Προκειμένου να καταλήξουμε σε ένα όσο το δυνατόν πλησιέστερο στην πραγματικότητα αποτέλεσμα σαν πρόβλεψη, πρέπει να λάβουμε υπόψη ορισμένους παράγοντες. Αυτοί είναι:
1) Η πόλωση, η οποία για πρώτη φορά παρατηρείται σε ευρωεκλογές αλλά σίγουρα δεν θα φτάσει τα επίπεδα βουλευτικών εκλογών, ούτε όμως και τα χαλαρά επίπεδα ευρωεκλογών προηγουμένων ετών. Ο Σύριζα απέδειξε και το 2012 ότι δεν «το έχει» με την πόλωση, όπως το είχε π.χ. το ΠΑΣΟΚ παλιότερα. Έτσι εξάλλου έχασε το 2012 μολονότι ήταν μπροστά λίγες ημέρες πριν τις εκλογές.
2) Οι αναποφάσιστοι. Οι αναποφάσιστοι, δηλαδή ένα ποσοστό περίπου 10-12% θα αποφασίσουν τελευταία στιγμή. Η εμπειρία δείχνει, ότι οι αναποφάσιστοι πάνε με τον πρώτο, όταν αυτός έχει αποκτήσει ήδη μια εμφανή διαφορά (π.χ. βουλευτικές 2004, 2009). Κάτι τέτοιο δεν υφίσταται στην παρούσα αναμέτρηση, καθώς υπάρχει φαινομενική (τουλάχιστον) ισοπαλία. Άρα τελικά οι αναποφάσιστοι έχουν πιο πολλές πιθανότητες να επιστρέψουν στην προηγούμενη επιλογή τους, του 2012.
3) Το δίλημμα Βενιζέλου. Ευφυώς ο Βενιζέλος έθεσε προ των ευθυνών τους εκείνους τους ψηφοφόρους που είχαν υπόψη να ακολουθήσουν πιο χαλαρές επιλογές. Όσο κι αν τον έκραξαν κάποιοι αφελείς που δεν έχουν καμία σχέση με την πολιτική, είναι δεδομένο ότι θα αποδώσει, τουλάχιστον τόσο όσο χρειάζεται ώστε η Ελιά να πιάσει τα αξιοπρεπή ποσοστά που χρειάζεται, για τη νομιμοποίησή της ως πυλώνας της κυβέρνησης.
4) Τα «λοιπά». Εκτός από τα 8 κόμματα (ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, Ελια, ΧΑ, ΚΚΕ, ΑΝΕΛ, ΔΗΜΑΡ και Ποταμι), υπάρχουν τα λεγόμενα «μεγάλα μικρά» δηλαδή η Ανταρσύα, οι Οικολόγοι, το ΛΑΟΣ και οι Γεφυρες. Πήραν συνολικά 4,5% το 2012 και τώρα εύλογα θα φτάσουν άνετα το 7%. Υπάρχουν επίσης 30 ακόμη κόμματα, τα οποία όμως συνολικά δύσκολα θα ξεπεράσουν το 4-5%. Θυμίζω ότι το 2009 στις ευρωεκλογές είχαμε περίπου 20 «μικρά λοιπά» τα οποία δεν συγκέντρωσαν πάνω από 3,5%. Άρα, μιλάμε για την «ομάδα των 8» που θα έχει 88-89% περίπου και τους υπολοίπους γύρω στο 11-12%.
5) Οι δημοτικές-περιφερειακές εκλογές. Ένας παράγοντας που έχει υποτιμηθεί προδήλως, είναι το ότι προηγούνται οι δημοτικές-περιφερειακές εκλογές μια εβδομάδα νωρίτερα από τις ευρωεκλογές. Ας μην ξεχνάμε ότι ο Σύριζα είχε γκρινιάξει για το θέμα αυτό. Και είναι απόλυτα λογικό. Στις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές, ο Σύριζα θα υποστεί δεινή ήττα, όπως είναι αναμφισβήτητα αναμενόμενο. Ούτε μια περιφέρεια και ούτε έναν Δήμο μεγάλο δεν θα κατορθώσει να κερδίσει, έχει δε περιορισθεί να θεωρήσει επιτυχία την πρόκριση της Δούρου στον δεύτερο γύρο στην Αττική (που είναι μάλλον δεδομένη). Το κλίμα που θα δημιουργηθεί, με «μπλε και πράσινους χάρτες» είναι σαφώς πλήγμα για ένα κόμμα που θέλει να θεωρεί ότι είναι «πρώτο στην Ελλάδα» αλλά αδυνατεί να εκλέξει έστω και έναν περιφερειάρχη. Η ψυχολογία θα λειτουργήσει σαφώς υπέρ της Ελιάς (που θα έχει 4 ή 5 περιφερειάρχες) και κατά του Σύριζα. Και ο κεντροαριστερός ψηφοφόρος θα σκεφθεί ότι είναι παράλογο να ψηφίζει Σύριζα όταν βλέπει ακόμη ζωντανό το ΠΑΣΟΚ στις περιφέρειες.
