Βραδιές ποίησης

[!blis]

ανεμισες για μια στιγμη το μπολ-ερο κουαρ
και το βαθυ πορτοκ-αλι σου μεσοφορι ..
αυγουστος ητανε Δεν ητανε θαρρω
τοτε που φευγανε μπουλουκια οι σταυροφόροι..

 

[gl]

Ο Άτλας

Τους ουρανούς εγώ θνητοί
κρατώ απ τη γη πιο πάνω
ζορίζομαι για αυτό πολύ
και κάπου κάπου κλάνω.

 

[SIRSTEPHEN]

Ο Άτλας

Τους ουρανούς εγώ θνητοί
κρατώ απ τη γη πιο πάνω
ζορίζομαι για αυτό πολύ
και κάπου κάπου κλάνω.

Είσαι μέγας Άτλαντα ...
Αλλά , εγώ είμαι χάμω ...
Βαθιά χωμένος μες την άμμο ...

 

[arcans75]

 

[gl]

  Πολλές φορές μπορεί να κλαις,
  όμως κανένας δε βλέπει τα δάκρυα σου.
  Άλλες φορές γελάς,
  μα κανείς δε νιώθει τη χαρά σου.
  Πως γίνεται όμως άμα κλάσεις,
  να το παίρνουν όλοι χαμπάρι;

 

[baros]

   Πολλές φορές μπορεί να κλαις,
   όμως κανένας δε βλέπει τα δάκρυα σου.
   Άλλες φορές γελάς,
   μα κανείς δε νιώθει τη χαρά σου.
   Πως γίνεται όμως άμα κλάσεις,
   να το παίρνουν όλοι χαμπάρι;

μπραβο ρε γλου και το εψαχνα και δεν το εβρισκα

 

[gl]

ακου και ενα καλυτερο......γραφτηκε για μενα

 

[gl]

Ποιο κι σε ένα χωριό στο γαϊδουροχωρι
Υπήρχε ένας χωρικός που τράβαγε το ζόρι

Είχε μοσχάρια είχε αρνιά το λέγανε και Γιαννννννη
Και το πρωί σηκώνονταν να πάει για την στανννννννη

Καθότανε σε πλάτανο και λέγε ποιηματάκια

Κι ο κόσμος που τον άκουγε έτρωγε πατατάκια

Αυτός λιπών ο χορικός μονάχος όμως ζούσε
Κι απ την πολύ τη μοναξιά το ψιλοκοπανουσε 

 

[baros]

σαν ημουνα μικρο παιδι
ηθελα να φαω παρθενο μουνι
και μου εκατσε η στραβη
και την πηρα σηκωτη
και ετσι μεσα στην καυλα
μου ρθε μια μαρμελαδα
δεν ηξερα ο δυστυχης
παρθενος μουνος τι εστις
ειχε χρωμα φραουλη
ισως ειναι καλυτερο το κωλι
εχεις δυο επιλογες
και οι δυο τους τραγικες
η να φας φραουλα μαρμελαδα
και να γουσταρει η ελλαδα
η να φας φρεσκια μερεντα
απ'του κωλου την πατεντα
ειναι και τα δυο αηδιαστηκα
ομως τοσο πρακτικα
και αν θες μαρμελαδα κερασι
σε στιγμη περιοδου θα την πιασει
εχουνε τοσα κοινα
μα ειναι διαφορετικα
οποια γευση και να παρεις
την πρωτη φορα θα σαλταρεις

 

[gl]

να ωραιο ποιημα....οπως το ζητησα.....

 

[gl]

τωρα ολιγη σοβαροτης.....




Στ’ αστεία παίζαμε. ποίηση Μ. Αναγνωστάκη
Δε χάσαμε μόνο τον τιποτένιο μισθό μας
Mέσα στη μέθη του παιχνιδιού σάς δώσαμε και τις γυναίκες μας
Tα πιο ακριβά ενθύμια που μέσα στην κάσα κρύβαμε
Στο τέλος το ίδιο το σπίτι μας με όλα τα υπάρχοντα.
Nύχτες ατέλειωτες παίζαμε, μακριά απ’ το φως της ημέρας
Mήπως πέρασαν χρόνια; σαπίσαν τα φύλλα του ημεροδείχτη
Δε βγάλαμε ποτέ καλό χαρτί, χάναμε χάναμε ολοένα
Πώς θα φύγουμε τώρα; πού θα πάμε; ποιος θα μας δεχτεί;

Δώστε μας πίσω τα χρόνια μας δώστε μας πίσω τα χαρτιά μας
Kλέφτες!
Στα ψέματα παίζαμε!

