Σωστό. Προφανώς είναι και θέμα παιδείας και ιστορίας όπως λες.
Πάρε παράδειγμα τον εμφύλιο. Μήπως στην ιταλία δεν ήταν πανίσχυρο το κκ μετά το βππ ? Μήπως και εκεί δεν ήταν περισσότεροι και πιο εξοπλισμένοι οι αντάρτες (partigiani) που έδιωξαν τους γερμανούς απο το βορρά και εκτέλεσαν το μουσσολίνι? Τι έκαναν, πόλεμο με τους χριστιανοδημοκράτες? Όχι. Αντιλαμβανόμενοι οτι η Γιάλτα ήταν γεγονός, κάθησαν και συνεργάστηκαν. Αποτέλεσμα? Εκπόνησαν απο κοινού με την δεξια το σύνταγμα του 46, που θεωρείται για την εποχή το πιο προοδευτικό και κοινωνικό σύνταγμα της ευρώπης, σήκωσαν τα μανίκια τους, και προχώρησαν στην ανασυγκρώτηση και την ανάπτυξη.
Πάρε παράδειγμα τη δεκαετία του 60. Δεν υπήρχε ψυχροπολεμικό κλίμα εκεί? Δεν υπήρχαν σχέδια (μέχρι και απόπειρα με τον στρατηγό Μποργκέζε) πραξικοπήματος των καραμπινιέρι? Υπήρξαν. Τι έκαναν? Αποστασίες και ασπιδες? Οχι. Έκαναν αυτό που ονομάζουν ιστορικό συμβιβασμό (compromesso storico), όπου πολιτικοί με @@ όλων των παρατάξεων και με βαθιά αντίληψη των διεθνων γεγονότων, απο τον Αλντο Μόρο, τον Λόνγκο, τον Μπερλινγκουερ, με προεδρο τον Σαραγκατ, κάθησαν και τα βρήκαν και δεν επέτρεψαν να ξεφύγει η κατάσταση. Αποτέλεσμα? Η ιταλία υπήρξε εκείνη την περίοδο και ευρωπαϊκό παράδειγμα υγιούς οικονομικής και πολιτιστικής ανάπτυξης, αλλά και πρότυπο σχετικά με τα δικαιώματα των εργαζομένων και του κοινωνικού κράτους.
