε το βιβλίο «OltreNero». Οι φωτογραφίες του Αλεσάντρο Κοσμέλι και η έρευνα του Μάρκο Μάθιου αποτυπώνουν την καρδιά του κινήματος: παραστρατιωτικά τάγματα «συναγωνιστών» έτοιμα να επιτεθούν στον «άλλο», λεγεωνάριοι με μαύρα σακάκια παραταγμένοι με στρατιωτική πειθαρχία, παιδιά που απλώνουν το χέρι σε ρωμαϊκό χαιρετισμό και τραγουδούν με πατριωτική έξαρση σε διαδηλώσεις κατά των μεταναστών.
Ολα θυμίζουν εικόνες από τα κινηματογραφικά επίκαιρα της δεκαετίας του '30. Αλλά είναι 2009, και η βία τους υπάρχει παντού - στις χειρονομίες, στην εκπαίδευση, στις συναυλίες των συγκροτημάτων τους, όπου το κοινό επιδίδεται σε συμπλοκές λες και βρίσκεται σε ομαδικό fight club. Ολα είναι φασισμός και ο Μουσολίνι ιερή αναφορά. Κι αν το ρετσινόλαδο θεωρείται παρωχημένο, τα «μανγκανέλο», τα φασιστικά ρόπαλα, κάθε άλλο: απλώς αντικαταστάθηκαν από σιδερένιους λοστούς. Και απέδειξαν την παντοδυναμία τους στο αιματοκύλισμα της Πιάτσα Ναβόνα πέρυσι τον Οκτώβριο, όταν συνεπλάκησαν με αριστερές οργανώσεις στις κινητοποιήσεις κατά της εκπαι- δευτικής μεταρρύθμισης.
Γι' αυτούς τα επεισόδια στην Πιάτσα Ναβόνα είναι το σημείο καμπής: «Δείξαμε τη δύναμή μας, ήταν η στιγμή της εξέγερσης: φωνάζουμε, υπάρχουμε, είμαστε εδώ». Ετσι καυχώ- νται στο βιβλίο αυτά τα βλοσυρά πρόσωπα, που εκπαιδεύονται για να «πολεμήσουν για τις ιδέες τους», καταλαμβάνοντας με δράσεις κοινωνικούς χώρους που εγκαταλείφθηκαν από την αποδυναμωμένη Αριστερά: περιφέρειες, άστεγους, νεόπτωχους, ηλικιωμένους...
Η Κάζα Πάουντ είναι ίσως η πιο ορατή, όχι όμως η μοναδική φασιστική ομάδα που δρα ανενόχλητη στη χώρα. Την άνοιξη ήρθαν στο φως στοιχεία που αποκαλύπτουν την ύπαρξη κάπου 65 ομάδων νεοφασιστών και νεοναζί, με περισσότερα από 55.000 μέλη, που πιστεύουν ότι ζουν σε μια κατάσταση μόνιμου πολέμου και είναι έτοιμα να «δράσουν». Το Facebook βρίθει ομάδων που κηρύσσουν το εθνικό μίσος και την απέχθεια προς τους μετανάστες. «Εξω ή θάνατος», «Να επιστρέψουν οι φασίστες να σκοτώσουν τα σκουπίδια», «Ρίξε ένα σωσίβιο από μπαρούτι σ' ένα πλοίο με λαθρομετανάστες» - είναι ενδεικτικά συνθήματα που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο ρατσιστικές ομάδες, οι οποίες, σύμφωνα με τον Φραντσέσκο Πομπέο, πρόεδρο του Παρατηρητηρίου Ρατσισμού της Ρώμης, συγκεντρώνουν έως και 20.000 χρήστες.
Οι επιθέσεις κατά ξένων, μεταναστών, ομοφυλοφίλων, Τσιγγάνων, αντιφασιστών έχουν πολλαπλασιαστεί, και εκατοντάδες είναι οι βανδαλισμοί σε κτήρια πολιτικών κομμάτων και μνημείων της Αριστεράς. Τα γήπεδα έχουν μεταμορφωθεί σε σφηκοφωλιές ακροδεξιών χουλιγκάνων. Το μένος τους είναι ξεχωριστό όταν πρόκειται για τους Τσιγγάνους και τους Ρουμάνους και οι συστηματικές επιθέσεις εναντίον τους κατάφεραν επιτέλους το στόχο να τους εκδιώξουν από τη χώρα: μέσα σ' έναν χρόνο, από τους 165.000 που ζούσαν στην Ιταλία έμειναν μόλις 35.000. Και ήδη υπάρχουν οι πρώτοι νεκροί από τις επιθέσεις τους, όπως ο 29χρονος γραφίστας Νικόλα Τομασόλι, που σκοτώθηκε πέρυσι στη Βερόνα επειδή αρνήθηκε να δώσει ένα τσιγάρο σε μέλη του Μετώπου Σκίνχεντς, μιας από τις πολλές ομάδες των νοσταλγών του ναζισμού.
Η άνθηση του νεοφασισμού στην Ιταλία δεν θα ήταν δυνατή αν οι ακραίες πεποιθήσεις των οπαδών του δεν έβρισκαν απήχηση στην ιταλική κυβέρνηση, αν εκπρόσωποι και ομοϊδεάτες τους δεν βρίσκονταν σε θέσεις εξουσίας. Ο Μπερλουσκόνι τούς «υιοθέτησε» για να διασφαλίσει την παραμονή του στην εξουσία. Το «μεγάλο φλερτ» -όπως αποκαλύπτει το ντοκιμαντέρ «Nazirock» του Κλάουντιο Λάτσαρο- επισημοποιήθηκε τον Δεκέμβριο του 2006, όταν, σε διαδήλωση κατά της κυβέρνησης Πρόντι (και με τον όχλο να παραληρεί φωνάζοντας «Ιλ Ντούτσε!»), ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι ανέβηκε στο βήμα, δίπλα στους νέους του συμμάχους: τον ηγέτη τής διαδόχου τού φασιστικού κόμματος Εθνικής Συμμαχίας, Τζιανφράνκο Φίνι, τον Ρομπέρτο Φιόρι της ακροδεξιάς Φόρτσα Νόβα, που έχει καταδικαστεί για συμμετοχή σε ένοπλη συμμορία, την Αλεσάντρα Μουσολίνι, εγγονή του Ντούτσε και ηγέτιδα της Κοινωνικής Δράσης, τον Λούκα Ρομανιόλι της νεοφασιστικής Τρίχρωμης Φλόγας, τον Αντριάνο Τίλγκερ του Εθνικού Κοινωνικού Μετώπου, που καταδικάστηκε σε πέντε χρόνια φυλακής για απόπειρα ανασύστασης του φασιστικού κόμματος...
Ο Μπερλουσκόνι, που λίγους μήνες νωρίτερα είχε χάσει τις εκλογές με μόλις 25.000 ψήφους, χρειαζόταν τη στήριξή τους για να εξασφαλίσει την επιστροφή του στην εξουσία. Το πέτυχε το 2008, όταν επανήλθε στην κυβέρνηση μαζί με τη ρατσιστική Λίγκα του Βορρά και την Εθνική Συμμαχία.
