Από όταν ξεκίνησα το ταξίδι μου στον χώρο αυτό (Bdsm) είχα μια μεγάλη φοβία (πολλές είχα αλλά αυτή ήταν η μεγαλύτερη). Φοβόμουν τον πόνο. τώρα θα μου πείτε και αφού φοβόσουν τον πόνο τι γύρευες στα λημέρια? Εμ εδώ είναι η ουσία... δεν το έψαξα εγώ και μπήκα αλλά αυτό με βρήκε μέσα από τον τότε Κύριο Μου.
Ξεκίνησε σαν μια φυσιολογική σχέση όπως οι περισσότερες. Αγαπούλες, φιλάκια, αγκαλίτσες, βολτίτσες κάτω από τα άστρα κ.λ.π. Δεν είχα ιδέα όμως το τι θα γινόταν σε λίγο καιρό. Για να μην τα πολυλογώ μετά από έξι μήνες δεσμού και τρελού παθιασμένου έρωτα έβγαλε τον αληθινό του εαυτό.
Ξεκίνησε με πολύ απλά και ήρεμα βήματα. Πρώτα χειροπέδες στο κρεβατί, κανά μπατσάκι στα κολωμέρια.. λίγο kinky καταστάσεις οι οποίες δεν λέω μου αρέσανε.
Μια μέρα φεύγοντας για την δουλειά μου δήλωσε ότι το απόγευμα μου είχε μια έκπληξη και να φορέσω τα ρούχα που λάτρευε. Γεμάτη χαρά λοιπόν εγώ ετοιμάστηκα νομίζοντας ότι θα πάμε για φαγητό και τέτοια. Πόσο λάθος έκανα....
Μπήκε σπίτι με ένα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά, ήρθε πίσω μου και μου έδεσε τα μάτια.
-Και τώρα μικρή μου θα πάμε μια βόλτα.
Κάγκελο εγώ, τι έκπληξη θα είναι αυτή? Επέτειο, γενέθλια, γιορτή δεν έχουμε...Τι ετοιμάζει? Μπαίνουμε στο αυτοκίνητο προς άγνωστη για μένα διεύθυνση. Μετά από λίγη ώρα στάμάτησε, κατεβήκαμε και μπήκαμε σε ένα σπίτι. Μου άνοιξε τα μάτια...
-Φτάσαμε μικρή μου.
Μπροστά μου βλέπω ένα δωμάτιο γεμάτο σχοινιά να κρέμονται από το ταβάνι, στην μέση μια καρέκλα και παραδίπλα ένα βαλιτσάκι. Το τι σκέφτηκα δεν φαντάζεστε...του είχα όμως εμπιστοσύνη αν και δεν ήξερα τι με περίμενε.
-Γδύσου...
Χωρίς να το σκεφτώ γδύθηκα και στάθηκα μπροστά του.
-Κάθισε στην καρέκλα
Γιατί? Ρώτησα...
-Μην ρωτάς και κάθισε. Επίσης από τώρα ερωτήσεις δεν δέχομαι. Μόνο μάλιστα θα λες. Κατανοητό?
Μάλιστα αποκρίθηκα και πήγα και κάθισα στην καρέκλα.
Ήρθε κοντά μου, γύρισε τα χέρια μου πίσω, τα έδεσε. Μετά τα πόδια μου...ανοιχτά και δεμένα. Έσκηψε στο αυτί μου και μου είπε...
-Θα σε πονέσω μικρή μου όμως ταυτόχρονα θα είσαι μούσκεμα θα δεις...θα με παρακαλάς να σε γαμήσω σε λίγο.
Μόνο με το άκουσμα της λέξης πόνος άρχισα να τρέμω, να ιδρώνω...
άνοιξε το βαλιτσάκι και έβγαλε ένα μικρό μαστίγιο (πως χάρηκα που ήτανε μικρό....αν ήξερα κιόλας...) ήρθε μπροστά μου και μου χαίδεψε τις ρόγες με αυτό. Πριν προλάβω να καταλάβω τι γίνετε πέφτει η πρώτη πάνω στο στήθος μου. Κοκκίνισα ούρλιαζα από πόνο...δεν μου έδωσε σημασία και συνέχισε αλλές περίπου 10 φορές απανωτά...
-Πολύ φωνάζεις μικρή...
