Κολλημένοι στο δίλημμα
Tου Στεφανου Κασιματη
Ο Μανώλης Γλέζος έκανε μία «βαρύνουσα παρέμβαση», πληροφορούμεθα από την «Αυγή» της περασμένης Πέμπτης (Μεγάλης). Μη μου πεις! Μα, όλες οι παρεμβάσεις του πρεσβύτη του ΣΥΡΙΖΑ είναι βαρύνουσες, ει μη τι άλλο επειδή πάντα συνοδεύονται από τη γνωστή θεατρικότητα των χειρονομιών του. (Το χέρι να σηκώνεται πάνω από το ύψος της πολιάς, μακρυμαλλούσας κεφαλής του...). Περιέργως όμως, η συγκεκριμένη, που έγινε στον ραδιοφωνικό σταθμό του ΣΥΡΙΖΑ, ήταν αν όχι «βαρύνουσα», πάντως αξιομνημόνευτη, για τον λόγο ότι, με την απλοϊκότητα που χαρακτηρίζει τη σκέψη του, ο Μ. Γλέζος περιέγραψε -έστω και ανεπιγνώστως- το αδιέξοδο του κόμματός του.
Με τη -συχνά ανεξέλεγκτη- ευθύτητα που τον χαρακτηρίζει, ο βουλευτής ξεκίνησε ομολογώντας την αδυναμία του να συλλάβει τη λειτουργία της σύγχρονης οικονομίας: δεν μπορεί να καταλάβει, είπε, πώς «αυτοί με τα διπλώματα οικονομίας» δεν κατανοούν ότι το πρωτεύον στην οικονομία δεν είναι το νόμισμα. Ναι, είπε, υπάρχει περίπτωση να το σκεφθούν και αυτό στον ΣΥΡΙΖΑ. Είναι κάτι που θα τους απασχολήσει όταν βρεθούν στα πράγματα, αλλά είναι «όχι το δευτερεύον, ούτε το τεταρτεύον ή το δεκατεύον, είναι το εκατοστό που θα μας απασχολήσει». Μετά ο λόγος του απογειώθηκε σε ερωτήματα που απευθύνονταν μάλλον στον εαυτό του: «Με συμφέρει ή όχι η δραχμή; Υπάρχει περίπτωση διολίσθησης και υπερπληθωρισμού; Μήπως το ευρώ μας συγκρατεί;» Κατέληξε, δε, την αυτοσχέδια διατριβή του περί οικονομίας με την ακαθορίστου χαρακτήρα πρόταση (ακαθορίστου, διότι ακουγόταν σαν απόηχος του σταλινικού παρελθόντος του) ότι ο ΣΥΡΙΖΑ «στα γρήγορα, θα βάλει τον λαό να παράγει αξίες».
Η γενική αξία της κρίσης του Μ. Γλέζου είναι -στην καλύτερη περίπτωση- αμφισβητήσιμη. Στην ίδια συνέντευξη, φέρ’ ειπείν, είπε ότι η αντίσταση του ελληνικού λαού κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο «ανέτρεψε (sic) όλη την πορεία του πολέμου, γιατί έδωσε στη Σοβιετική Ενωση τον χρόνο να προετοιμαστεί», ενώ σήμερα δεν υπάρχει σοβαρός ιστορικός που να μην αναγνωρίζει ότι ο Στάλιν αγνόησε τις προειδοποιήσεις των Βρετανών για την επικείμενη γερμανική εισβολή, επειδή εμπιστευόταν τη συμφωνία του με τον Χίτλερ και, επίσης, ότι η παντελής έλλειψη προετοιμασίας των Σοβιετικών φάνηκε από τις αλλεπάλληλες πανωλεθρίες που υπέστησαν κατά τον πρώτο χρόνο του πολέμου. Η «ζωντανή Ιστορία» της αντίστασης είναι ανιστόρητη, αλλά δεν πειράζει. Η άγνοια είναι συχνά αποκαλυπτική και, εν προκειμένω, η πραγματεία του Μ. Γλέζου περί νομισματικής πολιτικής έχει σημασία.
Εκφράζει τη συνολική αβεβαιότητα του ΣΥΡΙΖΑ μετά τις πρόσφατες εξελίξεις στην Κύπρο, την αβεβαιότητα που γίνεται αισθητή στη νεφελώδη ασάφεια του μεταφορικού λόγου στον οποίο σκοπίμως καταφεύγει ο αρχηγός του κόμματος Αλέξης Τσίπρας για τα θέματα αυτά. Με την αξιαγάπητη αφέλειά του, ο σεβάσμιος πρεσβύτης του ΣΥΡΙΖΑ συνοψίζει τη διφορούμενη στάση του κόμματός του προς το ευρώ: εχθρότητα για λόγους πολιτικούς, αλλά και αμφιβολίες για τη δραχμή. Με άλλα λόγια, συνοψίζει το δίλημμα στο οποίο έχει σκοντάψει ο ΣΥΡΙΖΑ και το οποίο αποτυπώνεται στη στασιμότητα των ποσοστών του που καταγράφονται στις δημοσκοπήσεις. Το παραδέχεται, άλλωστε, και ο ίδιος ο Μ. Γλέζος, όταν ερωτάται σχετικώς: «Οφείλεται στο γεγονός ότι έχουμε κολλήσει στο «ευρώ ή δραχμή"». Αυτό λέει, χωρίς να συνειδητοποιεί ότι και ο ίδιος συντηρεί το ίδιο δίλημμα, την ώρα ακριβώς που νομίζει ότι το υπερβαίνει...