Είναι αυτοί που υπαγορεύουν ατζέντα. Η Λίγκα του Βορρά, με τον Ρομπέρτο Μαρόνι ως υπουργό Εσωτερικών, επιβάλλει την ποινικοποίηση της μετανάστευσης και τις περιπολίες πολιτών, τις οποίες είχε ήδη θεσπίσει στις πόλεις που έλεγχε με τις ομάδες περιφρούρησης των «πρασινοχιτώνων». Ο Γκαετάνο Σάγια, ηγέτης του φασιστικού Νέου Κοινωνικού Κινήματος, που το 2004 καταδικάστηκε γιατί προπαγάνδιζε τη φυλετική ανωτερότητα και το 2005 συνελήφθη γιατί ίδρυσε μια «παράλληλη αντιτρομοκρατική αστυνομία», χαιρετίζει το μέτρο ιδρύοντας ομάδα εθελοντών, την Ιταλική Εθνοφρουρά, για να αναλάβει «να καθαρίσει τους δρόμους από τα μιάσματα».
Ο υπουργός Αμυνας δηλώνει ότι οι φασίστες στρατιωτικοί της ψευδοδημοκρατίας του Σαλό, που πολέμησαν κατά των συμμάχων, «πολέμησαν για να υπερασπιστούν την πατρίδα». Η υπουργός Τουρισμού υψώνει το χέρι σε φασιστικό χαιρετισμό σε εκδήλωση των καραμπινιέρων. Κι όταν ο Τζιάνι Αλεμάνο της Εθνικής Συμμαχίας (καταδικασμένος σε έναν χρόνο φυλάκιση, γιατί στο πανεπιστήμιο ήταν αρχηγός φασιστικής συμμορίας που εκδίωκε κομμουνιστές) εξελέγη δήμαρχος Ρώμης, ο Μπερλουσκόνι δήλωνε ενθουσιασμένος: «Είμαστε η Νέα Φάλαγγα».
Ο Μπερλουσκόνι και η αντικομμουνιστική του εκστρατεία υπήρξαν το καζάνι όπου ψήθηκε αυτό το μάγμα των νέων μελανοχιτώνων, που υψώνουν ξανά τη φωνή τους και στρέφουν τις γροθιές και τα μαχαίρια τους κατά των φαντασιακών εχθρών τους, ενώ εκείνος στήνει το προσωπικό του πορνείο στο Παλάτσιο, εξαπολύοντας μύδρους κατά δικαστών, πολιτικών, ιερέων, δημοσιογράφων.
Στα 15 χρόνια της πολιτικής του σταδιοδρομίας, ο «καβαλιέρε» μέσω της TV και της δημαγωγίας μετέτρεψε το λαό σε κοινό, γράφει ο καθηγητής Λουτσιάνο Κανφόρα στο βιβλίο του «La natura del potere». «Οσο θα κυριαρχεί το κοινό και όχι ο λαός, ο Μπερλουσκόνι θα συνεχίσει να κυβερνά. Με τα αστεία του, τις χειρονομίες του, τις γελοιότητές του, τα συνθήματα, τις διαψεύσεις, τα ποδοσφαιρικά του σχόλια έχει εξασφαλισμένο το κοινό του και, μέσα από το μεροληπτικό μονοπώλιο των μίντια που διαθέτει, μπορεί να του καλλιεργεί τα πιο ποταπά ένστικτα. Ο Μπερλουσκόνι, βασιλιάς της publitica (σύντμηση της διαφήμισης που γίνεται πολιτική), εισήγαγε έναν τρόπο να κάνει πολιτική που δεν είχε προηγούμενο στην Ιταλία από το τέλος του φασισμού, στηριγμένο απόλυτα στον αντιδραστικό λαϊκισμό».
Αλωσε τους δημοκρατικούς θεσμούς, κυβερνά με διατάγματα, αλλάζει τους νόμους κατά βούληση και κατά τα προσωπικά του συμφέροντα, κλείνει το μάτι στη μαφία όταν δεν συναλλάσσεται μαζί της, απαξιώνει το κοινοβούλιο ως «άχρηστο και αντιπαραγωγικό», επιτίθεται στον πρόεδρο και στο δικαστικό σώμα και, όπως προειδοποιεί ο Σαμίρ Νάιν, με το συνονθύλευμα των νεοφασιστικών κομμάτων-συμμάχων του έχει τη στήριξη των τμημάτων εκείνων της κοινωνίας που κατά παράδοση στηρίζουν τα αυταρχικά καθεστώτα: τις μεσαίες τάξεις του εμπορίου, τη χρηματιστηριακή αριστοκρατία, το χαμηλό προλεταριάτο, τους μισθωτούς που εγκαταλείφθη- καν από την Αριστερά.
«Μεγαλομανής, χυδαίος, άτεγκτος με τους αντιπάλους του, υποκριτής με τους συμμάχους του, χειραγωγός, αήθης, ο Μπερλουσκόνι όλο και περισσότερο θυμίζει τον Μουσολίνι» γράφει ο Αντόνιο Ελόρτζα του Πανεπιστη- μίου του Τορίνο. «Επαίρεται για την εξαιρετική του προσωπικότητα ("Ζήτω η Ιταλία, Ζήτω ο Μπερλουσκόνι"). Κραυγάζει ότι δεν έχει κόμμα, αλλά "λαό". Η Αριστερά δεν είναι αντίπαλός του, αλλά "εχθρός του έθνους που πρέπει να συντριβεί". Οποιος στρέφεται εναντίον του, "πληγώνει την Ιταλία". Και όπως και ο Μπενίτο, επιδεικνύει την αρρενωπότητά του και αρέσκεται να τον αποκαλούν Lui (Αυτός). Επιστρέφουμε στη ρητορική και στις πρακτικές της δεκαετίας του 1920».
Η σημερινή Ιταλία φέρνει στο νου τη ρήση του Φόκνερ, «το παρελθόν ποτέ δεν πεθαίνει, δεν είναι καν παρελθόν». Αυτό που βιώνει, λέει ο νομπελίστας Ζοζέ Σαραμάγκου, είναι «ένας νέος φασισμός με γραβάτα Αρμάνι».
www.enet.gr/?i=news.el.article&id=99435]http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=99435[/url]
Από τις ράβδους στα ρόπαλα
Το καθεστώς που επέβαλε από το 1922 στην Ιταλία ο Μπενίτο Μουσολίνι έμεινε στην Ιστορία ως φασισμός. Ο όρος, εξηγεί ο Γ. Μπαμπινιώτης στο λεξικό του, προέρχεται από την ιταλική λέξη fascia (δέσμη, δεμάτι, ταινία), που με τη σειρά της έλκει την καταγωγή της από το λατινικό fascis-fasces. Πρόκειται για το αρχαίο ρωμαϊκό έμβλημα, τις δέσμες από ράβδους με πέλεκυ στη μέση, που συμβόλιζαν την εξουσία και τη δύναμη, τις οποίες έφεραν οι ραβδούχοι που προπορεύονταν των αρχόντων. Αυτό το έμβλημα υιοθέτησε ο Μουσολίνι το 1919 ως σύμβολο του κινήματός του.