και βγάζει από το βαλιτσάκι ένα φίμωτρο...μου το φοράει και έρχεται μπροστά μου...
-Τώρα φώναξε όσο θες...θα σε ακούω μόνο έγω.
Ευτυχώς το έβαλε στην άκρη...σκέφτηκα ότι με λυπήθηκε με τόσο κλαμα που έριξα...αλλά μπαααα...ετοίμαζε άλλα.
Ένιωσα τα δάκτυλα του στο μουνί μου...τα έβγαλε και μου τα έδειξε...
-Δεν έκανα λάθος.. βλέπεις? Μούσκεμα είσαι.
Και είχε δίκιο, ήμουν μούσκεμα. Χαμογέλασε και ξαναπήρε το μαστίγιο στο χέρι. Άρχισε να το ρίχνει ελαφρά στο μουνί μου...πόναγα (ευαισθητη πολύ περιοχή) έκλαιγα αλλά καύλωνα συγχρόνως...(πως γινόταν αυτό ούτε που ήξερα). Με ξέδεσε με πήρε στην αγκαλιά του, μου χαιδέψε τα μαλλιά...
-Είσαι καλά?
-Ναι καλά είμαι αλλά πονάω
-Μάλιστα είπαμε θα λες γλυκιά μου..
Με γύρισε και με κάθισε ανάποδα στην καρέκλα. Ήρθε πίσω μου και άρχισε να μου ρίχνει χαστούκια στα κωλομέρια. Και πάλι εγώ να κλαίω κ.λ.π. Με ξαναγύρισε ίσια έβγαλε το καβλί του και μου το έχωσε στο στόμα. Τόσο βαθιά που πνιγόμουνα...πνιγόμουνα πολύ. Το έβγαζε τελείως και το ξανάβαζε με περισσότερη δύναμη κάθε φορά..(Και το απολάμβανα δεόντως)
- Το θες? Θες να σου γαμήσω το μουνάκι σου?
-Μάλιστα..Αποκρίθηκα.
-Παρακάλεσε με πουτάνα
Κάγκελο εγώ...
-Σε παρακαλώ γαμησε με. Το θέλω τώρα.
-Σας πουτάνα....Σας. Όχι στον ενικό.
Καρακάγκελο εγώ...
-Σας παρακαλώ γαμήστε με, σας παρακαλώ. (Λες και μιλούσα σε πολλούς ένιωθα)
-Δικός σου τσούλα, ολόδικος σου.
Τέτοιο άγριο δυνατό γαμήσι μέχρι τότε δεν μου είχαν ξαναρίξει... ταυτόχρονα μου τσιμπούσε τις ρόγες με χαστούκιζε παντού...πόναγα αλλά έχυνα, πόναγα αλλά καύλωνα.
Τον έβγαλε και μου τον έφερε στο στόμα, μου είπε να το ανοίξω...έχυσε μέσα και μου είπε να τα καταπιώ ολα. Υπάκουσα.
Με αγκάλιασε, με φίλησε και μου είπε ότι ξεκίνησα ένα μεγάλο ταξίδι... ένα ταξίδι που ίσως δεν έχει επιστροφή.
Και όντως έτσι είναι. Ένα όμορφο ταξίδι που άμα το ξεκινήσεις δεν μπορείς να γυρίσεις πίσω. Η κάθε στιγμή που ζω είναι μοναδική, το κάθε μονοπάτι του αλλιώτικο. Αλλά αυτή για μένα είναι ζωή. Παίζω με τα όρια μου...αυτά που έμειναν τουλάχιστον, τα περισσότερα καταρρίφθηκαν επιτυχώς άλλα εύκολα και άλλα δύσκολα.
Μείναμε μαζί άλλα δύο χρόνια. Μια σχέση διαφορετική, ιδιόρρυθμη αλλά όμορφη και μοναδική. Ήταν ο Εκπαιδευτής μου, Κύριος μου, ο Αφέντης μου. Ήμουν η σκλάβα του. Έτοιμη κάθε στιγμή για ότι εκείνος ήθελε, ότι εκείνος όριζε. Μοναδικά ταξίδια...
Από τότε δεν σταμάτησα μέρα να τον ευχαριστώ για ότι μου έδωσε...και μου έδωσε πάρα πολλά.
Και το ταξίδι ξεκίνησε...και το ταξίδι συνεχίζεται.
]