6) Η χαμηλή συμμετοχή. Η χαμηλή συμμετοχή ευνοεί σαφώς τη ΝΔ, όπως δείχνει η εμπειρία του παρελθόντος, όπου η ΝΔ πάντα τα πήγαινε καλά σε εποχές χαμηλής συμμετοχής, καθώς η Δεξιά είναι πάντοτε η συμπαγέστερη παράταξη και οι ψηφοφόροι της δύσκολα αδιαφορούν ως προς την συμμετοχή, τουλάχιστον στο μεγαλύτερο μέρος τους.
7) Οι νέοι ψηφοφόροι. Η δεξαμενή των νέων ψηφοφόρων εμφανώς ευνοεί τον Σύριζα και το Ποτάμι, και πλήττει ΝΔ και Ελιά. Προφανώς επίσης το Ποτάμι συσπειρώνει και μέρος ψηφοφόρων που δεν ψήφισαν το 2012 ή έριξαν λευκό ή άκυρο.
Ας ξεκινήσουμε λοιπόν από τη ΝΔ. η ΝΔ ξεκιναει με 29,66% από το 2012. Χάνει προς Σύριζα αλλά και παίρνει από Σύριζα, με ένα ισοζύγιο ελαφρώς εναντίον της. Μείον μισή μονάδα δηλαδή. Χάνει επίσης προς ΧΑ αλλά και παίρνει από αυτήν, με ισοζύγιο ελαφρώς εναντίον της και πάλι. Άλλη μισή μονάδα μείον. Σαφώς παίρνει μία μονάδα από τους ΑΝΕΛ, που από 7,5% πάνε σύμφωνα με ΟΛΕΣ τις δημοσκοπήσεις στο 4% (οι άλλες διόμισι πάνε στο Ποτάμι, τα λοιπά και στην ΧΑ). Χάνει επίσης προς το Ποτάμι άλλες δυομισι μονάδες τουλάχιστον. Προς τα μικρότερα κόμματα δεν υπάρχει κάποια σημαντική απώλεια σε σχέση με το 2012, λόγω όμως χαλαρότητας της ψήφου συνολικά μπορεί να είναι μια μονάδα ακόμη. Επίσης να υπολογισθεί και ο επαναπατρισμός κάποιων κεντροαριστερών προς Ελιά, κάπου μισή μονάδα πάλι. Επομένως μιλάμε για μια ΝΔ στο 25%.
Ο Σύριζα του 26,7% χάνει εμφανώς πλέον προς ΚΚΕ δύο μονάδες, προς Ποτάμι άλλες δύο και προς Ανταρσύα μία τουλάχιστον. Στην απώλεια των 5 μονάδων, αντιπαραβάλλει τουλάχιστον μια μοναδα από τη ΔΗΜΑΡ, δύο από την Ελιά και μισή από τη ΝΔ, και με δεδομένο ότι όπως προαναφέραμε δεν τον ευνοεί η πόλωση, μιλαμε για έναν ΣΥΡΙΖΑ του 25%. Προκειμένου να έβγαινε μπροστά από τη ΝΔ, ακόμη και με δυο μοναδες, θα έπρεπε να κεφαλαιοποιήσει τη φθορά της ΔΗΜΑΡ, η οποία όμως προς το παρόν φαίνεται να πηγαίνει στο Ποτάμι.
Είναι επομένως ολοφάνερο, ότι το θέμα της πρωτιάς είναι οριακό και κρίνεται στα πλαίσια του στατιστικού λάθους.