Ο ελληνικός σύνδεσμος
Η Ευρωπαϊκή Μαύρη Διεθνής καλά κρατεί, με τις νεοφασιστικές και νεοναζιστικές οργανώσεις να συντονίζουν τη δράση τους κυρίως μέσω του Ευρωπαϊκού Εθνικού Μετώπου - της «μόνης πανευρωπαϊκής οργάνωσης με ρόλο συντονισμού των πατριωτικών δυνάμεων», κατά τους ιδρυτές της. Μέλη του είναι το γερμανικό NPD (Εθνικό Κόμμα), η ρουμανική Noua Dreapta (Νέα Δεξιά), η ισπανική La Falange (Η Φάλαγγα), η ιταλική Forza Nuova (Νέα Δύναμη), η Renouveau Francais (Γαλλική Ανανέωση) και η Χρυσή Αυγή. Η τελευταία, μάλιστα, είχε την «τιμή» να φιλοξενήσει την 9η Διεθνή Συνάντηση της ENF στην Αθήνα, τον Φεβρουάριο του 2008, όταν και οι μετέχοντες διαμαρτυρήθηκαν, γιατί «δυστυχώς, η παραδοσιακή πορεία των Ιμίων δέχθηκε επίθεση από συμμορίες αναρχικών, που επίσης συνεπλάκησαν με την αστυνομία».
Ιδιαίτερες, ωστόσο, φαίνεται πως είναι οι σχέσεις που διατηρούν οι νέοι μελανοχίτωνες της Ιταλίας με τις ελληνικές ακροδεξιές και νεοφασιστικές οργανώσεις. Η Χρυσή Αυγή δεν χάνει ευκαιρία να «εξαίρει» τη δράση της Κάζα Πάουντ, προτιμώντας -αντί για φασίστες, όπως οι ίδιοι ανενδοίαστα αυτοαποκαλούνται- να μιλά για «εθνικιστές» νεολαίους που συγκρούονται με την «αξιοθρήνητη και πεθαμένη μάζα των αριστερών». Συχνά συνεργάζονται και σε δράσεις - όπως τον περασμένο Απρίλιο, όταν το παράρτημα Θράκης της Χρυσής Αυγής κάλεσε «τα μέλη και τους φίλους της» να συλλέξουν ρουχισμό τον οποίο θα διένεμε η Κάζα Πάουντ στους σεισμοπαθείς τού Αμπρούτσο. Αλλωστε, οι δύο οργανώσεις δεν φείδονται ανταλλαγών επισκέψεων - όπως έγινε πέρυσι στις Θερμοπύλες, όταν εκπρόσωπός τους απηύθυνε χαιρετισμό σε εκδήλωση της Χρυσής Αυγής στον συγκεκριμένο χώρο, «ενώ εκατοντάδες συναγωνιστές κατέφθαναν, για να ενωθούν στη νέα Φάλαγγα των Εθνικιστών».
Δεν είναι οι μόνοι που θαυμάζουν τους ιταλούς νεοφασίστες. Οι Skinhouse Hellas αναρτούν στον ιστότοπό τους κάθε αφίσα και εκδήλωση της Κάζα Πάουντ - διαφημίζοντας, μάλιστα, υπερηφάνως τη συμμετοχή αντιπροσωπίας τους στις εκδηλώσεις για τα 4 χρόνια αυτού του νεοφασιστικού κινήματος, η οποία «έτυχε ιδιαίτερα θερμής υποδοχής και φιλοξενίας από τους συναγωνιστές της εθνικιστικής καταλήψεως CASA POUND».
www.enet.gr/?i=news.el.article&id=99435]http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=99435[/url]
Δημητρηςς
Σπουδαίος
- Εγγρ.
- 3 Φεβ 2010
- Μηνύματα
- 11.113
- Κριτικές
- 10
- Like
- 1.505
- Πόντοι
- 2.357
Αυτο ειναι και το ρεζουμε την ολης ιστοριας.
Οταν εξαθλιωνεται ενας λαος τοτε βρισκουν δυναμη οι ακραιες οργανωσεις
Γνωστο το παιχνιδι οπου καποιος εμφανιζεται ως μεσσιας και καταληγει τυρανος..... για τα δικα του συμφεροντα !!!!!
Ειναι ακριβως η ιδια φαση που ζουμε ? (εχει ξεκινησει ηδη ?) η θα ζησουμε κι εδω στην Ελλαδα καποια στιγμη...
gatto
Ενεργό Μέλος
- Εγγρ.
- 1 Αυγ 2007
- Μηνύματα
- 22.158
- Like
- 32
- Πόντοι
- 366
πουτσες
erinal
Ενεργό Μέλος
- Εγγρ.
- 16 Δεκ 2008
- Μηνύματα
- 68.089
- Like
- 91
- Πόντοι
- 866
gatto
Ενεργό Μέλος
- Εγγρ.
- 1 Αυγ 2007
- Μηνύματα
- 22.158
- Like
- 32
- Πόντοι
- 366
Μην χάσεις εσύ!ετσι
gatto
Ενεργό Μέλος
- Εγγρ.
- 1 Αυγ 2007
- Μηνύματα
- 22.158
- Like
- 32
- Πόντοι
- 366
Όποτε θες έλα να σου δείξω από κοντά! ;)Τι μεγέθους και χρώματος;;;;;;;; γιατί ως ειδικός θα έχεις δοκιμάσει πολλές
Τεσπά..........................στο θέμα μας τώρα
Η προβολή του νεοφασιστικού κινηματος στη γειτονα Ιταλία, γινεται για ιστορικούς λόγους.
Αφού δεν μπορουμε να δούμε την καμπουρα μας, ας δούμε τι γίνεται στον διπλανό μας.
Εζησα χρόνια στην Ιταλία και φυσικά διατηρώ φιλίες.
Η άνοδος του Μπερλουσκόνι, σίγουρα με τις πλάτες των ακροδεξιών και των φασιστών, νομίζω ότι πρέπει να προβληματίζει όλους μας.
Μπορεί στην Ελλάδα, να μην έχουμε τέτοια φαινόμενα ακόμα, αλλά το "αυγό του φιδιού" εκολάπτετε εντέχνος. Δεν θέλω να κινδυνολογίσω (πρακτικη που εφαρμόζουν τα φασιστάκια άλλωστε).
Htso
Μέλος
- Εγγρ.