 

[SIRSTEPHEN]

σαν ημουνα μικρο παιδι
ηθελα να φαω παρθενο μουνι
και μου εκατσε η στραβη
και την πηρα σηκωτη
και ετσι μεσα στην καυλα
μου ρθε μια μαρμελαδα
δεν ηξερα ο δυστυχης
παρθενος μουνος τι εστις
ειχε χρωμα φραουλη
ισως ειναι καλυτερο το κωλι
εχεις δυο επιλογες
και οι δυο τους τραγικες
η να φας φραουλα μαρμελαδα
και να γουσταρει η ελλαδα
η να φας φρεσκια μερεντα
απ'του κωλου την πατεντα
ειναι και τα δυο αηδιαστηκα
ομως τοσο πρακτικα
και αν θες μαρμελαδα κερασι
σε στιγμη περιοδου θα την πιασει
εχουνε τοσα κοινα
μα ειναι διαφορετικα
οποια γευση και να παρεις
την πρωτη φορα θα σαλταρεις

Μεγάλε μπάρος !!!

 

[baros]

Ποιο κι σε ένα χωριό στο γαϊδουροχωρι
Υπήρχε ένας χωρικός που τράβαγε το ζόρι

Είχε μοσχάρια είχε αρνιά το λέγανε και Γιαννννννη
Και το πρωί σηκώνονταν να πάει για την στανννννννη

Καθότανε σε πλάτανο και λέγε ποιηματάκια

Κι ο κόσμος που τον άκουγε έτρωγε πατατάκια

Αυτός λιπών ο χορικός μονάχος όμως ζούσε
Κι απ την πολύ τη μοναξιά το ψιλοκοπανουσε  

ειναι ο γιαννος χωρικος
μα στα μπουρδελα δημιουργικος
εχει στανες με αρνια
και γουσταρει τα μουνια
εχει και δεκαδες βοδια
που το βαζουνε στα ποδια
αφησε πισω τα σκυλια
και αναζητουσε πουτανια
ποιος θα του φυλαει τη στανη
μεχρι ο πουτσος να μαρανει
στης λαρισης το ποταμι
μας δροσιζεται τ'αλανι
και στου δρομου της καρδιτσης
κωλαρακια θα γαμησεις

 

[baros]

Μεγάλε μπάρος !!!

ηταν παραγγελια απο τον φιλο γλου

 

[jo145]

Τωρα το ανακαλυψα
ετουτο εδω το ποστ
ομως κοντευει 12 ,
παω να φαω τοστ

 

[jo145]

Δε το κουναω τελικα
θα κατσω εδωπερα
γαμω την κοινωνια μου ...
καηκε η τοστιερα 

 

[gl]

Τωρα το ανακαλυψα
ετουτο εδω το ποστ
ομως κοντευει 12 ,
παω να φαω τοστ

τωρα που τ ανακαλυψες
        ετουτο δω το ποστ
        οντως κοντευει δωδεκα
        ειναι αργα για τοστ....



υγ φαε ενα γυρακο.....

 

[jo145]

την ωρα που εσυ εγραφες , εγω γυρνουσα πισω
με το στομαχι αδειανο , για να σου απαντησω

 

[gl]

Γλένταγες στους ουρανούς
με ζάρια και χαρτιά
Και ξάφνου στα σκοτάδια μας
γκρεμίστηκες με φόρα.

Τώρα κρυώνεις και πεινάς
μ' άστο σε μας
για σένα βράζει αυτή
η άδεια κατσαρόλα

Μη δίνεις σημασία
που όλα γίναν βιαστικά
κι αν δεν πρόλαβες να πεις
δυο τρία λόγια.

Το ξες πως είναι κερδισμένος τελικά
όποιος χαμογελάει μπροστά στην καρμανιόλα.

Άπλωνες στα σύννεφα τη τσόχα και με μιας,
έναν αιώνα κέρδιζες
ποντάροντας μια ώρα.

Τώρα θυμώνεις , ξεφυσάς κι όλο ρωτάς
που σταματάει αυτή η άγρια κατηφόρα.

Μη δίνεις σημασία
που όλα γίναν βιαστικά
κι αν δεν πρόλαβες να πεις
δυο τρία λόγια.

Το ξες πως είναι κερδισμένος τελικά
όποιος χαμογελάει μπροστά στην καρμανιόλα.

Δεν πειράζει που δε σου ‘ρθε η ζαριά
τζογάρισες στο όνειρο κι είσαι έτοιμος για όλα
Το λέει κι ένα τραγούδι που μας μάθαιναν παλιά…
Ο ΧΑΜΕΝΟΣ ΤΑ ΠΑΙΡΝΕΙ ΟΛΑ

Μη γκρινιάζεις που δε σου ‘ρθε η ζαριά
τζογάρισες στο όνειρο κι είσαι έτοιμος για όλα
Το λέει κι ένα τραγούδι που μας μάθαιναν παλιά
Ο ΧΑΜΕΝΟΣ ΤΑ ΠΑΙΡΝΕΙ ΟΛΑ

 

[jo145]

ουαου !! gl εισαι ποιητης λεμε !

Γρια πουτανα που ξυριζει τα ποδια της... γιναμε αρρωστοι απ αυτηνα ολοι
ψυχομαμα , που σκοτωνει τ αγορια της ... ειναι παραξενη αυτη η πολη