Η Ελιά, κυρίως λόγω του διλήμματος Βενιζέλου, θα κρατηθεί τελικά άνετα στο 7%, περιορίζοντας τις απώλειές της σε σχέση με το 2012, σε δυομισι μοναδες προς Ποταμι, δύο προς Συριζα και μία προς τα λοιπά, ενώ θα πάρει κάτι και από τη ΝΔ. Σαφώς ΔΕΝ ευνοείται όμως από τους νέους ψηφοφόρους.
Το Ποτάμι ως πρωτοεμφανιζόμενο, δεν χάνει κάπου αλλά μόνο παίρνει. Δύομισι μονάδες από ΝΔ και άλλες τόσες από την Ελιά και τη ΔΗΜΑΡ, αλλά και δύο από το Σύριζα και μια τουλάχιστον από τους ΑΝΕΛ. Δύσκολα θα πέσει κάτω από 10%, καθώς συσπειρώνει και νεους ψηφοφόρους καθώς και άτομα που απείχαν το 2012.
Η ΧΑ πάιρνει και δίνει μόνο σε σχέση με ΝΔ και ΑΝΕΛ, με θετικό πρόσημο συν μιάμισι μονάδα σε σχέση με το 2012. Την τοποθετώ γύρω στο 8,5% περίπου.
Το ΚΚΕ παιρνει δύο μονάδες από το Σύριζα και ίσως κάτι λίγο από ΔΗΜΑΡ και από το 4,5% του 2012, θα αγγίξει το 7%.
Οι ΑΝΕΛ βρισκονται γύρω στο 4% και η ΔΗΜΑΡ στο 2,5%, όπως προκύπτει από τις ανωτέρω προσθαφαιρέσεις. Εξάλλου για αυτά τα δύο κόμματα δεν υπάρχει καμία διχογνωμία και στις δημοσκοπήσεις.
Συμπερασματικά:
ΝΔ 25%
ΣΥΡΙΖΑ 25%
Ποτάμι 10%
ΧΑ 8,5%
Ελιά 7%
ΚΚΕ 7%
ΑΝΕΛ 4%
ΔΗΜΑΡ 2,5%
ΛΟΙΠΑ 11% (με την διευκρινιση που τέθηκε παραπάνω).
Γενικές παρατηρήσεις: Εάν πρέπει οπωσδήποτε να κάνουμε μια πρόβλεψη έστω για οριακή πρωτιά, αυτή θα πρέπει μάλλον να αναζητηθεί στη ΝΔ, ακριβώς λόγω του επιχειρήματος ότι η πόλωση (αλλά και η χαμηλή συμμετοχή) την ευνοεί, ίσως περισσότερο από την μη απήχησή της στους νέους ψηφοφόρους.
Το κλειδί για τυχόν πρωτιά του Σύριζα, εντοπίζεται στο εάν θα μπορέσει να κερδίσει τις δύο μονάδες που φεύγουν από τη ΔΗΜΑΡ και πάνε στο Ποτάμι, ή έστω ένα μέρος τους. Συνεπώς κατά την άποψή μου, εάν το Ποτάμι πέσει σε μονοψήφιο, η απόστασή του από το 10% θα είναι ίση με τη διαφορά του (πρώτου) Σύριζα από τη (δεύτερη) ΝΔ.
Ποτάμι και ΚΚΕ δεν αποκλείεται να ανέβουν έστω και λίγο παραπάνω, με αντίστοιχη πτώση (κυρίως) του Συριζα αν συμβεί κάποιο «αυτογκόλ» ή εκλογικό «ατύχημα» τις τελευταίες ημέρες. Όλα τα κόμματα πλην ΚΚΕ και Ποταμιού παρουσιάζουν πτώση (η ΧΑ έχει μεν άνοδο σε σχέση με το 2012 αλλά είναι σε καθοδική πορεία σε σχέση με το Σεπτέμβριο 2013), κάτι που σημαίνει ότι τα δύο αυτά κόμματα μπορεί να «τσιμπήσουν» κάτι παραπάνω λόγω κεκτημένης ταχύτητας ως το τέλος.
Οι ευρωβουλευτές θα είναι 6 για ΝΔ, 6 για Συριζα, 2 για ΧΑ, 2 για Ελιά, 2 για ΚΚΕ και σιγουρα 2 για Ποτάμι, που παιζεται αν θα πάρει την τρίτη έδρα σε βάρος των ΑΝΕΛ, που επομένως θα πάρουν από καμία έως μία. ΔΗΜΑΡ χωρίς έδρα.