- 7 Ιουν 2009
- Μηνύματα
- 237
- Like
- 0
- Πόντοι
- 1
Να πουμε και για τον κομμουνισμο ομως κιολας
''"Ήμασταν οι πρώτοι που φωνάξαμε ανάμεσα στις μάζες των ανθρώπων τις λέξεις 'Ελευθερία, Ισότητα, Αδερφότητα'. Αυτές οι λέξεις έφεραν στις τάξεις μας, χάρη στους πράκτορες μας, ολόκληρες λεγεώνες που κρατούσαν τα πανό μας με ενθουσιασμό! Ο κόσμος συνήθιζε να αντιμετωπίζει τους βασιλιάδες στους θρόνους τους σαν μια πλήρη εκδήλωση της θέλησης του Θεού, εώς ότου εμείς διεισδύσαμε στο μυαλό τους την ιδέα των ΔΙΚΩΝ ΤΟΥΣ δικαιωμάτων. Επίσης τους κλέψαμε τη πίστη τους στο Θεό' Πρωτόκολλα 1 και 5
"Υποστηρίζουμε τον Κομμουνισμό! Ο κόσμος έχει πέσει αιχμάλωτος στα χέρια ανελέητων χρηματομανών αχρείων. Τότε εμφανιζόμαστε εμείς στο σκηνικό διατεινόμενοι τους σωτήρες των εργατών" Πρωτόκολλο 3
"Η αριστοκρατία, ως πολιτική δύναμη, είναι νεκρή. Όμως ως γαιοκτήμονες οι αριστοκράτες μπορούν ακόμα να μας είναι επιβλαβείς, εξαιτίας του γεγονότος ότι είναι αυτάρκεις με τις πηγές από τις οποίες επιβιώνουν. Είναι επομένως ουσιώδες να τους στερήσουμε με κάθε μέσο από τα κτήματά τους. Ταυτόχρονα πρέπει να πατρονάρουμε έντονα το εμπόριο και τη βιομηχανία". Πρωτόκολλο 6
Οι εβραίοι ήταν οι γεννήτορες του Κομμουνισμού, οι ηγέτες του και ο κινητήριος μοχλός του από την αρχή μάλιστα. 'Ενας αρκετά αναμεμειγμένος που γνώριζε το ρόλο που είχαν παίξει οι εβραίοι στην επανάσταση των Μπολσεβίκων, και που στην αρχή της καριέρας του δε φοβήθηκε να τους εκθέσει, ήταν ο Winston Churchill. 'Εγραψε:
"Θα έμοιαζε σχεδόν σαν το Ευαγγέλιο του Χριστού και το ευαγγέλιο του Αντιχρίστου να σχεδιάστηκαν για να κατάγονται από τον ίδιο λαό κι ότι αυτό το μυστηριώδες γένος έχει εκλεγεί για τις μέγιστες εκδηλώσεις εξίσου του θεϊκού και του διαβολικού! Από τις ημέρες του 'Σπάρτακου' Weishaupt (Adam Weishaupt, επίσημος ιδρυτής των Ιλλουμινάτων) σε εκείνες του Karl Marx και μέχρι τον Trotsky, αυτή η Παγκόσμια Συνωμοσία για την έκπτωση του πολιτισμού συνεχίζει να αναπτύσσεται σταθερά. 'Έχει υπάρξει η κυριότερη πηγή κάθε ανατρεπτικού κινήματος στη διάρκεια του 19ου αιώνα και τώρα αυτή η ιδιόμορφη ομάδα προσωπικοτήτων από τον υπόκοσμο των μεγαλουπόλεων Αμερικής και Ευρώπης έχουν γραπώσει το Ρωσικό λαό από τα μαλλιά και πρακτικά έχουν καταστεί οι αδιαφιλονίκητοι ηγέτες αυτής της γιγαντιαίας αυτοκρατορίας. Δεν είναι ανάγκη να υπερβάλλουμε για το ρόλο που παίχτηκε για τη δημιουργία του κινήματος των Μπολσεβίκων και της Οκτωβριανής Επανάστασης από αυτούς τους διεθνείς, και κατά κύριο λόγο, άθεους εβραίους. Είναι σίγουρα πολύ σημαντικός. Ενδεχομένως να υποσκελίζει και όλους τους υπολοίπους" ("Illustrated Sunday Herald", 8 Φεβρουαρίου 1920)
Το Λευκό Έγγραφο της Βρεταννικής Κυβερνήσεως του 1919 ("Russia, No.1, A Collection of Reports on Bolshevism") μνημόνευε την αναφορά που στάλθηκε στον κύριο Balfoyr στο Λονδίνο το 1918 από τον Πρέσβυ της Ολλανδίας στην Αγία Πετρούπολη, τον Μ. Oudendyke :
"Το Κίνημα των Μπολσεβίκων οργανώνεται και απεργάζεται από εβραίους, που δεν έχουν εθνικότητα και που ο μόνος τους σκοπός είναι να καταστρέψουν προς δικό τους όφελος την ισχύουσα τάξη πραγμάτων."
Ο Πρέσβυς των Ηνωμένων Πολιτειών στη Ρωσία. ο David R. Francis, ανέφερε παρομοίως :
"Οι Μπολσεβίκοι ηγέτες εδώ, οι περισσότεροι από τους οποίους είναι εβραίοι και το 90% των οποίων είναι εξόριστοι που έχουν επιστρέψει, ελάχιστα ενδιαφέρονται για τη Ρωσία ή για οποιαδήποτε άλλη χώρα. Είναι όμως διεθνιστές, και προσπαθούν να ξεκινήσουν μια παγκόσμια κοινωνική επανάσταση".
Ταυτόχρονα, οι ίδιοι οι εβραίοι περηφανεύονταν για ότι είχαν καταφέρει στη Ρωσία. Το 1917, οι "New York Times" ανέφεραν από το διάσημο εβραίο ηγέτη της Αμερικής, Rabbi Stephen Wise :
"Πιστεύω ότι από όλα τα κατορθώματα του λαού μου, κανένα δεν είναι ευγενέστερο από το ρόλο που οι υιοί και οι κόρες του Ισραήλ έχουν αποκορυφώσει στην ελεύθερη Ρωσία".
'Ενας άλλος εξέχων εβραίος της Αμερικής που κόμπαζε για τη Ρωσική Επανάσταση ήταν ο Jacob H. Schiff, κύριος συνεργάτης της πλουσιότατης τραπεζικής φίρμας Kuhn, Loeb & Co. Διακήρυξε δημοσίως ότι χάρη στη δική του οικονομική βοήθεια είχε επιτύχει η Επανάσταση. Σύμφωνα με το "New York Journal-American" της 3ης Φεβρουαρίου 1949 :
"Υπολογίζεται σήμερα από τον εγγονό του Jacob, John Schiff, ότι ο παππούς του ξόδεψε περίπου 20.000.000 δολλάρια για τον τελικό θρίαμβο των Μπολσεβίκων στη Ρωσία".
Η εβραϊκή φύση του νέου καθεστώτος αποκαλυπτόταν από επίσημες πληροφορίες που αναδύονταν από τη Ρωσία και που πληροφορούσαν τον κόσμο ότι ο 'περίφημος' Κομμουνισμός, ενώ αντιτίθετο με βαρβαρικό μένος σε κάθε μορφή χριστιανισμού, μετέτρεψε σε ποινικό αδίκημα για κάθε σύντροφο το να προφέρει έστω και μια λέξη ψέγους ενάντια στους εβραίους! Η ανατίναξη εκκλησιών με δυναμίτη, η διάλυση του χριστιανικού κλήρου και η εγκατάσταση άθεου και αντίθεου μουσείου στον καθεδρικό του Αγίου Βασιλείου απεκάλυψε πόσο αντίχριστη ήταν αυτή η διοικούμενη και υποστηριζόμενη από εβραίους επανάσταση.
