Σταχυολόγηση από εναν ιστότοπος και δύο δημοσιολογούντες για έναν πολιτικό.
Πρώτα ο
Γιώργος Καρελιάς
[...] Ο Αλέξης Τσίπρας ήταν τυχερός, σχεδόν ευλογημένος, στην πολιτική του ζωή. Στα 41 του έγινε πρωθυπουργός, ο πρώτος πρωθυπουργός που προερχόταν από την παραδοσιακή Αριστερά. [...] Το 2008 ανέλαβε την αρχηγία σε ένα μικρό, σχεδόν περιθωριακό, κόμμα του 3% και μέσα σε εφτά χρόνια το οδήγησε στην κυβέρνηση. Σ΄ αυτό μπορεί να συγκριθεί μόνο με τον Ανδρέα Παπανδρέου, που μέσα σε εφτά χρόνια (1974-1981) οδήγησε το ΠΑΣΟΚ στην εξουσία. Αλλά ο Ανδρέας ξεκινούσε με σαφώς καλύτερες προϋποθέσεις. [...] Ο Τσίπρας ήταν βιαστικός, αλλά και τολμηρός. Βιαστικός γιατί επιδίωξε πιεστικά να αναλάβει τη διακυβέρνηση το 2015 μέσα σε ασφυκτικές συνθήκες χρεοκοπίας. Και τολμηρός γιατί δεν δείλιασε να το κάνει. Μπορεί να είχε και άγνοια κινδύνου. Και όσοι βλέπουν μόνο τις αρνητικές πλευρές της διακυβέρνησής του και λοιδορούν την «κωλοτούμπα» του 2015, δεν έχουν τη διορατικότητα να δουν ότι, ταυτόχρονα, κατάφερε να εκτονώσει το κύμα της ανεξέλεγκτης οργής και να κρατήσει τη χώρα στις ράγες της, από την οποία-να μην το ξεχνάμε- άλλοι την είχαν βγάλει την περίοδο 2007-2009.
Ήταν ο πολιτικός που έφτασε στην κορυφή χωρίς να έχει πίσω του καμιά οικογενειακή παράδοση. Σε μια χώρα που οι πρωθυπουργοί προέρχονται από τα περίφημα τζάκια, ο Τσίπρας έσπασε τον κανόνα. Στο μισό αιώνα της Μεταπολίτευσης μόνο αυτός (και ο Κώστας Σημίτης) δεν ήταν από τζάκι. [...]
Το όλον, εδώ:
Ο Αλέξης Τσίπρας ήταν βιαστικός, αλλά και τολμηρός. Βιαστικός γιατί επιδίωξε πιεστικά να αναλάβει τη διακυβέρνηση το 2015 μέσα σε ασφυκτικές συνθήκες χρεοκοπίας. Και τολμηρός γιατί δεν δείλιασε να το κάνει. Γράφει ο Γιώργος Καρελιάς
www.news247.gr
Και μετά ο
Νίκος Μαραντζίδης (καθηγητής πολιτικής επιστήμης και άμισθος συνεργάτης του Αλέξη Τσίπρα στις εκλογές του Ιουνίου):
"[...] Στη συνείδηση του λαού μας, οι πιο όμορφες μάχες, είναι αυτές στις οποίες ο ήρωας αναλαμβάνει να τις διεξάγει ενώ γνωρίζει εκ των προτέρων πως θα τις χάσει [...] Δεν είχα καμιά αμφιβολία ότι το είχε ήδη εμπεδώσει, όταν συναντηθήκαμε για πρώτη φορά στον έβδομο όροφο της Κουμουνδούρου στις 23 Μαΐου, δυο μόλις μέρες μετά το συντριπτικό εις βάρος του αποτέλεσμα των εκλογών. [...] Ίσως για αυτό να με αγκάλιασε με τόση θέρμη όταν με είδε ρωτώντας με αστειευόμενος τι κάνω εκεί, τώρα που όλοι φεύγουν. Κι όταν του απάντησα αυτοσαρκαζόμενος πως μετά από αυτόν έχω συνάντηση με τον ψυχίατρο μου να με κοιτάξει, γελάσαμε κι δυο δυνατά, με μια οικειότητα σαν να γνωριζόμασταν από χρόνια, εμείς που πρώτη φορά συναντιόμασταν από τόσο κοντά.
Εκείνη η μέρα θα μείνει βαθιά χαραγμένη μέσα μου για όλη μου τη ζωή, για το βάρος των στιγμών και τις σκληρές αλήθειες που ειπώθηκαν. Κι εκείνη την ημέρα, ο Αλέξης Τσίπρας ανέβηκε πολλά σκαλοπάτια στη συνείδησή μου. Κι όταν κάποτε γράψω ένα βιβλίο για αυτές τις 30 μέρες που έζησα (η αμοιβή που μου υποσχέθηκε ο Αλέξης Τσίπρας για τη συμμετοχή μου στην προσπάθεια), θα έχω την ευκαιρία να γίνω πιο σαφής. [...]"
Και η σιβυλλική κατακλείδα από τον καθηγητή (που σίγουρα, κάτι παραπάνω ξέρει):
[...]
Μια συμβουλή μόνο: ας μην βιαστούν να βάλουν όλες τις λέξεις τους σε αυτόν τον αποχαιρετισμό, σε αυτόν τον πολιτικό επικήδειο, ας κρατήσουν και μερικές στην άκρη. Μπορεί -ποιος ξέρει- μια μέρα να χρειαστεί να ξαναγράψουν κάτι παρόμοιο για τον Αλέξη. Ας μην ειπωθούν όλα τώρα!"
Επίσης, από εδώ:
Ο Νίκος Μαραντζίδης γράφει στο NEWS 24/7, καταθέτοντας τη μαρτυρία του για τα όσα έζησε ως συνεργάτης του Αλέξη Τσίπρα στη μάχη των εκλογών της 25ης Ιουνίου. Η σκληρή διαπίστωση στην αρχή της καμπάνιας και ο λόγος που δεν πρέπει να ειπωθούν τώρα όλοι οι αποχαιρετισμοί.
www.news247.gr
