on the road
Μέλος
- Εγγρ.
- 29 Αυγ 2009
- Μηνύματα
- 6.236
- Like
- 1
- Πόντοι
- 66
μαρουλια & καρμποναρα..
θα προτιμησω την καρμποναρα
μαρουλια & καρμποναρα..
περα απο τις μαλακιες ειναι συγκλονιστικο κομματι....
θενξ!
μπορουσες απλα να με ρωτησεις κλουζο.Έπαθα πλάκα ... τι μου λες τώρα ... και λύθηκε το μυστήριο απο που είχες πάρει τα λόγια που τόσο μου άρεσαν ...
έτρωγες μήλο
πώς σου τρέχαν τα ζουμιά
φούντωσα πάλι
β' βραβείο διαγωνισμού χαϊκού 2006
κατάρα στον καργιόλη που μου πήρε το πρώτο βραβείο από τα χέρια.
εσυ εισαι ο κλωνος μου;τι γκαντεμια θεε. Καλυτερα η σιλβακι παρα τουτο τον κεφτε. Στους κλωνους ατυχια μεγαλη γκαντεμια νομιζουνε οτι εχω και πουτσα και ουρα. Αλλες φορες κοπελα για καποιους με πουλι - ενα κλωνο ζηταω να μοιαζουμε πολυ.Έπαθα πλάκα ... τι μου λες τώρα ... και λύθηκε το μυστήριο απο που είχες πάρει τα λόγια που τόσο μου άρεσαν ...
σκασε αχαριστη!!!εγω δεν εχω καν κλωνο!!!γουατ δε φακ?! >εσυ εισαι ο κλωνος μου;τι γκαντεμια θεε. Καλυτερα η σιλβακι παρα τουτο τον κεφτε. Στους κλωνους ατυχια μεγαλη γκαντεμια νομιζουνε οτι εχω και πουτσα και ουρα. Αλλες φορες κοπελα για καποιους με πουλι - ενα κλωνο ζηταω να μοιαζουμε πολυ.
μπορουσες απλα να με ρωτησεις κλουζο.
μαρουλια & καρμποναρα..
φωτοσοπ,μην τσιμπας..πόσο χύνεις ρε άνθρωπε
σκασε αχαριστη!!!εγω δεν εχω καν κλωνο!!!γουατ δε φακ?! >
φωτοσοπ,μην τσιμπας..
Α , ρε μπουμπ , θα την εκδώσουμε τελικά την συλλογή ;
Η σελήνη των πεθαμένων
Δώδεκα χτύπησαν οι δείχτες
Και τώρα πια ποιος να μιλήση
Ποιος να μιλήση ποιος ν’ ακούση
Δώδεκα χτύπησαν οι δείχτες
Όλες οι πλάκες κουφαθήκαν
Κι από του φεγγαριού την άλλην όψη
Άγγελοι μαύροι κατεβαίνουν
Χτυπώντας αναμμένες φτερούγες
Τριπλές ματωμένες άγκυρες
Και τώρα πια ποιος να μιλήση
Στα βαθιά σκαλοπάτια με τους καπνούς
Η πλατιά φουσκωμένη θάλασσα
Δε δέχεται ούτ’ ένα ψόφιο γατί
Ούτ’ ένα καράβι από χαρτί
Χωνεύοντας θειάφι και πτώματα
Δώδεκα χτύπησαν οι δείχτες
Όλες οι πλάκες κουφαθήκαν
Κι όλες οι φλόγες αναμμένες
Κίτρινες φλόγες μες στον κάμπο
Φέγγοντας τ’ άθαφτα κορμιά
Μην τα πατήση ο καβαλάρης
Ποιος να μιλήση ποιος ν’ ακούση
Μην αγγίζετε τις κρυφές πληγές
Θα γελάσουν οι λιμναίοι καθρέπτες
Προβάλλοντας σκοτεινά κέρατα
Κόκαλο και ντροπή τ’ ουρανού
Βαθύ το ράγισμα του κόσμου
Τα ζώα χάθηκαν πίσω απ’ τα βουνά
Γκρεμίστηκαν μες στα φαράγγια
Μονάχα η σελήνη των πεθαμένων
Με τα παράξενα μάτια που τρυπούν
Κατεβαίνει σαν ένα αρπαχτικό πουλί
Σα μια τρελή γυναίκα σκύβοντας
Επάνω στα μέτωπα
μην τσιμπας λεμε..πανε βραδια και βραδια εντονων φαντασιωσεων.
ολα τα γκρεμισες....
Θα τα μαζεύω εγώ , μπουμπ , την ώρα που πέφτουν , πριν λερωθούν στο χώμα ... ;)αλλά μετά σκέφτομαι τα άνθη της κερασιάς.