Ο ίδιος ο Lenin, όπως επισημαίνει η "Der Tog" (Νέα Υόρκη), εξύμνησε τον παγκόσμιο εβραϊσμό για την οικονομική του συνεισφορά στην επανάστασή του, αλλά επίσης και για το γεγονός ότι παρείχε οργανωτικά μυαλά που εγκαθίδρυσαν το πρώτο Κομμουνιστικό Κράτος :
"Στον ιστορικό του μέλλοντος θα ανατεθεί το έργο να εκτιμήσει κατάλληλα τον ειδικό ρόλο των εβραίων στη νίκη του Οκτώβρη (1917). Είναι πολύ απίθανο να ήμασταν ικανοί να καταφέρουμε αυτή τη νίκη αν δεν είχαμε βοηθηθεί από εβραίους που έδωσαν τον καλύτερό τους εαυτό σε πνευματικό επίπεδο, καθιστώντας δυνατό για εμάς να κατασκευάσουμε ένα διοικητικό όργανο τη στιγμή που οι άνθρωποι των γραμμάτων μας έκαναν σαμποτάζ. Ο μεγάλος αριθμός ιουδαίων διανοητών μας παρείχε μια ανεκτίμητη πηγή από την οποία μπορούσαμε να αντλήσουμε ικανούς και αξιόπιστους λειτουργούς."
Αν και το καθεστώς ήταν ανοικτά και απόλυτα αντιχριστιανικό, ο Dr. Chaim Weizmann εξυμνούσε την επανάσταση λέγοντας : "Δεν υπάρχει επίσημος αντισημιτισμός στη Σοβιετική Ρωσία. Ο αντισημιτισμός εκεί θεωρείται ως έγκλημα κατά του κράτους".
25 χρόνια μετά την επανάσταση, ο αμερικανικός εβραϊσμός συνέχιζε να εκφράζει την ευγνωμοσύνη του στους Μπολσεβίκους δηλώνοντας:
"Ο εβραϊκός λαός δε θα ξεχάσει ποτέ ότι η Σοβιετική Ένωση ήταν η ΠΡΩΤΗ χώρα - και ακόμα η ΜΟΝΗ χώρα στον κόσμο - στην οποίο ο αντισημιτισμός είναι έγκλημα". - "The Jewish Voice", Nέα Υόρκη, Ιανουάριος 1942.
Κατά τη Σταλινική Περίοδο, οι εβραίοι επικεφαλής μειώθηκαν σημαντικά στη στήλη των κορυφαίων διοικούντων που βρίσκονταν αναγεγραμμένοι στον τοίχο του Κρεμλίνου στις μεγάλες λαϊκές εκδηλώσεις. Πολλοί εβραίοι ενοχοποιήθηκαν επίσης σε διάφορες δίκες, ενώ άλλοι εξαφανίστηκαν αδικαιολόγητα από το πολιτικό προσκήνιο. Αυτό οδήγησε πολλούς παρατηρητές στο να πιστέψουν ότι οι εβραίοι κατά κάποιο έχασαν την εύνοια των Ρώσων, οι οποίοι προφανώς επαναδιεκδικούσαν την εθνική τους ανεξαρτησία. Σημαντικά όμως στοιχεία υπάρχουν που υποδεικνύουν ότι ακόμα βρίσκονται εκεί σε θέση ισχύος και ελέγχου, αν και κρυμμένοι στο παρασκήνιο. Ας αναλογιστούμε τα ακόλουθα :
To 1933, το αμερικανοεβραϊκο Opinion Journal δήλωσε ότι οι εβραίοι καταλάμβαναν σχεδόν όλα τα σημαντικά πρεσβευτικά πόστα της Ρωσίας και ότι στη Λευκορωσία το 61% όλων των διοικούντων ήταν εβραίοι! Επίσης το 1933, τα "Ιουδαϊκά Χρονικά" δήλωναν ότι το 1/3 των εβραίων της Ρωσίας είχαν γίνει αξιωματούχοι. Αν όντως συνέβη έτσι, τότε απλά είχαν διατηρήσει τις θέσεις τους στην κομμουνιστική κοινωνία και μορφοποίησαν μια νέα κυβερνώσα τάξη.
'Επειτα από τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν το 1945 η επανάσταση άρχιζε να εξαπλώνεται σε περιοχές εγκαταλειμμένες από τη Δύση, η ιστορία της Ρωσίας του 1917-8 επαναλαμβανόταν. Μια ταλμουδική εκδίκηση ξέσπασε ενάντια στα γκόϋμ και εβραϊκές κυβερνήσεις με προφανείς διαθέσεις ξεκίνησαν να στήνονται σχεδόν παντού, επιβεβαιώνοντας έτσι για άλλη μια φορά την εβραϊκή φύση, σκοπό και διευθύνουσα δύναμη της επανάστασης.
Μια ξεκάθαρη απόδειξη του παραπάνω μπορεί να φανεί στην κομμουνιστική Ουγγαρία όπου 8 χρόνια αργότερα, το 1953, το Associated Press ανέφερε ότι :
"90% των υψηλών αξιοματούχων στο Ουγγρικό Κομμουνιστικό καθεστώς είναι εβραίοι, συμπεριλαμβανομένου του προέδρου Matyas Rakoski."
Οι "Times" του Λονδίνου έγραψαν το ίδιο έτος ότι το υπουργικό συμβούλιο του κυρίου Rakoski ήταν "εβραϊκό -90% στα υψηλά κυβερνητικά κλιμάκια του Κομμουνιστή Προέδρου Matyas Rakoski, ο οποίος είναι και ο ίδιος εβραίος". Στην Ουγγαρία, όπως και στις υπόλοιπες κομμουνιστικές χώρες η επίθεση στη θρησκεία ξεκίνησε αμέσως με τη φυλάκιση όλων των υψηλόβαθμων εκκλησιαστικών αξιωματούχων.
Για την κομμουνιστική Τσεχοσλοβακία, ο Λονδρέζικος "New Statesman" έγραψε 7 χρόνια έπειτα από το τέλος του πολέμου :
"Στην Τσεχοσλοβακία, όπως και αλλού στην Κεντρική και Νοτιανατολική Ευρώπη, τόσο οι διανοούμενοι του κόμματος όσο και οι άνθρωποι-κλειδιά της μυστικής αστυνομίας είναι κατά κύριο λόγο εβραίοι στην καταγωγή".
Για τη Ρουμανία, η "New York Herald-Tribune"ανέφερε το 1953 :
"Η Ρουμανία, μαζί με την Ουγγαρία, διαθέτουν πιθανόν το μεγαλύτερο αριθμό εβραίων στη διοίκησή τους".
Το περιοδικό "Jewish Life" της Νέας Υόρκης σημείωνε το 1957 ότι :
"Στην επιστροφή του από μια επίσκεψη στη Σοβιετική Ένωση, ο S. Mikunis, Γραμματέας του Ισραηλινού Κομμουνιστικού Κόμματος, δήλωσε στις 18 Ιανουαρίου του 1956 στο Tel Aviv ότι υπήρχαν 260000 εβραίοι που συμμετείχαν στην Σοβιετική κρατική μηχανή. Προσέθεσε επίσης ότι το 40% όλων των Σοβιετικών καθηγητών ήταν εβραίοι".
Τι αποδεικνύουν λοιπόν όλα αυτά; Ο Ρωσικός Κομμουνισμός ξεκίνησε ως εβραϊκός και συνεχίζει να βρίσκεται κάτω από εβραϊκή επιρροή και έλεγχο. Αποτελεί κοινή γνώση ότι ο Σοβιετικός ηγέτης Yuri Andropov είχε εβραία σύζυγο. Μάλιστα αποδίδεται στον Leonid Brezhnev να έχει πει ότι "Πως θα μπορούσαν οι Σοβιετικοί ηγέτες να είναι αντισημιτιστές όταν τόσοι πολλοί από αυτούς έχουν εβραίες γυναίκες; - Συμπεριλαμβανομένων των Marshal Voroshilov και τον Πρόεδρο Podgorny."
