Mindreader
Τιμημένος
- Εγγρ.
- 24 Φεβ 2014
- Μηνύματα
- 14.802
- Κριτικές
- 110
- Like
- 20.337
- Πόντοι
- 28.786
Το Μεταναστευτικό τείνει να γίνει ένα από τα μεγαλύτερα ευρωπαϊκά προβλήματα σήμερα.
Σε όλη την Ευρώπη αλλά και στη χώρα μας υπάρχουν ακραίες απόψεις που ξεκινούν από την ξενοφοβία και καταλήγουν στην προσφυγολαγνία.
Ας δούμε κάποια πράγματα όσο πιο αντικειμενικά μπορούμε.
Οι άνθρωποι αυτοί έρχονται στην χώρα μας ( και στην Ευρώπη γενικότερα ) απρόσκλητοι. Δεν τους κάλεσε κανείς εδώ.
Πολλοί από αυτούς τους ανθρώπους σπρώχνονται στην ξενιτιά, διωγμένοι και κυνηγημένοι στην κυριολεξία από τις χώρες τους για λόγους πολεμικών συγκρούσεων η ανέχειας. Είναι λοιπόν καθαρά θέμα ανθρωπιστικής αντιμετώπισης να μην τους αφήσεις να πνιγούν η να πεθάνουν από το κρύο η τη πείνα.
Υπάρχουν όμως και κάποια προφανή αριθμητικά όρια. Στην Ινδία και στο Μπαγκλαντές από το σύνολο των 1,2 δισεκατομμυρίων ανθρώπων οι μισοί περίπου ζουν κάτω από το δικό τους όριο φτώχιας, που στην Ευρώπη ούτε να το φανταστούμε μπορούμε οι περισσότεροι. Αν βάλουμε και τα 320 εκατομμύρια του Πακιστάν και το Αφγανιστάν, και ένα μεγάλο κομμάτι της Αφρικής οι άνθρωποι που ζουν σε άθλιες συνθήκες είναι πάνω από 1,5 δισεκατομμύριο.
Η Ευρώπη των 370 εκατομμυρίων κατοίκων συνολικά προφανώς και δεν μπορεί να σηκώσει ούτε το 3% δηλαδή 45 εκατομμύρια από τους ανθρώπους αυτούς ως πρόσφυγες.
Σε πολλές περιπτώσεις οι χώρες προέλευσης των προσφύγων δεν τους δέχονται καν πίσω, υποκρινόμενες ότι δεν είναι καν δικοί τους πολίτες. Η απάντηση που κάποιοι δίνουν ότι πρόκειται για φτωχές χώρες είναι βιαστική και λανθασμένη. Το Πακιστάν και η Ινδία για παράδειγμα είναι ''φτωχές'' μεν χώρες, με πανάκριβα διαστημικά και πυρηνικά προγράμματα όμως. Το αν δεν έχουν κάποια στοιχειώδη ανθρωπιστικής φύσεως πολιτική για τους πολίτες τους που την έχουν ανάγκη είναι δική τους ευθύνη. Δεν είναι ευθύνη της Δύσης να περιθάλπει τους ανθρώπους που τους '' περισσεύουν '' σε αυτές τι χώρες και δεν έχουν τι να τους κάνουν.
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
Σε όλη την Ευρώπη αλλά και στη χώρα μας υπάρχουν ακραίες απόψεις που ξεκινούν από την ξενοφοβία και καταλήγουν στην προσφυγολαγνία.
Ας δούμε κάποια πράγματα όσο πιο αντικειμενικά μπορούμε.
Οι άνθρωποι αυτοί έρχονται στην χώρα μας ( και στην Ευρώπη γενικότερα ) απρόσκλητοι. Δεν τους κάλεσε κανείς εδώ.
Πολλοί από αυτούς τους ανθρώπους σπρώχνονται στην ξενιτιά, διωγμένοι και κυνηγημένοι στην κυριολεξία από τις χώρες τους για λόγους πολεμικών συγκρούσεων η ανέχειας. Είναι λοιπόν καθαρά θέμα ανθρωπιστικής αντιμετώπισης να μην τους αφήσεις να πνιγούν η να πεθάνουν από το κρύο η τη πείνα.
Υπάρχουν όμως και κάποια προφανή αριθμητικά όρια. Στην Ινδία και στο Μπαγκλαντές από το σύνολο των 1,2 δισεκατομμυρίων ανθρώπων οι μισοί περίπου ζουν κάτω από το δικό τους όριο φτώχιας, που στην Ευρώπη ούτε να το φανταστούμε μπορούμε οι περισσότεροι. Αν βάλουμε και τα 320 εκατομμύρια του Πακιστάν και το Αφγανιστάν, και ένα μεγάλο κομμάτι της Αφρικής οι άνθρωποι που ζουν σε άθλιες συνθήκες είναι πάνω από 1,5 δισεκατομμύριο.
Η Ευρώπη των 370 εκατομμυρίων κατοίκων συνολικά προφανώς και δεν μπορεί να σηκώσει ούτε το 3% δηλαδή 45 εκατομμύρια από τους ανθρώπους αυτούς ως πρόσφυγες.
Σε πολλές περιπτώσεις οι χώρες προέλευσης των προσφύγων δεν τους δέχονται καν πίσω, υποκρινόμενες ότι δεν είναι καν δικοί τους πολίτες. Η απάντηση που κάποιοι δίνουν ότι πρόκειται για φτωχές χώρες είναι βιαστική και λανθασμένη. Το Πακιστάν και η Ινδία για παράδειγμα είναι ''φτωχές'' μεν χώρες, με πανάκριβα διαστημικά και πυρηνικά προγράμματα όμως. Το αν δεν έχουν κάποια στοιχειώδη ανθρωπιστικής φύσεως πολιτική για τους πολίτες τους που την έχουν ανάγκη είναι δική τους ευθύνη. Δεν είναι ευθύνη της Δύσης να περιθάλπει τους ανθρώπους που τους '' περισσεύουν '' σε αυτές τι χώρες και δεν έχουν τι να τους κάνουν.
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