Οι παγκόσμιες συνωμοτικές δυνάμεις (Ιλλουμινάτοι, Σιωνισμός, Μασονία) αναμφίβολα υποστήριζαν εξίσου τον Κομμουνισμό και τον Καπιταλισμό, ακόμη και τη φαινομενική εχθρότητα και μεταξύ τους σύγκρουση προκειμένου να τρομοκρατήσουν τον κόσμο με την απειλή ενός πυρηνικού ολοκαυτώματος και να τους στρέψουν σταδιακά στην ιδέα της Παγκόσμιας Κυβερνήσεως, αρχής γενομένης με την προσφάτως εναρχθείσα αμερικανική πλανηταρχία.''
Και επειδη ισως λιγοι να το εχετε σκεφτει το ποιο φασιστκο πράγμα είναι να κάνουμε εθνική εορτή την επέτειο του πολυτεχνίου την νίκη των αριστερών επι των δεξιών
και να προπαγανδίζουμε τα μικρα παιδια στο σχολειο οτι οι δεξιοι ειναι του σατανα ενώ οι οι αριστεροί είναι τα καλα παιδιά...
Τα ιδια σκατά είναι και τα δυο και τελικά ο κομμουνισμός ίσως να είναι χειρότερος
''"Ήμασταν οι πρώτοι που φωνάξαμε ανάμεσα στις μάζες των ανθρώπων τις λέξεις 'Ελευθερία, Ισότητα, Αδερφότητα'. Αυτές οι λέξεις έφεραν στις τάξεις μας, χάρη στους πράκτορες μας, ολόκληρες λεγεώνες που κρατούσαν τα πανό μας με ενθουσιασμό! Ο κόσμος συνήθιζε να αντιμετωπίζει τους βασιλιάδες στους θρόνους τους σαν μια πλήρη εκδήλωση της θέλησης του Θεού, εώς ότου εμείς διεισδύσαμε στο μυαλό τους την ιδέα των ΔΙΚΩΝ ΤΟΥΣ δικαιωμάτων. Επίσης τους κλέψαμε τη πίστη τους στο Θεό' Πρωτόκολλα 1 και 5
"Υποστηρίζουμε τον Κομμουνισμό! Ο κόσμος έχει πέσει αιχμάλωτος στα χέρια ανελέητων χρηματομανών αχρείων. Τότε εμφανιζόμαστε εμείς στο σκηνικό διατεινόμενοι τους σωτήρες των εργατών" Πρωτόκολλο 3
"Η αριστοκρατία, ως πολιτική δύναμη, είναι νεκρή. Όμως ως γαιοκτήμονες οι αριστοκράτες μπορούν ακόμα να μας είναι επιβλαβείς, εξαιτίας του γεγονότος ότι είναι αυτάρκεις με τις πηγές από τις οποίες επιβιώνουν. Είναι επομένως ουσιώδες να τους στερήσουμε με κάθε μέσο από τα κτήματά τους. Ταυτόχρονα πρέπει να πατρονάρουμε έντονα το εμπόριο και τη βιομηχανία". Πρωτόκολλο 6
Οι εβραίοι ήταν οι γεννήτορες του Κομμουνισμού, οι ηγέτες του και ο κινητήριος μοχλός του από την αρχή μάλιστα. 'Ενας αρκετά αναμεμειγμένος που γνώριζε το ρόλο που είχαν παίξει οι εβραίοι στην επανάσταση των Μπολσεβίκων, και που στην αρχή της καριέρας του δε φοβήθηκε να τους εκθέσει, ήταν ο Winston Churchill. 'Εγραψε:
"Θα έμοιαζε σχεδόν σαν το Ευαγγέλιο του Χριστού και το ευαγγέλιο του Αντιχρίστου να σχεδιάστηκαν για να κατάγονται από τον ίδιο λαό κι ότι αυτό το μυστηριώδες γένος έχει εκλεγεί για τις μέγιστες εκδηλώσεις εξίσου του θεϊκού και του διαβολικού! Από τις ημέρες του 'Σπάρτακου' Weishaupt (Adam Weishaupt, επίσημος ιδρυτής των Ιλλουμινάτων) σε εκείνες του Karl Marx και μέχρι τον Trotsky, αυτή η Παγκόσμια Συνωμοσία για την έκπτωση του πολιτισμού συνεχίζει να αναπτύσσεται σταθερά. 'Έχει υπάρξει η κυριότερη πηγή κάθε ανατρεπτικού κινήματος στη διάρκεια του 19ου αιώνα και τώρα αυτή η ιδιόμορφη ομάδα προσωπικοτήτων από τον υπόκοσμο των μεγαλουπόλεων Αμερικής και Ευρώπης έχουν γραπώσει το Ρωσικό λαό από τα μαλλιά και πρακτικά έχουν καταστεί οι αδιαφιλονίκητοι ηγέτες αυτής της γιγαντιαίας αυτοκρατορίας. Δεν είναι ανάγκη να υπερβάλλουμε για το ρόλο που παίχτηκε για τη δημιουργία του κινήματος των Μπολσεβίκων και της Οκτωβριανής Επανάστασης από αυτούς τους διεθνείς, και κατά κύριο λόγο, άθεους εβραίους. Είναι σίγουρα πολύ σημαντικός. Ενδεχομένως να υποσκελίζει και όλους τους υπολοίπους" ("Illustrated Sunday Herald", 8 Φεβρουαρίου 1920)
Το Λευκό Έγγραφο της Βρεταννικής Κυβερνήσεως του 1919 ("Russia, No.1, A Collection of Reports on Bolshevism") μνημόνευε την αναφορά που στάλθηκε στον κύριο Balfoyr στο Λονδίνο το 1918 από τον Πρέσβυ της Ολλανδίας στην Αγία Πετρούπολη, τον Μ. Oudendyke :
"Το Κίνημα των Μπολσεβίκων οργανώνεται και απεργάζεται από εβραίους, που δεν έχουν εθνικότητα και που ο μόνος τους σκοπός είναι να καταστρέψουν προς δικό τους όφελος την ισχύουσα τάξη πραγμάτων."
Ο Πρέσβυς των Ηνωμένων Πολιτειών στη Ρωσία. ο David R. Francis, ανέφερε παρομοίως :
"Οι Μπολσεβίκοι ηγέτες εδώ, οι περισσότεροι από τους οποίους είναι εβραίοι και το 90% των οποίων είναι εξόριστοι που έχουν επιστρέψει, ελάχιστα ενδιαφέρονται για τη Ρωσία ή για οποιαδήποτε άλλη χώρα. Είναι όμως διεθνιστές, και προσπαθούν να ξεκινήσουν μια παγκόσμια κοινωνική επανάσταση".
Ταυτόχρονα, οι ίδιοι οι εβραίοι περηφανεύονταν για ότι είχαν καταφέρει στη Ρωσία. Το 1917, οι "New York Times" ανέφεραν από το διάσημο εβραίο ηγέτη της Αμερικής, Rabbi Stephen Wise :
"Πιστεύω ότι από όλα τα κατορθώματα του λαού μου, κανένα δεν είναι ευγενέστερο από το ρόλο που οι υιοί και οι κόρες του Ισραήλ έχουν αποκορυφώσει στην ελεύθερη Ρωσία".
'Ενας άλλος εξέχων εβραίος της Αμερικής που κόμπαζε για τη Ρωσική Επανάσταση ήταν ο Jacob H. Schiff, κύριος συνεργάτης της πλουσιότατης τραπεζικής φίρμας Kuhn, Loeb & Co. Διακήρυξε δημοσίως ότι χάρη στη δική του οικονομική βοήθεια είχε επιτύχει η Επανάσταση. Σύμφωνα με το "New York Journal-American" της 3ης Φεβρουαρίου 1949 :
"Υπολογίζεται σήμερα από τον εγγονό του Jacob, John Schiff, ότι ο παππούς του ξόδεψε περίπου 20.000.000 δολλάρια για τον τελικό θρίαμβο των Μπολσεβίκων στη Ρωσία".
Η εβραϊκή φύση του νέου καθεστώτος αποκαλυπτόταν από επίσημες πληροφορίες που αναδύονταν από τη Ρωσία και που πληροφορούσαν τον κόσμο ότι ο 'περίφημος' Κομμουνισμός, ενώ αντιτίθετο με βαρβαρικό μένος σε κάθε μορφή χριστιανισμού, μετέτρεψε σε ποινικό αδίκημα για κάθε σύντροφο το να προφέρει έστω και μια λέξη ψέγους ενάντια στους εβραίους! Η ανατίναξη εκκλησιών με δυναμίτη, η διάλυση του χριστιανικού κλήρου και η εγκατάσταση άθεου και αντίθεου μουσείου στον καθεδρικό του Αγίου Βασιλείου απεκάλυψε πόσο αντίχριστη ήταν αυτή η διοικούμενη και υποστηριζόμενη από εβραίους επανάσταση.
Ο ίδιος ο Lenin, όπως επισημαίνει η "Der Tog" (Νέα Υόρκη), εξύμνησε τον παγκόσμιο εβραϊσμό για την οικονομική του συνεισφορά στην επανάστασή του, αλλά επίσης και για το γεγονός ότι παρείχε οργανωτικά μυαλά που εγκαθίδρυσαν το πρώτο Κομμουνιστικό Κράτος :
"Στον ιστορικό του μέλλοντος θα ανατεθεί το έργο να εκτιμήσει κατάλληλα τον ειδικό ρόλο των εβραίων στη νίκη του Οκτώβρη (1917). Είναι πολύ απίθανο να ήμασταν ικανοί να καταφέρουμε αυτή τη νίκη αν δεν είχαμε βοηθηθεί από εβραίους που έδωσαν τον καλύτερό τους εαυτό σε πνευματικό επίπεδο, καθιστώντας δυνατό για εμάς να κατασκευάσουμε ένα διοικητικό όργανο τη στιγμή που οι άνθρωποι των γραμμάτων μας έκαναν σαμποτάζ. Ο μεγάλος αριθμός ιουδαίων διανοητών μας παρείχε μια ανεκτίμητη πηγή από την οποία μπορούσαμε να αντλήσουμε ικανούς και αξιόπιστους λειτουργούς."
Αν και το καθεστώς ήταν ανοικτά και απόλυτα αντιχριστιανικό, ο Dr. Chaim Weizmann εξυμνούσε την επανάσταση λέγοντας : "Δεν υπάρχει επίσημος αντισημιτισμός στη Σοβιετική Ρωσία. Ο αντισημιτισμός εκεί θεωρείται ως έγκλημα κατά του κράτους".
25 χρόνια μετά την επανάσταση, ο αμερικανικός εβραϊσμός συνέχιζε να εκφράζει την ευγνωμοσύνη του στους Μπολσεβίκους δηλώνοντας:
"Ο εβραϊκός λαός δε θα ξεχάσει ποτέ ότι η Σοβιετική Ένωση ήταν η ΠΡΩΤΗ χώρα - και ακόμα η ΜΟΝΗ χώρα στον κόσμο - στην οποίο ο αντισημιτισμός είναι έγκλημα". - "The Jewish Voice", Nέα Υόρκη, Ιανουάριος 1942.
Κατά τη Σταλινική Περίοδο, οι εβραίοι επικεφαλής μειώθηκαν σημαντικά στη στήλη των κορυφαίων διοικούντων που βρίσκονταν αναγεγραμμένοι στον τοίχο του Κρεμλίνου στις μεγάλες λαϊκές εκδηλώσεις. Πολλοί εβραίοι ενοχοποιήθηκαν επίσης σε διάφορες δίκες, ενώ άλλοι εξαφανίστηκαν αδικαιολόγητα από το πολιτικό προσκήνιο. Αυτό οδήγησε πολλούς παρατηρητές στο να πιστέψουν ότι οι εβραίοι κατά κάποιο έχασαν την εύνοια των Ρώσων, οι οποίοι προφανώς επαναδιεκδικούσαν την εθνική τους ανεξαρτησία. Σημαντικά όμως στοιχεία υπάρχουν που υποδεικνύουν ότι ακόμα βρίσκονται εκεί σε θέση ισχύος και ελέγχου, αν και κρυμμένοι στο παρασκήνιο. Ας αναλογιστούμε τα ακόλουθα :
To 1933, το αμερικανοεβραϊκο Opinion Journal δήλωσε ότι οι εβραίοι καταλάμβαναν σχεδόν όλα τα σημαντικά πρεσβευτικά πόστα της Ρωσίας και ότι στη Λευκορωσία το 61% όλων των διοικούντων ήταν εβραίοι! Επίσης το 1933, τα "Ιουδαϊκά Χρονικά" δήλωναν ότι το 1/3 των εβραίων της Ρωσίας είχαν γίνει αξιωματούχοι. Αν όντως συνέβη έτσι, τότε απλά είχαν διατηρήσει τις θέσεις τους στην κομμουνιστική κοινωνία και μορφοποίησαν μια νέα κυβερνώσα τάξη.
'Επειτα από τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν το 1945 η επανάσταση άρχιζε να εξαπλώνεται σε περιοχές εγκαταλειμμένες από τη Δύση, η ιστορία της Ρωσίας του 1917-8 επαναλαμβανόταν. Μια ταλμουδική εκδίκηση ξέσπασε ενάντια στα γκόϋμ και εβραϊκές κυβερνήσεις με προφανείς διαθέσεις ξεκίνησαν να στήνονται σχεδόν παντού, επιβεβαιώνοντας έτσι για άλλη μια φορά την εβραϊκή φύση, σκοπό και διευθύνουσα δύναμη της επανάστασης.
Μια ξεκάθαρη απόδειξη του παραπάνω μπορεί να φανεί στην κομμουνιστική Ουγγαρία όπου 8 χρόνια αργότερα, το 1953, το Associated Press ανέφερε ότι :
"90% των υψηλών αξιοματούχων στο Ουγγρικό Κομμουνιστικό καθεστώς είναι εβραίοι, συμπεριλαμβανομένου του προέδρου Matyas Rakoski."
Οι "Times" του Λονδίνου έγραψαν το ίδιο έτος ότι το υπουργικό συμβούλιο του κυρίου Rakoski ήταν "εβραϊκό -90% στα υψηλά κυβερνητικά κλιμάκια του Κομμουνιστή Προέδρου Matyas Rakoski, ο οποίος είναι και ο ίδιος εβραίος". Στην Ουγγαρία, όπως και στις υπόλοιπες κομμουνιστικές χώρες η επίθεση στη θρησκεία ξεκίνησε αμέσως με τη φυλάκιση όλων των υψηλόβαθμων εκκλησιαστικών αξιωματούχων.
Για την κομμουνιστική Τσεχοσλοβακία, ο Λονδρέζικος "New Statesman" έγραψε 7 χρόνια έπειτα από το τέλος του πολέμου :
"Στην Τσεχοσλοβακία, όπως και αλλού στην Κεντρική και Νοτιανατολική Ευρώπη, τόσο οι διανοούμενοι του κόμματος όσο και οι άνθρωποι-κλειδιά της μυστικής αστυνομίας είναι κατά κύριο λόγο εβραίοι στην καταγωγή".
Για τη Ρουμανία, η "New York Herald-Tribune"ανέφερε το 1953 :
"Η Ρουμανία, μαζί με την Ουγγαρία, διαθέτουν πιθανόν το μεγαλύτερο αριθμό εβραίων στη διοίκησή τους".
Το περιοδικό "Jewish Life" της Νέας Υόρκης σημείωνε το 1957 ότι :
"Στην επιστροφή του από μια επίσκεψη στη Σοβιετική Ένωση, ο S. Mikunis, Γραμματέας του Ισραηλινού Κομμουνιστικού Κόμματος, δήλωσε στις 18 Ιανουαρίου του 1956 στο Tel Aviv ότι υπήρχαν 260000 εβραίοι που συμμετείχαν στην Σοβιετική κρατική μηχανή. Προσέθεσε επίσης ότι το 40% όλων των Σοβιετικών καθηγητών ήταν εβραίοι".
Τι αποδεικνύουν λοιπόν όλα αυτά; Ο Ρωσικός Κομμουνισμός ξεκίνησε ως εβραϊκός και συνεχίζει να βρίσκεται κάτω από εβραϊκή επιρροή και έλεγχο. Αποτελεί κοινή γνώση ότι ο Σοβιετικός ηγέτης Yuri Andropov είχε εβραία σύζυγο. Μάλιστα αποδίδεται στον Leonid Brezhnev να έχει πει ότι "Πως θα μπορούσαν οι Σοβιετικοί ηγέτες να είναι αντισημιτιστές όταν τόσοι πολλοί από αυτούς έχουν εβραίες γυναίκες; - Συμπεριλαμβανομένων των Marshal Voroshilov και τον Πρόεδρο Podgorny."
Οι παγκόσμιες συνωμοτικές δυνάμεις (Ιλλουμινάτοι, Σιωνισμός, Μασονία) αναμφίβολα υποστήριζαν εξίσου τον Κομμουνισμό και τον Καπιταλισμό, ακόμη και τη φαινομενική εχθρότητα και μεταξύ τους σύγκρουση προκειμένου να τρομοκρατήσουν τον κόσμο με την απειλή ενός πυρηνικού ολοκαυτώματος και να τους στρέψουν σταδιακά στην ιδέα της Παγκόσμιας Κυβερνήσεως, αρχής γενομένης με την προσφάτως εναρχθείσα αμερικανική πλανηταρχία.''
Και επειδη ισως λιγοι να το εχετε σκεφτει το ποιο φασιστκο πράγμα είναι να κάνουμε εθνική εορτή την επέτειο του πολυτεχνίου την νίκη των αριστερών επι των δεξιών
και να προπαγανδίζουμε τα μικρα παιδια στο σχολειο οτι οι δεξιοι ειναι του σατανα ενώ οι οι αριστεροί είναι τα καλα παιδιά...
Τα ιδια σκατά είναι και τα δυο και τελικά ο κομμουνισμός ίσως να είναι χειρότερος
+1000000000000000 ευγε!!!!!!!!!!!!!!!!
Ανοιξε ενα αλλο θρεντ όμως, για τις σφαγές των κουμουνιστών, και χωσταααααααααα
trustworth
Μέλος
- Εγγρ.
- 26 Φεβ 2009
- Μηνύματα
- 3.848
- Like
- 0
- Πόντοι
- 16
ο Μπερλουσκόνι έχει απόλυτο δίκιο .... τα ίδια προβλήαματα που απαοσχολούν τον έλληνα κάτοικο του κέντρου των αθηνών, αντιμετωπίζουν και οι Ιταλοί και οι Γάλλοι και οι Γερμανοί ...
αν θέλετε μια ισλαμική ευρώπη γεμάτη με αφρικανούς, ασιάτες και οτι κατακάθι βγάλλει η θάλασσα στον τόπο μας συνεχίστε με τον ιδιο τρόπο ...
τα αποτελέσματα τα βλέπετε και θα τα νιώσετε στο πετσί σας πολύ-πολύ σύντομα ...
trustworth
Μέλος
- Εγγρ.
- 26 Φεβ 2009
- Μηνύματα
- 3.848
- Like
- 0
- Πόντοι
- 16
κινδυνολογία το λες εσύ ?
να σε κλέβουν να σε βιάζουν να σε σκοτώνουν να σε καταστρέφουν .....
αυγό του φιδιού ? ποιό είναι το αυγό και ποιό το φίδι ? να αναρωτηθουν όλοι ....
ΝΑΙ ο καβαλίερε έχει απόλυτο δίκιο, άλλωστε
μόνο λευκές ευρωπαίες.Τα αποτελέσματα της νεκραναστασης του φασισμού να δεις πως θα τα νοιώσουμε.
Το αυγό του φιδιου
"Η μήτρα που γέννησε τον Ναζισμό-Φασισμό, δεν έχει πεθάνει" έλεγε ο Μπέρτολτ Μπρεχτ. Δυστυχώς, ο μεγάλος Γερμανός συγγραφέας δικαιώθηκε. Έχουμε όλοι χρέος να πολεμήσουμε, τώρα, το φίδι του Ναζισμού, όσο είναι ακόμα μέσα στο αυγό του(βλ. και την ταινία "Το αυγό του Φιδιού" του μεγάλου Σουηδού σκηνοθέτη Μπέργκμαν).
Ο Φασισμός στηρίζεται, στο φόβο και στα συμπλέγματα κατωτερότητας του Μικροαστού! Φυσικά και στην άδικη εθνική ταπείνωση, την έλλειψη Παιδείας, καθώς και την οικονομική επιδείνωση.
Έτσι εξηγείται, πώς ένας τόσο σπουδαίος λαός, όπως ο Γερμανικός, που έβγαλε έναν Μπετόβεν και έναν Γκαίτε, ακολούθησε έναν παράφρονα Δικτάτορα, αιματοκύλισε όλον τον κόσμο και στο τέλος πλήρωσε και αυτός με τρομερή οικονομική καταστροφή και με εκατομμύρια δικούς του νεκρούς! Όλοι οι Λαοί είναι βιολογικά ισοδύναμοι. Ο κάθε λαός-ανάλογα με τις ιστορικές συγκυρίες-έχει προσφέρει πολλά ή λίγα στον Παγκόσμιο Πολιτισμό.
Παρόμοια θέματα
- Ψηφοφορία
- Μόνιμο
- Ψηφοφορία
